Το ευρώ δεν είναι χρήμα

Το ευρώ δεν είναι χρήμα. Δεν είναι χρήμα διότι δεν έχει αντίκρισμα. Τυπώθηκε από κάποια εκτυπωτικά μηχανήματα κατόπιν πολιτικής αποφάσεως, κρυφών διαπραγματεύσεων και των συνηθισμένων ραδιουργιών. Το ευρώ, το τυπώνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) η οποία είναι ανεξάρτητη εταιρεία. Ποιοί την ελέγχουν και πως διορίζονται οι υπάλληλοί της; Ποιος ειν’ αυτός που της έδωσε το δικαίωμα να τυπώνει όταν θέλει, όσο χρήμα θέλει;

Πως κατόπιν καθορίζεται η ισοτιμία ενός νομίσματος χωρίς αντίκρισμα με ένα άλλο νόμισμα που κι αυτό είναι χωρίς αντίκρισμα; Και γιατί οι ευρωπαϊκές χώρες, οι πολιτικοί τους δηλαδή, παρέδωσαν πραγματικό πλούτο για να πάρουν χρωματιστά χαρτάκια; Αλλοίμονο στους λαούς όταν θ’ αποφασίσουν οι παγκόσμιοι εξουσιαστές να τα καταργήσουν και να τυπώσουν νέα με νέες ισοτιμίες. (Δεν αναγράφεται ο οικονομικός όρος).

Εφόσον δεν είναι χρήμα το ευρώ, τότε τι είναι; Είναι ένα πιστωτικό έγγραφο,γραμμάτιο, παραστατικό, που δίνει στον κάτοχο ένα δικαίωμα κατανάλωσης, του παρέχει δηλαδή μία πίστωση, έως του ποσού που αναγράφεται στο χρωματιστό χαρτί. Όταν κάποιος βάζει ευρώ κάτω από το μαξιλάρι, αποθηκεύει δικαίωμα κατανάλωσης και όχι πλούτο. Αυτό διότι το ευρώ δεν έχει αντίκρισμα. Αν δηλαδή κλείσουν, για το καλό μας, την ΕΚΤ, τότε μηδενίζεται και η πιστωτική αξία των χαρτιών αυτών. Αέρα έδωσαν, αέρας θα μας μείνει. Με τον αέρα όμως αυτόν, αυτοί πήραν και παίρνουν κόπους ζωών και πραγματικό πλούτο.

Οι δύο αποδείξεις ότι το ευρώ δεν είναι χρήμα φαίνονται σε κάθ’ ένα «χαρτονόμισμα» του ευρώ. Η πρώτη απόδειξη. Παλαιότερα, στα πραγματικής αξίας χαρτονομίσματα ανεγράφετο, π.χ. για τις δραχμές, το «ΠΛΗΡΩΤΕΑΙ ΕΠΙ ΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙ». Αυτό σήμαινε ότι υπήρχε ισόποσης αξίας χρυσός στα χρηματοκιβώτια
της Τραπέζης της Ελλάδος. Αν έκλεινε η Τράπεζα της Ελλάδος, που ανήκει στους Ρότσιλντ και δεν ήταν ποτέ της Ελλάδος, το όνομα είναι παραπλανητικό, ο κάτοχος του χαρτονομίσματος είχε κάθε δικαίωμα να διεκδικήσει το αντίκρισμά του σε χρυσό. Έστω σε συνάλλαγμα, ή εμπορεύματα, κλπ.

Η άλλη απόδειξη είναι η εξής. Τότε, τα χαρτονομίσματα είχαν δύο υπογραφές τραπεζικών προσώπων (συνήθως του Διοικητού και του Διευθυντού της Τραπέζης) και όχι πολιτικών προσώπων, διότι το κράτος δεν είχε δικαίωμα να τυπώσει χρήμα!!! Δεν του το επέτρεπαν οι Ρότσιλντ!!! Το κράτος μόνο να δανεισθεί χρήματα μπορεί. Υπήρχαν οι δύο υπογραφές (πιο παλιά υπήρχαν τρεις υπογραφές) διότι το χρήμα ήταν πραγματικό και για να θεωρηθεί μια πράξη, ένα έγγραφο, κλπ, αληθές
απαιτούνται τουλάχιστον δύο μάρτυρες βάσει παγκοσμίου νόμου. Ένας μάρτυρας ισούται με κανέναν μάρτυρα. Οι υπογραφές των δύο αρμοδίων στα χαρτονομίσματα δήλωναν την όντως ύπαρξη αντίστοιχης αξίας χρυσού στα χρηματοκιβώτια της Τραπέζης.

Στο ευρώ τώρα. Στο ευρώ δεν υπάρχει η ένδειξη «ΠΛΗΡΩΤΕΟ ΕΠΙ ΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙ», αλλά ούτε υπογραφές μαρτύρων που να πιστοποιούν την πραγματική του αξία.Αυτό, διότι το αντίκρισμά του είναι μηδέν. Δεν στοιχειοθετείται μαρτυρία, διότι υπάρχει μόνο μία υπογραφή κάποιου του οποίου το όνομα δεν αναγράφεται, αλλά ούτε φυσικά και η ιδιότητά του.

 

Οπότε μοιραίως ο κάτοχος των χαρτονομισμάτων του ευρώ δεν μπορεί ναδιεκδικήσει το δίκαιό του στην δικαιοσύνη, αλλά και ν’ αποταθεί σ’ αυτήν θ’ ανακαλύψει ότι κακώς νόμιζε ότι το ευρώ είναι χρήμα.

 

Εάν κάποιος τώρα τυπώσει δικό του νόμισμα, κατ’ αντιστοιχία με την τακτική που τυπώνεται το ευρώ ή το δολάριο, κλπ, και μια ομάδα αποφασίσει να το αποδεχθεί, τότε μπορεί ν’ απαλλαγεί από ευρώ, αλλά κάτι τέτοιο θεωρείται παράνομο στις δημοκρατίες διότι οι μεγιστάνες πρέπει να έχουν το αποκλειστικό μονοπώλιο εκτυπώσεως χρήματος. Όταν, υπ’ αυτές τις προϋποθέσεις, με χρήματα μηδενικού αντικρίσματος, μια οικονομία λειτουργεί μια χαρά, τότε συνεπάγεται ότι η οικονομία αυτή λειτουργεί κανονικά και με πλαστά ευρώ.

Υπάρχει και προηγούμενο σχετικά μ’ αυτό. Ένας πλούσιος πορτογάλος, ο οποίος έβλεπε την χώρα του να δυστυχεί, αλλά την αγαπούσε, πλήρωσε και τύπωσε πλαστά πορτογαλικά Εσκούδο. Τα έριξε στην αγορά και η Πορτογαλία γνώρισε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη λόγω αυξημένης ρευστότητος του χρήματος. Απλός οικονομικός κανόνας. Τελικά «οι αρχές» συνέλαβαν τον ένοχο, τον έριξαν 30 χρόνια στην φυλακή, απέσυραν τα πλαστά εσκούδο και η Πορτογαλία επέστρεψε στην μιζέρια. Για το καλό της φυσικά. Για να την σώσουν. Υπ’ αυτήν την έννοια, τυχόν «εισαγωγείς» πλαστών ευρώ στην Ελλάδα από βόρεια χώρα βοηθούν στην ρευστότητα του χρήματος στην χώρα μας και είναι μικροί εθνικοί ευεργέτες.

Και όμως υπάρχει στην Ελλάδα πιστωτικό έγγραφο που κυκλοφορεί και φέρει ακόμη και σήμερα την ένδειξη «ΠΛΗΡΩΤΕΟ ΕΠΙ ΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙ», φυσικά με την σημερινή ημιελληνική γλώσσα γράφει «ΠΛΗΡΩΜΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΙΟΥ». Επιπροσθέτως έχει δύο υπογραφές με τις ιδιότητες αυτών που υπογράφουν, όπερ σημαίνει ότι υπάρχει και νόμιμη μαρτυρία για την αξιοπιστία
του. Αυτό το έγγραφο είναι το λαχείο. Ναι, το κάθε λαχείο. Δηλαδή, το λαχείο ως
έγγραφο είναι περισσότερο πραγματικό από το χαρτονόμισμα του ευρώ.

Παλαιότερα τα λαχεία τα υπέγραφε και εκπρόσωπος της Κυβερνήσεως, συνήθως ο Υφυπουργός Οικονομικών, ενώ τώρα το υπογράφουν άνθρωποι της εταιρείας που εκμεταλλεύεται τα λαχεία (εβραϊκών συμφερόντων). Δηλαδή τέτοια είναι η κατάντια της πολιτικής εξουσίας μας που όχι μόνο εκχώρησε το δικαίωμα να έχουμε το δικό μας νόμισμα, κάτι το οποίο συνεπάγεται στυγνή δικτατορία από ξένους (το ζούμε) αλλά και έχει φθάσει σε τέτοιο σημείο ανικανότητος και ανθελληνισμού που ούτε πλέον λαχεία δεν μπορεί να εκδώσει!!! Ο μισελληνισμός τους εκφράζεται ως ιδιωτική πρωτοβουλία, αλλά νομικά ευνοούνται μόνο οι πολυεθνικές εταιρείες.

Ποτέ δεν μάθαμε το όνομα ενός ιδιώτη επενδυτή, μόνο ονόματα εταιρειών μας παρουσιάζουν με μετοχές που αλλάζουν χέρια. Τρέχα γύρευε δηλαδή. Η εκχώρηση της Ελλάδος στους εχθρούς της γίνεται μεθοδικά και ύπουλα μέχρι αφανισμού της.

Αυτό που συμβαίνει με το ευρώ, δηλαδή να είναι νόμισμα χωρίς αντίκρισμα,συμβαίνει και με τα άλλα νομίσματα, με πρώτο και καλύτερο το δολάριο. Αυτό προέκυψε όταν είδαν οι παγκοσμιοποιητές ότι έπρεπε να χρηματοδοτηθούν πόλεμοι και να παραχθούν τεχνολογικά προηγμένα προϊόντα καθόσον είχαν την τεχνογνωσία, έπρεπε να βρουν περισσότερο χρήμα, που όμως δεν υπήρχε. Η αντιστοιχία του χρήματος με τον χρυσό τούς καθυστερούσε τα σχέδιά τους οπότε η λύση ήταν απλή. Αποδέσμευσαν το χρήμα από τον χρυσό με την συμφωνία στο Μπρέτον-Γούντς.

Στο δολάριο, που απάτη είναι κι αυτό, υπάρχει η ένδειξη: «THIS NOTE IS LEGAL TENDER FOR ALL DEBTS, PUBLIC AND PRIVATE ». Οι αμερικανοί τουλάχιστον είναι λίγο καλύτεροι από τους ευρωτίποτα διότι σου λένε ότι το χαρτί, το έγγραφο, αυτό είναι νόμιμο για όλα τα δημόσια και ιδιωτικά χρέη. Είναι δηλαδή μια υπόσχεση της FED προς την αμερικανική κυβέρνηση και τους πολίτες να το αποδεχθούν σαν
χρήμα φανερώνοντάς μας μια βασική αρχή τους, ότι από τα χρέη δημιουργούν χρήμα. Αλλά είναι δύσκολο ν’ αποσαφηνισθεί νομικά και οικονομικά η έκφραση “LEGAL TENDER”. Επίσης στο δολάριο υπάρχουν δύο υπογραφές άρα εδώ έχουμε στοιχειοθέτηση μαρτυρίας.

Το ευρώ λοιπόν, επειδή αυτό μας αφορά, είναι χρωματιστό χαρτί μηδενικής αξίαςπου με όπλο αυτό το χαρτί, και με δημοκρατικές διαδικασίες, πολιτικοί ηγέτες καταδυναστεύουν και καταστρέφουν τους λαούς. Με πολιτική απόφαση έδωσαν οι ελληνικές τράπεζες δάνεια σε χρήμα που δεν υπήρχε και γι αυτό με πολιτική απόφαση έγινε η αναχρηματοδότηση των τραπεζών. Δηλαδή έδωσαν αέρα και πήραν όλη την Ελλάδα και τώρα θα πάρουν και τις ιδιωτικές περιουσίες των Ελλήνων. Η Ελλάς είναι στα χέρια αδιστάκτων λωποδυτών. Λωποδύτης είναι αυτός που βάζει, χώνει, δύει, το χέρι του μέσα στα ενδύματα, στην λώπη, στην τσέπη. Ο κλεφτορουχάς.

Γενικώς, η παγκόσμια οικονομία είναι σύστημα ψεύτικων, εικονικών, αξιών το οποίο στηρίζεται στην πανουργία των παγκοσμιοποιητών και στην ασχετοσύνη και αδιαφορία των μαζών. Όταν ο αδαής και αδιάφορος εμπιστεύεται τον πανούργο τότε η οικονομία είναι μια φούσκα και αυτό που ετοιμάζουν θα τινάξει τα πάντα στο αέρα, καθόσον τα πάντα τα συνέδεσαν με το ψεύτικο χρήμα. Ήδη οι ίδιοι που
δημιουργούν ολ’ αυτά δεν ξέρουν πόσο είναι το παγκόσμιο χρέος στους Ρότσιλντ, που έχουν το παγκόσμιο δικαίωμα να τυπώνουν όσα παρδαλά χαρτάκια θέλουν από το μηδέν. Όταν ψηφίζονται ως ηγέτες μας τα γιουσουφάκια των αφεντάδων τους που δεν ψηφίζονται από κανέναν υπάρχει μόνο ένα πολιτικό σύστημα. Η τυραννία που την μετονόμασαν σε δημοκρατία.

Προσοχή λοιπόν στην προσχεδιασμένη επικείμενη οικονομική παράνοια, διότι
ζούμε σε καιρούς που οι περισσότεροι, κυρίως οι τηλεορασόπληκτοι, λένε «ποιος
περίμενε ότι θα συμβεί αυτό!».

 

 

 

 

 

 

 

 

Χρήστος Μαντζιάρης