Το φιάσκο του αιώνα για ΗΠΑ, ΝΑΤΟ – Άκυρη και παράνομη η Σύνοδος στην Ελβετία για Ουκρανία - Κίνηση ματ από Ρωσία

 

 Θλιβερές είναι οι προοπτικές

για τους διοργανωτές και τους εμπνευστές της λεγόμενης ειρηνευτικής διάσκεψης της Ελβετίας για την Ουκρανία (15 -16/6/2024).
Είναι τόσο θλιβερές οι προοπτικές, που ακόμη και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Joe Biden δεν έχει αποφασίσει εάν θα παραστεί.
Μία παρουσία του Αμερικανού προέδρου σε μία διάσκεψη – φιάσκο θα ήταν ολέθρια εν όψει των προεδρικών εκλογών στις 5 Νοεμβρίου 2024.
Η αμηχανία στον Λευκό Οίκο επιτάθηκε από το γεγονός ότι οι πρόεδροι της Νότιας Αφρικής και της Βραζιλίας ανακοίνωσαν πως δεν πρόκειται να παραστούν στη διάσκεψη.
Τις εργασίες της συνόδου στο θέρετρο Burgenstock, σχολίασε καυστικά και ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin κατά την επίσκεψή του στην Κίνα.

Παράνομος πρόεδρος ο Zelensky, δεν μπορεί να υπογράψει απολύτως τίποτα

«Δεν είναι τόσο κακό που η Δύση συνεχίζει να προσπαθεί να διεξάγει ‘’ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις’’ χωρίς τη συμμετοχή της Ρωσίας, ο κόσμος έχει σχεδόν συνηθίσει σε αυτόν τον παραλογισμό» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Putin.
Όμως ο Ρώσος πρόεδρος τόνισε ένα ακόμη πιο ενδιαφέρον σημείο: Οι εξουσίες του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelensky εκπνέουν τη Δευτέρα 20 Μαΐου 2024 και από εκεί και πέρα η παραμονή του στην εξουσία είναι παράνομη.
Και στη σύνοδο σχεδιάζεται να συζητηθεί η περιβόητη «φόρμουλα Zelensky».
Έτσι, στην Ελβετία, τόσο ο ίδιος ο Zelensky ως εκπρόσωπος της Ουκρανίας, όσο και η «φόρμουλα» του θα αντιπροσωπεύουν μια άμαξα που «έχει… ήδη μετατραπεί σε κολοκύθα».



Το ναυάγιο της Δύσης με τον Παγκόσμιο Νότο

Σε συνδυασμό με τις επιτυχίες του ρωσικού στρατού στο μέτωπο των επιχειρήσεων, οι συνεχιζόμενες προσπάθειες να συγκροτηθεί ένας διεθνής αντιρωσικός συνασπισμός με τη συμμετοχή των κρατών του Παγκόσμιου Νότου φαίνονται όλο και πιο αξιολύπητες.
Ωστόσο, αυτές οι συνεχιζόμενες προσπάθειες υπογραμμίζουν ένα συστημικό πρόβλημα για τη Δύση, το οποίο επηρεάζει πιο άμεσα την απώλεια της παγκόσμιας κυριαρχίας της: έχει χάσει την ηγετική της θέση, έχει πάψει να καθορίζει κατευθύνσεις και να διαμορφώνει τάσεις.
Ταυτόχρονα, φαίνεται να προσπαθεί να ενεργήσει όπως πριν, αλλά κάθε φορά δεν έχει χρόνο και ως εκ τούτου, αναγκάζεται να αντιδρά στις αποφάσεις και τις ενέργειες άλλων και στην αντίδρασή της καθυστερεί επίσης.
Στην πραγματικότητα, η ιστορία της «ειρηνικής διαπραγματευτικής διαδικασίας για την Ουκρανία» μπορεί να χρησιμεύσει ως μια εξαιρετική απεικόνιση αυτού του προβλήματος.
Το σχέδιο της Δύσης βασίστηκε σε μία φενάκη και αυτό αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων.
Αρχικά, η Δύση βασίστηκε στην πλήρη και ολοκληρωτική ήττα της Ρωσίας.
Υποτίθεται ότι θα προκαλούνταν στο πεδίο της μάχης από τις ουκρανικές δυνάμεις με την πλήρη υποστήριξη του ΝΑΤΟ και για να επιταχυνθεί η οικονομική κατάρρευση της Ρωσίας θα χρειαζόταν και η βοήθεια μη δυτικών χωρών που είχαν αποστασιοποιηθεί από τον πόλεμο και δεν είχαν πάρει αρχικά θέση κατά της Μόσχας.
Εάν είχε συμβεί αυτό, η μορφή της διαπραγματευτικής διαδικασίας χωρίς τη Ρωσία θα μπορούσε κάλλιστα να λειτουργήσει: Η Μόσχα θα είχε βρεθεί στη θέση ενός μέρους της διαδικασίας που υπέστη συντριπτική ήττα, το οποίο απλώς υπογράφει μια άνευ όρων παράδοση.


ΗΠΑ, ΕΕ έχασαν το τρένο

Και το γεγονός ότι η Δύση ξεκίνησε μια τέτοια διαδικασία «διαπραγμάτευσης» εκ των προτέρων και χωρίς τη Ρωσία, μεταξύ άλλων, λειτούργησε ως ψυχολογική πίεση τόσο στη Μόσχα όσο και στον κόσμο συνολικά.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πρώτη διάσκεψη «ειρήνης» στην Κοπεγχάγη τον Ιούνιο 2023 έλαβε χώρα σχεδόν ταυτόχρονα με την έναρξη της «αντεπίθεσης», στην οποία η Δύση είχε εναποθέσει τεράστιες ελπίδες.
Τότε ήταν που οι χώρες του Παγκόσμιου Νότου ύψωσαν το ανάστημά τους και εν μέσω τεράστιων πιέσεων τήρησαν ως επί το πλείστον μια νηφάλια και ισορροπημένη θέση: Πρώτα νικάτε τους Ρώσους και μόνο τότε θα μιλήσουμε για τις συνθήκες της παράδοσής τους.
Με τις επόμενες τρεις συναντήσεις -τον Αύγουστο στη Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας, τον Οκτώβριο στη Μάλτα και τον Ιανουάριο στο Davos- όλα αποδείχθηκαν πιο απλά, γιατί έγινε σαφές σε όλους σχεδόν (εκτός από την ίδια τη Δύση) ότι αυτό το σχέδιο είχε αποτύχει.
Αρκετές χώρες συμμετείχαν στις συνόδους, αλλά φυσικά δεν κατέληξαν σε τίποτα.
Επιπλέον, δεν κατέστη δυνατή η συγκρότηση αντιρωσικού μετώπου.
Ωστόσο, το γεγονός ότι τα κράτη και η Ευρώπη συνέχισαν να επιμένουν στην εν λόγω αδιέξοδη επιλογή επιβεβαιώνει ότι πόσο αργό είναι το δυτικό κατεστημένο ως προς την αναθεώρηση σχεδίων, εάν το plan A αποτύχει.


Από φιάσκο σε... φιάσκο

Τελικά τον Ιανουάριο του 2024 μετά τη συνάντηση με τον Zelensky η πρόεδρος της Ελβετίας ανακοίνωσε τη διάσκεψη του Ιουνίου.
Ήταν και η πρώτη ηγέτιδα δυτικού κράτους που παραδέχθηκε ότι τελικά δεν είναι δυνατές πραγματικές διαπραγματεύσεις χωρίς τη Ρωσία, έστω και εάν η Μόσχα δεν προσκλήθηκε στη διάσκεψη στις Άλπεις.
Τις επόμενες εβδομάδες η Δύση άλλαξε την προσέγγισή της ως προς την επίλυση της ουκρανικής σύγκρουσης και τη Ρωσία.
Απομακρύνθηκε από την ιδέα της ολικής ήττας της Ρωσίας και υιοθέτησε ένα σχέδιο δυσμενών για τη Μόσχα συμφωνιών στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων.
Αλλά για να το πετύχουν αυτό, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι χρειάζονται ακόμα τη βοήθεια του Παγκόσμιου Νότου προκειμένου να ασκήσουν πίεση στη Μόσχα μέσω των συγκεκριμένων χωρών.
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι η νέα προσέγγιση βασίστηκε στην ιδέα ενός αδιεξόδου στο μέτωπο.
Τους πρώτους μήνες του 2024, αναπτύχθηκε μια κατάσταση στη ζώνη μάχης που δυτικοί εμπειρογνώμονες και αξιωματούχοι ερμήνευσαν ως αδυναμία της κάθε πλευράς να αλλάξει ριζικά την κατάσταση: ναι, οι Ρώσοι απέκρουσαν την ουκρανική αντεπίθεση, αλλά οι ίδιοι δεν έχουν τη δύναμη και την ικανότητα να διασπάσουν τις άμυνες των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, πράγμα που σημαίνει ότι η κατάσταση στο μέτωπο θα παραμείνει αμετάβλητη για χρόνια.
Από αυτό συνήχθη το συμπέρασμα ότι η Μόσχα βρέθηκε στην ίδια αδιέξοδη κατάσταση στην Ουκρανία με τη Δύση και κατά συνέπεια, ενδιαφέρεται για διαπραγματεύσεις προκειμένου να βρεθεί μια αποδεκτή λύση.
Με αυτό το σκεπτικό προετοιμαζόταν όλο αυτό το διάστημα η διάσκεψη στην Ελβετία προκειμένου -χωρίς ακόμη τη Ρωσία- να εξαναγκαστεί ο Παγκόσμιος Νότος σε υποταγή και στη συνέχεια μέσω κοινών προσπαθειών να ασκηθεί η μέγιστη δυνατή πίεση στη Μόσχα.



Ούτε μία δεκάρα δεν αξίζει ότι υπογραφεί στη Σύνοδο της Ελβετίας

Ωστόσο, τώρα, δηλαδή, μετά από περίπου δύο ή τρεις μήνες, είναι ήδη προφανές σε όλους ότι η Δύση έκανε ξανά λάθος, πόνταρε σε λάθος στοίχημα και καθυστερεί καταστροφικά στην αντίδρασή της: Η άμυνα των ουκρανικών δυνάμεων διασπάται σε ολόκληρη τη γραμμή του μετώπου, η Ρωσία έχει εντείνει τις ενέργειές της προς την κατεύθυνση του Kharkiv και η Μόσχα δεν έχει κανένα λόγο ή συμφέρον να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις που είναι δυνητικά δυσμενείς γι' αυτήν (όπως δήλωσε ευθέως και ο Putin στην Κίνα).
Και η «φόρμουλα Zelensky» ως αντικείμενο συζήτησης υπό αυτές τις συνθήκες μοιάζει απλώς με μία ανοησία, που δυσφημεί όχι τόσο το Κίεβο, για την επάρκεια του οποίου κανείς δεν έχει αυταπάτες, αλλά τη Δύση, που συνεχίζει να την προωθεί.
Επιπλέον, προφανώς, όταν σχεδιάστηκε και προγραμματίστηκε η σύνοδος στην Ελβετία , κανένας από τους διοργανωτές δεν σκέφθηκε ότι τότε οι νομικές εξουσίες του Zelensky θα εξέπνεαν, το νέο του καθεστώς θα ήταν εξαιρετικά ασαφές και η υπογραφή του σε οποιοδήποτε έγγραφο δεν θα άξιζε ούτε μια δεκάρα.
Λοιπόν, ή αυτή η σκέψη θεωρήθηκε εντελώς ασήμαντη για να ληφθεί υπόψη στις διατάξεις.
Αλλά δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι όλες αυτές οι περιστάσεις και εκτιμήσεις λαμβάνονται υπόψη και λαμβάνονται υπόψη από τον υπόλοιπο κόσμο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ