Η αλήθεια για το «Φάντασμα της Όπερας»

Είτε προτιμάτε την ταινία του 1925 με τον Λον Τσάνεϊ, το θεατρικό του Μπρόντγουεϊ ή το ριμέικ του Τζόελ Σουμάχερ το 2004, δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση ότι η σκηνή με τον πολυέλαιο είναι μια από τις πιο εικονικές στιγμές του μυθιστορήματος του
Γάλλου συγγραφέα Γκαστόν Λερού.
Αν και μια τέτοια σκηνή μπορεί να φαίνεται απίθανη, ο Λερού εμπνεύστηκε από την Όπερα του Παρισιού, το Palais Garnier, το μυθιστόρημά του. Μεταξύ άλλων που αποτέλεσαν έμπνευσή του, περιλαμβάνονται ο πολυέλαιος και η υπόγεια λίμνη.
Κάτω από το Palais Garnier υπάρχει μια αρκετά μεγάλη ποσότητα νερού. Όταν σκάφτηκε το έδαφος για την όπερα το 1861, οι εργαζόμενοι και οι μηχανικοί έμειναν άναυδοι από το νερό που ξεπηδούσε συνεχώς από το έδαφος και προσπαθούσαν να το αντλήσουν. Στο τέλος, απλά δούλεψαν μαζί του.
Σύμφωνα με τον Pierre Vidal, επιμελητή του Μουσείου της Όπερας και της βιβλιοθήκης, οι εργαζόμενοι εγκατέλειψαν την προσπάθεια να αντλήσουν το νερό και να στεγνώσουν το χώρο. Αντ” αυτού, έχτισαν μια τεράστια πέτρινη δεξαμενή γύρω από νερό.

Η δεξαμενή απέχει πάρα πολύ από το ρομαντικό φως των κεριών του καταφυγίου του Φαντάσματος. Χάρη στους σύγχρονους κώδικες υγιεινής και ασφάλειας, η περιοχή φωτίζεται πλέον επαρκώς, ενώ έχει και πρακτική χρήση. Σ” αυτήν εκπαιδεύονται οι πυροσβέστες σε υποβρύχιες αποστολές διάσωσης.
Όσον αφορά τον πολυέλαιο, κανείς ποτέ δεν σαμποτάρισε εσκεμμένα τον επτά τόνων χάλκινο και κρυστάλλινο πολυέλαιο. Αλλά το 1896, έπεσε ένα αντίβαρο του, σκοτώνοντας έναν άνθρωπο.
Ίσως και να υπάρχουν περισσότερα φανταστικά στοιχεία στην ιστορία του Λερού… Ο θρύλος το έχει ότι ο ίδιος εξομολογήθηκε στο νεκροκρέβατό του το 1927, υποστηρίζοντας ότι αυτό που είχε γράψει 17 χρόνια νωρίτερα ήταν απολύτως αληθές.
Αν και υπάρχει μεγάλη σύγκλιση μεταξύ της πραγματικότητας και της φαντασίας, ο Vidal λέει ότι κανένας εργαζόμενος ή επιστάτης δεν έχει δει φάντασμα στην Όπερα του Παρισιού. «Αν και το αναφέρουμε σαν αστείο όποτε συμβαίνει κάτι ανεξήγητο», δηλώνει ο ίδιος.

ΠΗΓΗ