Ήταν ο Άρης Βελουχιώτης ομοφυλόφιλος....?

 

Τις βραδινές ώρες

μιας μέρας σαν την σημερινή, του 1945, τυπώθηκε το φύλλο του "Ριζοσπάστη" της 12ης Ιουνίου. Το φύλλο αυτό είναι ιστορικό, καθώς περιελάμβανε την δημόσια αποκήρυξη του Άρη Βελουχιώτη από το ΚΚΕ, ως "τυχοδιώκτη" και "προβοκάτορα". Μαζί με την αποκήρυξη, δόθηκε και το φοβερό σύνθημα προς τις οργανώσεις του ΚΚΕ: «Ούτε ψωμί ούτε νερό στον Μιζέρια»

 Με την ευκαιρία αυτή, θα εξετάσουμε ένα θέμα - ταμπού: την φημολογούμενη σεξουαλική ιδιαιτερότητα του Άρη Βελουχιώτη.

 Ο Διονύσης Χαριτόπουλος, που έχει μελετήσει όσο κανείς τον βίο και την πολιτεία του Άρη Βελουχιώτη, στο βιβλίο του "Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων", αποφαίνεται ότι το 1938, στις φυλακές της Αίγινας:

 «Οι βασανιστές του, του έχουν ευνουχίσει άγρια την ερωτική ικανότητα»

 Άρα, εάν ο Βελουχιώτης ήταν ομοφυλόφιλος, θα είχε εκ των πραγμάτων παθητικό ρόλο.

 Η πρώτη αναφορά στην "ιδιαιτερότητα" του Άρη Βελουχιώτη, έγινε το 1946 από τον Βρετανό αξιωματικό Denys Hamson, στο βιβλίο του υπό τον τίτλο "We Fell Among Greeks", που κυκλοφορεί και στην Ελλάδα, με τον τίτλο "Με τους Έλληνες στον Γοργοπόταμο": «Ο Άρης εξακολουθούσε να είναι παιδεραστής και ήτο αξιοσημείωτο ότι είχε πάντοτε ως έμπιστο ακόλουθο έναν όμορφο νεαρό, με ρόδινα μάγουλα»

 Η μαρτυρία του Hamson δεν είχε καμμία πολιτική σκοπιμότητα (να πλήξει τον Βελουχιώτη ή το ΚΚΕ), καθώς όταν εκδόθηκε το βιβλίο του, ο Βελουχιώτης ήταν νεκρός και επιπλέον είχε αποκηρυχθεί από το ΚΚΕ.

 Μαρτυρία δεύτερη, του πολυπράγμονος (λαογράφου, πεζογράφου, ποιητή, μελετητή του κοινωνικού περιθωρίου κ.τ.λ.) αριστερού, Ηλία Πετρόπουλου, ο οποίος, αφού αρχικά διαπιστώνει ότι κατά την διάρκεια του βίου του Βελουχιώτη "δεν εμφανίζεται ποτέ καμμία γυναίκα στον ορίζοντα", καταλήγει ως εξής:

 «Βεβαίως, ο Χαριτόπουλος δεν γράφει πουθενά πως ο Βελουχιώτης ήτο π ο υ σ τ ό μ α γ κ α ς» (Πηγή: Άρθρο στην "Ελευθεροτυπία" της 3/6/2001). 

Στην αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου, στο τελευταίο βιβλίο του Πετρόπουλου, υπάρχει κι ένα σκίτσο του Βελουχιώτη με... ζαρντιέρες, το οποίο κρίνω πως είναι χυδαίο και δεν θα το παραθέσω εδώ.

 Την πιο σημαντική μαρτυρία την άφησα για το τέλος. Είναι του γ.γ. του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη, ο οποίος στον λόγο του στην ΙΙΙ Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ (10-14 Οκτωβρίου 1950), με θέμα "Δέκα χρόνια αγώνες. 

Διδάγματα, συμπεράσματα, καθήκοντα", αναφέρει τα εξής: «Ο Βελουχιώτης (Κλάρας) εκτός από τα άλλα ήταν και δηλωσίας. Ο Κλάρας, που είχε στρατιωτικές ικανότητες κατσαπλιαδισμού, σαν κομματική φυσιογνωμία ήταν ένας άνθρωπος που μόνο να χαντακώσει το Κόμμα μπορούσε. Καθόταν και έτρεφε ψείρες, μεθούσε, έ κ α ν ε ό ρ γ ι α, δούλευε διαλυτικά και χαντάκωνε το κίνημα και τον ΕΛΑΣ. Ήταν ένας μικροαστός τυχοδιώκτης. Όταν σφίχτηκε λιγάκι στην Κέρκυρα, ούτε ένα μπάτσο δεν έφαγε και λύγισε. Και έπειτα είχε αξιώσεις ηγέτη και καθοδηγητή...»

 Είναι προφανές τι εννοεί ο Ζαχαριάδης, λέγοντας πως ο Βελουχιώτης "έκανε όργια". Γυναίκες δεν υπήρχαν στα βουνά στο πρώτο αντάρτικο, στους δε "μαυροσκούφηδες" του Βελουχιώτη, δεν υπήρχε γυναίκα ούτε για δείγμα. Άρα...

 Αυτά τα ολίγα και τα συμπεράσματα δικά σας!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ