Φόβος: Ώρα μηδέν!

Παντού πόλεμος.. Αλλού με όπλα, αλλού ήσυχος, αλλού στην καρδιά, αλλού στην πίστη, αλλού στην αρχή του ακόμα.

Τα όνειρα πέταξαν και χάθηκαν μακριά, οι ελπίδες
ξεθωριάζουν και αυτές σιγά-σιγά, το φως αργοσβήνει μέσα μας, ενώ τα πάθη οργιάζουν, τα μίση φουντώνουν, η σκληρότητα ακμάζει, ο εγωισμός γίνεται κυρίαρχος και εμείς γινόμαστε όλο και περισσότερο δολοφόνοι. Άγριοι και αδάμαστοι δολοφόνοι των ονείρων μας, του εαυτού μας, του κόσμου, της πίστης, της ελπίδας. Με δύο πόδια γίναμε ζώα που οργώνουν τον κόσμο, με σκοπό την ικανοποίηση της επιθυμίας τους, της αλαζονείας, της αυτοπροβολής, με αποτέλεσμα την ατομική μας κυριαρχία, βαδίζοντας με συνοδεία μας, τον άρχοντα του κόσμου τούτου (Σατανά).

Κάθε μέρα αυτός είναι δίπλα, να μας τρέφει χωρίς σταματημό, να μας δίνει όλο και περισσότερα φανταχτερά υλικά, ενώ εμείς, τα αρπάζουμε σχεδόν μανιωδώς από τα χέρια του και τα καβροχθίζουμε μονομιάς, χωρίς όμως να επέρχεται κορεσμός σε μια ατέρμονη επανάληψη. Όλο και πιο πολλά… Δώσε μου όλο και πιο πολλά. Τα πιο σπάνια θέλω, τα πιο ακριβά, τα πιο πολύτιμα. Πιο πολλά θέλω κι άλλα θέλω, αυτά δε μου φτάνουν, δώσε μου κι άλλα τώρα. Θέλω εξουσία, μεγάλη εξουσία, θέλω να γίνω και εγώ άρχοντας, θέλω να γίνω βασιλιάς, θέλω να κατακτήσω τον κόσμο, θέλω λεφτά, θέλω να υπάρχω μόνο εγώ… Εγώ ο πιο δυνατός, εγώ ο πιο έξυπνος, εγώ ο πιο πλούσιος, εγώ να γίνω Θεός, εγώ, εγώ, εγώ…
Έτσι βρίσκεσαι σε έναν συνεχή αγώνα δρόμου κατάκτησης αυτού του μάταιου κόσμου… Μέρα νύχτα οι σκέψεις τρέχουν με απίστευτη ταχύτητα για να βρεθούν λύσεις, ώστε να αποκτήσεις χρήματα, χρόνο και υλικά αγαθά, θυσιάζοντας την ψυχή και καταπονώντας το σώμα, σε ένα ατέρμονο καθημερινό βασανιστήριο.
Κι εκεί στο απόλυτο χάος του μυαλού και της καρδιάς σου, όταν έχεις την ψευδαίσθηση πως είσαι κάποιος, τότε αυτός (ο Σατανάς) στέλνει τον καλύτερο υπήκοό του. Τον τρομερό ΦΟΒΟ. Έρχεται και φωλιάζει μέσα σου με δεξιοτεχνία. Ύπουλος σαν το αφεντικό του, σε κατατρώει, σε υποδουλώνει, σου κουνάει τη γη κι εσύ φοβάσαι, μήπως όλα αυτά που έχεις κατακτήσει, με τόσες θυσίες και τόσα βάσανα, στα γκρεμίσει.
Φόβος, πολύς φόβος. Όλα αυτά που είχες έγιναν σκιές του φόβου σου, με μεγαλύτερη σκιά, το θάνατο. Κάπως έτσι έπεσες στην παγίδα, σε μια τόσο όμορφη δελεαστική παγίδα γεμάτη χρήματα, εξουσία, απολαύσεις, υποτιθέμενη ελευθερία, ενώ τώρα που είσαι μέσα και κοιτάζεις ψηλά, βλέπεις την παγίδα άχρωμη, άοσμη με κάγκελα σκουριασμένα και βαριά, να μη σε αφήνουν να βγεις, να μη σε αφήνουν να δεις, πάρα μόνο έχεις την αγωνία, για το πότε θα ‘ρθεί ο θεριστής.
Ακόμα και όταν έχεις καταστρέψει όλον τον κόσμο σου, ακόμα και όταν όλα μοιάζουν μαύρα, όταν νιώθεις τελειωμένος, ακόμα και τότε θυμήσου! Όσο ζεις υπάρχει ελπίδα, υπάρχει το φως και μπορείς να επιστρέψεις σ’ αυτό.
Γίνε εσύ ο ήρωας του εαυτού σου, ρίχνοντας πρώτα το εγώ σου. Την ώρα που παλεύεις με την απελπισία, σκέψου μόνο το φως, σκέψου την ελευθερία, σκέψου να γίνεις ζωντανός. Σταμάτα την επανάληψη, κόψε τα αόρατα δεσμά σου και ζήτα το φως, ζήτησε τον Κύριο Ιησού Χριστό να έρθει. Κάλεσε Τον και ζήτησε Του να κατοικήσει την καρδιά σου, το μυαλό σου, να διαλυθεί το σκοτάδι, να ανοίξουν τα μάτια σου, να δεις τη ζωή…
Γίνε εσύ ο πρώτος ήρωας στον κόσμο αυτό και θα δεις πως δεν θα είσαι ποτέ μόνος, αλλά ούτε και ο μόνος!
Ο πόλεμος είναι 24ωρος, ο φόβος είναι τρομερός και τα δέλεαρ είναι επικίνδυνα εθιστικά… Μην τα παρατάς όμως ποτέ, πολέμησε μέχρις εσχάτων!

Δόξα σοι ο Θεός η μόνη Ελπίς ημών Δόξα σοι!
Ιησούς Χριστός ΝΙΚΑ πάντα και παντού!















ΠΗΓΗ