ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ

Η ηθοποιός του βασικού ενστίκτου Sharon Stone είπε, πως «οι γυναίκες μπορεί να υποκρίνονται οργασμούς, αλλά οι άντρες υποκρίνονται ολόκληρες σχέσεις».
Ακολουθώντας αυτή την πετυχημένη συνταγή της
υποκριτικής τέχνης, ο θίασος του βασικού ενστίκτου της εξουσίας «πρώτη φορά Αριστερά» υποκρίνεται σκληρές διαπραγματεύσεις, για να δώσει στα μαλακά τα οπίσθια του Ελληνικού λαού στους επιβήτορες της Ευρώπης.
Έτσι, την ώρα που ο θίασος των κωμικοτραγικών διαπραγματευτών υπέγραφε στη Μάλτα την εκτέλεση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο σκηνοθέτης του στην Αθήνα δήλωνε ενώπιον του προέδρου του εγκληματικότερου έθνους της ανθρωπότητας Frank-Walter Steinmeier «με όλο το φως και το σκοτάδι», όπως θα έλεγε και ο Σεφέρης, της απρέπειας, του αμοραλισμού και του θράσους που διαθέτει, πως «έχει έρθει η στιγμή να αντικατασταθεί το συναίσθημα της αγωνίας και του πόνου με το συναίσθημα της ελπίδας».
Από σήμερα, λοιπόν, οι Έλληνες φορολογούμενοι και συνταξιούχοι διακατέχονται από το συναίσθημα της ελπίδας της βέβαιης εξαθλίωσής τους, προσδοκώντας, μέρες που είναι, την Ανάσταση των νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος, Αμήν.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας ένας λαός αποκτά ημερομηνία λήξης.
Και η ημερομηνία λήξης του Ελληνικού λαού, ως απόβλητου παραπροϊόντος του χρηματοπιστωτικού φασισμού με ευρωπαϊκή πιστοποίηση της ποιότητάς του, καθορίστηκε ιεραρχικά με κοινωνικά βιολογικά κριτήρια: των συνταξιούχων για το 2019 και όλων των άλλων για το 2020.
Η βιολογική κοινωνική επιλογή, όμως, αποτελεί ρατσιστικό προαπαιτούμενο, στη γλώσσα των δανειστών, του φασισμού.
Ο Γερμανός ποιητής Heinrich Heine έλεγε «dort wo man Bücher verbrennt, verbrennt man am Ende auch Menschen» (όπου καίνε βιβλία, καίνε στο τέλος επίσης ανθρώπους). Το μνημόνιο όντας και αυτό ένα βιβλίο, θα μπορούσε να πάρει τη θέση του στο λόγο του ποιητή: «όπου καίνε μνημόνια, καίνε στο τέλος επίσης ανθρώπους» και η Ευρώπη είναι μια άριστη μηχανή εσωτερικής καύσης ανθρώπων με εξελιγμένο λογισμικό απόκρυψης των ρύπων της.

ΔΑ