Τα τελευταία λόγια διάσημων προσωπικοτήτων
προσωπικοτήτων της ιστορίας και την ιστορία γύρω από αυτά.
Τζακ Ντάνιελ (1850-1911): Ένα τελευταίο ποτό, παρακαλώ
Ο Τζακ Ντάνιελ ήταν ιδρυτής του διάσημου αποστακτηρίου ουίσκι Jack Daniel's Tennessee. Ο Ντάνιελ πέθανε από δηλητηρίαση του αίματος, το 1911. Οι φήμες λένε ότι πέθανε από μόλυνση όταν κλότσησε το χρηματοκιβώτιό του επάνω στο θυμό του επειδή δεν μπορούσε να το ανοίξει. Ωστόσο, οι πολλαπλοί βιογράφοι του αντικρούουν αυτό τον ισχυρισμό. Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Ένα τελευταίο ποτό, παρακαλώ».
Καρλ Μαρξ (1818 – 1883): Τα τελευταία λόγια είναι για τους ανόητους που δεν έχουν πει αρκετά
Ο Καρλ Μαρξ ήταν ένας σπουδαίος Γερμανό θεωρητικός, φιλόσοφος και οικονομολόγος. Είναι ίσως πιο γνωστός για το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» (1848) και το «Das Kapital» (1867).
Ο Μαρξ πέθανε από επιπλοκές από καταρροή το 1881. Πέθανε άπατρις. Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Τα τελευταία λόγια είναι για τους ανόητους που δεν έχουν πει αρκετά».
Ρίτσαρντ Χάρις (1930 – 2002): Το φαγητό ήταν
Ο Ρίτσαρντ Χάρις ήταν ένας Ιρλανδός τραγουδιστής, ηθοποιός και κινηματογραφικός αστέρας. Έγινε διάσημος για τους ρόλους του σε ταινίες όπως το Camelot (1967) και ως Άλμπους Ντάλμπντορ στο Χάρι Πότερ.
Ο Χάρις πέθανε από πνευμονία μετά από τη νόσο Hodgkin σε ηλικία 72 ετών. Τα τελευταία του λόγια ήταν «Το φαγητό ήταν».
Γουόλτ Ντίσνεϊ (1901 – 1966): Kurt Russell
Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ ήταν Αμερικανός μεγιστάνας των επιχειρήσεων, καλλιτέχνης, σκιτσογράφος, σεναριογράφος και φιλάνθρωπος. Έχει κερδίσει πολλά βραβεία για το έργο του, μεταξύ των οποίων 22 βραβεία Όσκαρ, τέσσερα τιμητικά Όσκαρ και επτά βραβεία Emmy. Το όνομά του δόθηκε επίσης σε πολλά θεματικά πάρκα σε όλο τον κόσμο.
Ο Ντίσνεϊ ήταν μανιώδης καπνιστής καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του. Διαγνώστηκε με κακοήθη όγκο του πνεύμονα το 1966 και πέθανε την ίδια χρονιά.
Τα τελευταία του λόγια ήταν γραμμένα σε ένα κομμάτι χαρτί – «Kurt Russell». Η σημασία τους παραμένει μυστήριο ακόμη και για τον ίδιο τον Ράσελ.
Τζον Άνταμς (1735 – 1826): Ο Τόμας Τζέφερσον ζει
Ο Τζον Άνταμς υπήρξε ο δεύτερος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο ίδιος εξέδωσε την παρούσα δήλωση σχετικά με τη μοίρα των ΗΠΑ λιγότερο από ένα μήνα πριν πεθάνει:
«Τις καλύτερες ευχές μου, στις χαρές και τις γιορτές, σε εκείνη την ημέρα που θα ολοκληρωθεί το πεντηκοστό έτος από τη γέννηση της ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών: μια αξέχαστη εποχή στα χρονικά της ανθρώπινης φυλής, με σκοπό στη μελλοντική ιστορία να διαμορφώσει την πιο λαμπρή ή την πιο μαύρη ημέρα, ανάλογα με τη χρήση ή την κατάχρηση αυτών των πολιτικών θεσμών που στο προσεχές διάστημα, θα διαμορφωθεί από τον ανθρώπινο νου».
Ο Άνταμς απεβίωσε στις 4 Ιουλίου 1826 – την πεντηκοστή επέτειο από την υπογραφή της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας. Μόλις του ανακοίνωσαν πως ήταν 4 Ιουλίου, ο Άνταμς απάντησε: «Είναι μια μεγάλη μέρα. Είναι μια καλή μέρα». Τα τελευταία του λόγια σύμφωνα με βιογραφίες, ήταν «Ο Τζέφερσον ζει» παρόλο που δεν ήξερε ότι ο Τζέφερσον είχε πεθάνει νωρίτερα μέσα στην ημέρα.
Λουίζα Μέι Άλκοτ (1832 – 1888): Δεν ήταν η μηνιγγίτιδα;
Η Λουίζα Μέι Άλκοτ ήταν μια Αμερικανίδα μυθιστοριογράφος, γνωστή για το βιβλίο «Little Women». Υπήρξε μια παραγωγική συγγραφέας και έγραφε ανελλιπώς μέχρι το θάνατό της το 1888.
Αρχικά η ίδια και οι βιογράφοι της θεώρησαν πως ο θάνατός της προκλήθηκε από δηλητηρίαση από υδράργυρο, επειδή κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας της στον Εμφύλιο Πόλεμο «άρπαξε» τυφοειδή πυρετό και υποβλήθηκε σε θεραπεία που περιείχε υδράργυρο. Ωστόσο, πιο πρόσφατες μελέτες διαπίστωσαν πως πιθανότατα έπασχε από αυτοάνοσο νόσημα, που οδήγησε στο θάνατό της μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο.
Απεβίωσε σε ηλικία 55 ετών στη Βοστόνη και τα τελευταία της λόγια ήταν «Δεν είναι μηνιγγίτιδα;».
Σιμόν Μπολιβάρ (1783 – 1830): Γα…! Πως θα βγω από αυτό το λαβύρινθο!
Ο Σιμόν Μπολιβάρ ήταν ένας διάσημος πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης της Νότιας Αμερικής.
Πέθανε από φυματίωση σε ηλικία 47 ετών το 1830. Τα τελευταία του λόγια, σύμφωνα με δημοσιεύματα ήταν: «Γαμ...! Πώς θα βγω ποτέ από αυτό το λαβύρινθο!».
Σαλβαντόρ Νταλί (1904 – 1989): Που είναι το ρολόι μου;
Ο Σαλβαντόρ Νταλί ήταν ένας εξέχων Ισπανός υπερρεαλιστής ζωγράφος.
Το 1980, η υγεία του χειροτέρεψε απότομα, όταν διαγνώστηκε με τη νόσο Πάρκινσον, με αποτέλεσμα το δεξί του χέρι να κουνιέται διαρκώς. Επιπρόσθετα, η σύζυγός του, του χορηγούσε επικίνδυνα κοκτέιλ φαρμάκων χωρίς ιατρική συνταγή, με αποτέλεσμα να καταστραφεί το νευρικό του σύστημα.
Όταν πέθανε η γυναίκα του, έχασε την θέληση για ζωή, αφυδάτωσε σκόπιμα τον εαυτό του προκειμένου να μπει σε «καταστολή». Πέθανε στις 23 Ιανουαρίου 1989 από καρδιακή ανεπάρκεια. Τα τελευταία του λόγια με έκδηλη αναφορά στο έργο του ήταν «Που είναι το ρολόι μου;».
Νοστράδαμος (1503 – 1566): Δε θα με βρείτε ζωντανό με την ανατολή του Ήλιου
Ο Νοστράδαμος ήταν ένας Γάλλος φαρμακοποιός και μάντης, οι προφητείες του οποίου έγιναν διάσημες σε όλο τον κόσμο. Γεννήθηκε με το όνομα Michel de Nostradame, εργάστηκε ως αποθηκάριος, παρότι εκδιώχθηκε από το πανεπιστήμιο το 1529.
Έζησε την εποχή που η πανούκλα έκανε «θραύση» στην Ευρώπη. Η σύζυγός του και τα δύο του παιδιά πέθαναν από πανούκλα και στη συνέχεια ο ίδιος ταξίδεψε με έναν γιατρό στην Ιταλία για να προσπαθήσει να θεραπεύσει τους ανθρώπους από τη νόσο αυτή. Μέχρι το 1550, είχε απομακρυνθεί από την ιατρική και κινήθηκε περισσότερο προς τον αποκρυφισμό, δημοσιεύοντας πολλά ημερολόγια ενώ άρχισε να εκφράζει το ενδιαφέρον του για τις προφητείες.
Ο Νοστράδαμος έπασχε από ουρική αρθρίτιδα, η οποία από το 1566 μετατράπηκε σε οίδημα. Ο ίδιος φέρεται να είπε στο γραμματέα του Jean de Chavigny τα περίφημα τελευταία του λόγια: «Δε θα με βρείτε ζωντανό με την ανατολή του ήλιου». Το επόμενο πρωί βρέθηκε νεκρός δίπλα στο κρεβάτι του και σε ένα παγκάκι.
SkyNews
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου