ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΝΩΣΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

 

Για πάνω από 500 χρόνια, η τύχη του Ριχάρδου του Γ' της Αγγλίας, που σκοτώθηκε σε μια από τις τελευταίες μάχες του Πόλεμου των Ρόδων, ήταν άγνωστη. Πέρυσι, βρέθηκε ένας σκελετός σε ένα πάρκινγκ στο Λέστερ, και τον προηγούμενο μήνα, οι αρχαιολόγοι επιβεβαίωσαν ότι το πτώμα ανήκε στον βασιλιά. Ο θάνατος δεν ήταν το τέλος για τον Ριχάρδο, καθώς οι ειδικοί μελετούν τα
απομεινάρια και οι ιστορικοί διαφωνούν ως προς το που θα τοποθετηθούν.
Τα άψυχα κορμιά των διάσημων που θα δείτε παρακάτω είχαν πάνω-κάτω και αυτά την ίδια τύχη. Εκλάπησαν, μεταφέρθηκαν υπερπόντια, μέχρι και καρέκλα έγινε κάποιος!
 Λούντβιχ βαν Μπετόβεν
25 χρόνια πριν το θάνατο του το 1827, σε επιστολή που παραπονιόταν για την υγεία του, ο Μπετόβεν ζητούσε όταν θα πέθαινε, να αποκαλυφθεί η αιτία στους θαυμαστές του δημοσίως. Η αυτοψία αποκάλυψε σαν αιτία θανάτου την υδρωπικία, ένα είδος πρηξίματος στο αίμα γνωστό σήμερα ως οίδημα. Ο γιατρός, ο Johann Wagner, έκοψε το κρανίο του συνθέτη τόσα αδέξια που τα κομμάτια δεν ταίριαζαν να ενωθούν ξανά, κάτι που ανακαλύφθηκε μετά από εκταφή το 1863. Είχε επίσης αφαιρέσει τα οστά των αυτιών, πιθανών για να μελετήσει την κώφωση του συνθέτη και δεν βρέθηκαν ποτέ. Το άψυχο σώμα τοποθετήθηκε σε νέα κρύπτη, αλλά πολλά οστά παρέμειναν άταφα, και εμφανίστηκαν στα προσωπικά αντικείμενα ενός ανθρωπολόγου του 1945. Έφτασαν στην Καλιφόρνια το 1990, και το 2005, οι ερευνητές τα ταυτοποίησαν χάρη σε μια τούφα μαλλιών του Μπετόβεν.

Λόρδος Βύρων
Όταν ο ποιητής πέθανε το 1824 στην Ελλάδα, Άγγλοι αξιωματούχοι πρότειναν να ταφεί στον Παρθενώνα, αλλά το ταριχευμένο σώμα του τελικά επέστρεψε στην Αγγλία. Πριν από αυτό, διεξήχθη αυτοψία για άγνωστους λόγους, παρά την αντίθετη προθανάτια επιθυμία του Βύρωνα, και πέντε γιατροί αφαίρεσαν τον εγκέφαλο, την καρδιά, τους πνεύμονες και τα έντερα του, τα έβαλαν σε βάζα με αλκοόλη πριν ράψουν ξανά το σώμα και το ταριχεύσουν. Δεν επετράπη τον λογοτεχνικό Καζανόβα να ταφεί στην Γωνιά των Ποιητών στο Westminster Abbey του Λονδίνου εξαιτίας της φήμης που είχε με τις γυναίκες, και μεταφέρθηκε στην κρύπτη της οικογένειας του στην πόλη Hucknall. Το 1938, οι φήμες ότι το θαμμένο σώμα δεν ήταν δικό του οδήγησαν στην εκταφή του. Μια ομάδα 40 επιστημόνων, ανάμεσα τους ένας ιστορικός, ένας γιατρός και αξιωματούχοι της εκκλησιάς, επιβεβαίωσαν ότι ήταν ο Λόρδος Βύρων.

Αβραάμ Λίνκολν
Μετά τη δολοφονία του, ο 16ος πρόεδρος των ΗΠΑ ταριχεύτηκε και τοποθετήθηκε σε έναν περίτεχνο μαρμάρινο τάφο στο Springfield του Ιλινόις. Μια νύχτα εκλογών, το 1876, μια ομάδα παραχαρακτών προσπάθησαν να κλέψουν το πτώμα, με σκοπό να ζητήσουν λύτρα για να αναγκάσουν την απελευθέρωση του διάσημου χαράκτη Benjamin Boyd, που ήταν φυλακή για πλαστογραφία χαρτονομισμάτων. Το σχέδιό τους διακόπηκε από την Μυστική Υπηρεσία, η οποία είχε δημιουργηθεί από τον Λίνκολν την ημέρα της δολοφονίας του. Το φέρετρο του προέδρου μεταφέρθηκε σε έναν τάφο και εκτάφηκε ξανά το 1901, όταν εργάτες το σφράγισαν σε ένα κλουβί από ατσάλι και τσιμέντο. Σύμφωνα με ένα μικρό αγόρι που έριξε μια τελευταία ματιά στον νεκρό πολιτικό, ο Λίνκολν ήταν καλά διατηρημένος.

Τσάρλι Τσάπλιν
Μετά από δυο μήνες μέσα στη γη, το πτώμα του κωμικού εκλάπη από ένα νεκροταφείο στην Ελβετία το 1978. Αμέσως άρχισε αστυνομική έρευνα που διήρκεσε πέντε εβδομάδες. Οι απαγωγείς απαίτησαν 600.000 δολάρια από τη χήρα. Οι αρχές συνέλαβαν δυο μηχανικούς, που τους οδήγησαν στο πτώμα που είχαν θάψει σε ένα χωράφι με καλαμπόκια ένα μίλι από το σπίτι του Τσάπλιν (ο ηθοποιός πήγε στην Ευρώπη το 1953 για να ξεφύγει από τις διώξεις του ΜακΆρθουρ). Το πτώμα ετάφη ξανά.

Τόμας Πέιν
Μετά το θάνατο του το 1809, δεν επετράπη ταφή με βάση τα έθιμα των κουακέρων στην Αμερική, στον συγγραφέα του "Κοινός Νους", λόγω των προκλήσεων του προς την οργανωμένη θρησκεία. Μια ομάδα πενθούντων, συμπεριλαμβανομένου ενός επαναστάτη κουακέρου υπουργού, έθαψαν τον Πέιν στο αγρόκτημα του στη Νέα Υόρκη. Μια δεκαετία αργότερα, ο William Cobbett, ένας πρώην επικριτής του, ξέθαψε το πτώμα του Πέιν και το πήγε στο Λίβερπουλ της Αγγλίας, αλλά δεν άντεχε οικονομικά μια κανονική ταφή. Τα απομεινάρια έμειναν σε ένα μπαούλο μέχρι τον θάνατο του Cobbett, κάποια στιγμή μάλιστα το μπαούλο έγινε σκαμνί σε ένα κουρείο, πριν βγει στον πλειστηριασμό. Το 1864, ένας Αμερικανός ρεφορμιστής εντόπισε έναν Λονδρέζο υπουργό που κοκορευόταν ότι είχε το κρανίο και το χέρι του Πέιν, αλλά τελικά ο γιος του υπουργού τα είχε πετάξει! Τελικά, ένας άλλος Αμερικανός επέστρεψε ένα μεγάλο κομμάτι από τον εγκέφαλο του συγγραφέα στην Αμερική και το έθαψε στο αγρόκτημα των Πέιν στη Νέα Υόρκη. Το υπόλοιπο κορμί αγνοείται!

Άλμπερτ Αϊνστάιν
Η γοητεία με το μυαλό του Αϊνστάιν δεν σταμάτησε το 1955 με το θάνατο του. Όταν πέθανε στα 76 του, ο Thomas Harvey, ένας παθολόγος του πανεπιστημίου του Princeton έκανε αυτοψία και, χωρίς κανενός την έγκριση, αφαίρεσε τον εγκέφαλο του Αϊνστάιν για περαιτέρω μελέτη, ελπίζοντας να λύσει το μυστήριο τις διάνοιας του. Το όργανο κόπηκε σε πάνω από 200 κομμάτια, πολλά από τα οποία εξετάστηκαν από πολλούς νευρολόγους όλα αυτά τα χρόνια, που κατέληξαν ότι διέθετε αφθονία νευρογλοιακών κυττάρων και μεγαλύτερο από το κανονικό βρεγματικό λοβό. Το 2011, 46 φέτες του εγκεφάλου εκτέθηκαν στο Mütter Museum στην Φιλαδέλφεια.

Μέγας Αλέξανδρος
Οι ιστορικοί πιστεύουν πως ο μεγάλος Μακεδόνας στρατηλάτης βρίσκεται κάπου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, αλλά δεν ξέρουν που. Όταν πέθανε το 323 π.Χ. στην Βαβυλώνα μόλις 32 χρονών, το πτώμα του μεταφέρθηκε στην αιγυπτιακή πόλη Μέμφιδα, όπου παρέμεινε για 2 δεκαετίες μέχρι που τάφηκε ξανά στην Αλεξάνδρεια. Στα τέλη του 3ου αιώνα, μεταφέρθηκε σε άλλο τάφο, όπου τον επισκέφτηκε ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Καλιγούλας και ο Αύγουστος, ο οποίος χτύπησε κατά λάθος τη μύτη του Αλεξάνδρου, όταν έσκυψε να φιλήσει το πτώμα.

Λένιν
Αν και η "τελευταία κατοικία" του Μπολσεβίκου ηγέτη δεν είναι άγνωστο. Το ταριχευμένο πτώμα θα παρέμενε σε δημόσια θέα μόνο πριν την κηδεία, και μετά θα ταφόταν, αλλά οι δημόσια κατακραυγή άλλαξε τα πλάνα. Κάθε τρία χρόνια το πτώμα "αλλάζει" κουστούμι. Σε ένα δημοψήφισμα του 2011, οι Ρώσοι ψήφισαν να ταφεί ο Λένιν, αλλά ακόμα παραμένει στην Κόκκινη Πλατεία.

Ναπολέων
Όταν πέθανε εξόριστος το 1821 στην Μεγάλη Βρετανία, θα περνούσαν 20 χρόνια πριν επιστρέψει στη Γαλλία. Το τι συνέβη είναι το αποτέλεσμα μιας αυτοψίας. Ο γιατρός φέρεται να αφαίρεσε τα γεννητικά όργανα του Ναπολέοντα, τα οποία αργότερα ενώθηκαν με άλλα αντικείμενα του σε μια συλλογή που δημοπρατήθηκε στο Λονδίνο το 1916. Το 1927, το μόριο του εκτέθηκε στο Μουσείο Γαλλικής Τέχνης στη Νέα Υόρκη. Άλλαξε πολλούς ιδιοκτήτες μέχρι τη δεκαετία του 1970, όταν αγοράστηκε από έναν Αμερικανό ουρολόγο, ο οποίος το κράτησε σε μια βαλίτσα κάτω από το κρεβάτι του μέχρι που πέθανε το 2007 και το κληρονόμησε η κόρη του!

Γαλιλαίος
Θεωρήθηκε αιρετικός για τα πιστεύω του περί ηλιοκεντρικού γαλαξία, ο Γαλιλαίος δεν έλαβε κανονική ταφή μετά το θάνατο του το 1642. Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, μέλη της επιστημονικής κοινότητας ξέθαψαν τα απομεινάρια του και τα μετέφεραν σε ένα μαρμάρινο τάφο στη βασιλική Santa Croce στην Φλωρεντία -όχι όμως πριν πάρουν μερικά ενθύμια: δάχτυλα, ένα δόντι και ένα σπόνδυλο. Ο σπόνδυλος τελικά εμφανίστηκε στο πανεπιστήμιο της Πάδοβας και το μεσαίο δάχτυλο σε μια συλλογή του Galileo Museum. Τα υπόλοιπα εξαφανίστηκαν το 1905, αλλά ανακτήθηκαν σε μια δημοπρασία στην Φλωρεντία τρία χρόνια αργότερα, και τώρα βρίσκονται στο μουσείο.

  ΠΗΓΗ