Πόρισμα του εισαγγελέα Δημήτρη Τσεβά: Ουδείς σκοτώθηκε μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου

 

Το πόρισμα του εισαγγελέα Δημήτρη Τσεβά,

είναι ίσως ότι πιο σοβαρό και τεκμηριωμένο έχει συνταχθεί, για τα τραγικά γεγονότα του Πολυτεχνείου του 1973, μέχρι σήμερα και είναι αποτέλεσμα ενδελεχούς έρευνας του έντιμου κια ιδιαίτερα εύστροφου, τότε νεαρού, εισαγγελέα για την υπόθεση του Πολυτεχνείου.

Δεν είναι απαλλαγμένο από τις προσωπικές κρίσεις που σαφώς είχαν επηρεαστεί από το πολιτικό κλίμα της εποχής, αλλά δεν υποκύπτει στην μυθοπλασία της Μεταπολίτευσης για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου που σημάδεψαν αρνητικά την πολιτική ζωή της χώρας σε όλα τα επίπεδα.

Είναι το πρώτο επιστημονικό πόρισμα το οποίο εν συνεχεία αποδέχθηκαν όλοι οι ιστορικοί ερευνητές και που αναφέρει με σαφήνεια ότι μέσα στο Πολυτεχνείο κατά την διάρκεια της πολιορκίας του και της επιχείρησης εκκένωσης που ακολούθησε δεν σκοτώθηκε ούτε ένας άνθρωπος.

Αντίθετα περιγράφει με εξαιρετική ακρίβεια τους φόνους που έγιναν σε απόσταση περίπου 500 μέτρων από το Πολυτεχνείο, κυρίως από τους φρουρούς του υπουργείου Δημόσιας Ταξης και από τις στρατιωτικές περιπόλους, με αποτέλεσμα συνολικά 12 νεκρούς.

Εν συνεχεία η μεταπολιτευτική μυθολογία διπλασίασε τους νεκρούς, προσθέτοντας και αυτούς που είχαν πεθάνει από εμφράγματα κατά την διάρκεια των επεισοδίων.

Τα ονόματα των νεκρών είναι γνωστά, αλλά κανένας δεν ανέφερε ότι οι άνθρωποι αυτοί (12 τον αριθμό), οι οποίοι δεν είχαν καμία σχέση με τους εξεγερμένους φοιτητές, άλλα οι περισσότεροι ήταν μεροκαματιάρηδες που βρέθηκαν σε λάθος τόπο την λάθος στιγμή, δεν σκοτώθηκαν μέσα στο Πολυτεχνείο αλλά μακριά από αυτό.

Και βέβαια το ζητούμενο είναι ο ρόλος που έπαιξαν ορισμένοι αξιωματικοί άνθρωποι του Δημήτριου Ιωαννίδη, ο οποίος προκάλεσε όλο αυτό το μακελειό σε συνεργασία με πράκτορες της αμερικανικής πρεσβείας, προκειμένου να γίνει δυνατό το πραξικόπημα μία εβδομάδα αργότερα που σταμάτησε την πορεία εκδημοκρατισμού που είχε ξεκινήσει – κάπως άτσαλα – ο Γ.Παπαδόπουλος, αλλά βασικά για να τον ανατρέψουν και να εγκαθιδρύσουν δικό τους 100% κυβέρνηση.

Οι λόγοι για τους οποίους οι Αμερικανοί είχαν  αποφασίσει να “τελειώσουν” τον Γ.Παπαδόπουλο, δεν απέχουν και πολύ από τις αιτίες που προκάλεσαν το πριόνισμα και τελικά την πτώση του Κώστα Καραμανλή το 2007-2009: Το ενεργειακό και η προσπάθεια γεωστρατηγικής απαγκίστρωσης από τον εναγκαλισμό τους.

Τον Ιανουάριο του 1973,ανακαλύπτεται εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα πετρελαίου στην Θάσο και συγκεκριμένα στην θέση Πρίνος. Ανατολικά της Θάσου (θέση Μπάμπουρας) διακριβώνεται πολύ μεγαλύτερο κοίτασμα πετρελαίου (το οποίο μέχρι σήμερα παραμένει αναξιοποίητο)..

Η κυβέρνηση του Γ.Παπαδόπουλου αποφασίζει η Ελλάδα να εξορύξει και να εκμεταλλευτεί χωρίς να εκχωρήσει στις αμερικανικές εταιρείες, το κοίτασμα του Πρίνου, παρά τις πιέσεις που υφίσταται από αμερικάνικες πετρελαϊκές εταιρείες για το αντίθετο. 

Στο μεταξύ έρχεται η μεγάλη πετρελαϊκή κρίση: Το πετρέλαιο πάει από τα 3 στα 14 δολάρια το βαρέλι μέσα σε μια βραδιά με απόφαση του ΟΠΕΚ!

Από το σημείο αυτό αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την στρατιωτική κυβέρνηση υπό τον Γ.Παπαδόπουλο ο οποίος μάλιστα είχε προχωρήσει και σε εκλογές οι οποίες σαμποταρίστηκαν από το παλαιό πολιτικό κατεστημένο και τις ίδιες τις ΗΠΑ, φυσικά.

Αυτός ήταν και ο λόγος που η στρατιωτική κυβέρνηση προχώρησε σε μαζικές αγορές πολεμικού υλικού από την Γαλλία και την Γερμανία.

Στο εσωτερικό άλλωστε η οικονομική κατάσταση δεν ήταν καθόλου καλή. Η πετρελαϊκή κρίση είχε κτυπήσει καίρια την ελληνική οικονομία διακόπτοντας τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που επιτυγχάνονταν επί 20 χρόνια.

Οι ίδιοι οι αξιωματικοί των ΕΔ πληρώνονταν με ομόλογα του δημοσίου πενταετούς διάρκειας κάθε τρίτο μήνα, καθώς η φράση “τραπεζικός δανεισμός” ήταν άγνωστη.

Τον Οκτώβριο του 1973 οι Αμερικανοί στήνουν αερογέφυρα για να εφοδιάσουν τις ισραηλινές δυνάμεις, αποτρέποντας κατάρρευση του Ισραήλ που είχε δεχθεί αιφνιδιαστική επίθεση από τις συνδυασμένες δυνάμεις Αιγύπτου, Συρίας και Ιορδανίας, αλλά η κυβέρνηση Μαρκεζίνη δεν δίνει άδεια υπέρπτησης, ούτε προσγείωσης και εφοδιασμού στην Σούδα. Αυτό ήταν και το τελευταίο «καρφί» στο «φέρετρό της»

Εν πάση περιπτώσει το κλίμα δεν ήταν καλό ή μάλλον ήταν κατάλληλο για να γίνει αυτό που έγινε με την εξέγερση του Πολυτεχνείου και το μόνο που σίγουρα πέτυχε ήταν να έρθει η χούντα του Ιωαννίδη και η τραγωδία της Κύπρου εννέα μήνες αργότερα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ