Το RNA του “εμβολίου” μεταδίδεται απο τους γονείς στα παιδιά
Όταν ένα εσωτερικό έγγραφο της Pfizer διέρρευσε πέρυσι, μάθαμε για πρώτη φορά ότι ακόμη και οι κατασκευαστές φοβόντουσαν
τη μετάδοση του mRNA από τους εμβολιασμένους σε άλλους. Ιδιαίτερα η επαφή των εμβολιασμένων ατόμων στις κλινικές δοκιμές με έγκυες γυναίκες έπρεπε να αναφερθεί, επειδή αυτές αποκλείστηκαν από τις μελέτες. Οι κατασκευαστές φαίνεται να γνώριζαν το πρόβλημα των βρεφών που πέθαναν κατα τη διάρκεια του τοκετού ή που γεννήθηκαν με σοβαρές νευρολογικές διαταραχές. Παρ’ όλα αυτά, ο “εμβολιασμός” των εγκύων γυναικών συνεχίζεται να συνιστάται από τους “ειδικούς”.Αρκετοί απο αυτούς τους “ειδικούς” αμφιβάλουν ακόμα και μάλιστα, οι “σοβαροί” αυτοί επιστήμονες και “fact checkers” προσπαθούν να υποβαθμίσουν το γεγονός οτι υπάρχει πλέον αποδεδειγμένα απέκκριση και μετάδοση διαφόρων σωματιδίων απο τα “εμβόλια”. Άλλη μια “θεωρία συνωμοσίας”, απο τις πολλές τα τελευταία χρόνια, που αποδείκνύεται με τα νέα δεδομένα οτι αποτελεί πλέον τη θλιβερή πραγματικότητα.
Εν τω μεταξύ, το λεγόμενο Shedding έχει επιβεβαιωθεί πέραν πάσης αμφιβολίας. Γνωρίζουμε επίσης πώς συμβαίνει, μέσω των εξωσωμάτων -τα κυστίδια μεταφοράς.
Μια νέα μελέτη σχετικά με το θέμα μόλις δημοσιεύθηκε με τίτλο “Evidence for Aerosol Transfer of SARS-CoV2-specific Humoral Immunity”.
Στη μελέτη αυτή αναφαίρεται μεταξύ άλλων:
Η αξιολόγηση των δειγμάτων αποκάλυψε ότι ένα υψηλό ενδορινικό επίπεδο IgG σε εμβολιασμένους γονείς σχετιζόταν σημαντικά (p-value = 0,01) με 0,38-πλάσια αύξηση των λογαριθμομετασχηματισμένων ενδορινικών gMFIs IgG σε ένα παιδί από το ίδιο νοικοκυριό.
Και παρακάτω, στην ενότητα με τα αποτελέσματα:
… εντοπίσαμε ειδικά αντισώματα anti-SARS-CoV-2 που ανακτήθηκαν από χειρουργικές μάσκες προσώπου που φορούσαν εμβολιασμένα μέλη του εργαστηρίου και παραδόθηκαν στο τέλος μιας εργάσιμης ημέρας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα που αναφέρθηκαν από άλλους, ανιχνεύσαμε τόσο IgG όσο και IgA στο σάλιο από εμβολιασμένα άτομα (Εικ. 1C και D). Επομένως, δεν ήταν έκπληξη το γεγονός ότι μπορέσαμε να ανιχνεύσουμε τόσο IgG όσο και IgA μετά τη συλλογή αντισωμάτων από μάσκες προσώπου ….
Υπό το φως αυτών των παρατηρήσεων, υποθέσαμε ότι η μεταφορά αντισωμάτων με σταγονίδια/αερολύματα μπορεί να συμβεί μεταξύ ατόμων, παρόμοια με τον τρόπο που τα ιικά σωματίδια με σταγονίδια/αερολύματα μπορούν να ανταλλάσσονται με την ίδια οδό. Για να ελέγξουμε αυτή την υπόθεση, πήραμε ρινικά επιχρίσματα από παιδιά που ζούσαν σε νοικοκυριά όπου οι γονείς ή τα μέλη της οικογένειας είχαν διαφορετικά επίπεδα ειδικής ανοσίας κατά του SARS-CoV2, συμπεριλαμβανομένων των ανεμβολίαστων, των εμβολιασμένων και των νοικοκυριών με κρούσμα COVID-19. Μια αρχική σύγκριση των ρινικών επιχρισμάτων από παιδιά που ζούσαν σε εμβολιασμένα νοικοκυριά αποκάλυψε εύκολα ανιχνεύσιμη ειδική IgG SARS-CoV-2, ειδικά σε σύγκριση με την πλήρη έλλειψη ειδικών αντισωμάτων SARS-CoV-2 που ανιχνεύθηκαν στα ρινικά επιχρίσματα που λάβαμε από παιδιά που ζούσαν σε ανεμβολίαστα νοικοκυριά.
Αποδείχθηκε λοιπόν ότι οι εμβολιασμένοι γονείς μετέφεραν ενεργά σωματίδια στα παιδιά τους, έτσι ώστε τα παιδιά απέκτησαν ανοσία μέσω αντισωμάτων, δηλαδή μέσω έμμεσου εμβολιασμού από τους γονείς τους. Το εύρημα αυτό δεν ήταν μόνο εμφανές στα δεδομένα, αλλά και στατιστικά σημαντικό με p-value 0,01.
Παραμένει να εξηγηθεί γιατί τα παιδιά έχουν ενδορινική IgG. Οι συγγραφείς υποθέτουν ότι αυτό οφείλεται στην απέκκριση αντισωμάτων μέσω σταγονιδίων. Με άλλα λόγια, πιστεύουν ότι η ίδια η IgG μεταφέρεται στα σταγονίδια του σάλιου. Μπορεί να έχουν δίκιο σε αυτό. Ωστόσο, γιατί μόνο η IgG και όχι η IgA, η οποία έχει βρεθεί στους εμβολιασμένους αλλά όχι στα παιδιά, ή τουλάχιστον δεν έχει αναφερθεί;
Εντούτοις, υπάρχει επίσης η πιθανότητα τα παιδιά να αναπτύξουν ενδορινική IgG επειδή άλλα υποπροϊόντα του εμβολίου ή εξωσώματα απεκκρίνονται και εισπνέονται.
Για να γίνει διάκριση μεταξύ των δύο πιθανοτήτων, θα έπρεπε επίσης να εξεταστούν τα παιδιά για IgA στους βλεννογόνους, καθώς και για Β και Τ κύτταρα. Η ανίχνευσή τους θα αποδείκνυε τη μετάδοση πρωτεϊνών ή mRNA ακίδας. Αλλά αυτό προφανώς παραλείφθηκε.
Όπως συνηθίζεται, υπάρχει μια παράγραφος που εξυμνεί τον εμβολιασμό, η οποία προφανώς είναι πλέον απαραίτητη για να ξεφύγει κανείς από την επιστημονική λογοκρισία. Θα μπορούσε να έχει τον ίδιο λόγο με την έλλειψη αναζήτησης ειδικών Τ-κυττάρων στα παιδιά.
Τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν ότι η μεταφορά αντισωμάτων μέσω αερολύματος μπορεί επίσης να συμβάλει στην προστασία του ξενιστή και αποτελεί έναν μη αναγνωρισμένο προηγουμένως μηχανισμό με τον οποίο μπορεί να μεσολαβήσει η παθητική ανοσολογική προστασία. Το κατά πόσον η μεταφορά αντισωμάτων μεσολαβεί στην προστασία του ξενιστή εξαρτάται από την έκθεση, αλλά φαίνεται λογικό να υποθέσουμε ότι οποιαδήποτε ποσότητα μεταφοράς αντισωμάτων θα αποδειχθεί επωφελής για τον ξενιστή-δέκτη, εφόσον οι συνθήκες παραμένουν οι ίδιες.
Στην περίπτωση των αντισωμάτων, αυτό εγείρει το ερώτημα για το πόσο καιρό “επιβιώνουν”. Χωρίς κύτταρα Β, δεν μπορούν να αναπαραχθούν. Και τα αντισώματα, ακόμη και αν υπάρχουν σε μεγάλους αριθμούς, μπορούν να προσφέρουν μόνο πολύ περιορισμένη προστασία. Διότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα εναντίον των μολυσμένων κυττάρων- γι’ αυτό χρειάζονται τα Τ-κύτταρα ή οι αμυντικοί μηχανισμοί του έμφυτου ανοσοποιητικού συστήματος.
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Ημερομηνία δημοσίευσης:05.05.2022
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου