«Πρώτα γοητεύουν τους ανόητους, μετά φιμώνουν τους διανοούμενους»

 

Κάθε μέρα γίνεται

όλο και περισσότερο να συναρπάζεις τους ανόητους και να φιμώνεις τους έξυπνους.

Οι «ανόητοι» γοητεύονται από λαμπερά και άσχετα πράγματα, αθλήματα, τζόγο, παιχνίδια, τηλεοπτικές εκπομπές, άσχετες πολιτικές συζητήσεις, ακολουθώντας τους «influencers» και πράγματα που γενικά τους κάνουν να νιώθουν ότι η ζωή τους είναι καλή ή ότι επηρεάζουν τα πράγματα ή ακόμα και αποφασίζουν κάτι. Πώς υποτίθεται ότι είναι σημαντικά, πόσο «σημαίνουν», γράφει ο Selco.

Οι «ανόητοι» δεν είναι απαραίτητα ανόητοι, αλλά απλοί άνθρωποι με συνηθισμένα προβλήματα. Όταν βρίσκονται σε μια κατάσταση όπου πρέπει να παλεύουν για φαγητό κάθε μέρα και ανακαλύπτουν ότι έχουν τυφλωθεί, ξεγελαστεί από το σύστημα ότι είναι «σημαντικοί», μπορεί να τους κάνει να αλλάξουν.

Οι «έξυπνοι» άνθρωποι μπορεί να φαίνονται λίγο πιο λογικοί από τους ανόητους, αλλά καταλαβαίνουν πώς λειτουργούν τα πράγματα, επομένως κρατούν το στόμα τους κλειστό. Αν μιλήσουν πολύ, θα φιμωθούν.

«Ο πόλεμος είναι ειρήνη, η ελευθερία είναι σκλαβιά και η άγνοια είναι δύναμη». – Τζορτζ Όργουελ, «1984»

Μας παίζουν από τη μια πλευρά της ιστορίας, όταν οι άνθρωποι δεν είχαν πάρα πολλά δικαιώματα και ελευθερίες, στην άλλη πλευρά της ιστορίας, όπου οι άνθρωποι θα απογυμνωθούν από τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους. Και όλα αυτά στο όνομα των δικαιωμάτων και των ελευθεριών.

Στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης σε φιμώνουν. Τα δικαιώματα αφαιρούνται στο όνομα των δικαιωμάτων των άλλων. Η ελευθερία καταργείται σιγά σιγά στο όνομα του «αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία».

Σε αυτόν τον όμορφο κόσμο των ελευθεριών και των δικαιωμάτων πρέπει να παραμείνετε ανόητοι, να αγαπάτε τον πόλεμο και να παρακολουθείτε τι λέτε (ποστ) διαφορετικά μπορεί να πεθάνετε σιγά σιγά από την ανεργία.

Ποιος είναι πιο άρρωστος, το σύστημα ή οι άνθρωποι;

Για να συνεχίσουμε στο ίδιο πνεύμα των παραπάνω, δεν έχει να κάνει μόνο με το πού σε οδηγεί (ή σπρώχνει) το σύστημα και η κοινωνία, αλλά και πώς λειτουργούν τα σύγχρονα συστήματα ή πόσο εύθραυστα είναι.

Πριν από μερικές εβδομάδες, το δίκτυο νοσοκομείων στην περιοχή μου (και μερικά άλλα ιδρύματα επίσης) χτυπήθηκε από κυβερνοεπιθέσεις, λένε κάποιοι από Ρώσους χάκερ.

Ως αποτέλεσμα, όλα τα ιατρικά αρχεία, τα αρχεία χειρουργικών επεμβάσεων, τα αρχεία της τράπεζας δωρητών… τα πάντα παραβιάστηκαν. Ορισμένες υπηρεσίες δεν λειτούργησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ορισμένες επιχειρήσεις αναβλήθηκαν και άλλα παρόμοια.

Επισήμως τα προβλήματα επιλύθηκαν μέσα σε λίγες μέρες. Ανεπίσημα χρειάστηκαν πολύ περισσότερο χρόνο και ήταν αρκετά χαοτικό γιατί δεν ήταν διαθέσιμα όλα τα δεδομένα.

Πριν λίγες μέρες συνέβη κάτι αντίστοιχο, αλλά σε πολύ, πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Είναι ακόμη άγνωστο πόσο μεγάλο είναι και πόσο αντίκτυπο θα έχει στην καθημερινή ζωή, και για πόσους ανθρώπους. Λένε ότι μια ελαττωματική ενημέρωση ασφαλείας έχει προκαλέσει πτώση χιλιάδων συστημάτων Windows σε όλο τον κόσμο, με αποτέλεσμα πολλά πράγματα απλά να μην λειτουργούν, επηρεάζοντας αεροδρόμια, τράπεζες και τηλεοπτικούς σταθμούς…

Θα μπορούσατε να πείτε ότι συμβαίνει και οι άνθρωποι ζουν, ναι και δεν είναι μεγάλη υπόθεση, εκτός εάν χρειάζεστε επείγουσα χειρουργική επέμβαση και δεν υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα για εσάς ή έχετε προγραμματίσει μια θεραπεία για τον καρκίνο που πρέπει να αναβληθεί… ή απλά κάθεστε χωρίς φαγητό και χωρίς χρήματα με μια τραπεζική κάρτα που δεν λειτουργεί.

Και να θυμάστε ότι αυτό (όπως έχει) είναι ακόμα ένα μικρό πράγμα, μια μικρή αποτυχία.

Μπορείτε να φανταστείτε μια πλήρη παγκόσμια συντριβή του Ίντερνετ ή του χρηματοπιστωτικού συστήματος;

Το σύστημα είναι ευάλωτο. Το σύστημα λειτουργεί με τέτοιο τρόπο που δεν χρειάζεται να το βομβαρδίσετε για να το καταστρέψετε. Ο κακός πρέπει απλώς να «τραβήξει την πρίζα» στο σωστό μέρος για να προκαλέσει χάος. Ίσως κάποιος τράβηξε πρόσφατα μια «μικρή» πρίζα για να δοκιμάσει τα πράγματα με αυτήν τη «μπλε οθόνη του θανάτου»; Ίσως κάποιος ήθελε να τα κλείσει όλα, αλλά δεν πέτυχε;

Αργά ή γρήγορα η μεγάλη πρίζα θα τραβηχτεί, απλά γιατί κάποιος θα το κάνει και θα συμβούν άσχημα πράγματα.

Τώρα για τους ανθρώπους…

Όλοι έχετε δει το βίντεο με τον πυροβολισμό του Ντόναλντ Τραμπ.

Έπεσαν πυροβολισμοί και πόσοι άνθρωποι καλύφθηκαν (εκτός από τον κ. Τραμπ); Πόσοι άνθρωποι έπεσαν κάτω τουλάχιστον για να κάνουν τον εαυτό τους μικρότερο στόχο;

Πολύ λίγοι.

Υπάρχει κάποιος σκοπευτής. Κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι συμβαίνει, πόσοι σκοπευτές υπάρχουν, τι είδους όπλα χρησιμοποιούνται και τι άλλο θα χρησιμοποιηθεί. Η πλειοψηφία των ανθρώπων στέκονται όρθιοι κατά μια επίθεση, παρακολουθούν τι συμβαίνει και καταγράφουν σκηνές με κινητά τηλέφωνα.

Λίγο περίεργο, σωστά;

Φαίνεται ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων κατά το γεγονός θα πεθάνει απλώς και μόνο επειδή προσπαθούν να κάνουν βίντεο με το τηλέφωνό τους.

Δεν είναι μόνο το σύστημα. Αφορά και απλούς ανθρώπους.

Συνήθως γινόμαστε ηλίθιοι, με μηδενικά ένστικτα επιβίωσης, και όσο καλύτερα και πιο μοντέρνα ζούμε, τόσο μεγαλύτερη και πιο επώδυνη η πτώση που θα έχουμε σε ένα ξαφνικό απειλητικό γεγονός.

Τώρα συνδυάστε αυτούς τους ανθρώπους με στιγμές που τραβιέται η μεγάλη πρίζα…

Τι πιστεύετε ότι θα γίνει τότε;

Σχετικά με τον συγγραφέα Selco:

Ο Σέλκο επέζησε τον Βαλκανικό Πόλεμο της δεκαετίας του 1990 σε μια πολιορκημένη πόλη, χωρίς ρεύμα, τρεχούμενο νερό ή διανομή τροφίμων.

Στο διαδικτυακό του έργο παρέχει μια εικόνα για την πραγματικότητα της επιβίωσης κάτω από τις πιο σκληρές συνθήκες. Εξετάζει τι λειτουργεί και τι όχι, σας λέει τα δύσκολα μαθήματα που πήρε και μοιράζεται πώς προετοιμάζεται σήμερα.

Από τον πόλεμο, δεν σταμάτησε ποτέ να μαθαίνει για την επιβίωση και την ετοιμότητα. Ό,τι κι αν συμβεί, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα ζήσετε ποτέ τέτοιες ακραίες καταστάσεις όπως ο Selco. Αλλά έχετε την ευκαιρία να μάθετε από αυτόν για το πώς αντιμετώπισε το θάνατο για μήνες.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ