Ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματικός. Ο άνθρωπος είναι σώμα-νους
Επί χιλιάδες
χρόνια, ο άνθρωπος πίστευε ότι το σώμα και η ψυχή είναι δυο διαφορετικές
οντότητες. Αυτή η σκέψη οδήγησε σε δυο διαφορετικές σχολές:
Η μια σχολή θεώρησε ότι ο άνθρωπος είναι μόνο η ψυχή, και παραμέλησε το σώμα. Έτσι ανέπτυξε το διαλογισμό, αλλά δεν ανέπτυξε την ιατρική. Η ιατρική δεν μπορούσε να γίνει επιστήμη, επειδή το σώμα ήταν εντελώς περιφρονημένο.
Η άλλη σχολή θεώρησε ότι ο άνθρωπος είναι μόνο σώμα, και παραμέλησε τη ψυχή. Ανέπτυξε την ιατρική, αλλά δεν έκανε κανένα βήμα προς το διαλογισμό.
Ο άνθρωπος όμως είναι ταυτόχρονα και τα δύο. Λέγοντας «ταυτόχρονα και τα δύο» είναι γλωσσικό λάθος, επειδή δίνεται η εντύπωση ότι πρόκειται για δύο πράγματα τα οποία είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους.
Στην πραγματικότητα όμως, το σώμα και η ψυχή του ανθρώπου είναι δυο άκρες του ίδιου πόλου. Αν ειδωθεί από τη σωστή οπτική, δεν θα μπορούμε να πούμε ότι ο άνθρωπος είναι σώμα συν ψυχή, επειδή δεν είναι έτσι.
Ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματικός. Ο άνθρωπος είναι σώμα-νους!
Το σώμα και η ψυχή είναι τα δύο άκρα της ίδιας οντότητας.
Η αρρώστια μπορεί να αρχίσει από οποιοδήποτε άκρο. Μπορεί να αρχίσει από το σώμα και να φτάσει στη ψυχή. Στη πραγματικότητα, οι δονήσεις του οτιδήποτε διαπερνά το σώμα, γίνονται αντιληπτές από τη ψυχή.
Για αυτό μερικές φορές συμβαίνει ο άνθρωπος να έχει θεραπευτεί σωματικά από την αρρώστια, αλλά να εξακολουθεί να αισθάνεται άρρωστος. Όλες οι εξετάσεις δείχνουν ότι κλινικά το κάθε τι είναι εντάξει, αλλά ο ασθενής εξακολουθεί να λέει ότι δεν αισθάνεται καλά. Αυτός ο τύπος ασθενούς γίνεται πολύ ενοχλητικός για τους γιατρούς, επειδή όλες οι εξετάσεις δείχνουν ότι δεν υπάρχει ασθένεια.
Το ότι δεν υπάρχει αρρώστια όμως, δεν σημαίνει πως είσαι υγιής. Η υγεία έχει τη δική της θετικότητα. Η απουσία της αρρώστιας είναι απλώς μια αρνητική κατάσταση. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει αγκάθι, δεν σημαίνει τη παρουσία του λουλουδιού.
Το ότι δεν υπάρχει αγκάθι, δείχνει απλώς την απουσία αγκαθιών. Η παρουσία όμως του λουλουδιού είναι άλλο ζήτημα.
Η ίδια η ιδέα της υγείας είναι αυτής της μη αρρώστιας. Το γεγονός όμως ότι δεν είμαστε άρρωστοι δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχουμε υγεία.
Κάτι άλλο χρειάζεται, κάτι από το άλλο άκρο του πόλου, από την εσωτερική μας οντότητα. Ακόμα κι αν η αρρώστια αρχίζει από έξω, οι δονήσεις της αντηχούν μέχρι τη ψυχή.
Όταν αρρωσταίνει ο άνθρωπος η δόνηση της αρρώστιας μπαίνει μέσα στη ψυχή του γι αυτό η αρρώστια παραμένει ακόμα και μετά τη θεραπεία του σώματος. Αυτή η επιμονή της αρρώστιας συμβαίνει εξαιτίας των δονήσεων, οι οποίες αντηχούν μέχρι την εσωτερική οντότητα του ανθρώπου. Και για αυτή την εσωτερική οντότητα η ιατρική δεν έχει λύση μέχρι στιγμής. Έτσι η ιατρική θα παραμένει πάντα ανολοκλήρωτη χωρίς το διαλογισμό.
Είμαστε σε θέση να θεραπεύσουμε την αρρώστια, αλλά όχι τον ασθενή!
Η ιατρική δεν είναι ένα συνηθισμένο επάγγελμα. Δεν είναι μόνο τεχνολογία, επειδή μπαίνει στη μέση ο άνθρωπος. Δεν επισκευάζεις μηχανές, οπότε δεν χρειάζεται μόνο γνώση, χρειάζεται και αγάπη!
Το να ασχολείσαι με ανθρώπινα όντα και με τη ζωή τους, είναι ένα σύνθετο φαινόμενο. Μερικές φορές μπορεί να κάνεις λάθη, που να αποβούν μοιραία για τη ζωή τους. Για αυτό προχώρα με βαθιά ευλάβεια. Προχώρα με ανθρωπιά, με ταπεινότητα, με απλότητα.
Οι άνθρωποι που ασχολούνται με την ιατρική σαν να ασχολούνται με οποιοδήποτε επάγγελμα, δεν είναι οι σωστοί άνθρωποι για να γίνουν γιατροί – είναι οι λάθος άνθρωποι. Εκείνοι που δεν μπορούν να νιώσουν τον άλλον άνθρωπο, είναι οι λάθος άνθρωποι. Θα ασχοληθούν με τον άνθρωπο, με τον ίδιο τρόπο που ασχολείται ο μηχανικός με τα αυτοκίνητα. Δεν θα αισθάνονται την πνευματική παρουσία του ασθενούς. Ασφαλώς μπορούν να είναι πολύ σίγουροι. Ο μηχανικός είναι πάντοτε σίγουρος…
Μπες σε αυτό με το οποίο ασχολείσαι με τρομερή ταπεινότητα. Έχε βαθιά ευλάβεια για τον ασθενή. Και όταν του δίνεις θεραπεία, να γίνεσαι όχημα της θεϊκής ενέργειας, ένα όργανο. Έχε μεγάλη ευλάβεια για τον ασθενή, μην του συμπεριφέρεσαι σα να είναι αντικείμενο. Με βαθύ σεβασμό, άφησε το θεό να κυλήσει μέσα από σένα και να φτάσει στον ασθενή.
Ο ασθενής είναι άρρωστος, δεν μπορεί να συνδεθεί με το Θεό. Έχει απομακρυνθεί. Έχει ξεχάσει την ίδια τη γλώσσα να θεραπεύει τον εαυτό του. Βρίσκεται σε κατάσταση απελπισίας.
Άρρωστος είναι εκείνος που έχει αναπτύξει εμπλοκές ανάμεσα στον εαυτό του και στο όλο, οπότε κάτι έχει αποσυνδεθεί.
Η δουλειά του Θεραπευτή είναι να τον επανασυνδέσει. Όταν όμως λέω ότι η δουλειά του θεραπευτή είναι να τον επανασυνδέσει, δεν εννοώ ότι ο θεραπευτής πρέπει να κάνει κάτι. Εκείνος που δρα είναι ο Θεός, το όλο….
Είναι ο Θεός εκείνος που κάνει. Εσύ κάνεις τον εαυτό σου διαθέσιμο στο Θεό, και κάνεις όλη σου τη γνώση διαθέσιμη.
Είναι η θεική ενέργεια του Θεού, σε συνδυασμό με τη δική σου γνώση που βοηθάει….
Κάποιος που είναι υγιής μπορεί να βοηθήσει τρομερά αν γίνει όχημα. Και αν ο υγιής είναι επίσης άνθρωπος που γνωρίζει, αυτό μπορεί να είναι πολύ σημαντικό…
Ο ρόλος του Θεραπευτή είναι πολύ ευαίσθητος και σύνθετος….
Οsho
Η μια σχολή θεώρησε ότι ο άνθρωπος είναι μόνο η ψυχή, και παραμέλησε το σώμα. Έτσι ανέπτυξε το διαλογισμό, αλλά δεν ανέπτυξε την ιατρική. Η ιατρική δεν μπορούσε να γίνει επιστήμη, επειδή το σώμα ήταν εντελώς περιφρονημένο.
Η άλλη σχολή θεώρησε ότι ο άνθρωπος είναι μόνο σώμα, και παραμέλησε τη ψυχή. Ανέπτυξε την ιατρική, αλλά δεν έκανε κανένα βήμα προς το διαλογισμό.
Ο άνθρωπος όμως είναι ταυτόχρονα και τα δύο. Λέγοντας «ταυτόχρονα και τα δύο» είναι γλωσσικό λάθος, επειδή δίνεται η εντύπωση ότι πρόκειται για δύο πράγματα τα οποία είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους.
Στην πραγματικότητα όμως, το σώμα και η ψυχή του ανθρώπου είναι δυο άκρες του ίδιου πόλου. Αν ειδωθεί από τη σωστή οπτική, δεν θα μπορούμε να πούμε ότι ο άνθρωπος είναι σώμα συν ψυχή, επειδή δεν είναι έτσι.
Ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματικός. Ο άνθρωπος είναι σώμα-νους!
Το σώμα και η ψυχή είναι τα δύο άκρα της ίδιας οντότητας.
Η αρρώστια μπορεί να αρχίσει από οποιοδήποτε άκρο. Μπορεί να αρχίσει από το σώμα και να φτάσει στη ψυχή. Στη πραγματικότητα, οι δονήσεις του οτιδήποτε διαπερνά το σώμα, γίνονται αντιληπτές από τη ψυχή.
Για αυτό μερικές φορές συμβαίνει ο άνθρωπος να έχει θεραπευτεί σωματικά από την αρρώστια, αλλά να εξακολουθεί να αισθάνεται άρρωστος. Όλες οι εξετάσεις δείχνουν ότι κλινικά το κάθε τι είναι εντάξει, αλλά ο ασθενής εξακολουθεί να λέει ότι δεν αισθάνεται καλά. Αυτός ο τύπος ασθενούς γίνεται πολύ ενοχλητικός για τους γιατρούς, επειδή όλες οι εξετάσεις δείχνουν ότι δεν υπάρχει ασθένεια.
Το ότι δεν υπάρχει αρρώστια όμως, δεν σημαίνει πως είσαι υγιής. Η υγεία έχει τη δική της θετικότητα. Η απουσία της αρρώστιας είναι απλώς μια αρνητική κατάσταση. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει αγκάθι, δεν σημαίνει τη παρουσία του λουλουδιού.
Το ότι δεν υπάρχει αγκάθι, δείχνει απλώς την απουσία αγκαθιών. Η παρουσία όμως του λουλουδιού είναι άλλο ζήτημα.
Η ίδια η ιδέα της υγείας είναι αυτής της μη αρρώστιας. Το γεγονός όμως ότι δεν είμαστε άρρωστοι δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχουμε υγεία.
Κάτι άλλο χρειάζεται, κάτι από το άλλο άκρο του πόλου, από την εσωτερική μας οντότητα. Ακόμα κι αν η αρρώστια αρχίζει από έξω, οι δονήσεις της αντηχούν μέχρι τη ψυχή.
Όταν αρρωσταίνει ο άνθρωπος η δόνηση της αρρώστιας μπαίνει μέσα στη ψυχή του γι αυτό η αρρώστια παραμένει ακόμα και μετά τη θεραπεία του σώματος. Αυτή η επιμονή της αρρώστιας συμβαίνει εξαιτίας των δονήσεων, οι οποίες αντηχούν μέχρι την εσωτερική οντότητα του ανθρώπου. Και για αυτή την εσωτερική οντότητα η ιατρική δεν έχει λύση μέχρι στιγμής. Έτσι η ιατρική θα παραμένει πάντα ανολοκλήρωτη χωρίς το διαλογισμό.
Είμαστε σε θέση να θεραπεύσουμε την αρρώστια, αλλά όχι τον ασθενή!
Η ιατρική δεν είναι ένα συνηθισμένο επάγγελμα. Δεν είναι μόνο τεχνολογία, επειδή μπαίνει στη μέση ο άνθρωπος. Δεν επισκευάζεις μηχανές, οπότε δεν χρειάζεται μόνο γνώση, χρειάζεται και αγάπη!
Το να ασχολείσαι με ανθρώπινα όντα και με τη ζωή τους, είναι ένα σύνθετο φαινόμενο. Μερικές φορές μπορεί να κάνεις λάθη, που να αποβούν μοιραία για τη ζωή τους. Για αυτό προχώρα με βαθιά ευλάβεια. Προχώρα με ανθρωπιά, με ταπεινότητα, με απλότητα.
Οι άνθρωποι που ασχολούνται με την ιατρική σαν να ασχολούνται με οποιοδήποτε επάγγελμα, δεν είναι οι σωστοί άνθρωποι για να γίνουν γιατροί – είναι οι λάθος άνθρωποι. Εκείνοι που δεν μπορούν να νιώσουν τον άλλον άνθρωπο, είναι οι λάθος άνθρωποι. Θα ασχοληθούν με τον άνθρωπο, με τον ίδιο τρόπο που ασχολείται ο μηχανικός με τα αυτοκίνητα. Δεν θα αισθάνονται την πνευματική παρουσία του ασθενούς. Ασφαλώς μπορούν να είναι πολύ σίγουροι. Ο μηχανικός είναι πάντοτε σίγουρος…
Μπες σε αυτό με το οποίο ασχολείσαι με τρομερή ταπεινότητα. Έχε βαθιά ευλάβεια για τον ασθενή. Και όταν του δίνεις θεραπεία, να γίνεσαι όχημα της θεϊκής ενέργειας, ένα όργανο. Έχε μεγάλη ευλάβεια για τον ασθενή, μην του συμπεριφέρεσαι σα να είναι αντικείμενο. Με βαθύ σεβασμό, άφησε το θεό να κυλήσει μέσα από σένα και να φτάσει στον ασθενή.
Ο ασθενής είναι άρρωστος, δεν μπορεί να συνδεθεί με το Θεό. Έχει απομακρυνθεί. Έχει ξεχάσει την ίδια τη γλώσσα να θεραπεύει τον εαυτό του. Βρίσκεται σε κατάσταση απελπισίας.
Άρρωστος είναι εκείνος που έχει αναπτύξει εμπλοκές ανάμεσα στον εαυτό του και στο όλο, οπότε κάτι έχει αποσυνδεθεί.
Η δουλειά του Θεραπευτή είναι να τον επανασυνδέσει. Όταν όμως λέω ότι η δουλειά του θεραπευτή είναι να τον επανασυνδέσει, δεν εννοώ ότι ο θεραπευτής πρέπει να κάνει κάτι. Εκείνος που δρα είναι ο Θεός, το όλο….
Είναι ο Θεός εκείνος που κάνει. Εσύ κάνεις τον εαυτό σου διαθέσιμο στο Θεό, και κάνεις όλη σου τη γνώση διαθέσιμη.
Είναι η θεική ενέργεια του Θεού, σε συνδυασμό με τη δική σου γνώση που βοηθάει….
Κάποιος που είναι υγιής μπορεί να βοηθήσει τρομερά αν γίνει όχημα. Και αν ο υγιής είναι επίσης άνθρωπος που γνωρίζει, αυτό μπορεί να είναι πολύ σημαντικό…
Ο ρόλος του Θεραπευτή είναι πολύ ευαίσθητος και σύνθετος….
Οsho
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου