Τεράστιες επιπτώσεις στο γυναικείο οργανισμό από το εμβ#λιο κατά του Covi-d 19…

 

Δεν υπήρξε ποτέ εμβόλιο

που να έχει προκαλέσει περισσότερα προβλήματα στους ιατρούς από τα γενετικά εμβόλια COV-ID-19 (Pfizer, Moderna, Janssen, AstraZeneca). Μόλις εγχυθούν στον βραχίονα, τα λιπονανοσωματίδια με mRNA ή αδενοϊικό DNA ρέουν ελεύθερα στην κυκλοφορία του αίματος μέσα σε μία ώρα. Γνωρίζουμε από τα δεδομένα των CDC V-safe [1] ότι το 7-8% είναι τόσο άρρωστο σε αυτή τη φάση, που αναζητούν επείγουσα περίθαλψη και κάποιοι νοσηλεύονται.

Το λεμφικό σύστημα αρχίζει να αποστραγγίζει το προϊόν του εμβ#λίου σε λεμφαδένες όπου το mRNA παγιδεύεται και η τοπική παραγωγή πρωτεΐνης ακίδας προκαλεί διόγκωση των λεμφαδένων και περισσότερη φλεγμονή. Αυτή η “αντιδραστικότητα” γίνεται προοδευτικά χειρότερη με κάθε πρόσθετη, ακατάλληλη ένεση. Οι Raj et al ανέφεραν ότι οι γυναίκες που έλαβαν το εμβ#λιο για την COVI-D-19 είχαν 10 φορές αυξημένο ποσοστό μη φυσιολογικών λεμφαδένων, που εντοπίστηκαν στις εξετάσεις προσυμπτωματικού ελέγχου για τον καρκίνο του μαστού.

Αυτές οι γυναίκες είχαν πάντα ανησυχίες για εκκολαπτόμενο καρκίνο του μαστού και αναγκάστηκαν να υποβληθούν σε πρόσθετη απεικόνιση και παρακολούθηση. Παρόλο που οι λεμφαδένες επέστρεψαν στο φυσιολογικό μέγεθος σε περίπου 45 ημέρες, το mRNA είναι γνωστό ότι επιμένει και δημιουργεί μια μακροπρόθεσμη ανησυχία ότι θραύσματα mRNA ή η συνεχιζόμενη παραγωγή πρωτεΐνης ακίδας θα μπορούσαν να είναι ογκογόνα.

Έτσι, οι γυναίκες που έχουν κάνει εμβόλια κατά της COV-ID-19 θα πρέπει να σημειώνουν σε ποιο χέρι και πότε και να είναι προσεκτικές για τυχόν νέες αλλαγές στους λεμφαδένες. Τόσο οι γυναίκες όσο και οι γιατροί θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι ανέλαβαν τον κίνδυνο με μια δελτοειδή ενδομυϊκή ένεση ενός νέου ξένου γενετικού κώδικα, χωρίς διαβεβαιώσεις για μακροπρόθεσμη ασφάλεια

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ