Ελληνίδα από την Πόλη μένει άστεγη - νηστική διότι το κράτος δεν την αναγνωρίζει!

 

Ξένη στην ίδια της τη χώρα. Κι όμως συμβαίνει ακόμα στις μέρες μας. Η Ανθή Ζήλη είναι Ελληνίδα για

την Τουρκία, τη χώρα της οποίας κατέχει την υπηκοότητα, και... Τουρκάλα για το επίσημο ελληνικό κράτος.... Και δυστυχώς έφτασε η στιγμή για την ίδια να πληρώσει με τον πιο σκληρό τρόπο μια αμέλειά της, που σε συνδυασμό με την αναλγησία της αθάνατης ελληνικής γραφειοκρατίας, την έχει φέρει σε κατάσταση απόλυτης ένδειας, ψάχνοντας παγκάκι για κοιμηθεί...

 

Η τραγική της ιστορία ανασύρει αναπόφευκτα τις μνήμες από τα πογκρόμ των Τούρκων εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, οπότε και σχεδόν το σύνολο των Ρωμιών της Πόλης, περί τους 300.000, έγιναν πρόσφυγες στη χώρα μας. Έτσι και η κυρία Ζήλη, που σε ηλικία 20 ετών, το 1968, ήρθε στην Ελλάδα για μια νέα ζωή. Έκανε όμως ένα λάθος που το παραδέχεται: Δεν άλλαξε τα χαρτιά της ώστε να λάβει την ελληνική υπηκοότητα. Κι έτσι, μέχρι και σήμερα, δεν «δικαιούται» ούτε τα... αυτονόητα από το κράτος μας, το οποίο δυστυχώς δεν δείχνει καθόλου πρόθυμο να επιλύσει ένα εύκολο ζήτημα.

Όλα αυτά τα χρόνια η Ανθή Ζήλη εργαζόταν στη χώρα μας με... άδεια παραμονής, ενώ τη βοηθούσε και σύζυγός της, με τον οποίο απέκτησαν μια κόρη. Ο σύζυγός της όμως στις 22 Απριλίου πέθανε - λόγω παρενέργειας του εμβολίου που έκανε για το κορωνοϊό, όπως μας εξηγεί αναλυτικά. Κι έτσι έχασε και την εστία της. Μέχρι και σήμερα, η Ανθή Ζήλη φιλοξενούταν σε φιλικό σπίτι, όμως δεν υπάρχει πια αυτή η δυνατότητα. Και τώρα ξεκινάει ο Γολγοθάς. Η γυναίκα δεν έχει ελληνική ταυτότητα, δεν έχει ελληνικό ΑΦΜ άρα δεν τυγχάνει και των υπηρεσιών πρόνοιας, ούτε και δικαιούται τη σύνταξη χηρείας! Η ίδια κίνησε τις κατάλληλες διαδικασίες με το ελληνικό προξενείο στην Κωνσταντινούπολη, όμως οι πρώτες απαντήσεις που έλαβε ήταν τύπου «τώρα το θυμηθήκατε μετά από 50 χρόνια» και μέχρι στιγμής απάντηση -δηλαδή το έγγραφο ότι είναι ομογενής- δεν έχει λάβει... Η κόρη της, είναι οικονομική μετανάστρια στην Κύπρο, από όπου γύρισε για την κηδεία του πατέρα της. Δυστυχώς η ίδια δεν έχει σπίτι ούτε την οικονομική δυνατότητα να βοηθήσει. Για όσο χρειαστεί, θα κοιμάται στο διπλανό παγκάκι, μαζί της, όπως μας λέει.... Μέχρι να έρθει η ώρα δηλαδή που μια εκδιωγμένη από τους Τούρκους Ρωμιά, αντιμετωπιστεί από την πατρίδα της με τον τρόπο που της αξίζει... «Ζητάω συγνώμη για το λάθος μου. Το μόνο που θέλω είναι μια ταυτότητα, που θα μου επιτρέψει να ζήσω αξιοπρεπώς τα υπόλοιπα χρόνια μου, σε κάποια δομή ή οίκο ευγηρίας», καταθέτει

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ