Ο Τζορτζ Σόρος σχεδιάζει το «Καλοκαίρι των θανατηφόρων ταραχών» ενόψει των εκλογών του 2024

 

Ο Τζορτζ Σόρος σχεδιάζει

ένα καλοκαίρι θανατηφόρων ταραχών σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2024, σύμφωνα με δημοσιεύματα.

Οι ειδικοί επεσήμαναν ότι η αναζωπύρωση των δημοσίων διαδηλώσεων υπέρ της Χαμάς αποκάλυψε μια εκπληκτική αλήθεια: η ακροαριστερή εξέγερση μετά τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ το 2020 δεν ήταν μια ανωμαλία, αλλά μια τακτική που μπορούν να ξαναχρησιμοποιήσουν οι ακτιβιστικές ομάδες που χρηματοδοτούνται από τον Σόρος για οποιαδήποτε αιτία.

Το City-journal.org αναφέρει: Οι συντηρητικοί ηγέτες πρέπει να προετοιμαστούν για αυτήν την προοπτική. Για να αποφευχθεί η επανάληψη του 2020 το 2024, οι συντηρητικοί πρέπει να εξετάσουν τι μπορεί να προκαλέσει μια εξέγερση, πώς μπορεί να αποτραπεί και πώς να κατανοήσουν και να διαχειριστούν την πολιτική των ταραχών.

• Πρώτον, τι θα μπορούσε να προκαλέσει μια εποχή ταραχών; Η αναταραχή της αριστεράς έχει κάποιες γνωστές αιτίες:
• ένας θάνατος μαύρου ατόμου από την αστυνομία.
• μια διεθνής σύγκρουση· μια οικονομική κρίση.
• Αλλά μια άλλη απειλή διαφαίνεται.
• Ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ο πρωτοπόρος για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών, αντιμετωπίζει πολλαπλές ποινικές κατηγορίες. Ο Τραμπ μπορεί κάλλιστα να καταδικαστεί και να φυλακιστεί, πιθανόν να έχει εκρηκτικές συνέπειες, συμπεριλαμβανομένης πιθανής βίας και από τις δύο πλευρές του ιδεολογικού χάσματος.

Οι προοδευτικοί είναι ανήσυχοι και έτοιμοι. Αριστεροί ακτιβιστές έχουν δημιουργήσει έναν αστερισμό θεσμών για να υποστηρίξουν τις δημόσιες διαδηλώσεις. ΜΚΟ διαμαρτυρίας, οντότητες μέσων ενημέρωσης, ερευνητικά κέντρα, δίκτυα του μαύρου μπλοκ (Antifa) και ταμεία εγγύησης είναι όλα καλά συντονισμένα για να κινητοποιήσουν μαζικά κινήματα. Η Αριστερά διαχειρίζεται προσεκτικά τις νόμιμες και παράνομες φατρίες της: οι προοδευτικοί πολιτικοί ηγέτες αναθέτουν σιωπηρά τη βρώμικη δουλειά σε αναρχικές και ρατσιστικές φατρίες, οι οποίες μπορούν να αλλάξουν κοστούμια -για παράδειγμα, από μάσκα BLM σε παλαιστινιακή κεφιέ- ανά πάσα στιγμή.

Οι κυβερνήτες του κόκκινου κράτους θα πρέπει να αρχίσουν να προετοιμάζονται τώρα. Θα πρέπει να δώσουν εντολή στις κρατικές αρχές επιβολής του νόμου να συγκροτήσουν διυπηρεσιακές ομάδες εργασίας για να παρακολουθούν, να διεισδύουν και να διακόπτουν τα δίκτυα βίαιων αριστερών ακτιβιστών στο μέγιστο βαθμό που επιτρέπεται από τη νομοθεσία. Εάν αποκαλύψουν παράνομη δραστηριότητα, θα πρέπει να προβούν σε συλλήψεις και να διώξουν τους παραβάτες.

Όπως είναι παρατηρημένο, αυτές οι ομάδες είναι σχετικά μικρές και εξαρτώνται από συγκεκριμένους κόμβους ηγεσίας. Κάνουν λίγη προσπάθεια για να κρύψουν τον στόχο τους να ανατρέψουν τους βασικούς θεσμούς της Αμερικής και την προθυμία τους να χρησιμοποιήσουν πολιτική βία για να το κάνουν. Οι αρχές επιβολής του νόμου πρέπει να ακολουθήσουν ένα απλό σκεπτικό: να διαταράξουν τους κόμβους, να διακόψουν το δίκτυο. Το αόρατο έργο της πρόληψης είναι πολύ ανώτερο από έναν δημόσιο αγώνα κατά τη διάρκεια μιας πιθανής εξέγερσης.

Οι Ρεπουμπλικάνοι αξιωματούχοι πρέπει επίσης να αλλάξουν κίνητρα. Οι κυβερνήτες θα πρέπει να εγκρίνουν νομοθεσία που αυξάνει τις ποινές για ταραχές και να εκπαιδεύσει τις μονάδες της Εθνικής Φρουράς σε τακτικές κατά των ταραχών. Μετά το θάνατο του Φλόιντ, ο κυβερνήτης της Φλόριντα Ρον Ντε Σάντις έδειξε την αποτελεσματικότητα αυτής της προσέγγισης. Το 2020, ο DeSantis ενεργοποίησε την Εθνική Φρουρά και δήλωσε «μηδενική ανοχή» στη βία. Ως αποτέλεσμα, η Φλόριντα είδε ελάχιστες ταραχές, λεηλασίες και καταστροφές σε σύγκριση με πολλές άλλες πολιτείες.

Το 2021, ο DeSantis υπέγραψε τον νόμο για την καταπολέμηση της δημόσιας διαταραχής, ο οποίος ενίσχυσε τους περιορισμούς στις βίαιες ταραχές, ποινικοποιούσε τον εκφοβισμό του όχλου, αύξησε τις ποινές για την καταστροφή μνημείων και παρείχε νομική προστασία σε οδηγούς που θα μπορούσαν να τραυματίσουν ή να σκοτώσουν διαδηλωτές που τους εξέθεταν σε φόβο για τη ζωή τους.

Ενώ το νομοσχέδιο κατά των ταραχών μπλέχτηκε γρήγορα στις δικαστικές προκλήσεις, έστειλε ένα ισχυρό μήνυμα: αν ξεσηκωθείτε στη Φλόριντα, θα πληρώσετε ένα τίμημα. Μετά το χτύπημα του τυφώνα Idalia νωρίτερα αυτό το έτος, ο DeSantis ακολούθησε παρόμοια γραμμή, προειδοποιώντας τους πιθανούς ταραχοποιούς ότι οι πολίτες θα αμυνθούν έναντι των απειλών: «Εσείς λεηλατείτε, εμείς πυροβολούμε».

Η προετοιμασία, ωστόσο, μπορεί να φτάσει μόνο τόσο μακριά. Εάν ξεσπάσουν ταραχές στις αμερικανικές πόλεις, τι μπορούν να κάνουν οι συντηρητικοί πολιτικοί ηγέτες για να τις καταστείλουν; Δύο βασικές προσεγγίσεις είναι δυνατές: ένας «εδαφικός πόλεμος» και ένας «αεροπορικός πόλεμος». Η πρώτη επιλογή συνοψίζεται στο περιβόητο άρθρο New York Times του γερουσιαστή Tom Cotton, που δημοσιεύτηκε το καλοκαίρι του Floyd: « Αποστολή στρατευμάτων.”

Το πλεονέκτημα πρώτης τάξης αυτής της προσέγγισης είναι σαφές: οι μονάδες της Εθνοφρουράς μπορούν να καταστείλουν ταραχές, να προστατεύσουν ζωές και περιουσίες και να αποκαταστήσουν τη δημόσια τάξη. Αλλά εγκυμονεί και έναν κίνδυνο. Η Αριστερά έχει κατακτήσει την τακτική να δολώνει τις αρχές επιβολής του νόμου σε μια αντίδραση, χαρακτηρίζοντας κάθε απάντηση ως «αυταρχική» και χρησιμοποιώντας τα εθνικά μέσα ενημέρωσης για να μετατοπίσει την κοινή γνώμη.

Η δεύτερη επιλογή είναι ένας «αεροπόλεμος»—δηλαδή μέσω των ραδιοκυμάτων. Είτε από επιλογή είτε από ανάγκη, οι πολιτικοί ηγέτες μπορούν να εφαρμόσουν μια πολιτική περιορισμού, αφήνοντας το χάος σε ορισμένες γειτονιές να το χειριστούν οι τοπικές αρχές, ενώ δίνουν μάχη για την κοινή γνώμη στα μέσα ενημέρωσης και κατηγορώντας την πολιτική Αριστερά για τη βία και την καταστροφή. Αυτή ήταν, ως ένα βαθμό, η πολιτική του Προέδρου Τραμπ το καλοκαίρι του 2020.

Φοβούμενος ότι η «αποστολή στρατευμάτων» θα κινητοποιούσε την αντιπολίτευση, θα παρείχε τροφή για κατηγορίες για «φασισμό» ή θα δημιουργούσε πολιτικό τέλμα, υιοθέτησε μια στάση στρατηγικής παραμέλησης. , επιτρέποντας στους ριζοσπάστες να τρέχουν αχαλίνωτα σε μέρη της Μινεάπολης, του Σιάτλ, του Πόρτλαντ και άλλων μεγάλων πόλεων. Ταυτόχρονα, κατηγόρησε την BLM, την Antifa και το Δημοκρατικό Κόμμα και έκανε έκκληση, συχνά σε «νόμο και τάξη».

Ωστόσο, αυτή η προσέγγιση δεν απέδωσε καρπούς. Θυμηθείτε την κατάσταση τους μήνες που προηγήθηκαν των εκλογών του 2020. Οι μεγάλες πόλεις ήταν σε κατάσταση συναγερμού για ταραχές σε περίπτωση νίκης του Τραμπ. Όταν επισκέφτηκα την Ουάσιγκτον, DC, την εβδομάδα πριν από την ημέρα των εκλογών, ολόκληρα τετράγωνα της πόλης ήταν φραγμένα και πολυτελή καταστήματα είχαν φράξει τις βιτρίνες τους.

Οι μαχητές που συνδέονται με το BLM και την Antifa υποσχέθηκαν βία εάν οι ψηφοφόροι δεν επέλεγαν την αλλαγή εξουσίας. Η Αριστερά άσκησε πίεση και μου φάνηκε ότι οι ψηφοφόροι υποστήριξαν εν μέρει τον Μπάιντεν για να βάλει τέλος στο χάος. Δηλαδή για την Αριστερά λειτούργησε ο ρατσισμός. Η απειλή της συνεχιζόμενης βίας απέδωσε εκλογικό μέρισμα—και προσφέρει στους αριστερούς ταραχοποιούς ένα ισχυρό κίνητρο να επαναλάβουν την παράσταση το 2024.

Πώς μπορεί να εξελιχθεί η πολιτική μιας εποχής ταραχών το επόμενο έτος; Η πολιτική διαταραχή έχει συχνά ωφελήσει τον αμφισβητία στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές. Ο Ρίτσαρντ Νίξον κέρδισε την προεδρία το 1968 μετά από μεγάλες ταραχές, όπως ο Τζο Μπάιντεν κέρδισε την προεδρία το 2020 μετά από παρόμοιες αναταραχές. Ο Μπιλ Κλίντον κέρδισε επίσης ως αμφισβητίας το 1992, μια χρονιά που είχαμε τις ταραχές του Λος Άντζελες.

Οι ψηφοφόροι αντιδρούν ενάντια στην αταξία, για την οποία κατηγορούν όποιου καταλαμβάνει το υψηλότερο αξίωμα. Εάν γίνει ρεβάνς Τραμπ-Μάιντεν το 2024 και ξεσπάσει βία, οι ψηφοφόροι μπορεί κάλλιστα να κατηγορήσουν τον Μπάιντεν, όπως κατηγόρησαν τον Τραμπ το 2020. Και πάλι, δεδομένης της πολωτικής φήμης του Τραμπ και της παραμορφωτικής φύσης της κάλυψης από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, είναι κατανοητό ότι οι ψηφοφόροι θα μπορούσαν να συσχετίζουν την επανεμφάνιση της δημόσιας αναταραχής με τον Τραμπ.  

Ωστόσο, οι συντηρητικοί ηγέτες πρέπει να προετοιμαστούν για πιθανές αναταραχές. Πρώτον, θα πρέπει να αναπτύξουν σχέδια για κρατική και τοπική αποτροπή, έλεγχο ταραχών και δίωξη οποιουδήποτε κριθεί υπεύθυνος για βία. Δεύτερον, θα πρέπει να διαμορφώσουν μια στρατηγική για τον «αεροπορικό πόλεμο»: να αναπτύξουν εκ των προτέρων μια πειστική ρητορική στρατηγική, να δημιουργήσουν το πλαίσιο ερμηνείας για οποιαδήποτε μελλοντική εξέγερση και να δημιουργήσουν μια συσκευή ταχείας αντίδρασης για την αμφισβήτηση του μηνύματος της αντιπολίτευσης.

Θα μπορούσαν να στρατολογήσουν στρατηγικούς σχεδιαστές για να παίξουν πιθανά σενάρια και απαντήσεις, με το βλέμμα να σπάσουν τη λογική των ομήρων που εφάρμοσε με επιτυχία η Αριστερά το 2020: «Εκλέξτε τον άνθρωπο μας και ο πόνος θα σταματήσει».

Η επιτυχία κάθε κοινωνίας ξεκινά με την τάξη. Αυτή η αλήθεια συχνά ξεχνιέται μέχρι να διαταραχθεί η τάξη. Ο συνετός πολιτικός έχει σχεδιάσει αυτό το ενδεχόμενο, τόσο για τη δική του τύχη όσο και για το γενικό καλό της κοινωνίας του. Η ώρα της προετοιμασίας είναι τώρα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ