Το καθεστώς της παγκόσμιας χούντας

Οι χώρες έχουν τους νόμους τους, τα αθλήματα έχουν τους κανονισμούς τους και οι γονείς έχουν τις οδηγίες που δίνουν στα παιδιά τους για να μην μπλέξουν σε μπελάδες. Όλα αυτά, αν ακολουθηθούν κατά γράμμα, μας εξασφαλίζουν μια
ήρεμη και ασφαλή ζωή. Ή τουλάχιστον έτσι μας λένε.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων, οι κανόνες βοηθούν στην ομαλή διαδικασία διάφορων δραστηριοτήτων. Για παράδειγμα στο ποδόσφαιρο, οι παίκτες πρέπει να ακολουθούν τους κανόνες του παιχνιδιού για να σκοράρουν και να πάρουν τη νίκη. Δεν μπορεί κάποιος ξαφνικά να πάρει τη μπάλα στα χέρια του και να τρέξει μέσα στο αντίπαλο τέρμα. Η μη υπακοή στους κανονισμούς οδηγεί στην τιμωρία του παίκτη ή του προπονητή ή ακόμα και ολόκληρης της ομάδας. Μπορεί πολλές φορές, ειδικά στην Ελλάδα, οι κανόνες να μην εφαρμόζονται σωστά, αλλά όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε πως οι κανόνες υπάρχουν για να βοηθήσουν στην διεξαγωγή του αγώνα. Το ίδιο ισχύει και για την οδήγηση. Ο σκοπός του κώδικα οδικής κυκλοφορίας εξασφαλίζει την ομαλή κίνηση στους δρόμους και την αποφυγή ατυχημάτων, άσχετα αν πολλοί οδηγοί δεν ακολουθούν πάντα τους κανόνες.
Υπάρχουν όμως κάποιοι νόμοι ή κανόνες που φαίνονται το λιγότερο... ύποπτοι. Και δεν μιλάμε για τις χώρες στις οποίες σε σκοτώνουν ή σε ακρωτηριάζουν για ψύλλου πήδημα. Μιλάμε για τον "πολιτισμένο" κόσμο. Κάθε φορά, νέοι νόμοι δίνονται στους πολιτικούς των κρατών, που σύμφωνα με αυτούς που τις δίνουν, πρέπει οπωσδήποτε να εφαρμοστούν. Πόσες φορές έχουμε ακούσει για νέες οδηγίες της Ευρώπης για την Ελλάδα ή για νέες οδηγίες της Αμερικής για την Ευρώπη; Οδηγίες που εφαρμόζονται με γρήγορους ρυθμούς, ειδικά τώρα τελευταία, και που τα αποτελέσματά τους φαίνονται παντού. Νέοι εξωφρενικοί φόροι, άνοιγμα των συνόρων για τους μετανάστες που δεν ξέρουμε ποιοι είναι και τι έρχονται να κάνουν, κατάργηση μαθημάτων θρησκευτικού και εθνικιστικού περιεχομένου, κώδικες συμπεριφοράς που υποδεικνύουν στους γονείς τι να λένε στα παιδιά τους και ποιες λέξεις απαγορεύονται και πολλά ακόμα για τα οποία ίσως δεν έχουμε ακούσει καν. Όλα αυτά πρέπει να εφαρμοστούν, επειδή σύμφωνα με το κράτος, θα βοηθήσουν στην οικονομική, αλλά και στην πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας. Και όποιος έχει αντίθετη άποψη θα δεχτεί την τιμωρία που του αντιστοιχεί. Αν το καλοσκεφτούμε, στην ουσία τίποτα δεν απαγορεύεται, απλά τιμωρείται. Στο Κολοράντο των ΗΠΑ, ένας δικαστής αποφάσισε να πάρει το παιδί μιας γυναίκας, η οποία πίστευε στα chemtrails. Προφανώς, σύμφωνα με την Νέα Τάξη, το να πιστεύει κάποιος στην ύπαρξη των chemtrails θεωρείτε σοβαρό έγκλημα.

Κάτι παρόμοιο έγινε στην Ελλάδα, όπου θέλουν πάρουν το παιδί μιας γυναίκας που δεν θέλει να στείλει το παιδί της στο σχολείο, επειδή θεωρεί πως το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι αναξιόπιστο και σαν εκπαιδευτικός προτιμάει να το εκπαιδεύσει η ίδια.
Απ'ότι φαίνεται, αυτά είναι μόνο η αρχή μιας Νέας Εποχής στην οποία το κράτος θα είναι ο νέος Γιαχβέ ή ο νέος Αλλάχ που τιμωρούν πάντα τους ανυπάκουους ανθρώπους με παραδειγματικό τρόπο και ζητάνε να κάνουν το ίδιο και οι ακόλουθοί τους. Το μόνο που λείπει είναι ένα πρόσωπο που θα λειτουργεί σαν το απόλυτο πρότυπο για τους υπόλοιπους και θα υποδεικνύει τι πρέπει να κάνει ο καθένας. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θεωρούν πως οτιδήποτε ανήκει στους νόμους του κράτους, είναι αυτόματα κάτι που υπάρχει για το καλό μας. Δεν σκέφτηκαν ποτέ πως οι νόμοι, όπως και η ιστορία, γράφονται από τους νικητές. Όπως για παράδειγμα, αν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο νικήτρια έβγαινε η ναζιστική Γερμανία, θα ακολουθούσαμε τους νόμους τους οποίους θα μας επέβαλε το φασιστικό καθεστώς. Ή αν ήμασταν ακόμα υπό την κατοχή των Τούρκων, θα ακούγαμε τον ιμάμη κάθε πρωί να ψέλνει το Κοράνι και όποιος είχε παράπονο θα έμπλεκε σε χοντρούς μπελάδες. Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας, αυτό συμβαίνει και τώρα.
Όσο περνάει ο καιρός, οι άνθρωποι νιώθουν πιο ασφυκτικά και πιο περιορισμένοι στις κινήσεις τους. Οι νόμοι και οι οδηγίες που μας επιβάλλονται κυριολεκτικά με το ζόρι, έχουν σκοπό να κάνουν όλο τον κόσμο να λειτουργεί σαν μια καλολαδωμένη μηχανή που μπορεί να αλλάζει τα ανταλλακτικά της, χωρίς να υπολογίζει τις απώλειες και άσχετα αν οι άνθρωποι συμφωνούν ή δεν συμφωνούν με τις αποφάσεις της εξουσίας. Αυτοί που δεν συμφωνούν, πολλές φορές βρίσκουν τραγικό θάνατο επειδή υπερασπίζονται αυτά που πιστεύουν. Άλλοι πεθαίνουν για την πατρίδα τους, άλλοι για την άποψή τους και άλλοι θυσιάζονται για να σώσουν τους υπόλοιπους. Ακόμα και ο ίδιος ο Θεός έστειλε τον Υιό του για να σώσει τους ανθρώπους από τα δεσμά της υλικής φυλακής στην οποία ζούμε. Οι άνθρωποι αποφάσισαν να Τον τιμωρήσουν με τον χειρότερο τρόπο, άσχετα που ο ίδιος ο Χριστός δεν είχε προκαλέσει κακό σε κανέναν απολύτως. Τον σταύρωσαν επειδή δεν ακολουθούσε τους νόμους των ανθρώπων και πάντα έκανε το αντίθετο από αυτά που θεωρούσαν ιερά. Σε αντίθεση με τους άλλους θεούς, ο Χριστός δεν ανάγκασε κανέναν με το ζόρι να πιστέψει στα λόγια Του και ούτε επέβαλε χιλιάδες επί χιλιάδων νόμων, όπως κάνουν τα κράτη σήμερα. Αλλά επαναλάμβανε όπου πήγαινε, τα λίγα και βασικά πράγματα που πρέπει να ξέρει κανείς για να σωθεί, λέγοντας "ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν". Ακόμα και οι νόμοι της φύσης και της φυσικής είναι μια ανόητη λεπτομέρεια σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού και το έχει αποδείξει αμέτρητες φορές. Κάποιοι, όταν τα ακούνε ή τα διαβάζουν αυτά τα πράγματα, εξαγριώνονται και αρχίζουν να χλευάζουν. Δεν μπορεί να χωρέσει στο μυαλό τους και στην καρδιά τους το γεγονός πως ο κόσμος στον οποίο ζούνε, δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδανικός για τους ανθρώπους ούτε για πλάκα. Ίσως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουν, πριν έρθει η ώρα που τα πράγματα φτάσουν στο απροχώρητο.






ΠΗΓΗ