Το Βιβλίο του Ενώχ που απαγορεύτηκε από τη Βίβλο Αφηγείται την Αληθινή Ιστορία της Ανθρωπότητας.

 

Στις αρχές του 1946, στην περιοχή που σήμερα είναι γνωστή ως Δυτική Όχθη, μια ομάδα βεδουίνων εφήβων φρόντιζε τα πρόβατα και τα κατσίκια τους κοντά στον αρχαίο οικισμό Κουμράν. Για να περάσει η ώρα, όσο μονότονο κι αν ήταν, πέταξαν γύρω από τα βράχια που βρήκαν σκουπισμένα στο κακοτράχαλο έδαφος της ερήμου. Όταν ένας τέτοιος βράχος πετάχτηκε στη σκοτεινή έκταση μιας σπηλιάς, οι έφηβοι ξαφνιάστηκαν όταν άκουσαν έναν δυνατό θόρυβο να αντηχεί από μέσα. Εξερευνώντας, βρήκαν μια συλλογή από μεγάλα πήλινα βάζα, ένα από τα οποία είχε σπάσει.

Αν και δεν το γνώριζαν εκείνη τη στιγμή, αυτοί οι έφηβοι είχαν κάνει μια ιστορική ανακάλυψη. Μέσα στα πιθάρια υπήρχαν μια σειρά από αρχαίους κυλίνδρους. Στα χρόνια που ακολούθησαν αυτήν την ανακάλυψη, αρχαιολόγοι, ιστορικοί και κυνηγοί θησαυρών βρήκαν πρόσθετα θραύσματα κυλίνδρων σε δέκα άλλες σπηλιές της περιοχής, με τη σύνθεσή τους να σχηματίζει περίπου 800 έως 900 χειρόγραφα γνωστά συλλογικά ως Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας.

Ανάμεσα σε αυτά τα χειρόγραφα υπήρχαν μεγάλα τμήματα ενός μυστηριώδους μη κανονικού θρησκευτικού κειμένου που είχε από καιρό ξεχαστεί. Ονομάστηκε Βιβλίο του Ενώχ . 

Στο σύνολό του, το Βιβλίο του Ενώχ αποτελείται από πέντε βιβλία - Το Βιβλίο των Παρατηρητών, το Βιβλίο των Παραβολών, το Αστρονομικό Βιβλίο, τα Οράματα των ονείρων και οι Επιστολές του Ενώχ - που περιέχουν περίπου 100 κεφάλαια. Αυτά τα κεφάλαια αφηγούνται την ιστορία του 7ου πατριάρχη στο Βιβλίο της Γένεσης – Ενώχ, του πατέρα του Μαθουσάλα και παππού του Νώε, του ίδιου Νώε στη βιβλική ιστορία της Κιβωτού του Νώε. 

Ωστόσο, αυτή δεν ήταν η βιβλική ιστορία της Κιβωτού του Νώε. Στην πραγματικότητα, το Βιβλίο του Ενώχ παρέχει μια εντελώς διαφορετική αφήγηση των γεγονότων που οδήγησαν στον Μεγάλο Κατακλυσμό της εποχής του Νώε, δηλαδή μια εντελώς διαφορετική δογματική ιστορία.

Η ιστορία του βιβλίου του Ενώχ

Αφηγείται μια ιστορία των  Παρατηρητών , που εξηγείται με βιβλικούς όρους ότι είναι πεσμένοι άγγελοι, που στάλθηκαν στη γη για να προσέχουν τους ανθρώπους σε κάποια απροσδιόριστη και αρχαία χρονική στιγμή. Δυστυχώς, μακριά από το  να παρακολουθούν απλώς  ανθρώπους, αυτοί οι Παρατηρητές γοητεύτηκαν από ανθρώπινες γυναίκες και εν συντομία, άρχισαν να εμπλέκονται σε εξαχρειωμένες σεξουαλικές πράξεις μαζί τους. Το Βιβλίο του Ενώχ λέει για τα παιδιά που γεννήθηκαν μέσω αυτής της διασταύρωσης μεταξύ Παρατηρητών και ανθρώπων, που ονομάζονται Νεφελίμ. Αυτοί οι Νεφελίμ ήταν όπως περιγράφονται:

«γίγαντες και άγριοι που έθεσαν σε κίνδυνο και λεηλάτησαν την ανθρωπότητα»,  ή, ειπώθηκε αλλιώς,  «υπερφυσικοί, ανθρωποφάγοι γίγαντες».

Θυμωμένοι με αυτό που είχαν κάνει οι Παρατηρητές, αυτοί που περιγράφονταν ως θεοί τους αλυσόδεσαν σε μια υπόγεια φυλακή βαθιά μέσα στη γη. Ο Ενώχ έγινε ο μεσολαβητής θεών και φυλάκισε τους Παρατηρητές. 

Το Βιβλίο περιγράφει τα ταξίδια του Ενώχ μεταξύ ουρανού και γης στο ρόλο του ως ενδιάμεσου, πώς 

«Πέταξε μαζί με τους αγγέλους και είδε τα ποτάμια και τα βουνά και τα άκρα της γης από ψηλά».

Ωστόσο, παρά την παρέμβαση του Ενώχ, οι θεοί αποφάσισαν ότι η θηριωδία που είχε γίνει η γη έπρεπε να τιμωρηθεί. Φυσικά, η τιμωρία θα ήταν μεγάλη πλημμύρα. Αυτή η πλημμύρα θα κατέστρεφε τους Νεφελίμ και θα στερέωνε τους Παρατηρητές στη φυλακή τους. Προηγουμένως, ωστόσο, ο Ενώχ θα μεταφερόταν στον ουρανό με ένα πύρινο άρμα.

 Είναι ενδιαφέρον ότι το Βιβλίο της Γένεσης, που λέει για τον Μεγάλο Κατακλυσμό στις Αβρααμικές παραδόσεις, αναφέρεται στους Νεφελίμ στο Κεφάλαιο 6, περιγράφοντας  «ήρωες που ήταν παλιά, πολεμιστές με φήμη».  Αυτό δεν είναι το μόνο μέρος στον βιβλικό κανόνα που εμφανίζονται οι Νεφελίμ. Στους Αριθμούς 13:32-33, οι Ισραηλίτες επισκέπτονται μια γη που κατοικείται από Νεφελίμ, οι οποίοι είναι τόσο μεγάλοι που κάνουν τους Ισραηλίτες να μοιάζουν με « ακρίδες ».  

 Φυσικά, πολλά πράγματα στη Βίβλο θεωρούνται στη σύγχρονη εποχή ως αλληγορικά, δηλαδή περισσότερο φιλοσοφικοί μύθοι παρά ιστορικές καταγραφές. Υπάρχουν αρχαιολογικές μαρτυρίες για μια μεγάλη πλημμύρα στο παρελθόν της γης, για την οποία, παρεμπιπτόντως, αναφέρεται επίσης σε αμέτρητες θρησκευτικές και πολιτιστικές παραδόσεις σε όλο τον κόσμο. Αν υπήρχαν στην πραγματικότητα όντα όπως οι γίγαντες των Νεφελίμ, σίγουρα θα υπήρχαν παρόμοια στοιχεία;

Κι αν υπάρχει;

Στοιχεία για τους γίγαντες των Νεφελίμ

Στο 30λεπτο βίντεο ντοκιμαντέρ μας για τους Γίγαντες, επισημάναμε δεκάδες ιστορίες τεράστιων σκελετών που ανακαλύφθηκαν σε ολόκληρη τη Βόρεια Αμερική, μαζί με πολλά άρθρα εφημερίδων από τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα που υποδηλώνουν ότι οι αρχαίοι γίγαντες ήταν όντως πραγματικοί και συνυπήρχαν με τους πρώτους ανθρώπους.

Αυτό δεν είναι ένα φαινόμενο που περιορίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ομοίως, τεράστιοι σκελετοί έχουν βρεθεί στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, στην Αφρική και αλλού. Στην πραγματικότητα, ιστορίες γιγάντων διαποτίζουν την ανθρώπινη ιστορία και παράδοση. Ο διάσημος εξερευνητής Μάρκο Πόλο έγραψε κάποτε για μια φυλή γιγάντων στη Ζανζιβάρη που ήταν  «τόσο δυνατοί που μπορούν να κουβαλήσουν έως και  τέσσερις απλούς άνδρες »,  ενώ οι κάτοικοι της σύγχρονης Ταγγέρης του Μαρόκου κάποτε ισχυρίστηκαν ότι ο ιδρυτής της πόλης τους ήταν ένας γίγαντας ονόματι Ανταίος. .

Σύμφωνα με τον ιρλανδικό μύθο, το λεγόμενο Giant's Causeway στα ανοικτά της βορειοανατολικής ακτής της Ιρλανδίας, μια εκπληκτική 40.000 αλληλένδετες στήλες βράχου, κατασκευάστηκε από τον Ιρλανδό γίγαντα Finn McCool για να μπορέσει να περπατήσει πέρα ​​από τη θάλασσα στη Σκωτία για να πολεμήσει έναν άλλο γίγαντα. Περαιτέρω, ιστορίες γιγάντων σημαδεύουν τους σκανδιναβικούς θρύλους και την αρχαία ελληνική μυθολογία.

Ίσως αν υπήρχαν γίγαντες, όπως υποδηλώνουν αυτές οι καταγραφές σε αμέτρητους πολιτισμούς, τότε το Βιβλίο του Ενώχ είναι λιγότερο αλληγορικό από ό,τι φαίνεται αρχικά, λιγότερο φανταστικός μύθος και περισσότερο στηριγμένος στην πραγματική ιστορία.

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι για αιώνες, το Βιβλίο του Ενώχ ήταν σημαντικό μέρος τόσο των χριστιανικών όσο και των εβραϊκών θρησκευτικών παραδόσεων. Πολλές, αν όχι οι περισσότερες, αιρέσεις δέχτηκαν το βιβλίο ως γραφή. Περαιτέρω, μερικοί έχουν μάλιστα προτείνει ότι το Βιβλίο του Ενώχ ήταν η έμπνευση για το Βιβλίο της Γένεσης, λόγω των πολλών παραλληλισμών και των αλληλεπικαλυπτόμενων ιστοριών τους. 

Το ερώτημα λοιπόν είναι τι έγινε;

Γιατί το Βιβλίο του Ενώχ λογοκρίνεται από τη Βίβλο;

Για να απαντήσουμε σε αυτό, πρέπει να πάμε πίσω στους πρώτους αιώνες μετά το θάνατο του Ιησού Χριστού. Μακριά από τον άκαμπτο κανόνα των 39 βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης και 27 βιβλίων της Καινής Διαθήκης που γνωρίζουμε ως Βίβλος σήμερα, αρχικά υπήρχαν πολλά ευαγγέλια και θρησκευτικά κείμενα που αποτελούσαν το ευρύ φάσμα της χριστιανικής παράδοσης.

Καθώς η χριστιανική θρησκεία μεγάλωνε μετά το θάνατο του Ιησού, η ανερχόμενη χριστιανική εκκλησία χρειαζόταν να γνωρίζει ποια κείμενα έπρεπε να διαβαστούν και να ακολουθηθούν, ποιες διδασκαλίες έπρεπε να εφαρμοστούν, ποια κείμενα θα θεωρούνταν αποδεκτά και θεόπνευστα. Η εκκλησία χρειαζόταν, λόγω διαφορετικότητας, να δημιουργήσει ομοιομορφία. χρειάζονταν επίσημο κανόνα.

Σε μια ιστορία που έγινε δημοφιλής στη σύγχρονη εποχή από το θεμελιώδες έργο του Νταν Μπράουν  Ο Κώδικας Ντα Βίντσι , αυτή η αγιοποίηση θυμάται ότι συνέβη, κάπως άδικα, στη Σύνοδο της Νίκαιας τον 4ο αιώνα. Εκεί, σύμφωνα με την ιστορία, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος και άλλες υψηλόβαθμες εκκλησιαστικές αρχές διαμόρφωσαν τον χριστιανικό κανόνα για να συμμορφωθεί με τη δική τους μυστική ατζέντα. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι ιστορικά ακριβές. Η Σύνοδος της Νίκαιας δεν καθόρισε τον επίσημο χριστιανικό κανόνα. Μην κατηγορείτε τον Dan Brown. Ο διάσημος φιλόσοφος Βολταίρος έκανε παρόμοιο ισχυρισμό το 1700.

 Όμως, αν και η ιστορία μπορεί να μην είναι πραγματικά ακριβής, είναι ακριβής  κατά μία έννοια . Τα υψηλόβαθμα μέλη της εκκλησίας σίγουρα επέλεξαν και επέλεξαν τι να συμπεριλάβουν στον επίσημο βιβλικό κανόνα. μάλωναν, τράβηξαν νήματα, έκαναν τους αντιπάλους τους αιρετικούς και σχεδόν σίγουρα προσπάθησαν να επεκτείνουν τη δική τους εξουσία. Απλώς δεν έλαβε χώρα σε ένα μόνο συμβούλιο, αλλά μάλλον ως μια πολύ μεγαλύτερη διαδικασία μεταξύ του 1ου και του 4ου αιώνα. Είναι γενικά κατανοητό ότι μέχρι τα τέλη του 4ου αιώνα, η διαδικασία είχε ολοκληρωθεί και η Βίβλος τέθηκε επίσημα … χωρίς το Βιβλίο του Ενώχ.

Πώς θα μπορούσε κάτι τόσο σημαντικό, αν όχι ζωτικής σημασίας, όπως το Βιβλίο του Ενώχ να μείνει έξω; Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, θα μπορούσε κανείς να εξετάσει άλλα ευαγγέλια που επίσης λογοκρίθηκαν από το τελικό προϊόν.

Σκεφτείτε το Ευαγγέλιο του Πέτρου, ένα θραύσμα του οποίου βρέθηκε στην Αίγυπτο το 1886, το οποίο αφηγείται την ιστορία ενός αναστημένου Ιησού που έφυγε από τον τάφο του, που αγνοείται από καιρό, και περιλαμβάνει δύο γιγάντιους αγγέλους και έναν αιωρούμενο σταυρό που μιλάει –

 «Και άκουσαν μια φωνή από τους ουρανούς, που έλεγε: «Εσύ κήρυξες σε αυτούς που κοιμούνται». Και ακούστηκε μια απάντηση από τον σταυρό, «Ναι».

 Ή, σκεφτείτε το Ευαγγέλιο της Μαρίας, αυτό το διαβόητο έργο στο οποίο η Μαρία Μαγδαληνή αναφέρεται όχι μόνο ως μία από τις μαθήτριες του Ιησού, αλλά ως η αγαπημένη του, ίσως ακόμη και η σύζυγός του. Μέσα σε αυτό το ευαγγέλιο, ο μαθητής Πέτρος ρωτά γιατί αυτός και οι άλλοι μαθητές πρέπει να ακούσουν τη Μαρία, μια γυναίκα, στην οποία ο Ματθαίος απαντά: «Αν ο Σωτήρας την έκανε άξια, ποιος είστε τότε, από την πλευρά σας, να την παραμερίσετε; Σίγουρα ο Σωτήρας τη γνωρίζει καλά. Γι' αυτό την έχει αγαπήσει περισσότερο από εμάς».

Όπως το Βιβλίο του Ενώχ, αυτά τα ευαγγέλια λένε εξαιρετικές και ιστορικές ιστορίες. Ίσως τότε, δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτά τα κείμενα λογοκρίθηκαν από τους πρώτους δυνάστες του επίσημου χριστιανικού κανόνα. 

Ποιος είναι ο Ενώχ στη Βίβλο;

Είναι λογικό ότι το Βιβλίο του Ενώχ μπορεί να είχε ξεχαστεί τελείως αν όχι για την επιβίωσή του σε μικρές ορθόδοξες αιρέσεις Αιθιοπών Εβραίων. Στην πραγματικότητα, η μόνη προμοντέρνα εκδοχή του κειμένου γράφτηκε σε Ge'ez, μια αρχαία αφρικανική γλώσσα. Αυτή ήταν η εκδοχή που χρησιμοποίησε ο Ρίτσαρντ Λόρενς, ο Αρχιεπίσκοπος του Κασέλ, το 1821 για να δημιουργήσει την πρώτη αγγλική μετάφραση του βιβλίου, την έκδοση που χρησιμοποιήθηκε για τη μελέτη των Χειρογράφων της Νεκράς Θάλασσας. 

Περιέργως, αν και το Βιβλίο του Ενώχ παραλείφθηκε από τον καθιερωμένο χριστιανικό κανόνα και στη συνέχεια ξεχάστηκε σε όλες εκτός από τις πιο σκοτεινές γωνιές της θρησκευτικής παράδοσης και της θεολογικής μελέτης, η Βίβλος περιέχει πολλές αναφορές σε αυτό. Υπάρχουν αναφορές στους Νεφελίμ στο Genesis and Numbers. Η Γένεση περιέχει επίσης μια εκτενή αφήγηση της γενεαλογίας του Ενώχ.

Το Βιβλίο των Εβραίων περιγράφει πώς  «ο Θεός είχε αφαιρέσει τον [Ενώχ]»,  φαινομενικά μια αναφορά στην μεταφορά του στον ουρανό μέσω πύρινου άρματος πριν από τον Μεγάλο Κατακλυσμό. Ο Jude, εν τω μεταξύ, περιέχει μια ολόκληρη παράγραφο μεταγραμμένη σχεδόν λέξη προς λέξη από τον Enoch, υποδηλώνοντας ότι το Βιβλίο μπορεί, στην πραγματικότητα, να χρησίμευε ως πρώιμη έμπνευση για κανονικά βιβλικά κείμενα.

Επιπλέον, το εδάφιο Κορινθίους 11:5-6 περιέχει οδηγίες από τον Άγιο Παύλο ότι οι γυναίκες πρέπει να καλύπτουν τα κεφάλια τους ενώ βρίσκονται στην εκκλησία. Αυτό, φαινομενικά μια άμεση αναφορά στο γεγονός ότι οι Παρατηρητές στο Βιβλίο του Ενώχ έλκονταν από γυναίκες με μακριά μαλλιά. Αυτή είναι μια πρακτική που παραμένει στον Ρωμαιοκαθολικισμό και το Ισλάμ μέχρι σήμερα.

 Αν και λογοκρίθηκε, ακόμη και ξεχάστηκε, το Βιβλίο του Ενώχ δεν εξαφανίστηκε ποτέ πραγματικά.

Υπάρχει κάτι βαθύτερο πίσω από το Βιβλίο του Ενώχ και τις απίστευτες ιστορίες του, κάτι που ξεπερνά απλώς το αν είναι μέρος του χριστιανικού κανόνα ή όχι. 

 Έχει επισημανθεί ότι ο Ενώχ, ο 7ος πατριάρχης της Βίβλου, φαίνεται να αντικατοπτρίζει τον 7ο προκατακλυσμιαίο βασιλιά, Ενμεντουράννα, στη βαβυλωνιακή παράδοση. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ο Ενώχ ήταν ο ίδιος με τον θεό Ερμή, ενώ οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν κάποιον παρόμοιο στη δική τους παράδοση. Τα παραδείγματα θα μπορούσαν να συνεχιστούν, και γι' αυτό πρέπει να ρωτηθεί: Γιατί ο Ενώχ, ανεξάρτητα από το όνομά του, εξακολουθεί να εμφανίζεται στις παραδόσεις των αρχαίων; 

Η απάντηση μπορεί να πάει πιο πίσω από τους Έλληνες, τους Αιγύπτιους ή ακόμα και τους Βαβυλώνιους, πίσω στους αρχαίους Σουμερίους.

The Anunnaki – Αυτοί που ήρθαν από τον Παράδεισο

Σύμφωνα με τα κείμενα των Σουμερίων, μια ομάδα υπερφυσικών όντων επισκέφτηκε τη γη κάποια στιγμή στο μακρινό παρελθόν. Αυτοί οι επισκέπτες περιγράφονται στην παράδοση των Σουμερίων με τρόπο που μοιάζει παράξενα με τις περιγραφές των Παρατηρητών στο Βιβλίο του Ενώχ. Αντί για Παρατηρητές, ωστόσο, οι Σουμέριοι ονόμασαν αυτά τα όντα Ανουνάκι, που κυριολεκτικά σημαίνει «αυτοί που ήρθαν από τους ουρανούς». Ήταν θεοί, για τους Σουμέριους. για τους σύγχρονους στοχαστές όπως ο Zecharia Sitchin και ο Erich von Däniken, ήταν μια αρχαία φυλή εξωγήινων που ήρθαν στη γη.

 

Είναι ενδιαφέρον ότι τα κείμενα των Σουμερίων λένε ιστορίες αυτών των Anunnaki, σαν τους Παρατηρητές, που αρχίζουν να διασταυρώνονται με ανθρώπινα όντα, δημιουργώντας ένα εντελώς νέο είδος στη διαδικασία, αντανακλώντας τη δημιουργία των Νεφελίμ. Όπως οι θεοί του Βιβλίου του Ενώχ, οι Ανουνάκι εξοργίστηκαν με την κατάσταση της γης και προκάλεσαν μια μεγάλη πλημμύρα.

Είναι δυνατόν το Βιβλίο του Ενώχ, καθώς και άλλες σχετικές παραδόσεις, να επαναδιηγούνται απλώς την παλαιότερη σουμεριακή ιστορία των Ανουνάκι;

Η ανεξήγητη ταχεία ανθρώπινη εξέλιξη

 Σκεφτείτε την Αγροτική Επανάσταση, η οποία ξεκίνησε περίπου το 10.000 π.Χ., κατά τη διάρκεια της οποίας τα ανθρώπινα όντα μεταπήδησαν από τον τρόπο ζωής του κυνηγιού και της συλλογής σε έναν τρόπο ζωής με τη γεωργία και την εγκατάσταση. Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία, ήδη από το 9500 π.Χ., στο σημερινό Κουρδιστάν, καλλιεργούνταν κριθάρι, σιτάρι και σίκαλη. Καλλιεργούνταν βρώμη, μπιζέλια και φακές, ενώ τα κατσίκια και τα πρόβατα εξημερώνονταν. Περίπου 500 χρόνια μετά από αυτό, η τήξη χαλκού και μολύβδου γινόταν στην περιοχή, παράλληλα με την υφαντική και την αγγειοπλαστική. Επιπλέον, αυτός ο αρχαίος κουρδικός πολιτισμός ήταν ο πρώτος που ανέπτυξε μια γραφή, που στεκόταν ως μια από τις πρώτες κοινωνίες με εγγράμματα της ανθρωπότητας.

 Κάποιοι ρώτησαν πώς τα ανθρώπινα όντα θα μπορούσαν να έχουν κάνει αυτό το άλμα τόσο γρήγορα. Είναι ενδιαφέρον ότι ο κουρδικός λαός ισχυρίζεται ότι είναι απόγονοι των «Παιδιών του Τζιν» -  των Παιδιών των Πνευμάτων . Είναι αυτή μια αρχαία πολιτιστική αναφορά στην τεκνοποίηση μεταξύ Anunnaki και ανθρώπινων γυναικών;

 Σύμφωνα με τους Σουμέριους, ήταν οι Ανουνάκι που έφεραν προηγμένη γνώση και τεχνολογία στα ανθρώπινα όντα, δίνοντας ένα χέρι βοηθείας, σαν να λέγαμε, στην πρόοδο του ανθρώπινου πολιτισμού. Πολλοί έχουν προτείνει ότι αυτό εξηγεί φαινομενικά ακατόρθωτα μνημεία όπως οι πυραμίδες της Γκίζας ή του Τεοτιχουακάν, αυτά τα αρχαία μνημεία «εξαιρετικής πολυπλοκότητας που είναι εντελώς ανεξήγητη από τις πολιτιστικές και κοινωνικές συνθήκες της ιστορικής ιστορίας». Ίσως αυτό εξηγεί επίσης πώς τα ανθρώπινα όντα μπόρεσαν να μεταβούν από νομάδες κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες σε εξελιγμένους πολιτισμούς σε έναν ιστορικά ασήμαντο χρόνο. 

Η συσχέτιση μεταξύ του Βιβλίου του Ενώχ και της Ιστορίας Ανουνάκι.

Απίστευτα, το Βιβλίο του Ενώχ περιγράφει μια σχεδόν πανομοιότυπη διαδικασία που λαμβάνει χώρα, με τους Παρατηρητές να αντικατοπτρίζουν τους Ανουνάκι παρέχοντας στους ανθρώπους προηγμένη γνώση και τεχνολογία. Διδάσκουν στους ανθρώπους τη μεταλλουργία και την εξόρυξη, την επιστήμη και την ιατρική, πώς να διαβάζουν και να γράφουν και πώς να διαβάζουν τα αστέρια. διδάσκουν στους ανθρώπους να φορούν καλλυντικά και να φτιάχνουν κοσμήματα και αποκαλύπτουν τα μυστικά της τέχνης του πολέμου. 

Το Βιβλίο του Ενώχ 8:1–3α διαβάζει: «Και ο Αζαζέλ δίδαξε τους ανθρώπους να φτιάχνουν σπαθιά και μαχαίρια και ασπίδες και θώρακες. και τους έκανε γνωστά τα μέταλλα [της γης] και την τέχνη της επεξεργασίας τους. και βραχιόλια και στολίδια? και η χρήση αντιμονίου και ο καλλωπισμός των βλεφάρων. και κάθε είδους ακριβές πέτρες και όλα τα βάμματα χρωματισμού. Και σηκώθηκε πολλή ασέβεια, και διέπραξαν  πορνεία , και παρασύρθηκαν και διεφθαρμένοι σε όλους τους δρόμους τους». 

Μήπως το Βιβλίο του Ενώχ, με αυτόν τον τρόπο, απλώς αντανακλούσε και ξαναδιηγούνταν την ιστορία των Ανουνάκι;

Είναι ενδιαφέρον ότι το πιο συνηθισμένο παράδειγμα που δίνεται για κάτι «εντελώς ανεξήγητο από τις πολιτιστικές και κοινωνικές συνθήκες της ιστορικής καταγραφής», δηλαδή κάτι στο οποίο οι Anunnaki πρέπει σίγουρα να βοήθησαν τους αρχαίους ανθρώπους, είναι οι αιγυπτιακές πυραμίδες. Σύμφωνα με τον αρχαίο Άραβα ιστορικό Al-Maqrizi, αυτές οι πυραμίδες χτίστηκαν από έναν βασιλιά που ονομαζόταν Saurid, ο οποίος έζησε πριν από τον μεγάλο κατακλυσμό. Παρεμπιπτόντως, ο Saurid μεταφρασμένος στα εβραϊκά, είναι  Enoch .

Εξετάστε αλλού στο Βιβλίο του Ενώχ, σε ένα κεφάλαιο στο οποίο ο Ενώχ δίνει μαρτυρία για  «τα μυστικά των κεραυνών » και «τα μυστικά της βροντής». Κάποιοι έχουν προτείνει ότι αυτό το κεφάλαιο έχει σκοπό να φωτίσει τους γρίφους της ενέργειας και του ηλεκτρισμού. Και πάλι, αυτό σχετίζεται άμεσα με τους Anunnaki, οι οποίοι πολλοί πιστεύουν ότι προσπαθούν να αποκαλύψουν παρόμοια μυστικά στους ανθρώπους μέσω των καλλιεργειών εδώ και αρκετό καιρό. Στο τελευταίο μας βίντεο, που ονομάζεται Crop Circles Contain Blueprints for Free Energy Devices, μιλήσαμε για το πώς μόνο τις τελευταίες δεκαετίες εμφανίστηκαν αγρογλυφικά σε όλο τον κόσμο με λεπτομερείς σύνθετες μαθηματικές εξισώσεις, μαγνητικά διαγράμματα και κινητήρες, μηχανικούς δρομολογητές και τις γραμμές πεδίου ενός ηλεκτρικό φορτίο, το έργο, σύμφωνα με ορισμένους, των Anunnaki.

Στην πραγματικότητα, σκεφτείτε την περιγραφή του Enoch για το ταξίδι του για να συναντήσει τους θεούς, ενώ έχετε κατά νου τις θεάσεις UFO που συχνά συνοδεύουν και επαινούν αυτούς τους κύκλους καλλιέργειας:

«Με πήγαν σε ένα είδος πλωτού παλατιού»,  είπε ο Ενόχ.  «Ήταν τεράστιο, σαν σκαλισμένο γυαλί. Το πάτωμα είχε γυάλινες πλάκες. Μέσα από το πάτωμα μπορούσες να δεις τα αστέρια που διασχίζαμε».

 Έχοντας αυτό κατά νου, θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί αν το «πύρινο άρμα» που πήρε τον Ενώχ μακριά πριν από τον Μεγάλο Κατακλυσμό δεν ήταν στην πραγματικότητα ένα εξωγήινο διαστημόπλοιο.

 Ο Αδάμ και η Εύα και ο Κήπος της Εδέμ

Μπορεί να φαίνεται δύσκολο να πιστέψουμε ότι τόσο συγκλονιστικές ιστορίες όπως αυτές, των Παρατηρητών και των Γιγάντων των Ανουνακί και Νεφελίμ, ιστορίες που διαπέρασαν τους αρχαίους πολιτισμούς για χιλιάδες χρόνια, θα πρέπει να ξεχαστούν σε μεγάλο βαθμό, οι Σουμέριοι σε μεγάλο βαθμό διαγράφονται από το πάνθεον των αρχαίων πολιτισμών. Βιβλίο του Ενώχ λογοκριμένο από τον βιβλικό κανόνα. Ωστόσο, δεδομένου του τρόπου με τον οποίο αυτές οι ιστορίες αναδιαμορφώνουν θεμελιωδώς την ανθρώπινη ιστορία και επαναπροσδιορίζουν το τι είναι τα ανθρώπινα όντα, ο αποκλεισμός τους ίσως δεν αποτελεί έκπληξη.

Ωστόσο, ίσως αυτές οι ιστορίες, στην πραγματικότητα, να μην διαγράφηκαν εντελώς. 

 Εξετάστε τη γνωστή βιβλική ιστορία του Αδάμ και της Εύας και του Κήπου της Εδέμ. Διαβάστε το όχι κυριολεκτικά, ούτε φιλοσοφικά, αλλά ως αλληγορία. Διαβάστε το μεταφορικά. Ο Θεός δημιουργεί τον Αδάμ για να προσέχει τη γη, όπως οι θεοί στέλνουν τους Παρατηρητές να κάνουν στο Βιβλίο του Ενώχ. Από τα πλευρά του Αδάμ, ο Θεός δημιουργεί την Εύα. Ο Αδάμ και η Εύα γεννούν, αντιπροσωπεύοντας τη διασταύρωση μεταξύ των Παρατηρητών και των ανθρώπινων θηλυκών. Ο Αδάμ και η Εύα λένε ότι μπορούν να φάνε ό,τι θέλουν στον Κήπο της Εδέμ, εκτός από φρούτα από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού.

Φυσικά, τρώνε από το δέντρο της γνώσης, αντιπροσωπευτικό των Παρατηρητών που φέρνουν προηγμένη τεχνολογία και γνώση στους ανθρώπους, που ίσως δεν ήταν αρκετά ανεπτυγμένοι διανοητικά για να χειριστούν. Ακριβώς όπως το φαγητό από το δέντρο της γνώσης παρείχε στον Αδάμ και την Εύα τη γνώση του Θεού, έτσι και το βιβλίο του Ενώχ περιέγραψε πώς οι Παρατηρητές «αποκάλυψαν τα αιώνια μυστικά που διατηρήθηκαν για τον ουρανό, τα οποία οι άνθρωποι προσπαθούσαν να μάθουν». Διαβάζοντας έτσι την ιστορία του Αδάμ και της Εύας, είναι εύκολο να δούμε τους παραλληλισμούς μεταξύ αυτής και του Βιβλίου του Ενώχ.

Και ίσως αυτό είναι μόνο το θέμα. 

Ίσως οι άνθρωποι που έγραψαν την ιστορία του Αδάμ και της Εύας απλώς επαναδιηγούνταν τις ιστορίες στο Βιβλίο του Ενώχ με τον δικό τους τρόπο, επαναλαμβάνοντας την ιστορία των Σουμερίων για τους Ανουνάκι, όπως πολλοί από θρησκείες και πολιτισμούς είχαν μπροστά τους, εισάγοντας αυτό το κρίσιμο κομμάτι την ανθρώπινη ιστορία αλληγορικά στον δικό τους θρησκευτικό κανόνα, έτσι αυτά τα αρχαία αρχεία θα μπορούσαν να συνεχίσουν να υπάρχουν.

Τι είναι η ανθρώπινη ιστορία; Είναι αυτό που γίνεται κατανοητό μέσα από τα επίσημα εγκεκριμένα βιβλία ιστορίας; Ή μήπως είναι κάτι βαθύτερο, κάτι πιο απίστευτο, αν, ίσως, ξεχαστεί; Ίσως η απάντηση να κρύβεται σε κοινή θέα όλη την ώρα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ