“The Black Code”. Έρευνα στις ΗΠΑ δείχνει ότι οι μαύροι κάνουν διακρίσεις σε βάρος άλλων μαύρων που συναναστρέφονται με λευκούς

Του Kevin MacDonald (Occidental Observer) / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Όλοι ξέρετε αυτές τις διαφημίσεις όπου μαύροι (συνήθως cool) και λευκοί (συνήθως αλλόκοτα συμπεριφερόμενοι) κάνουν παρέα μαζί, πίνοντας μπύρα, και βλέποντας ποδόσφαιρο. Best friends forever… Αυτή είναι η κατά Hollywood/media εικόνα του αρμονικού πολυπολιτισμικού μέλλοντος της Αμερικής.

Όμως τώρα ξέρουμε ότι αυτό είναι μια φαντασίωση των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το μη αληθοφανές αυτού του σεναρίου προέρχεται από το γεγονός ότι όχι μόνο οι λευκοί προτιμούν να είναι με άλλους λευκούς, αλλά γιατί το ίδιο ισχύει και για τους μαύρους. Μάλιστα μια πρόσφατη ακαδημαϊκή εργασία προχωράει ακόμα  πιο μακριά, καθώς δείχνει ότι οι μαύροι αποδοκιμάζουν τους μαύρους που συναναστρέφονται με λευκούς (“Testing the ”Black Code”: Does Having White Close Friends Elicit Identity Denial and Decreased Empathy from Black In-Group Members?”).

Το "Black Code" (Μαύρος Κώδικας) που αναφέρεται στον τίτλο της έρευνας αναφέρεται στη νοοτροπία που έχουν και στη στάση που κρατούν οι μαύροι στις σχέσεις τους με τους λευκούς. Οι μαύροι που εμφανίζονται πολύ φιλικοί και άνετοι με τους λευκούς αντιμετωπίζονται από τους άλλους μαύρους με καχυποψία.

Πριν παρουσιάσουν τα δικά τους δεδομένα, οι συγγραφείς της έκθεσης επανεξέτασαν τα συμπεράσματα που λένε ότι οι «μαύροι, περισσότερο από κάθε άλλη φυλετική ομάδα, δείχνουν συμπάθεια προς τα μέλη της ομάδα τους». Στο πείραμα μαύροι φοιτητές (κυρίως γυναίκες από ένα κολλέγιο μόνο μαύρων) παρατήρησαν μια σελίδα στο Facebook με ένα λευκού άτομο μόνο του, ένα μαύρο άτομο μόνο του και ένα μαύρο άτομο και ένα λευκό άτομο σε δύο καταστάσεις, με φίλους της ίδιας φυλής ή φίλους της άλλης φυλής.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι μαύροι βλέπουν τους μαύρους που έχουν φίλους λευκούς ως «λιγότερο μαύρους». Πιο ενδιαφέροντα ήταν τα αποτελέσματα για την ‘συμπάθεια’, η οποία μετρήθηκε με την αφήγηση ότι αυτό το πρόσωπο στη φωτογραφία είχε χάσει τους συγγενείς του σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα κι έτσι έπρεπε να μεγαλώσει τα δύο μικρότερα αδέλφια του. Εκεί έδειξαν σημαντικά μεγαλύτερη συμπάθεια για τους μαύρους που απεικονίζονται είτε μόνοι ή με φίλους μαύρους παρά όταν απεικονίζονται με λευκούς φίλους. Αλλά οι λευκοί που απεικονίζονταν με μαύρους φίλους δεν έπαιρναν περισσότερη συμπάθεια από ό, τι οι λευκοί που απεικονίζονταν μόνοι τους ή με λευκούς φίλους τους. Συμπεραίνουν οι συγγραφείς :

Εκείνοι οι μαύροι που έχουν φίλους από την άλλη φυλή θεωρούνται «λιγότερο μαύροι» και έτσι λαμβάνουν μειωμένη συμπάθεια....

- Πρόσφατα η μαύρη Αμερικάνα ηθοποιός Tamera Mowry, έκλαψε σε μια συνέντευξη με την Oprah Winfrey εξ αιτίας του μίσους και της μισαλλοδοξίας που αντιμετώπισε λόγω του γάμου της με τον Adam Housley του Fox News, που είναι λευκός. Κάποιοι αποκάλεσαν την Mowry «πόρνη του λευκού ανθρώπου».

Το έγγραφο δείχνει ότι το φυλετικό χάσμα συνεχίζει να υπάρχει στην «μετα- φυλετική» Αμερική, παρά το γεγονός ότι οι ελίτ μας αποφάσισαν  ότι «η φυλή δεν υπάρχει» παρά ως ένας τρόπος για να αποκτούν οι λευκοί "προνόμια που για τα οποία δεν εργάστηκαν". Και οι μαύροι συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία, καθώς συμπεριφέρονται πολύ πιο επιθετικά από ό, τι οι λευκοί στο να διατηρήσουν τα φυλετικά τους όρια και να στιγματίζουν άλλους μαύρους που συναναστρέφονται με λευκούς.

Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι μια τέτοια διάκριση μπορεί να λειτουργήσει ενάντια στους μαύρους στο χώρο εργασίας, επειδή οι μαύροι συνήθως πρέπει να συνεργαστούν με λευκούς. Και αυτό σε σχέση με το γεγονός ότι μαύροι που προχωράνε στις σπουδές τους εξοστρακίζονται από την μαύρη κοινότητα επειδή «ενεργούν ως λευκοί».

Σε περιστατικό που συνέβη στο Πανεπιστημίου Columbia, ζητήθηκε από μια μαύρη φοιτήτρια του προπτυχιακού να μελετήσει τον Μότσαρτ. «Γιατί θα πρέπει να ακούσω Μότσαρτ;» αντέδρασε εκείνη, όπως ο David Denby αναφέρει στο βιβλίο του. «Αυτό στηρίζεται στην υπεροχή της λευκής φυλής και στον ρατσισμό. Ποιος είναι αυτός ο Mozart, ο Haydn, αυτοί ανώτεροι λευκοί άνδρες; Δεν υπάρχουν γυναίκες, δεν υπάρχουν έγχρωμοι;» Αυτή η ιδιοσυγκρασία αντιπροσωπεύει την κυρίαρχη ιδεολογία στις ανθρωπιστικές επιστήμες σήμερα.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το ποια θέση θα είχε αυτή φοιτήτρια στη μελέτη για την συμπάθεια προς τους μαύρους που έχουν φίλους λευκούς.

Ποιος δεν μπορεί να διακρίνει ότι η πολυπολιτισμικότητα είναι ο θάνατος της Δύσης ως πολιτισμός. Φανταστείτε έναν κόσμο χωρίς τον Σαίξπηρ ή τον Μότσαρτ, γιατί αυτό πρόκειται να συμβεί καθώς οι λευκοί συνεχώς εκτοπίζονται από τα ελίτ πανεπιστήμια της Δύσης.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή