Η καταγωγή των Αποστόλων του Χριστού

Η παραπληροφόρηση (ή προπαγάνδα υπέρ κάθε τι Εβραϊκού, αν θέλετε) έκανε τον κόσμο να πιστεύει ότι οι μαθητές του Χριστού ήταν Εβραίοι, Ιουδαίοι για την ακρίβεια (καθώς η λέξη Εβραίος συνήθως χρησιμοποιείται για να δηλώσει θρησκεία και όχι φυλετική
καταγωγή, όπως το Ιουδαίος, Γαλιλαίος κτλ). ΛΑΘΟΣ! Μια απλή ματιά στους 12 (αλλά και στους 70 επιπλέον αποστόλους) θα δείξει του λόγου το αληθές για την καταγωγή τους. Και αυτό επειδή στην εποχή μας πολλοί….σκανδαλίζονται επειδή ο Χριστός δεν ήταν λέει Έλληνας, ή οι μαθητές Του, ή δεν έδρασε στην Ελλάδα (μειώνοντας με αυτόν τον τρόπο τα όρια του Ελληνικού κόσμου σε αυτό που σήμερα είναι η συρρικνωμένη Ελλάς, ενώ την εποχή εκείνη η Ασία και η Εγγύς Ανατολή έβριθαν από Ελληνισμό).
Πριν δούμε όμως τα ονόματα, να σημειωθεί ότι η ιστορική έρευνα έχει δείξει ότι είναι πολύ δύσκολο να διατυπωθεί ένας πλήρης κατάλογος των 70 αποστόλων. Οι λίγοι κατάλογοι που υπάρχουν σε παλιά Πατερικά κείμενα, αλλά και σε μεταγενέστερα, είναι σε γενικές γραμμές μεν παρόμοιοι, αλλά σε κάποια ονόματα διαφωνούν. Όπως και να έχει το πράγμα, θα κάνουμε έναν συμβιβασμό και θα εξετάσουμε τον κατάλογο που είναι επίσημα αποδεκτός στην εποχή μας για να πάρουμε τη γενική εικόνα.
Κατ’ αρχάς οι 12 γνωστοί μας Απόστολοι (από τον στενό ας πούμε κύκλο των μαθητών) ήταν οι εξής:
Πέτρος (Σίμων), Ανδρέας, Ιάκωβος, Ιωάννης, Φίλιππος, Βαρθολομαίος (Ναθαναήλ), Θωμάς (ο Δίδυμος), Ματθαίος (Λευί), Ιάκωβος Αλφαίου, Σίμων ο Κανανίτης, Ιούδας ο Ιακώβου, Ματθίας (στη θέση του Ιούδα του Ισκαριώτη).
Για όλους τους παραπάνω οι διαθέσιμες πηγές αναφέρουν ότι κατάγονταν από την περιοχή της Γαλιλαίας. Ο μόνος από τους μαθητές του Ιησού που ήταν Ιουδαίος ήταν ο Ιούδας ο Ισκαριώτης. Η ιστορία του αναφέρεται σε διάφορες πηγές, με ελαφρές παραλλαγές, αλλά σαν γενική εικόνα είναι ίδια. Επίσης να προσέξουμε ότι τους φέροντες το όνομα Ιάκωβος, πουθενά στα Ευαγγέλια δεν τους αναφέρει με τον Εβραϊκό τύπο Ιακώβ, αλλά με τον εξελληνισμένο Ιάκωβος. Το όνομα Σίμων επίσης είναι Ελληνικό και υπάρχει μέσα στην αρχαία Ελληνική γραμματεία, όπως και το Ανδρέας. Αλλά και το Ιωάννης το οποίο σημαίνει «Αυτός που σαν άνεμος ανοίγει τις πύλες» από το Ιωή και αννίημι. Το Βαρθολομαίος προέρχεται από το Bar Tolmey, δηλαδή ο «γιος του Πτολεμαίου».
Δεν πρέπει να μας ξενίζει το ότι κάποιοι μαθητές φέρουν Εβραϊκά ονόματα όμως. Μη ξεχνούμε ότι ήταν Έλληνες (Γαλιλαίοι) προσύλλητοι στον Εβραϊσμό. Όπως υπήρχαν και Έλληνες με λατινικά ονόματα (λόγω Ρωμαιοκρατίας). Μήπως όμως και σήμερα δεν υπάρχουν Έλληνες, Χριστιανοί κιόλας, που φέρουν Εβραϊκά ονόματα (Αβραάμ, Ιωσήφ κτλ) ή ξενικά (Ναπολέων, Ερρίκος κτλ); Ή ακόμα και Έλληνες Μουσουλμάνοι (οι Πομάκοι της Ροδόπης δηλαδή) που φέρουν Ισλαμικά ονόματα. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι Έλληνες; Ή η φυλετική καταγωγή κάποιου καθορίζεται από το όνομα ή τη θρησκεία του;
Ας πάμε όμως παρακάτω. Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο αναφέρεται ότι ο Ιησούς είχε και άλλους 70 μαθητές, από έναν ευρύτερο κύκλο, στους οποίους έδωσε εντολή κιόλας να προπορεύονται και να ετοιμάζουν τον κόσμο για να τον δεχτεί. Τα ονόματά τους είναι τα εξής (σύμφωνα πάντα με την κοινώς αποδεκτή λίστα):
Άγαβος, Αμπλίας, Ακύλλας, Ανανίας, Ανδρόνικος, Απελλής, Απελλής (έτερος), Απολλώς, Απφία (μάλλον γυναίκα απόστολος), Αρίσταρχος, Αριστόβουλος, Αρτεμάς, Άρχιππος, Ασύγκριτος, Αχαϊκός, Βαρνάβας (ή Ιωσής, Κύπριος προσύλητος), Γάιος, Επαινετός, Επαφρόδιτος, Έραστος, Ερμάς, Ερμής, Εύβουλος, Εύοδος, Ζακχαίος (ο τελώνης που αναφέρεται στο Ευαγγέλιο), Ζηνάς (ή Ζήνων), Ηρωδίων (ή Ροδίων ή Ρόδιος), Ιάκωβος ο Αδελφόθεος (υιός του Ιωσήφ του μνήστορος), Ιάκωβος Αλφαίου (αυτός συμπεριλαμβάνεται και στους 12, παραδόξως…), Ιάσων, Ιούδας ο Θαδδαίος (και αυτός από τους 12…), Ιουνίας, Ίουστος (ή Ιησούς, ή Ιωσής, ή Ιωσήφ, ή Βαρσαββάς, πιθανώς γιος και αυτός του Ιωσήφ του μνήστορος, αλλά η έρευνα δεν έχει καταλήξει για το πώς ονομάζονταν τελικά), Καίσαρ, Κάρπος, Κηφάς, Κλήμης, Κορδάτος, Κουάρτος, Κρήσκης, Λήνος, Λουκάς (ή Λούκιος, όχι ο Ευαγγελιστής), Μάρκος (ή και Ιωάννης, Ευαγγελιστής), Μάρκος (έτερος), Ματθίας (και αυτός από τους 12), Νάρκισσος, Νακάνωρ, Νυμφάς, Ολυμπάς, Ονήσιμος, Ονησιφόρος, Ουρβανός, Παρμενάς, Πατρόβας, Πούδης, Πρόχωρος, Ρούφος, Σίλας, Σιλουανός, Συμεών (ή Κλεόπας, γιος του Ιωσήφ), Στάχυς, Στεφανάς, Στέφανος, Σωσθένης, Σωσίπατρος, Τέρτιος, Τιμόθεος, Τίμων, Τίτος, Τρόφιμος, Τυχικός, Φιλήμων.
Αυτά τα 72 ονόματα αναφέρονται από τις επίσημες πηγές σήμερα. Αν έχουμε κατά νου κιόλας ότι ο Ιησούς Χριστός τους διάλεξε επιπλέον από τους 12 (συμπεριλαμβανομένου ακόμη του Ισκαριώτη), τότε πράγματι βγαίνει ένας αριθμός 70 επιπλέον αποστόλων (μείον τον Ιάκωβο Αλφαίου και τον Ιούδα Θαδδαίο που δίνονται στην παραπάνω λίστα, δηλαδή). Όπως τονίστηκε και στην αρχή, δεν συμφωνούν όλες οι πηγές καθ’ ολοκληρίαν, αλλά όπως και να έχει μια γενική εικόνα την παίρνει κανείς. Τα περισσότερα ονόματα είναι Ελληνικά ή και Λατινικά. Και πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι όταν αυτοί όλοι συγκεντρώθηκαν γύρω από τον Ιησού για να γίνουν μαθητές Του, αυτό συνέβη επί Εβραιοκρατούμενου εδάφους και όχι στην Βαλκανική Ελλάδα ή την Ιταλική χερσόνησο! Κοινώς, με δυο λόγια, κυρίως μη Εβραίοι Τον ακολούθησαν και έγιναν μαθητές και απόστολοί Του! Αυτό λέει πολλά.
Συμπερασματικά, βλέπουμε ότι από μια απλή εξέταση των ονομάτων (και έχοντας κατά νου τις γενικότερες συνθήκες της περιοχής και της εποχής όπου έδρασε ο Χριστός) η συντριπτική πλειοψηφία των ακολούθων Του ήταν Ελληνικής καταγωγής. Δεν αποκλείεται να υπήρξαν και Ιουδαίοι ή και Λατίνοι ανάμεσά τους (που όμως φαίνεται ότι μιλούσαν Ελληνικά, καθώς στην Ελληνική δίδαξε ο Χριστός). Ο Χριστός σε όλους απευθύνθηκε, δεν εφάρμοζε την καθαρά ρατσιστική τακτική του Γιαχβέ της Παλιάς Διαθήκης να ασχολείται μόνο με τον «περιούσιο λαό του». Όλοι είχαν την ευκαιρία τους, και ειδικά ο άνομος λαός των Εβραίων, η ιδεολογική πλατφόρμα δηλαδή του Γιαχβέ-Σατανά. Ο Χριστός χτύπησε στη ρίζα το πρόβλημα. Οι Εβραίοι είχαν την ευκαιρία τους. Και Τον είδαν, και Τον άκουσαν, και τα θαύματά Του τα έζησαν. Επέλεξαν να μην πιστέψουν. Αντίθετα, οι υπόλοιποι λαοί (κυρίως η Ελληνική διασπορά σε όλη τη Μεσόγειο) αγκάλιασαν την διδασκαλία του Ιησού και ας μην Τον είδαν από κοντά, ας μην Τον άκουσαν, ας μην έζησαν λεπτό προς λεπτό τα θαύματά Του. «Μακάριοι οι μη ειδότες και πιστεύσαντες….»






ΠΗΓΗ