Η αλήθεια πίσω από ότι φαίνεται

Όταν ο Τραμπ ορκίστηκε και ανέλαβε την προεδρία, εκείνο που έμενε να δούμε, ήταν ο τρόπος με τον οποίο θα εμφανιζότανε η νέα
σχέση Ρωσίας ΗΠΑ.
Τα τσιράκια της θολοκουλτούρας στις ΗΠΑ, έκαναν πετυχημένη και άμεση επίθεση με τα ΜΜΕ και φρόντισαν να προωθήσουν, το ότι ο Τραμπ είναι δήθεν μαριονέττα του Πούτιν, και έτσι ανάγκασαν τον Τραμπ, να μην έχει καμία επαφή με τους Ρώσους.
Πίεσαν μάλιστα τα αμερικανικά ΜΜΕ και προώθησαν το ότι δήθεν και πολλά στελέχη της κυβέρνησης του Τραμπ, έχουν επαφές με τους Ρώσους και επηρεάζονται από αυτούς, ώστε να τους αναγκάσουν να αποφεύγουν ακόμη και τις τυπικές συναντήσεις μαζί τους.
Ίσως έτσι να νόμισαν ότι θα καταφέρουν την μη συνεννόηση των δύο ηγετών, υπό την αιγίδα του κοινού αφεντικού τους.
Ωστόσο, μην ξεχνούμε, ότι και οι ΗΠΑ με την Σοβιετική Ένωση, είχανε κάποτε κοινό  αφεντικό και στα μάτια του κόσμου εμφανιζότανε, να βρίσκονται σε ένα δήθεν διαρκή "ψυχρό πόλεμο", που βεβαίως δεν έγινε ποτέ θερμός, αφού όλα τα έλεγχαν τα αφεντικά της νέας τάξης. Ωστόσο, μας μιλούσαν διαρκώς για τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου, όπως μετά μας μιλούσαν για την κλιματική αλλαγή, που βέβαια δεν ήτανε και τόσο πειστική όσο ο θερμοπυρηνικός όλεθρος.

O φόβος ήταν υπαρκτός όπως και ο κίνδυνος, κανείς όμως δεν ήξερε ότι η νέα τάξη είχε τον απόλυτο έλεγχο και των Αμερικάνων και των Ρώσων.
Μόνο επί Κέννεντυ κάτι πήγε να γίνει, με την κρίση των πυραύλων που πήγαν να βάλουνε οι Ρώσοι στην Κούβα, επειδή ο Κέννεντυ δεν ήτανε απόλυτα ελεγχόμενος και κατέληξαν μετά να τον σκοτώσουν.
Τότε ο Κέννεντυ, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ήτανε ο μη ελεγχόμενος και η νέα τάξη υποχώρησε άτακτα, δίνοντας εντολή στην Ρωσία να υποχωρήσει για να αποφευχθεί ο πόλεμος, αλλά κατόπιν δολοφόνησε τον Κέννεντυ.



Τώρα τα πράγματα είναι αλλιώς. Ισχύει ακριβώς το ανάποδο. Τους Πούτιν και Τραμπ ελέγχει η παλιά τάξη των πραγμάτων, αντί για την νέα.
Αν λοιπόν ο Τραμπ δεν υποκύψει στις πιέσεις και τους εκβιασμούς της νέας τάξης και ελέγχεται από την παλιά, τότε, μπορεί να δούμε ένα νέο γύρο ψυχρού δήθεν πολέμου και αντιπαλότητας των δύο υπερδυνάμεων, απλά για τα μάτια του κόσμου, μόνο που τώρα το αφεντικό και ο διαιτητής του ματς θα είναι η παλιά και όχι η νέα τάξη.
Σε περίπτωση που ο Τραμπ γίνει τελικά υποχείριο της νέας τάξης, τότε όλα παίζονται και ένας παγκόσμιος πόλεμος είναι πολύ πιθανός.
Για τη νέα τάξη πάντως, είναι μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα.
Αν γίνει πόλεμος, χάνει όλα όσα ετοίμασε τα τελευταία πενήντα χρόνια. Αν δεν γίνει πόλεμος και δεν ελέγχει τον Τραμπ, θα της διαλύσει όλες τις υποδομές του παγκοσμίου ελέγχου.
Εκείνο που προτιμά πάντως να κάνει και που είναι το πιο ανέξοδο για αυτήν, είναι να κάνει υπομονή για τέσσερα χρόνια, ελέγχοντας όλα τα διοικητικά στελέχη των ΗΠΑ και κατόπιν ξαναπαίρνοντας την εξουσία μετά τις εκλογές, να συνεχίσει το σχέδιό της.
Το θέμα είναι το κατά πόσο θα μπορέσει να ελέγχει τόσα πολλά στελέχη μέσα σε ένα τεράστιο κρατικό μηχανισμό, σαν αυτόν των ΗΠΑ.
Ας αφήσουμε λίγο τον χρόνο να κυλήσει και θα ξέρουμε  το τι θα γίνει. Οι κόντρες όμως μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, είναι για την ώρα, στημένες και ελεγχόμενες.









ΠΗΓΗ