Η Εξομολόγηση μιας εμβολιασμένης κοπέλας

 

«Στις πρώτες δυο δόσεις

δεν είχα κάποιο θέμα, και νόμιζα ούτε με την τρίτη μέχρι που αποδείχτηκε το αντίθετο. Στις 10 Ιανουαρίου 2022 πήγα να ξαπλώσω να κοιμηθώ και ξαφνικά με έπιασε ένας πολύ δυνατός πόνος στο στήθος. Ενημέρωσα αμέσως τους γονείς μου, κι ο πατέρας μου όντας οδοντίατρος γενικά είχε μια αυθεντία σε όσα έλεγε (γνωρίζοντας κάτι παραπάνω από ιατρικά) και με καθησύχασε ότι δεν είναι τίποτα…»

Το συγκεκριμένο κείμενο αντλήθηκε από το facebook και συγκεκριμένα από τη γνωστή δημόσια ομάδα «Φίλοι Ψυχολογίας» που απαριθμεί πάνω από 66 χιλιάδες μέλη. Μέσα από το συγκεκριμένο άρθρο αντιλαμβανόμαστε πλέον όλοι ότι δεν έχει σημασία ποιος έχει δίκιο ή άδικο ή ποιος κέρδισε ή έχασε, μπροστά στον ανθρωπινό πόνο και τη συντριβή που έφερε κυρίως ο ψυχολογικός πόλεμος που ασκήθηκε σε ανθρώπους από Μ.Μ.Ε, «ειδικούς», ακόμα και από το στενό οικογενειακό περιβάλλον, ο οποίος τους οδήγησε τελικά στο αναγκαστικό «τσίμpemα» και στις όποιες παρενέργειες αργότερα ακολούθησαν…

Στο συγκεκριμένο άρθρο, αν επιτρέψουν οι λογοκριτές να παραμείνει αναρτημένο μετά και την ομολογία του Ζούκερμπεργκ για λογοκρισία των Social Media, «ακούγεται» και η…άλλη φωνή…όλων αυτών που έφυγαν νέοι…παιδιά…τόσο νωρίς..αυτών που φρόντισαν οι γονείς..να «πάρουν την… ζωή τους πίσω…». Το θυμάστε το σύνθημα της εποχής;

Ο «Εγωισμός της επιστημοσύνης» την περίοδο του «γιόκα» ήταν κάτι σαν την περίοδο που έκαιγαν τα βιβλία στο μεσαίωνα ως διαβολικά. Δεν μπορούσαν οι «επιστήμονες – ειδικοί» με τίποτα να δεχτούν αυτό που λίγοι «ψεκασμένοι» συνάδελφοι τους τολμούσαν να εκφράσουν. Υπήρχε κίνδυνος το «σύστημα» να τους αποβάλει από την «προστασία» του και να φανούν γραφικοί. Σε αυτή την παγίδα έπεσε προφανώς και ο επιστήμονας πατέρας της συγκεκριμένης κοπέλας, που διηγείται την ιστορία της…

Ακολουθεί το συγκλονιστικό κείμενο:

…………………………………………

«Ειμαι γυναικα 24 χρονων. Ολα ξεκινησαν στις 27 Δεκεμβριου του 2021 οταν εκανα την τριτη δοση με το eμβoλιο για coβinτ, 21 χρονων τοτε. Στις πρωτες δυο δoσεις δεν ειχα καποιο θεμα, και νομιζα ουτε με την τριτη μεχρι που αποδειχτηκε το αντιθετο. Στις 10 Ιανουαριου 2022 πηγα να ξαπλωσω να κοιμηθω και ξαφνικα με επιασε ενας πολυ δυνατος πονος στο στηθος. Ενημερωσα αμεσως τους γονεις μου, κι ο πατερας μου οντας οδοντιατρος γενικα ειχε μια αυθεντια σε οσα ελεγε (γνωριζοντας κατι παραπανω απο ιατρικα) και με καθησυχασε οτι δεν ειναι τιποτα. Την επομενη μερα παλι το ιδιο, πονουσα πολυ, εκλαιγα απο τον πονο. Του ελεγα μηπως ειναι καποια μυοκαρδιτιδα περικαρδιτιδα λογω ebολioυ και μου ελεγε αποκλειεται. Καποιο κρυωμα θα ειναι. Πιες ντεπον να σου περασει ο πονος. Κι ετσι κι εκανα. Οταν εκλαιγα με λυγμους αντι να ανησυχησει μου ελεγε απλα να ανυψωσω το ηθικο μου. 9 μερες περασαν κι οι πονοι συνεχιζαν οποτε πηγα εντελει σε ιδιωτη γιατρο οπου δεν βρηκε τιποτα και με εδιωξε λεγοντας οτι “μαλλον ειναι καποια ψυξη”. Και εγω πιστεψα οτι ναι, δεν εχω τιποτα αφου οντως εξεταστηκα και δεν βρεθηκε κατι.

Ετσι συνεχισα να κανω την ζωη μου σαν να μην συμβαινει τιποτα, να συνεχιζω να καπνιζω, να τρωω οτι να ναι απο τροφες κτλ. Καπως ειχα αρχισει να συνηθιζω τους πονους μεχρι που 6 μηνες μετα περιπου μου ηρθαν νεα συμπτωματα. Αρρυθμιες, πονοι, δυσπνοια, ταχυκαρδιες. Πηγα εκ νεου σε γιατρο κανωντας αρκετες εξετασεις στις οποιες παλι δεν βρεθηκε τιποτα. Fast forward μεχρι αρχες του 2024 πηγαινα συνεχως σε γιατρους να βρουν τι εχω, δεν εβρισκε κανεις τιποτα. Αλλοι μου λεγανε αγχος, αλλοι με παρεπεμπαν σε αλλες ειδικοτητες και παει λεγοντας. Να τους λεω, “μα ολα μου τα συμπτωματα χειροτερευουν κατα την διαρκεια της ασκησης, πως γινεται να ειναι αγχος;” Και να μου λενε οτι εχω πεισει το μυαλο μου οτι αν ανεβω μια ανηφορα θα πονεσω κι ετσι ποναω. “Γραψτε μου μια μαγνητικη καρδιας εστω να ειμαι σιγουρη”. “Οχι, δεν εχει νοημα, δεν θα δειξει κατι ουσιωδες”.

Αυτη την αντιμετωπιση εκλαμβανα απο ΟΛΟΥΣ τους γιατρους που ειχα παει (και δεν ηταν λιγοι) μεχρι που επικοινωνησα με το κεντρο λονγκ covιντ οπου αμεσως με πιστεψε και μου εγραψαν τις απαραιτητες εξετασεις, μεταξυ τους και η μαγνητικη. Να μην τα πολυλογω, η μαγνητικη εδειξε οτι υπαρχει σημαδι αυτη τη στιγμη στην καρδια μου που δειχνει οτι εχω περασει παλαιοτερα μυοκαρδιτιδα. Η υπαρξη του σημαδιου υποδηλωνει οτι δεν εγινε σωστη θεραπεια (προφανως αφου εμεινε τελειως αδιαγνωστη) κι ετσι δεν εκανε σωστο healing. Το σημαδι αυτο με αφηνει επιρρεπη στην διαταραχη των καρδιακων παλμων, στην μη επαρκη οξυγονωση της καρδιας, σε κινδυνο αναπτυξης καρδιοπαθειων ακομα και σε αιφνιδιο θανατο. Υπαρχουν ανθρωποι ομως που ακομα και με σημαδι δεν εχουν καμια συμπτωματολογια και ζουνε μια χαρα την ζωη τους.

Εγω αυτη τη στιγμη εχω φτασει σε σημειο να μην μπορω να απολαυσω καμια στιγμη της ζωης, να μην μπορω να περπατησω χωρις να νιωθω πονο και δυσπνοια, να μην μπορω να ανεβω σκαλες, να μην μπορω να γελασω και να κλαψω μαζι με τους φιλους μου, να μην μπορω να κοινωνικοποιουμαι, να βγαινω ραντεβου. Πραγματα που κανουν ολα τα παιδια της ηλικιας μου. Οριακα ακομα και το να στεκομαι ορθια μου φερνει συμπτωματα. Βλεπω τα παππουδια στον δρομο που περπατανε και με προσπερνανε. Και ολα αυτα δεν συγκινουν κανεναν. Δηλαδη πρεπει να βρουν οτι εχω καρδιακη ανεπαρκεια πια για να με παρουν στα σοβαρα. Κυριολεκτικα η απαντηση τους ειναι “μαθε να ζεις με αυτα”.

Παρολη ομως την πικρια με τους γιατρους, την μεγαλυτερη την εχω με τον πατερα μου. Πως ειναι δυνατον να σου λεει το παιδι σου οτι ποναει στο στηθος και να το βλεπεις να κλαιει, και αντι η πρωτη σου αντιδραση να ειναι να το πας στο νοσοκομειο να παραμενεις χαλαρος σαν να μην τρεχει καστανο;; Εαν ειχα παει αμεσως νοσοκομειο θα μου εβρισκαν την μυοκαρδιτιδα την στιγμη που ηταν ενεργη, θα νοσηλευομουν και μετα θα επαιρνα τα απαραιτητα φαρμακα και θα εκανα τις απαραιτητες αλλαγες στην καθημερινοτητα μου ωστε να γινω τελειως καλα. ΤΙΠΟΤΑ απο αυτα δεν εγινε εξαιτιας του πατερα μου που δεν ανησυχησε. Και τωρα τραβαω οτι τραβαω εξαιτιας του. Και το εμβολιο εξαρχης το ειχα κανει για να προστατεψω ΕΚΕΙΝΟΝ. Που ειναι λοιπον η δικη του προστασια προς το παιδι του οταν την εχει αναγκη;; Τον θεωρω πληρως υπαιτιο της καταστασης μου, που δεν μπορω να απολαυσω ουτε να κανω πλεον τιποτα. Η για το γεγονος που πιθανοτατα θα πεθανω ΠΟΛΥ πριν απο τα χρονια που θα επρεπε κανονικα. Στο διαστημα των 9 ημερων που περασε απο το πρωτο συμπτωμα μεχρι την εξεταση μου απο ειδικο, θα μπορουσε καλλιστα να ειχε υποχωρησει η ενεργη φλεγμονη της καρδιας κι ετσι να χαθηκε τελειως η διαγνωση. Και σαν να μην εφταναν ολα αυτα, ενω ΒΛΕΠΕΙ ποσο σκατα τα εχει κανει, οχι μονο συγγνωμη δεν εχει ζητησει, αλλα προσπαθει να δικαιολογηθει με γελοιες δικαιολογιες του τυπου “που να φανταστω οτι εχεις καρδιακο 21 χρονων”, η “τοτε ειχαμε λοκνταουν δεν μπορουσα να σε παω νοσοκομειο” (γελαω απλα που για τον ιανουαριο του 2022 ειπε την δικαιολογια του λοκνταουν). Και πριν πειτε γιατι δεν πηγα μονη μου αν ενιωθα οτι παει κατι τοσο λαθος, πρωτον γιατι ημουν παιδι, δευτερον γιατι εμπιστευομουν την κριση του πατερα μου, τριτον γιατι αν πηγαινα θα αρχιζε να σιχτιριζει και να λεει οτι δεν παω καλα. Δεν νομιζω οτι μετα απο ολα αυτα τον θεωρω πατερα μου πλεον, δεν μπορω ουτε να του μιλαω. Ακομα και τωρα υποβιβαζει την σοβαροτητα των συμπτωματων μου και μου λεει οτι υπερβαλλω οταν του λεω οτι υποφερω απτους πονους. Μαλλον θα πρεπει να μεινω στον τοπο για να υπαρξει λιγη σοβαροτητα. Αυτα. Ευχαριστω που διαβασατε το σεντονι μου.»

…………………………………………………

Πρέπει να καταλάβουμε ότι εμείς, οι Ανεμβολίαστοι, ΔΕΝ είμαστε τα πραγματικά θύματα των περιορισμών και των υποχρεωτικοτήτων. Απλά είμαστε οι ΤΥΧΕΡΟΙ που έπρεπε για 2 χρόνια να υποστούμε κάποιες ταλαιπωρίες. Οι εμβoλιασμένοι είναι τα αληθινά ΘΥΜΑΤΑ και ειδικά αυτοί που αναγκάστηκαν να “τρυπηθούν” ή το έκαναν από αλληλεγγύη στους δικούς τους χωρίς να το έχουν ανάγκη.

Τα θύματά των εμβολίων θα πρέπει να συνεχίσουν να μιλάνε στο διαδίκτυο, είτε επώνυμα είτε ανώνυμα και να μην αφήνουν το ψεύτικο αφήγημά περί “ασφαλούς και αποτελεσματικού” να πλανάται στο αέρα.

Τα social media έχουν γίνει ένα μαζικό εργαλείο online μάρκετινγκ των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων με στρατιές από “ειδικούς”, bots και fact checkers που προσπαθούν να φθείρουν ψυχολογικά, να σιγήσουν και να σιωπήσουν τις αντίθετες φωνές, ακόμα τα θύματά που οι ίδιοι προκάλεσαν. Κάθε τόσο άρθρα του προηγούμενου ιστολογίου μας διαγράφονταν από τους ελεγκτές του φορέα φιλοξενίας των blogs με διάφορα προσχήματα, αλλά στη πραγματικότητα πρόκειται για καθαρή λογοκρισία και για αυτό πλέον αποχωρήσαμε και δημιουργήσαμε το νέο μας site στο οποίο πλέον μπορούμε ελεύθερα να εκφράζουμε τις “απαγορευμένες” αυτές απόψεις. Είναι εκπαιδευμένοι στην ψυχολογία του μάρκετινγκ, ξέρουν ότι έχουν ασυλία για ότι λένε και αποδεικνύονται ψέματα και δεν ενδιαφέρονται ούτε για εσάς ούτε για την υγεία σας.

Επομένως,

Μη σταματάτε να μιλάτε!

Μην αφήσετε αυτούς τους ανθρώπους να ξεχάσουν τι έκαναν!

Μην τους αφήσετε να προσποιηθούν ότι αυτό δε συνέβη ποτέ!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ