Γιατί η Ελλάδα ζητάει δάνειο από την Παγκόσμια Τράπεζα- Τι έγινε σε χώρες που πήγε ο Οργανισμός

 


Έκτακτη χρηματοδότηση και βοήθεια σε τεχνικό επίπεδο ζήτησε από την Παγκόσμια Τράπεζα η ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το χρόνιο πρόβλημα
της ανεργίας, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Politico.
Όπως αναφέρει το κείμενο, η Αθήνα πρότεινε τριετές σχέδιο χρηματοδότησης για τη δημιουργία τουλάχιστον 150.000 θέσεων εργασίας τον χρόνο, ήτοι 450.000 θέσεων συνολικά, κοστολογώντας το εγχείρημα στα 3 δισ. ευρώ.
Το Politico αναφέρει πως ο Οργανισμός δεν έχει απαντήσει στο ελληνικό αίτημα, το οποίο επιβεβαιώθηκε και επισήμως μετά από ερώτημα που τέθηκε από τον δημοσιογράφο.
Η Παγκόσμια Τράπεζα ενημέρωσε το Politico πως δεν έχει ληφθεί απόφαση ακόμη, καθώς το αίτημα πρέπει να περάσει από το εκτελεστικό συμβούλιο και να τύχει της έγκρισής του. Σημειώνεται πως στο παρελθόν, η Παγκόσμια Τράπεζα είχε απορρίψει το ενδεχόμενο εμπλοκής της στο ελληνικό πρόγραμα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πάντως, δεν πρόκειται για αίτημα που αφορά το ελληνικό μνημόνιο, αλλά επιπλέον χρηματοδότηση, αποκλειστικά για τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
«Εάν γίνει δεκτό, το ελληνικό αίτημα θα βύθιζε τη χώρα σε ακόμη περισσότερο χρέος, τη στιγμή που η κυβέρνηση συνεχίζει να δίνει μάχη για τους όρους και τις προϋποθέσεις του παρόντος προγράμματος διάσωσης» σημειώνεται στη συνέχεια.

Ποιες χώρες πηγαίνουν στην Παγκόσμια Τράπεζα

Η Παγκόσμια Τράπεζα είναι διεθνές χρηματοπιστωτικό ίδρυμα το οποίο παρέχει οικονομική και τεχνική βοήθεια σε αναπτυσσόμενες χώρε για αναπτυξιακά έργα (π.χ. δρόμοι, γέφυρες, σχολεία) με δεδηλωμένο στόχο τη μείωση της φτώχειας. Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας είναι ο Νοτιοκορεάτης Τζιμ Γιονγκ Κιμ από την 1η Ιουλίου του 2012.
Ο οργανισμός συστάθηκε έπειτα από τη διάσκεψη στο Μπρέτον Γουντς το 1944. Οι ΗΠΑ και η Βρετανία πρωταγωνίστησαν σε αυτήν τη διάσκεψη. Η Τράπεζα ως το 1968 χορηγούσε δάνεια σε μικρή σχετικά κλίμακα. Η Γαλλία ήταν η πρώτη χώρα που έλαβε αναπτυξιακή βοήθεια από την Παγκόσμια Τράπεζα. Τις τελευταίες δεκαετίες η Τράπεζα έχει δεχτεί εντονότατη κριτική από αντιπάλους της παγκοσμιοποίησης και άλλες κοινωνικές ομάδες.

Τι έγινε σε Σομαλία και Ινδονησία

Τα διαβόητα SAPs είναι πακέτα μέτρων που προωθούνται από ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα σε χώρες που πλήττονται από κρίση για να αντιστρέψουν το χρηματοπιστωτικό κλίμα και να επιφέρουν σταθερότητα και γιατί όχι ανάπτυξη. Τι περιλαμβάνουν; Υποτίμηση του νομίσματος, δραστικές φορολογικές μεταρρυθμίσεις, κατάργηση δασμών, απελευθέρωση τιμών και άλλες νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Όπου έχει επέμβει η Παγκόσμια Τράπεζα υπήρξαν αρνητικές συνέπειες. Η παρέμβαση ΔΝΤ και Παγκόσμιας Τράπεζας στη δεκαετία του 1980 στη Σομαλία δημιούργησε αγροτική κρίση στο εσωτερικό της χώρας, μέσω της εγκαθίδρυσης επιζήμιων οικονομικών μέτρων που έφεραν τη δυσπιστία στις συναλλαγές μεταξύ κτηνοτροφικού και αγροτικού κόσμου.
Το Πρόγραμμα Διαρθρωτικής Πολιτικής που επέβαλε το ΔΝΤ ανάγκασε τη χώρα να αλλάξει την αγροτική πολιτική της βασιζόμενη σταδιακά στην εισαγωγή σιτηρών από πολυεθνικούς κολοσσούς, ένα γνώριμο μοντέλο που έχει ακολουθηθεί ευρέως στις χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου.
Το 1997 η Ινδονησία δέχθηκε ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα. Οι πολιτικές των διεθνών θεσμών όχι μόνο δεν εκτόνωσαν την κρίση, αλλά εισήγαγαν και μια νέα σειρά από ανεπιθύμητες δράσεις. Η ασιατική κρίση που μάστισε Μαλαισία, Φιλιππίνες και Ινδονησία τον Ιούλιο του 1997 θα θεραπευόταν από τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις του Ταμείου, αν και στο τέλος το σκηνικό θύμιζε ολοκληρωτική καταστροφή: μεγάλοι παίκτες της αγοράς πτώχευσαν, ο δημόσιος τομέας φαλίρισε και η παραγωγική δραστηριότητα πάγωσε στο εσωτερικό της Ινδονησίας.







ΠΗΓΗ