Πάμπλο Εμίλιο Εσκομπάρ. Ο «βαρώνος της κοκαϊνης» που ήθελε να αποπληρώσει χρέος της Κολομβίας και να χτίσει έναν αρχαιοελληνικό ναό

Ο Πάμπλο Εμίλιο Εσκομπάρ Γκαβιρία γεννήθηκε την πρώτη του Δεκέμβρη το 1949 στο Ριονέγρο, ένα φτωχό προάστιο του Μεντεγίν της Κολομβίας. Ο πατέρας του ήταν αγρότης και η μητέρα του, Εμίλδα, δασκάλα. Η Εμίλδα παραπονιόταν πολύ συχνά για την έλλειψη χρημάτων και τις κακουχίες της οικογένειας και ο Πάμπλο με την αθωότητα των πέντε χρόνων, καθησύχαζε την μητέρα του πως «όταν μεγαλώσει, θα της δώσει τα πάντα». Όταν ο Πάμπλο και ο αδερφός του, Ρομπέρτο, αποβλήθηκαν από το σχολείο επειδή δεν είχαν λεφτά να αγοράσουν
παπούτσια και κυκλοφορούσαν ξυπόλυτοι, η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Η ανάγκη να εξασφαλίσει άμεσα χρήματα για τον ίδιο και την οικογένειά του σύντομα τον οδήγησαν στην παρανομία. Ο νεαρός Πάμπλο μαζί με τον αδερφό του ξεκίνησαν να κλέβουν ταφόπλακες, που τις έδιναν σε μαυραγορίτες από τον Παναμά, πουλούσαν λαθραία τσιγάρα και ψεύτικα εισιτήρια για την λοταρία, ενώ έφτασαν στο σημείο μαζί με την συμμορία που είχαν δημιουργήσει να κλέβουν και αυτοκίνητα.Το αγαπημένο τραγούδι του Πάμπλο είχε τίτλο «Si yo fuera rico» (αν ήμουν πλούσιος) και από μικρός ο χαρισματικός νέος ήθελε να αποκτήσει δύναμη και επιρροή. Έλεγε σε συγγενείς και φίλους ότι ήθελε να γίνει ο πρωθυπουργός της Κολομβίας. Μπορεί να μην έγινε τελικά, αλλά ο Εσκομπάρ κατάφερε να γίνει ένας από τους πλουσιότερους Κολομβιανούς με τόσο μεγάλη δύναμη, ικανή να δωροδοκήσει όλη την κολομβιανή κυβέρνηση. Τα μικροεγκλήματα δεν ήταν αρκετά για να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες του Εσκομπάρ. Τα ναρκωτικά όμως ήταν..

Το Καρτέλ του Μεντεγίν περνά στα χέρια του και ελέγχει τη διακίνηση κόκας σε όλη την Αμερική

Τη δεκαετία του ‘70, ο Εσκομπάρ, με τη διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, κυρίως κάνναβης, είχε καταφέρει να δημιουργήσει όνομα στον υπόκοσμο της Κολομβίας. Καθώς οι απαιτήσεις συνεχώς αυξάνονταν, ο Εσκομπάρ με τον Ρομπέρτο συνεργάστηκαν με άλλες συμμορίες του Μεντεγίν και μαζί έφτιαξαν το Καρτέλ του Μεντεγίν (Medellin Cartel). Τα πράγματα άλλαξαν όμως, όταν ο έμπορος ναρκωτικών, Φάμπιο Ρεστρέπο, δολοφονήθηκε και ο Πάμπλο έγινε επικεφαλής του Καρτέλ το 1975. Παρά τις υποψίες ότι ο ίδιος ο Εσκομπάρ σχεδίασε τη δολοφονία του Ρεστρέπο, κατάφερε μέσα σε δύο δεκαετίες να χτίσει μια αυτοκρατορία και να ελέγχει το 80% του συνόλου της κοκαΐνης που μεταφερόταν στην Αμερική.Το Καρτέλ έπαιρνε φύλλα κόκας από την Βολιβία και το Περού, καθώς η ποιότητα ήταν καλύτερη από αυτών της Κολομβίας, τα επεξεργαζόταν στην πατρίδα του και τα έστελνε στις αγορές της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής.

Η «ιπτάμενη» κοκαΐνη και μεταφορά ακόμα και με τηλεκατευθυνόμενα υποβρύχια

Ο Εσκομπάρ ήταν υπεύθυνος για τη μεταφορά και τη διανομή της κοκαΐνης. Δημιουργικός και απρόβλεπτος πάντα έβρισκε έναν τρόπο να μεταφέρει την κοκαΐνη από την Κολομβία. Στην αρχή μετέφερε μικρές ποσότητες μέσα στις ρόδες των αεροπλάνων ή σε μικρές επιβατικές πτήσεις. Όταν η δύναμη του έφτασε στο ζενίθ, στα μέσα της δεκαετίας του ‘80, ο Εσκομπάρ γέμιζε ολόκληρα αεροπλάνα με κοκαΐνη που ανενόχλητα έφταναν στις ΗΠΑ. Καθώς η ζήτηση ολοένα και αυξανόταν ο Εσκομπάρ διακινούσε κοκαΐνη ακόμα και με τηλεκατευθυνόμενα υποβρύχια!.

Διέγραφε το 10% των χρημάτων του ετησίως γιατί μούχλιαζαν ή τα έτρωγαν τα ποντίκια

Η ποσότητα που διακινούταν έφτανε το 80 τόνους τον μήνα. Κάθε πτήση ήταν ικανή να μεταφέρει ακόμη και 11 τόνους και η εισροή χρήματος ήταν αδιανόητη. Σύμφωνα με τον Ρομπέρτο, που ήταν και ο επικεφαλής «λογιστής» του Καρτέλ, κάθε μήνα σπαταλούσαν πάνω από 2500 δολάρια σε λάστιχα για την οργάνωση των χρημάτων ενώ κάθε χρόνο διέγραφαν το 10% του συνολικού ποσού που κέρδιζαν είτε γιατί τα χρήματα μούχλιαζαν από την υγρασία είτε επειδή τα έτρωγαν ποντικοί! Για να ξεπλύνει τα χρήματα των ναρκωτικών το Καρτέλ, έλεγχε μεγάλη μερίδα από διεφθαρμένους εργαζόμενους σε υψηλές υπαλληλικές θέσεις, όπως τραπεζίτες, δικηγόροι, αλλά και πολυμελείς οικογένειες με επιρροή στην υψηλή κοινωνίαΤο 1976, ο Εσκομπάρ και μερικοί από τους άνδρες του συνελήφθηκαν στα σύνορα του Εκουαδόρ για κατοχή κοκαΐνης. Η ποσότητα ξεπερνούσε τα 15 κιλά και σε άλλη περίπτωση αυτό θα σήμαινε το τέλος για έναν έμπορο ναρκωτικών. Ο Εσκομπάρ όμως δεν δικάστηκε ποτέ. Πάνω από εννέα δικαστές αρνήθηκαν να ασχοληθούν με την υπόθεσή του ενώ λίγο καιρό αργότερα, δύο από τους αστυνομικούς που συνέλαβαν τον Εσκομπάρ πέθαναν μυστηριωδώς…

Το πολυτελές ράντζο με τις ταυρομαχίες και το ζωολογικό κήπο. Τα σχέδια για αρχαιοελληνικό ναό!

Το 1978, ο Πάμπλο Εσκομπάρ έχτισε ένα ράντζο 20 τετραγωνικών χιλιομέτρων και το ονόμασε «Hacienda Napoles». Ήταν ο προσωπικός επίγειος παράδεισος του Εσκομπάρ, το σύμβολο όλων όσων είχε «κατορθώσει» με το Καρτέλ. Το ράντζο περιλάμβανε ότι μπορούσε να βάλει ο νους του «βασιλιά της κοκαΐνης». Διέθετε από γήπεδα γκολφ, πισίνες και λίμνες μέχρι αρένες ταυρομαχιών και ζωολογικό κήπο που φιλοξενούσε πάνω από 1900 διαφορετικά είδη. Πάνω από την είσοδο του ράντζου δέσποζε το πρώτο αεροπλάνο που μετάφερε κοκαΐνη από την Κολομβία στην Αμερική, ενώ στα σχέδια του Εσκομπάρ ήταν να χτίσει έναν αρχαιοελληνικό ναό καθώς ήταν λάτρης της ελληνικής μυθολογίας.Σταδιακά, ο Εσκομπάρ αποσύρθηκε από την «ενεργό δράση» και δεν εμπλεκόταν άμεσα με την διακίνηση της κοκαΐνης. Επέβαλε ωστόσο ένα είδος φόρου στους έμπορους ναρκωτικών που δρούσαν στην περιοχή και επικεντρώθηκε στο να βρει μια λύση, ώστε να ακυρωθεί η συμφωνία μεταξύ Κολομβίας και ΗΠΑ που επέτρεπε την έκδοση κρατουμένων στην Αμερική. Εκείνη περίπου την περίοδο, τα μέλη της οικογένειά του που ήταν ανήξερα για τις… βρώμικες δουλειές του Εσκομπάρ άρχισαν να αναρωτιούνται από πού έβρισκε τόσα πολλά χρήματα.

Ο έμπορος ναρκωτικών που έγινε βουλευτής και ευεργέτης των φτωχών.

Το 1976 είχε παντρευτεί την μικρότερη αδερφή του καλύτερου του φίλου, Μαρία Βικτόρια Ενάο Βεγιέχο που τότε ήταν 15 ετών. Μαζί της απέκτησε δύο παιδιά, τον Χουάν Πάμπλο και την Μανουέλα. Παρόλο που ο Εσκομπάρ φημιζόταν για τις πολλές εξωσυζυγικές σχέσεις, σαν πατέρας ήταν πολύ προστατευτικός. Το 1982 ο Εσκομπάρ εκλέχθηκε αναπληρωτής εκπρόσωπος στη Βουλή των Αντιπροσώπων του Κογκρέσου της Κολομβίας ως μέλος του Φιλελεύθερου Κόμματος της Κολομβίας.Ο Κολομβιανός μεγαλέμπορος δεν ξέχασε την πόλη του Μεντεγίν και τους ανθρώπους που τον στήριξαν όταν οι οικονομικές δυσκολίες βάραιναν απειλητικά την οικογένειά του. Σαν ένας άλλος «Ρομπέν των Δασών», ενίσχυσε οικονομικά όχι μόνο την κοινότητα του, αλλά κατάφερε να αναβαθμίσει την κοινωνική και οικονομική κατάσταση ολόκληρης της χώρας του. Αγόρασε μεγάλες εκτάσεις και έχτισε κατοικίες για να μένουν αφιλοκερδώς άποροι και άστεγοι. Έφτιαξε σχολεία, νοσοκομεία, εκκλησίες και μεγάλους χώρους πράσινου ενώ υπήρξε και ο μεγαλύτερος χρηματοδότης της ομάδας ποδοσφαίρου του Μεντεγίν Atlético Nacional.Τα αμέτρητα χρήματα που έδινε για την ενίσχυση της κολομβιανής οικονομίας μαζί με την εικόνα ενός καλού οικογενειάρχη είχε ως αποτέλεσμα μερίδα του λαού να λατρεύει τον Εσκομπάρ σαν θεό. Αποκορύφωμα αποτέλεσε η δήλωση του Εσκομπάρ πως ήταν διατεθειμένος να αποπληρώσει το χρέος της Κολομβίας που άγγιζε την δεκαετία του 1980 τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια. Μπορεί ο μακροχρόνια ταλαιπωρημένος λαός της Κολομβίας να πίστεψε τις αγνές προθέσεις του Εσκομπάρ ωστόσο τα στοιχεία εκείνης της περιόδου μαρτυρούν ότι η Κολομβία στα μέσα του 1980 είχε μετατραπεί σε ένα πεδίο μάχης. Η ανέλιξη του Εσκομπάρ στην πολιτική τού έδωσε ακόμη μεγαλύτερη δύναμη. Έκανε τα πάντα για να περάσει αυτό που εκείνος ήθελε.

«Plata o plomo» ονομάστηκε ο τρόπος που δρούσε

Στην αρχή επιχειρούσε να δωροδοκήσει όποιον του στεκόταν εμπόδιο. Ο Εσκομπάρ προσέφερε plata, δηλαδή ασήμι και εξαγόραζε ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού συστήματος της χώρας. Δικαστές, δικηγόροι, αστυνομικοί και πολιτικά στελέχη ήταν πιόνια του Εσκομπάρ. Αυτοί που δεν συμμορφώνονταν και δεν δωροδοκούνταν αντιμετωπίζονταν με plomo, με μόλυβδο που παρέπεμπε στις μολύβδινες σφαίρες, δηλαδή στην δολοφονία των πολιτικών αντιπάλων του Εσκομπάρ.

Πολιτική σύγκρουση και αιματηρά αντίποινα με απαγωγές και δολοφονίες

Η παράνομη δράση του Εσκομπάρ ενόχλησε πολιτικά στελέχη του κόμματος, που ήταν μέλος. Κατήγγειλαν τον έμπορο και διαγράφηκε από το κόμμα. Τα αντίποινα που ξέσπασαν ήταν βίαια. Το 1989 ο υποψήφιος πρόεδρος Luis Carlos Galan βρέθηκε δολοφονημένος. Η πολιτική ατζέντα του, μεταξύ πολλών, περιείχε μια σειρά από αυστηρά μέτρα κατά των Καρτέλ και της διακίνησης των ναρκωτικών. Μοναδικός ύποπτος θεωρήθηκε ο Εσκομπάρ και η εικόνα του αμερόληπτου πλούσιου που βοηθά τους φτωχούς γκρεμίστηκε μονομιάς. Ο Εσκομπάρ δεν φοβήθηκε να πολεμήσει ανοιχτά την κυβέρνηση και μια μαύρη περίοδος ξεκίνησε για την Κολομβία.Η εγκληματικότητα άγγιξε κόκκινο και η χώρα μετατράπηκε σε μια γκρίζα ζώνη με απαγωγές, μαζικές επιθέσεις και δολοφονίες να καταγράφονται καθημερινά. Υπολογίζεται ότι μέχρι το 1992, οι άνδρες του Εσκομπάρ είχαν δολοφονήσει περισσότερο από 27.100 άτομα. Θύματα υπήρξαν παραπάνω από 600 αστυνομικοί, δικαστές, δημοσιογράφοι και άμαχος πληθυσμός.

Οικειοθελής «εγκλεισμός» στις φυλακές που έχτισε.

Μπορεί ο Εσκομπάρ να μην φοβόταν την Κολομβιανή κυβέρνηση, έτρεμε όμως το Αμερικανικό σύστημα Δικαιοσύνης. Όταν τα πράγματα χειροτέρεψαν αρκετά και πολύς κόσμος ξεσηκώθηκε εναντίον του βαρόνου, ο Εσκομπάρ για να «ηρεμήσει» τα πνεύματα και να αποφύγει την έκδοση του στις ΗΠΑ έκλεισε μια συμφωνία με την κυβέρνηση της Κολομβίας. Πρότεινε τον πενταετή εγκλεισμό του σε φυλακή «ύψιστης ασφαλείας» που ο ίδιος είχε χτίσει. Το κοινοβούλιο με νόμο ακύρωσε την συμφωνία έκδοσης κρατουμένων σε άλλες χώρες και ο Εσκομπάρ έμεινε στην «La Catedral». Καθεδρικός Ναός ονομαζόταν η φυλακή που βρισκόταν λίγο έξω από το Μεντεγίν και ο Εσκομπάρ στην ουσία διέμεινε σε ένα υπερπολυτελέστατο ξενοδοχείο με όλες τις ανέσεις. Είχε την δική του προσωπική ασφάλεια, ενώ συνέχιζε να διευθύνει με επιτυχία το Καρτέλ από απόσταση.Τα πράγματα σύντομα άλλαξαν και ύστερα από την δολοφονία των αδερφών Moscada,συνεργατών του Εσκομπάρ μέσα στην φυλακή, η Κολομβιανή κυβέρνηση αποφάσισε να μεταφέρει τον Εσκομπάρ σε κρατικές φυλακές. Ένα χρόνο έμεινε τελικά ο Εσκομπάρ στην Catedral και στις 22 Ιουλίου του 1992 δραπέτευσε με την βοήθεια των συντρόφων εξερχόμενος ανενόχλητος από την κεντρική πύλη της φυλακής!

Το ανθρωποκυνηγητό και ο θάνατος του «βαρόνου».

Το 1990 το περιοδικό Forbes κατέταξε τον Εσκομπάρ ως τον 7ο πλουσιότερο εγκληματία με προσωπική περιουσία πάνω από 25 δισεκατομμύρια δολάρια. Η επιρροή του Εσκομπάρ και η δύναμη που είχε αποκτήσει μέσα από την διακίνηση των ναρκωτικών τράβηξε την προσοχή της Αμερικής και την δεκαετία του 1990 αποφάσισε να συνεργαστεί με την Κολομβία με στόχο να σκοτώσουν τον περιβόητο εγκληματία. Δεκαέξι ολόκληρους μήνες διήρκησε το ανθρωποκυνηγητό μετά την απόδραση του Εσκομπάρ. Το αντίκτυπο ήταν τεράστιο, καθώς χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Το Καρτέλ του Μεντεγίν έχανε σταδιακά την δυναμικότητα του και πολλοί πιστοί άνδρες του Εσκομπάρ δολοφονήθηκαν. Στα τέλη του 1992, η αστυνομική οργάνωση Search Bloc αποτελούμενη από Κολομβιανούς αστυνομικούς που εκπαιδεύτηκαν από Αμερικανούς απεσταλμένους ,οι «Los Pepes»( Los Perseguidos por Pablo Escobar/ Αυτοί που κυνηγήθηκαν από τον Πάμπλο Εσκομπάρ) και η Delta Force, ομάδα με αστυνομικούς και στρατιώτες υπό τις οδηγίες του αστυνομικού Hugo Martine.Το μοιραίο λάθος έγινε όταν οι αρχές ανίχνευσαν την τηλεφωνική γραμμή του Εσκομπάρ. Ο Πάμπλο πραγματοποίησε ολιγόλεπτη συνομιλία με τον γιο του. Στις 2 Δεκεμβρίου 1993, μια μέρα μετά τα 44α γενέθλια του, ο Εσκομπάρ πέφτει νεκρός από σφαίρες αστυνομικών στην προσπάθεια του να ξεφύγει από την σκεπή του σπιτιού του στο Μεντεγίν. Ο Εσκομπάρ πυροβολήθηκε στα πόδια και τον κορμό προτού δεχθεί την τελική βολή στο κεφάλι, δίπλα στο αυτί του. Υπάρχει και η εκδοχή ότι ο Εσκομπάρ δεν σκοτώθηκε, αλλά αυτοκτόνησε.Ο έμπορος είχε εκμυστηρευτεί στον αδερφό του ότι αν τα πράγματα αγριέψουν πολύ και φτάσουν στο σημείο να τον πιάσουν, ο ίδιος θα αυτοκτονούσε «φυτεύοντας» μια σφαίρα στο ύψος του αυτιού του

Η έκβαση της δολοφονίας

Η επόμενη μέρα της δολοφονίας του Εσκομπάρ είχε ποικίλα αποτελέσματα. Το Πεντάγωνο δεν έμεινε ευχαριστημένο επειδή έχασε την μάχη με τα ναρκωτικά. Το Καρτέλ του Μεντεγίν συρρικνώθηκε, αλλά την θέση του πήρε το Καρτέλ Κάλι που συνέχισε να διακινεί κοκαΐνη στις μεγαλύτερες αγορές της Αμερικής. Ο λαός του Μεντεγίν έχασε το αγαπημένο του παιδί. Στην κηδεία του Εσκομπάρ παρευρέθηκαν πάνω από 25.000 κάτοικοι. Μέχρι σήμερα, η ζωή του πιο διαβόητου εγκληματία που γνώρισε η ανθρωπότητα αποτελεί πηγή έμπνευσης. Αμέτρητα βιβλία, ταινίες και ντοκιμαντέρ έχουν προσπαθήσει να αναλύσουν την πολύπλευρη προσωπικότητα του Εσκομπάρ.Το ράντζο Hacienda Napoles λειτουργεί σαν θεματικό πάρκο. Το 2006, ύστερα από εντολή του ανιψιού του Εσκομπάρ, Νίκολας Εσκομπάρ, το σώμα του Πάμπλο εκταφιάστηκε για να γίνει εξέταση DNA ώστε να εξακριβωθεί και επιστημονικά ότι πρόκειται όντως για το σώμα του «βαρόνου της κοκαΐνης».

ΠΗΓΗ