ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ, 1821 & ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ ΔΕΙΝΑ ΣΗΝ ΨΥΧΗΝ, ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΥΓΚΙΝΕΙ

 

Μόλις προ ημερών, πρώην καθηγητής

του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου με ρώτησε αυστηρά :

– “Όρισέ μου τι είναι Θεός” και του απάντησα :

– “Πως μπορείς να μου ζητάς να ορίσω κάτι, το οποίον είναι πέραν της ανθρωπίνης διάνοιας;”

Το ίδιο νοιώθω, όταν προσπαθώ να περιγράψω τα πραγματικά Ελληνικά θέματα (διευκρινίζω “τα πραγματικά” σε αντιπαραβολή με το απεχθές ψευτορωμέηκο, το συνώνυμο του βόθρου της οικουμένης).

Έχοντας μεγαλώσει με οικογένεια, όχι απλά Ελληνολάτρες αλλά διακεκριμένους πολεμιστές για την δόξα της Ελλάδος (αν και μη έχοντες υποχρέωσιν στρατεύσεως), είχα τον διακαή πόθον προ αρκετών ετών να ορίσω (όπως ο άνω καθηγητής) τι σημαίνει Ελληνισμός. Όσο κι αν ερεύνησα πάμπολλες πηγές δεν κατάφερα να εντοπίσω κάτι συγκεκριμένον, όπως αυτό απαιτούσε η θετικής κατευθύνσεως εκπαιδευτική μου μόρφωσις. Χρειάστηκαν σχεδόν 15 έτη, ώστε με τον θετικόν τρόπον και προσέγγισιν των σπουδών μου να το συγκεκριμενοποιήσω. Το σπουδαίο συμπέρασμα ήταν ότι πίσω από την Ελλάδα διαχρονικά κρύβεται ο Δημιουργός του κόσμου, Ιησούς Χριστός. Κάποιοι αμελέτητοι εξανίστανται με την προ Χριστού παρουσία Του κι φωτισμόν των Ελλήνων, αίτιον του μοναδικού πολιτισμού τους. Αν δεν πιστεύουν δικαιολογούνται, αν όμως “πιστεύουν” έχουν πρόβλημα, θεωρώντας ότι ο Χριστός “έπιασε βάρδια” Ενσαρκωνόμενος ενώ πριν κάποιος άλλος θεός “ήταν σκοπιά”… Πρέπει να αιιτιολογήσουν πως σε πάνω των 450 ετών Ρωμαιοκρατίας ο Έλληνας υπό την “σκέπη της παρέας του Δία” δεν έκανε ούτε ένα απελευθερωτικό κίνημα, παραμένοντας πολιτιστικά αποχαυνωμένος και πολιτικά προσκυνημένος στον κατακτητή Ρωμαίον κι αναγεννήθηκε από τον Χριστόν αναδεικνυόμενος ΑΝΑΙΜΑΚΤΑ κυρίαρχος της γης με την Ρωμανία, δίνοντας μέχρι σήμερα τον πολιτιστικόν ρυθμόν της οικουμένης.

 

ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1821

Είναι γνωστόν ότι ο Χριστός έδωσε στους Αποστόλους και τους διαδόχους τους την δυνατότητα να κάνουν μεγαλύτερα θαύματα από Εκείνον. Αν εκείνος ανέστησε τον τετραήμερον Λάζαρον, οι Έλληνες κι Ελληνίδες του αγώνα της Παλιγγενεσίας του 1821 ανέστησαν ένα κεκοιμημένο γένος 400 ετών κι αυτό συνιστά το μεγαλύτερο θαύμα επί γης, ασφαλώς με την δύναμιν του Ιησού Χριστού, όπως διατράνωσαν προς κάθε κατεύθυνσιν οι “άγιοι” ήρωες αγωνιστές :

«Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδος και δεν την παίρνει πίσω»,

«Εμείς θα αναστήσουμε μιά Πατρίδα που κεφάλι θα έχει τον Χριστό και όχι ανθρώπους»,

«Για του Xριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία»,

«Ο Χριστός μου κραδαίνει το σπαθί και η Παναγιά μου δίνει τα βόλια μου»,

είναι ελάχιστα από τα όσα είπε ο θρυλικός Γέρος του Μωριά.

Ο κίνδυνος πάντοτε ήταν οι προσκυνημένοι εντός του Έθνους, οι αντίχριστοι, οι υποτακτικοί του διαβόλου, που αντάλλασαν το πνεύμα της Ελλάδος με υλικά ανταλλάγματα, με 30 αργύρια. Ήταν αυτοί που μόλυναν σαν πραγματικός κορωνοϊός το Ελληνικό πνεύμα και την Ορθόδοξη Πίστιν.

Αν ο Θεός έβαλε την υπογραφή Του στο σύμφωνον ανεξαρτησίας, εμείς τι πράττουμε, πόσο τιμούμε τους όρους του συμφώνου; Φωνασκούμε ότι οι “σκοπιανοί” δεν τηρούν την συμφωνία των Πρεσπών, ένα άθλιο προδοτικό κουρελόχαρτο, φωνασκούμε ότι το πολιτικό γκούβερνο δεν σέβεται το Σύνταγμα ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΜΑΣΤΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΜΗ ΣΕΒΟΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ. Αυτή είναι η αιτία των παθών μας γιατί δεν ελέγχουμε τα πάθη μας.

Η πραγματική δύναμις του Ελληνισμού είναι η διαδραστική σχέσις με το Θείον. ‘Οσον Το σέβεται, τόσον Εκείνο παρέχει ανωτέραν αδαπάνητον ενέργεια. «Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον Άνωθεν εστίν» λέει στην Θεία Λειτουργία και γι αυτό απαιτείται όχι κομπασμός αλλά ταπεινότητα για τις αρετές του Έλληνα κι ανάλογη απόδοσις τιμής στον Χριστόν. Οι Έλληνες είναι το «φως του κόσμου», σαν το “χέρι του Θεού” στην γη. Ιδού η προέλευσις του Ελληνικού φωτός αλλά και το βάρος της αποστολής τους ~ «Δωρεάν ελάβατε, δωρεάν δότε». Αυτός είναι ο λόγος, που ανέφερα αρχικά γα την δυσκολίαν περιγραφής των Ελληνικών θεμάτων.

Η αναμφισβήτητη σύνδεσις Ελληνισμού-Ορθοδοξίας καταδεικνύει το πρόβλημα συλλογισμού των περισσοτέρων σχετικά με την βιωνόμενη κακοδαιμονία. Ο Χριστός μας παρέχει επί γης ζωή, ώστε αποδεικνυόμενοι ψυχικά άξιοι να προκριθούμε για την ανέσπερη ζωή και μεις συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις υλιστικά, χυδαία υλιστικά. Επομένως η διαδραστική σχέσις δεν λειτουργεί αφού επικοινωνούμε με διαφορετικές συχνότητες. Όσοι ομιλούν στην δική Του συχνότητα “συντονίζονται” κι απολαμβάνουν ιδιαίτερες παροχές με στόχον πάντα την κατά Θεόν τελείωσιν.

Ενώ η σχέσις Ελληνισμού-Χριστού εύκολα αναφέρεται από πολλούς (αόριστα όμως) είναι πολύ δύσκολο να συγκεκριμενοποιηθεί πρακτικά, γιατί αδυνατούμε να μάθουμε κι εμπεδώσουμε το πως λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι. Κολλημένοι με την ύλη, με διεστραμμένη παιδεία εδώ κι αιώνες, δεν καταφέρνουμε πλέον ούτε τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους να κατανοήσουμε. Πόσον τιμούμε την πνευματική κληρονομιά μας; Πόσο προσπαθούμε να την συνεχίσουμε προς τα Άνω και να σφίξουμε το χέρι του Χριστού, που συνεχώς μας τείνει, ώστε να μας τραβήξει προς Αυτόν;

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΕΧΕΣ ΜΕΛΛΟΝ

Ο πάντα βοηθών Χριστός (ασχέτως αν δεν γίνεται αντιληπτό με τα υλικά μας κριτήρια) θα εξαφανίσει όλα τα υλικά στοιχεία της ζωής μας, ώστε να μάθουμε να λειτουργούμε με τα πνευματικά. Να ξαναγίνουμε Έλληνες, να ξαναγίνουμε άνθρωποι και να αποκατασταθεί η διαδραστική επικοινωνία μας μαζί Του, επανερχόμενοι στην αποστολή μας : «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη». Όσοι δεν το δεχθούν και συνεχίσουν τα παλιά να θυμηθούν : ιδιαίτερα «σκληρόν προς κέντρα λακτίζειν», διότι πλέον η μεγαθυμία Του δείχνει να τερματίζει, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο θέμα.

Όσοι απορούν γιατί θα πρέπει να κακοπεράσουμε, ας θυμηθούν «αν δεν πάθεις, δεν θα μάθεις» κι ας αναρωτηθούν πόσον έδωσαν σημασία τόσα χρόνια σε κάποιους, που χτυπούσαν όχι καμπανάκια αλλά καμπάνες αφυπνίσεως, πόσον προσπάθησαν να τιμήσουν τον Ελληνισμόν τους προσκυνώντας την σατανισμένη δύσιν. Ας θυμηθούν ότι ο ίδιος ο Χριστός έπρεπε να περάσει τα Πάθη και την Σταύρωσιν κι ομοίως η Ελλάς θα ακολουθήσει, ωστε να καθαρθεί πνευματικά και ψυχικά. Ο φοίνιξ, που αναγεννάται εκ της τέφρας ήταν αρχαιοελληνικός συμβολισμός, άρα γνωστή παλειόθεν η μεθοδολογία καθάρσεως.

Η σημερινή Ελλάδα θα γκρεμιστεί συθέμελα. Όσοι ανησυχούν για την ανοικοδόμησιν, ας θυμηθούν ότι και ο ναός του Σολομώντος εντός 3 ημερών γκρεμίστηκε και ανοικοδομήθηκε. Μα γκρεμίστηκε τελικά τότε ο ναός;;; ΑΣ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΕΝΝΟΟΥΜΕ, πότε θα ξεφύγουμε από την υλική λογική;;; Ας ξεφύγουμε από το υλιστικό ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑ ΚΙΝΕΙ κι ας προχωρήσουμε προς το ΣΗΝ ΨΥΧΗΝ, ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΥΓΚΙΝΕΙ, ελέγχοντας το “Καταστατικόν της πολυκατοικίας” (http://oimos-athina.blogspot.com/2020/07/2021.html ) κι εξοβελίζοντας τα γιουσουφάκια της εξουσίας. Μια επανάληψις/αντιγραφή από εκεί :

Λοιπόν για να τελειώνουμε : «Έλληνας» ούτε γεννιέσαι, ούτε γίνεσαι. Έλληνας πεθαίνεις!

Είναι τίτλος. Είναι παράσημο. Είναι προνόμιο, που σε βάζει πλάι σε Λεωνίδα και Παπαφλέσσα.

Έλληνας δεν μπορεί να λογίζεται ο τρυφερόκωλος αριστοκράτης που παίρνει άδεια από το κέντρο νεοσυλλέκτων πριν την ορκωμοσία. Έλληνας δεν μπορεί να θεωρείται ο φασιστάκος που σχηματίζει τον αητό της Αλβανίας ντυμένος στα χρώματα του ελληνικού στρατού.

Ας αφήσουν οι διακοσμητικοί καρεκλοκένταυροι τις πομφόλυγες περί «μετεχόντων της ελληνικής παιδείας». Ας αφήσουν οι εθνομηδενιστές τα φληναφήματα περί «ενσωμάτωσης».

«Έλληνας» σημαίνει θάνατος. Έλληνας είναι όποιος πεθαίνει για την Ελλάδα.

Κι επειδή λίγοι πια έχουν τέτοια τύχη, ας λέγεται Έλληνας κι όποιος ΘΑ πέθαινε για την Ελλάδα. Όποιος ακούει τον εθνικό ύμνο και συγκινείται. Όποιος ατενίζει τη γαλανόλευκη και αγαλλιάζει.

Ο μπαγάσας με το τρελόχαρτο δεν είναι Έλληνας όπου και αν γεννήθηκε, από όποιους και αν γεννήθηκε. Ο απατεώνας που απέκτησε γραφειοκρατική ιθαγένεια γιατί κάπου έπρεπε να τρυπώσει δεν είναι Έλληνας. «Έλληνας» σημαίνει θάνατος.

Ας κρατήσουν τις φανφάρες οι απόγονοι των ναζί, από όποια πλευρά των συνόρων κι αν γεννήθηκαν. Ας κρατήσουν τις απειλές οι φασίστες, ελληνόφωνοι και βαρβαρόφωνοι.

Ο Έλληνας δεν ζει ΣΤΗΝ Ελλάδα. Ζει ΓΙΑ την Ελλάδα

Και, πάνω απ΄όλα, ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΣΑΝ ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ο Κολοκοτρώνης θεωρούσε πάντα πως οι Έλληνες έχουν χρέος να πολεμήσουν μόνοι τους για την ανεξαρτησία τους. Εξάλλου αντιμετώπιζε με δυσπιστία την ανάμειξη των ξένων δυνάμεων στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας, πιστεύοντας πως αυτή γινόταν πρωτίστως για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων.

«Ό,τι κάμομε θα το κάμομε μοναχοί και δεν έχομε ελπίδα καμμία από τους ξένους» έλεγε και ξαναέλεγε κρατώντας έτσι υψηλό το σθένος και το φρόνημα των Ελλήνων. Για αυτό και πάντα τους αποκαλούσε Έλληνες, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να τους κάνει να συνειδητοποιήσουν την ιστορία τους αλλά και την υψηλή αποστολή που έχουν για τη σωτηρία ολόκληρου του ελληνικού έθνους.

Ποιος να φανταζόταν ότι η φράση του αυτή θα ακουγόταν τόσο -δραματικά- προφητική σήμερα…

ΖΗΤΩ Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ