Όταν χρεοκόπησε το Ντουμπάι και πως γίνεται πραγματικά μια διαπραγμάτευση

Το Ντουμπάι χρεοκόπησε το 2009. Άνοιξα το ραδιόφωνο ένα πρωί καθώς οδηγούσα για να πάω στην δουλειά μου και άκουσα στα νέα μια γρήγορη αναφορά οτι είχε γίνει στάση πληρωμών, και οτι καλούνται οι δανειστές να προσέλθουν σε διαπραγμάτευση για αναδιάρθρωση του χρέους. Αυτό και έτσι απλά. Κοίταξα έξω, και όλα
συνεχίζονταν κανονικά.
Ο ήλιος ήταν στη θέση του, οι χουρμαδιές στη θέση τους, το μποτιλιάρισμα στη θέση του, και η ζωή συνεχιζόταν κανονικά. Δεν είδα σεισμούς και καταποντισμούς. Δεν είδα να σχίζεται ο φλοιός της γης και να αναβλύζει λάβα, οπως ισχυρίζονται διάφοροι αρθρογράφοι οτι θα συμβεί στην Ελλάδα εάν τολμήσουμε κάτι τέτοιο. Υπήρξε βέβαια μια επιβράδυνση στην ανάπτυξη και κυρίως σε οικοδομικές δραστηριότητες για ένα-δυό χρόνια μέχρι που διευθετήθηκε το θέμα, και η ζωή μετά συνεχίστηκε.

Η Ελλάδα δεν είναι Ντουμπάϊ, δεκτό. Όμως ο μπατίρης είναι μπατίρης και μπορούμε να εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα απο την διεθνή εμπειρία, και το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι εάν έχεις σκοπό να διαπραγματευτείς στα αλήθεια, ΠΡΩΤΑ κάνεις στάση πληρωμών και ΜΕΤΑ καλείς τους τοκογλύφους στο πάρτι. Αν αποδεχτείς ότι θα πληρώσεις το χρέος τους για να μην θυμώσουν, και συνεχίζεις να πληρώνεις όσο “διαπραγματεύεσαι”, τι να διαπραγματευτείς? Δεν πείθεται ο άλλος βρε παιδάκι μου!Το δεύτερο είναι ότι αν οι διαπραγματεύσεις είναι πραγματικές συνήθως διαρκούν μήνες η και χρόνια, και πρέπει να έχεις κάνει το κουμάντο σου. Α ξέχασα, δε μπορούμε να κάνουμε κουμάντο γιατί δεν έχουμε νόμισμα. Ακόμα χειρότερα για μας, χρησιμοποιούμε ενα νόμισμα που μας δίνουν οι τοκογλύφοι μας. Μήπως έπρεπε να έχουμε βρεί ένα δικό μας πριν μπούμε στην διαδικασία να διώξουμε τρόικες? Τρεις μήνες τύπωμα είναι. Ίσως και να υπάρχουν άλλα μέσα πιο έξυπνα μια που έχουμε σαΐνια υπουργούς οικονομικών που οργανώνουν δημιουργικές ασάφειες στο πι και φι. Ειδικός σε οικονομικά τεχνικά μέσα δεν είμαι, αλλά ξέρω ότι αν δεν κρατάς όπλο και πας να μπλοφάρεις τον λύκο ότι θα τον φας, το πιο πιθανό είναι να σε φάει αυτός. Σε γενικές γραμμές, πρέπει να είσαι παρανοϊκός αν αποφασίσεις να πας για κυνήγι λιονταριών χωρίς όπλο..

Κανείς δε ξέρει πάντοτε που θα μπορούσαν να οδηγήσουν τέτοιες διαπραγματεύσεις, αλλά από την στιγμή που κάνεις την στάση, δηλώνεις με την ενέργειά σου αυτή ότι το προηγούμενο καθεστώς είναι μη βιώσιμο και εκ των πραγμάτων νεκρό. Το παίρνουν όλοι απόφαση ότι η παράγκα πάει κάηκε, και βρίσκουμε μια καινούργια ισσοροπία. Εάν ΔΕΝ θέλεις να αποχωριστείς το ωραίο νόμισμα που σου δίνουν με το σταγονόμετρο οι τοκογλύφοι σου, τότε απλά είμαστε φυλακισμένοι στην πτέρυγα βαρυποινιτών της ευρωφυλακής και “στασιάσαμε” για καλύτερο συσσίτιο. Δεν υπάρχει πρόθεση για απόδραση. Και ο διευθυντής των φυλακών γελάει με την τρέλα μας επειδή επιμένουμε να λέγονται πλέον οι δεσμοφύλακες….. κέτερινγκ.
Έιναι αναγκαίο να σοβαρευτούμε επιτέλους και να βγει έξω η αλήθεια χωρίς σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Η ιστορία αυτή έχει ήδη τραβήξει 5 χρόνια γιατι 5 χρόνια έχουμε το κεφάλι μας στην άμμο. Δε νομίζω να αλλάξει κατεύθυνση το μαγνητικό πεδίο της γης αν επαναφέρουμε δικό μας νόμισμα, αν καταλήξουμε εκεί. Επειδή το GREXIT ειναι αναμενόμενο εδώ και 2-3 χρόνια, μπορεί να είναι για τις αγορές απλά ενα φτέρνισμα. Ίσως και να μας πουν και μπράβο που επιτέλους κάναμε το σωστό και το μονο λογικό που θα μπορούσε να κάνει καποιος, γιατι όλοι το βλέπουν οτι το χρέος μας δεν ειναι βιώσιμο. Κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτα βέβαιος τι θα συμβεί. Μπορούμε όμως να οριοθετήσουμε τι είναι και τι δεν είναι εφικτό μεσα στην σημερινή συγκυρία που βρίσκεται η χώρα μας και να πάρουμε αποφάσεις σύμφωνα με το τι είναι σημαντικό για εμάς. Γιατί στο κάτω κάτω μπορεί να έχουν δίκιο οι “θεσμοί” όταν μας λένε οτι οι υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν ειναι εφικτές (μεσα στην ευρωζώνη) και οτι πρέπει να γίνει η παραδοσιακή κολοτούμπα άμεσα.



ΠΗΓΗ