Διομήδης... Έλαμπε κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου και πολέμησε με... θεούς

[Ο Διομήδης φορά στο κεφάλι του την περικεφαλαία, και κρατά την άτρωτη ασπίδα του, που ήταν δώρα του Ηφαίστου. "Πάνω από την περικεφαλαία του άναβε το ακάματο πυρ, που έμοιαζε με το άστρο του Σειρίου και δεν
έσβηνε ποτέ. Οι φλόγες από την περικεφαλαία ξεχυνόταν στους ώμους του και όσοι τον έβλεπαν κλονιζόταν". (Ιλιάδα Ομήρου). Γερ. Καλογεράκης, Η Άγνωστη
Αρχαιολογία Των Ελλήνων, εκδ. Δίον.]

ΈΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΘΕΟΙ, ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ

Ο ίδιος ο Διομήδης φορώντας αυτά τα όπλα δεν δίστασε να συγκρουστεί με τον Άρη, τον οποίον τραυμάτισε όπως τραυμάτισε και την Αφροδίτη.

Ραψωδία Ε Διομήδους αριστεία.

Ο Διομήδης αναδεικνύεται σε κυρίαρχη μορφή της μάχης και όλα δείχνουν ότι η Αθηνά ετοιμάζει την αριστεία του:

Τον περιβάλλει με φως (!!!;;;), τον γεμίζει δύναμη και αυτοπεποίθηση και εκείνος ρίχνεται ακάθεκτος στη μάχη.

Μάταια ο Πάνδαρος προσπαθεί με το τόξο του να ανακόψει την ορμή του Τυδείδη· καταφέρνει μόνο να τον τραυματίσει ελαφρά στον ώμο. Και καυχιέται γι' αυτό!

Ο Διομήδης ζητάει τη συνδρομή της Αθηνάς κι εκείνη σπεύδει κοντά του. Τον ενδυναμώνει με την ανδρεία του πατέρα του και του δίνει τη δυνατότητα να αναγνωρίζει τους θεούς, για να τους αποφεύγει. Μόνο την Αφροδίτη του επιτρέπει να χτυπήσει, αν βρεθεί μπροστά του.

ΙΛΙΑΔΟΣ - ΡΑΨΩΔΙΑ E΄

Δύναμιν τότ’ η Αθηνά και θάρρος του Διομήδη
έδωκεν ώσπ’ εξαίσια στα πλήθη των Αργείων
να δοξασθή και υπέρλαμπρην φήμην παντού να λάβη.
Από το κράνος του άναβε και απ’ την ασπίδα φλόγα
που ακτινοβόλ’ ακοίμητη, του φθινοπώρου ως τ’ άστρο
λουσμένο απ’ τον Ωκεανόν ολόφωτο αναλάμπει.
Φως τόσο από την κεφαλήν του ανάβει και απ’ τους ώμους
κι έσπρωξε αυτόν κει πόβραζε σφοδρότερος ο αγώνας.

(Τροφή για σκέψη!!!)

Με ορμή λιονταριού ο Διομήδης ξαναρίχνεται στη μάχη.

Βλέποντάς τον ο Αινείας να σκορπά το θάνατο στις φάλαγγες των Τρώων, πείθει τον Πάνδαρο ν' ανεβεί στο άρμα του και να τον αντιμετωπίσουν μαζί. Ο Διομήδης ειδοποιείται από τον Σθένελο για τους Τρωαδίτες που πλησιάζουν απειλητικοί και αποφασίζει να τους αντιμετωπίσει πεζός. Δίνει μόνο οδηγίες στον ηνίοχό του να προσπαθήσει να πάρει τα περίφημα άλογα του Αινεία.

Στην σκληρή σύγκρουση που ακολουθεί, ο Διομήδης σκοτώνει τον Πάνδαρο και τραυματίζει τον Αινεία, τον οποίο σπεύδει να απομακρύνει από τη μάχη η μητέρα του Αφροδίτη.

Ενώ ο Σθένελος έχει ήδη κερδίσει τα άλογα του Αινεία, ο Τυδείδης καταδιώκει τη θεά της ομορφιάς και την τραυματίζει στο χέρι. Εκείνη εγκαταλείπει τον Αινεία, που τον αρπάζει αμέσως ο Απόλλωνας για να τον σώσει, και φεύγει κλαίγοντας στον Όλυμπο, όπου βρίσκει παρηγοριά στην αγκαλιά της μητέρας της, της Διώνης.

Στο μεταξύ, στο πεδίο της μάχης οι τρωικές φάλαγγες, με την συμπαράσταση του Άρη, ασκούν έντονη πίεση στους Αργίτες και πολλοί επώνυμοι Αχαιοί πέφτουν νεκροί.

Την κρίσιμη στιγμή επεμβαίνουν η Ήρα και η Αθηνά. Η σύζυγος του Δία με «στεντόρεια» φωνή επιπλήττει τους Αχαιούς και τους θυμίζει τα κατορθώματα του Αχιλλέα, ενώ η Αθηνά παίρνει θέση ηνίοχου πλάι στον Διομήδη και τον παρακινεί να ρίξει το ακόντιό του εναντίον του Άρη. Η θεά φροντίζει, ώστε η βολή να είναι εύστοχη και η αριστεία του ήρωα να συμπεριλάβει και δεύτερο τραυματισμό θεού. Σφαδάζοντας από τους πόνους, ο θεός του πολέμου καταφεύγει στον Όλυμπο, όπου δέχεται τις φροντίδες του Δία. Τέλος, επιστρέφουν στην κατοικία των θεών και η Ήρα με την Αθηνά.


ΠΗΓΗ