Δύο χάρτες που εξηγούν τι γίνεται στην Ουκρανία
δυτικά της χώρας.
Οι διαδηλωτές έχουν θέσει υπό κατάληψη κυβερνητικά κτίρια σε διάφορες περιφερειακές πρωτεύουσες, αυξάνοντας τις ανησυχίες σχετικά με το πού θα καταλήξει η κρίση της Ουκρανίας.
Αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία μας εξηγεί σε δημοσίευμα της η Αμερικανική εφημερίδα Washington Post είναι κάτι παραπάνω από τον απλό θυμό της κοινωνίας προς τον Γιανουκοβιτς και την απόρριψη της συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση συνεπώς φέρνοντας την πιο κοντά στη Ρωσία.
Η εφημερίδα προσπαθεί να μας δείξει με δυο απλούς χάρτες τι ακριβώς συμβαίνει.
Στον παραπάνω χάρτη οι κόκκινες ρίγες δείχνουν τις περιοχές όπου οι διαδηλώσεις έχουν περικυκλώσει κυβερνητικά κτίρια και οι μαύρες ρίγες δείχνουν τις περιοχές όπου διαδηλωτές έχουν υπό την κατάσχεση τους τα διοικητικά κτίρια της κυβέρνησης.
Οι μπλε περιοχές είναι αυτές όπου ο Γιανουκόβιτς κέρδισε την πλειοψηφία στις τελευταίες προεδρικές εκλογές , το 2010 - το σκούρο μπλε δείχνει ότι στην συγκεκριμένη περιοχή κέρδισε τουλάχιστον το 70%
Οι πορτοκαλί περιοχές δείχνουν εκεί πού η Γιούλια Τιμοσένκο η τότε πρωθυπουργός και υποψήφιος φιλοευρωπαϊκού κόμματος, κέρδισε την πλειοψηφία και το σκούρο πορτοκαλί εκεί που η κυρία Τιμοσένκο είχε τουλάχιστον το 70%.
Ο χάρτης αυτός είναι σημαντικός γιατί αναδεικνύει κάτι εξαιρετικά σημαντικό: Υπάρχει μια μεγάλη διαχωριστική γραμμή στα πολιτικά της Ουκρανίας - μια πραγματική, φυσική γραμμή που χωρίζει το Βορειοδυτικό κομμάτι της από το Νοτιοανατολικό.
Αυτό μπορείτε να το δείτε εύκολα σε αυτόν τον χάρτη αλλά και σε κάθε εκλογικό χάρτη μετά την ανεξαρτησία της χώρας. Αυτό το χάσμα μας πάει πέρα από το αν η Ουκρανία είναι στραμμένη προς την Ευρώπη ή προς την Ρωσία. Εδώ τίθεται το ερώτημα της πόλωσης.
Ο χάρτης αναδεικνύει δυο πράγματα:
1. Οι διαδηλώσεις αυξάνονται στο μισό της χώρας που ψήφισε εναντίον του Γιανούκοβιτς, που περιλαμβάνει και το Κίεβο.Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι αυτοί που μένουν στις μπλε περιοχές λατρεύουν τον Γιανούκοβιτς ωστόσο ούτε και πρόκειται να βγουν στους δρόμους για να τον εμποδίσουν και επίσης αυτό δεν σημαίνει ότι οι διαδηλωτές δεν έχουν δίκαιο που διαμαρτύρονται ή ότι η ήττα του υποψήφιου τους είναι ο μόνος σκοπός.
2. Οι διαδηλώσεις δεν είναι πραγματικός παράγοντας στο μισό που ψήφισε υπέρ του Γιανούκοβιτς
Η οικονομία είναι σε τραγική κατάσταση, και η κυβέρνηση επέβαλε πρόσφατα αυστηρούς περιορισμούς κατά την ελευθερία του λόγου, των μέσων ενημέρωσης και των δικαιωμάτων του συνέρχεσθαι, το οποίο είναι μέρος του γιατί οι διαμαρτυρίες ξανάρχισαν.
Με άλλα λόγια, γράφει η εφημερίδα, στο Ευρωπαϊκό - πορτοκαλί - κομμάτι της Ουκρανίας οι διαμαρτυρίες και οι διαδηλώσεις είναι ακόμη πιο σοβαρές και εκτεταμένες απ ότι δείχνουν τα ΜΜΕ. Είναι όμως σημαντικό να έχουμε κατά νου και το άλλο μισό της χώρας, το μπλε μισό δηλαδή, που είναι πολύ πιο ήσυχο.
Ίσως λοιπόν να αναρωτιέστε γιατί υπάρχει αυτό το βαθύ χάσμα μεταξύ αυτών των δυο μισών της Ουκρανίας. Κι εδώ φτάνουμε σε ένα κομβικό σημείο, εξαιρετικά σημαντικό για την κατανόηση της κατάστασης στην Ουκρανία: Ένα μεγάλο κομμάτι της χώρας μιλά Ρώσικα και όχι Ουκρανικά.
Ο παρακάτω χάρτης δείχνει τον γλωσσικό διαχωρισμό που επικρατεί στην χώρα, που αν παρατηρήσετε θα δείτε ότι οι γραμμές αντιστοιχούν απόλυτα με το πολιτικό χάσμα.
Αλλά ως ένα κομμάτι της κληρονομίας της κατά την διάρκεια της Ρωσικής κατοχής της χώρας, πολλοί Ουκρανοί μιλούν Ρωσικά η οποία είναι και η μητρική γλώσσα του ενός τρίτου του πληθυσμού. Οι Ρωσόφωνοι είναι συγκεντρωμένοι στα νότια και στα ανατολικά, και ένα σημαντικό κομμάτι τους είναι Ρώσικης καταγωγής
Σε ορισμένες περιοχές, περισσότερο από τα τρία τέταρτα του πληθυσμού μιλά ρωσικά ως την κύρια τους γλώσσα.
Η ρωσόφωνες περιφέρειες τείνουν να είναι λιγότερο εχθρικές σε πολιτικές που φέρνουν την χώρα τους πιο κοντά στην Ρωσία, όπως έχει κάνει ο Γιανούκοβιτς.
Οι Ουκρανόφωνες περιοχές ιστορικά έχουν αναζητήσει μια εθνική ταυτότητα που να έχει ένα πιο ευρωπαϊκό προσανατολισμό.
Συνεπώς αυτό που συμβαίνει έχει να κάνει με την πολιτική αλλά σχετίζεται άμεσα με την εθνική ταυτότητα, για το ζήτημα του τι σημαίνει να κατάγεσαι από την Ουκρανία.
Η τρέχουσα πολιτική σύγκρουση, η οποία στο πιο βασικό επίπεδο είναι το κατά πόσο η χώρα θα κλίνει προς την Ευρώπη ή προς τη Ρωσία, αποτελεί μέρος μιας μακροχρόνιας και ανεπίλυτα εθνικής κρίσης ταυτότητας.
Ναι, η κρίση στην Ουκρανία, έχει να κάνει με τις αποτυχίες του Γιανουκόβιτς να καθορίσει την οικονομία και τους δρακόντειους περιορισμούς του κατά βασικών ελευθεριών αλλά αυτά που την κάνουν να είναι τόσο δισεπίλυτη είναι όλα αυτά που κρύβονται από πίσω και που σιγοβράζουν εδώ και πολλά χρόνια.
Πηγη
Washington Post /
Μετάφραση
OnAlert
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου