Πώς η Σαουδική Αραβία τίναξε στον αέρα το άκρως απόρρητο σχέδιο «PNAC» των ΗΠΑ, που τώρα... ζητούν ανηλεή εκδίκηση

 

Μία πραγματικά συγκλονιστική ιστορία

γράφεται τους τελευταίους μήνες και περιλαμβάνει σημαντικές γεωπολιτικές ανατροπές, που θα καθορίσουν τις εξελίξεις το επόμενο διάστημα.
Όλα ξεκινούν από την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 και την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης.
Τα δικαστικά αρχεία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα περιγράφουν πώς δύο από τους αεροπειρατές της 11ης Σεπτεμβρίου είχαν στρατολογηθεί εν γνώσει ή εν αγνοία τους σε μια κοινή επιχείρηση πληροφοριών CIA-Σαουδικής Αραβίας.
Τον Ιούλιο του 2016, η περίφημη ενότητα «28 Σελίδες» της επίσημης έρευνας για τις δραστηριότητες των υπηρεσιών πληροφοριών πριν και μετά την 11η Σεπτεμβρίου αποχαρακτηρίστηκε, περιγράφοντας τον ρόλο που είχαν διαδραματίσει υψηλόβαθμοι Σαουδάραβες αξιωματούχοι και Αμερικανοί πράκτορες στις επιθέσεις παρέχοντας χρηματοοικονομική και υλικοτεχνική υποστήριξη στους αεροπειρατές, 15 εκ των οποίων ήταν Σαουδάραβες.

«Επιχείρηση Cyclone»

Πράγματι, η ίδια η οργάνωση της Αλ Κάιντα έχει τις ρίζες της στην «Επιχείρηση Cyclone», ένα πρόγραμμα της CIA της εποχής του Ψυχρού Πολέμου που περιλαμβάνει τον οπλισμό, τη χρηματοδότηση και την εκπαίδευση μαχητών Ουαχάμπι γνωστών ως Μουτζαχεντίν, οι οποίοι στη συνέχεια στάλθηκαν για να διεξάγουν πόλεμο κατά της σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Αφγανιστάν το 1979.
Ένας από τους πλέον γνωστούς εκ των Μουτζαχεντίν δεν ήταν άλλος από τον Osama bin Laden.

Το άκρως απόρρητο ηγεμονικό σχέδιο PNAC

Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου ήταν το απαραίτητο πρόσχημα για τις ΗΠΑ να υλοποιήσουν το απόρρητο σχέδιό τους που προέβλεπε μία άκρως επιθετική εξωτερική πολιτική και το οποίο έφερε την κωδική ονομασία «Project for the New American Century», (PNAC) όπως το οραματίστηκε το ομώνυμο και ακραιφνώς συντηρητικό think tank που απέβλεπε στη διατήρηση της παγκόσμιας ηγεμονίας μέσω ριζικών αλλαγών στη στρατιωτική και εξωτερική πολιτικής της Αμερικής, συμπεριλαμβανομένης της απομάκρυνσης με τη βία του τότε Ιρακινού προέδρου Saddam Hussein.
Με «δυσοίωνο» τρόπο, μια έκθεση του Σεπτεμβρίου 2000 από το PNAC προέβλεπε ότι η εφαρμογή τέτοιων αλλαγών πολιτικής θα ήταν αργή και σταδιακή και ότι μόνο ένα γεγονός στην κλίμακα του Perl Harbor θα επέτρεπε την ταχεία αναταραχή, με έναν τέτοιο καταλύτη να συμβαίνει... βολικά έναν χρόνο αργότερα πρώτα στη Νέα Υόρκη και μετά στη Βιρτζίνια.

 

Σε κάτι ακόμα πιο δυσοίωνο ο απόστρατος στρατηγός των ΗΠΑ Wesley Clark θα αφηγηθεί αργότερα πώς σε μια επίσκεψη στο Πεντάγωνο λίγες ημέρες μετά την 11η Σεπτεμβρίου, ένας στρατιωτικός αξιωματούχος τον είχε ενημερώσει πως ελήφθη η απόφαση να πάνε οι Αμερικανοί σε πόλεμο με το Ιράκ, παρά το γεγονός πως δεν υπάρχουν στοιχεία που να συνδέουν τη Βαγδάτη με τις επιθέσεις.
Σε μια επόμενη συνάντηση, λίγες εβδομάδες αργότερα, όταν οι ΗΠΑ είχαν αρχίσει να βομβαρδίζουν το Αφγανιστάν, ο ίδιος αξιωματούχος ενημέρωσε τον Clark ότι άλλες έξι χώρες –Συρία, Λίβανος, Λιβύη, Σομαλία, Σουδάν και Ιράν– θα στοχοποιούνταν ως απάντηση στην 11η Σεπτεμβρίου , παρά το γεγονός ότι καμία από αυτές όπως και το Ιράκ, δεν είχε αποδεδειγμένη σχέση με τις επιθέσεις, σημειώνει σε αποκαλυπτική του ανάλυση ο ιστότοπος South Front.

 

Η Σαουδική Αραβία τινάζει το σχέδιο στον αέρα

Η χρονική στιγμή της τελευταίας δημοσίευσης των δικαστικών εγγράφων που υπογραμμίζουν τη συμμετοχή της Σαουδικής Αραβίας στην 11η Σεπτεμβρίου είναι επίσης… πολύ ύποπτη.
Τον περασμένο μήνα, σε μια σεισμική γεωπολιτική αλλαγή, ανακοινώθηκε ότι το Βασίλειο του Περσικού Κόλπου και ο μακροχρόνιος περιφερειακός αντίπαλός του Ιράν, επαναλαμβάνουν τις διπλωματικές σχέσεις σε μια συμφωνία στην οποία μεσολάβησε η Κίνα.
Λιγότερο από δύο εβδομάδες αργότερα, ανακοινώθηκε ότι η Σαουδική Αραβία θα επιδιώξει επίσης να αποκαταστήσει τις διπλωματικές σχέσεις με τη Συρία σε συνομιλίες με τη μεσολάβηση της Ρωσίας, σηματοδοτώντας ουσιαστικά το τέλος της ηγεμονίας των ΗΠΑ στην περιοχή.
Η δημοσιοποίηση εγγράφων που σχετίζονται με τον ρόλο της Σαουδικής Αραβίας στην 11η Σεπτεμβρίου στο ίδιο χρονικό πλαίσιο υποδηλώνει ότι οι δεσμοί μεταξύ της Ουάσιγκτον και αυτού που ήταν ίσως ο πιο στρατηγικός σύμμαχός της στη δυτική Ασία μετά το Ισραήλ – επίσης με γνωστές διασυνδέσεις με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου – παγώνουν δραματικά μετά την στροφή του Ριάντ προς το Πεκίνο και τη Μόσχα. 

 

Ως απάντηση, η Ουάσιγκτον άρχισε τώρα να δημοσιοποιεί τον ρόλο της Σαουδικής Αραβίας στην 11η Σεπτεμβρίου, πιθανώς σε μια προσπάθεια να απομονώσει το Ριάντ από την παγκόσμια σκηνή.
Ωστόσο το να πετούν οι ΗΠΑ πρώην συμμάχους από το λεωφορείο υπό το φως νέων γεωπολιτικών εξελίξεων δεν είναι πρωτοφανές.

Πρώην σύμμαχοι, νυν εχθροί

Το Ιράν που ήταν κάποτε βασικός σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή, έχει αποτελέσει αντικείμενο κυρώσεων και απειλών πολέμου από τη Δύση από τότε που η Ισλαμική Επανάσταση του 1979 ανέτρεψε τον υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο Σάχη Pahlavi και έφερε στην εξουσία τον Ayatollah Khomeini, με ένα πραξικόπημα τύπου Συρίας.
Στη συνέχεια το γειτονικό Ιράκ θα χρησιμοποιηθεί ουσιαστικά ως πληρεξούσιος των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του πολέμου με το Ιράν που ξεκίνησε ένα χρόνο αργότερα, με τον τότε απεσταλμένο στη Μέση Ανατολή στην κυβέρνηση Reagan και μελλοντικό μέλος της PNAC, Donald Rumsfeld, να συναντά τον Saddam Hussein στη Βαγδάτη το 1983 προκειμένου να του επαναλάβει την υποστήριξη των ΗΠΑ. 

 

Δύο δεκαετίες, ο Donald Rumsfeld θα υπηρετήσει ως υπουργός Άμυνας στην κυβέρνηση του George Bush ο οποίος θα εισβάλει στο Ιράκ, με τον Hussein να εκτελείται στη συνέχεια.
Τώρα, με την στροφή του Ριάντ προς τα ανατολικά και τη δημοσίευση εγγράφων που σχετίζονται με τον ρόλο του στην 11η Σεπτεμβρίου την ίδια περίοδο, φαίνεται πως αυτή η ιστορική τάση των ΗΠΑ θα εκδηλωθεί στη Σαουδική Αραβία.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ