Δείτε πώς εμφυτεύουν μικροτσίπ σε ανθρώπους

Γιατί το κάνουν και πώς βλέπουν τον «αναβαθμισμένο» τους εαυτό από τη στιγμή που μπορούν να μεταδίδουν πληροφορίες σχετικές με την ταυτότητά τους, να ξεκλειδώνουν μια πόρτα απλά αγγίζοντάς την ή να πραγματοποιούν ανέπαφες ηλεκτρονικές πληρωμές περνώντας αντί
για την κάρτα το χέρι τους πάνω από το τερματικό
Μπορεί το ανθρώπινο σώμα να λειτουργήσει ως κόμβος διανομής πληροφοριών; Θα κινδυνεύουν στο μέλλον οι άνθρωποι να προσβάλλονται από ψηφιακούς ιούς ή θα μπορεί να γίνουν φορείς κακόβουλου λογισμικού; Μπορεί η ενέργεια που παράγει το ανθρώπινο σώμα να χρησιμοποιηθεί και για την επαναφόρτιση εμφυτευμένων μικροτσίπ, αναβαθμίζοντας έτσι τις λειτουργικές τους δυνατότητες; Γιατί κάποιος σήμερα να μπει στη διαδικασία εμφύτευσης μικροτσίπ και τι έχει πρακτικά να του προσφέρει; Θα φτάσουμε κάποια στιγμή να μιλάμε για την απευθείας διασύνδεση των ανθρώπων, όπως αναφερόμαστε σήμερα στο Ίντερνετ των Πραγμάτων;
Τα ερωτήματα που προκύπτουν βλέποντας κάποιους να εμφυτεύουν στο σώμα τους μικροτσίπ είναι πολλά. Μεταδίδουν πληροφορίες σχετικές με την ταυτότητά τους, αποκτούν «αναβαθμισμένες» ικανότητες και μπορούν να ξεκλειδώνουν μια πόρτα απλά αγγίζοντάς την ή να πραγματοποιούν ανέπαφες ηλεκτρονικές πληρωμές περνώντας αντί για την κάρτα το χέρι τους πάνω από το τερματικό.
Οι ψυχολόγοι απαντούν ότι είναι πρωτίστως η περιέργεια και η διάθεση για διαφοροποίηση που ωθεί κάποιους πιονιέρους στην εμφύτευση μικροτσίπ. Κάποιοι που το έχουν ήδη κάνει ισχυρίζονται ότι τους έχει διευκολύνει την καθημερινότητά τους και μετά από λίγο καιρό έχουν ξεχάσει πώς είναι να χρησιμοποιείς κάρτες και κλειδιά ή να ξεκλειδώνεις ηλεκτρονικές συσκευές με κωδικούς. Οι περισσότεροι άλλοι βλέπουν με περίσσιο σκεπτικισμό το όλο θέμα. Παράλληλα εγείρονται σοβαρά ερωτήματα ασφάλειας, με τα οποία ασχολούνται ήδη εταιρείες όπως η Kaspersky Lab, η οποία ειδικεύεται σε θέμα παροχής λύσεων ψηφιακής προστασίας.
Και αν κάποτε η έννοια του «διασυνδεδεμένου» σώματος περιοριζόταν στα χολιγουντιανά blockbuster και στα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας, σήμερα, όλο και αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν «αναβαθμιστεί» με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Χάρη στην εφεύρεση και την ευρεία υιοθέτηση εμφυτεύσιμων βοηθημάτων, όπως οι βηματοδότες, οι αντλίες ινσουλίνης, τα ακουστικά βαρηκοΐας και τα συστήματα εγκεφαλικής διέγερση, ο κόσμος γεμίζει με ανθρώπους οι οποίοι θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως εν μέρει μηχανές.
Ωστόσο, είναι και εκείνοι οι οποίοι εμφυτεύουν τεχνολογία στο σώμα τους όχι για ιατρικούς λόγους, αλλά απλώς για μεγαλύτερη ευκολία στην καθημερινότητα τους. Όμως γιατί να επιτρέψουμε στο σώμα μας να περιέχει αυξανόμενες ποσότητες προσωπικών δεδομένων, τα οποία μπορούν να υποκλαπούν από χάκερ; Υπάρχει πράγματι λόγος ανησυχίας;
Η BioNyfiken, μία bio-hacking κοινότητα από τη Σουηδία είναι από τις πιο ενεργές στην παρατήρηση αυτού του φαινόμενου, γνωστού ως «chipping». Η άποψή τους είναι ότι ένα έξυπνο, υποδερμικό εμφύτευμα δεν διαφέρει τόσο πολύ από το να φοράει κάποιος ένα σκουλαρίκι ή να έχει ένα τατουάζ. Επίσης, θεωρούν ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα επιλέξουν να χρησιμοποιήσουν εμφυτεύματα τύπου NFC (ασύρματη τεχνολογία επικοινωνίας κοντινού πεδίου), τα οποία θα περιέχουν μια σειρά πληροφοριών.
Στο Βερολίνο, στο πλαίσιο της IFA, η Kaspersky Lab και η BioNyfiken πραγματοποίησαν άλλη μια επίδειξη εμφύτευσης ενός τέτοιο μικροτσίπ. «Προσπαθώ να διατηρώ την ουδετερότητά μου όταν αναφέρομαι σε όλα αυτά. Θεωρώ ότι η αποστολή μου είναι να ενημερώνω τον κόσμο για τις δυνατότητες και τις αδυναμίες των εν λόγω τεχνολογικών εξελίξεων. Είναι πολύ φυσιολογικό όταν κάποιος αισθάνεται φόβο απέναντι σε όλα αυτά. Είμαστε άνθρωποι και από τη φύση μας επιφυλακτικοί προς καθετί νέο και σε ό,τι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως. Επίσης, προκύπτουν πολλά ηθικά ερωτήματα, τα οποία θέτουμε και εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας. Μετά από μερικά χρόνια, όμως, νομίζω ότι αυτό που σήμερα θεωρούμε αφύσικο, ακόμα και παράτολμο, θα είναι το φυσιολογικό. Εμείς είμαστε ένα ανοιχτό δίκτυο από χάκερ, περίεργοι και ενθουσιώδεις με κάθε νέα τεχνολογία. Αυτό που θέλουμε να δώσουμε στον κόσμο είναι τροφή για σκέψη. Πειραματιζόμαστε με τα ψηφιακά εμφυτεύματα θέλοντας να γνωρίσουμε τι μπορούμε να κάνουμε με αυτή την τεχνολογία. Αναλογιστείτε τις δυνατότητες, αλλά και τις ηθικές πτυχές του θέματος», λέει στο protothema.gr ο Χάνες Σιόμπλαντ, ερευνητής και ένας από τους ιδρυτές της BioNyfiken.
Έχει και εκείνος στο χέρι του ένα μικροτσίπ και σε προτρέπει να το σκανάρεις με το κινητό σου τηλέφωνο για να πάρεις τα στοιχεία επικοινωνίας μαζί του, αντί να σου δώσει την επαγγελματική του κάρτα.
«Βλέπουμε μια ταχέως αναπτυσσόμενη κοινότητα ανθρώπων που πειραματίζεται με εμφυτεύματα τσιπ, τα οποία επιτρέπουν στους χρήστες να εκτελούν διάφορες καθημερινές εργασίες γρήγορα και εύκολα, όπως η πρόσβαση σε κτίρια, το ξεκλείδωμα προσωπικών συσκευών χωρίς τη χρήση κωδικών PIN και η πρόσβαση σε διάφορους τύπους αποθηκευμένων δεδομένων. Θεωρώ την απογείωση της τεχνολογίας αυτής ως μία ακόμη σημαντική στιγμή στην ιστορία της αλληλεπίδρασης μεταξύ ανθρώπου και υπολογιστή, παρόμοια με την κυκλοφορία του πρώτου υπολογιστή Windows ή της πρώτης οθόνης αφής. Η αναγνώριση μέσω αφής είναι συμβατή με την ανθρώπινη φύση. Οι κωδικοί PIN και οι κωδικοί πρόσβασης αντιθέτως δεν αποτελούν φυσική διαδικασία. Και κάθε επιπλέον συσκευή που πρέπει να έχουμε μαζί μας για να μπορούμε να επιβεβαιώσουμε την ταυτότητά μας, όπως τα μπρελόκ ή οι ηλεκτρονικές κάρτες, αποτελούν απλώς άλλο ένα στοιχείο που δημιουργεί περιπλοκότητα στη ζωή μας», υποστηρίζει ο Σουηδός ερευνητής.
Στη χώρα του περίπου 500 άνθρωποι έχουν ήδη εμφυτευμένο στο σώμα τους τουλάχιστον ένα μικροτσίπ. Υπάρχουν και κάποια hi-tech κτίρια, όπως το Epicenter, το οποίο φιλοξενεί εταιρείες τεχνολογίας, όπου τα NFC ηλεκτρονικά εμφυτεύματα χρησιμοποιούνται καθημερινά για διάφορες δραστηριότητες, αντικαθιστώντας επιπλέον συσκευές και αναβαθμίζοντας την αλληλεπίδραση των ανθρώπων με τον χώρο εργασίας τους.
Το κόστος ενός ανθρώπινου εμφυτεύσιμου τσιπ, το οποίο μοιάζει πολύ με αυτά που χρησιμοποιούνται για την ηλεκτρονική σήμανση των κατοικίδιων και έχει το μέγεθος περίπου ενός κόκκου ρυζιού, πλησιάζει σήμερα τα εκατό δολάρια. Τοποθετείται στον υποδόριο ιστό και ο χρόνος ζωής του μέσα στο ανθρώπινο σώμα φτάνει τα 20 χρόνια –όταν βέβαια τα σημερινά παθητικά μικροτσίπ θα είναι πια απαρχαιωμένα. Η εμφύτευσή του γίνεται αναίμακτα και η αφαίρεσή του απαιτεί μια μικροσκοπική τομή στο δέρμα.






 ΠΗΓΗ