Ελληνικός παλμός στην «Μαύρη Ήπειρο» - Η ιστορία που δεν μας διδάσκουν

Έντονο είναι το ελληνικό στοιχείο και στην αφρικανική ήπειρο, καθώς οι Έλληνες έφτασαν σε αυτά τα μέρη δημιουργώντας πολιτισμό που εξακολουθεί να υφίσταται σε ορισμένες περιοχές, μέσα από τα μνημεία, την κουλτούρα και τις παραδόσεις των
ανθρώπων εκεί....
Αρχικά γίνεται λόγος για την Αιθιοπία, της οποίας το όνομα έχει ελληνική ρίζα και προέρχεται από τα αἲθω + ὃψις (=ο καμένος από τον ήλιο).
Στην Αιθιοπία το 1759, ο Άγγλος εξερευνητής Τζέιμς Μπρους που επισκέφθηκε την χώρα συνάντησε Έλληνες. Σήμερα θεωρείται η χώρα με τους περισσότερους ελληνορθοδόξους κατοίκους.
Αλλά και στην Δυτική Αφρική ανακαλύφθηκαν πανάρχαιες βραχογραφίες, ξίφη και επιγραφές, των οποίων η ταυτότητα, σύμφωνα με τον Γερμανό καθηγητή Λέον Φρομπένιους, είναι η ελληνική. Υπάρχει ακόμη και η φυλή των Ντόγκον, που αποκαλεί τους θεούς, τους οποίους τιμά «Νόμο Ντίας < Δίας»!
Όπως αναφέρει ένας Άγγλος ταξιδιώτης το 1582, μετά την επίσκεψή του στη Σιέρα Λεόνε, συνάντησε μεταξύ των άλλων εμπόρων και έναν γηραιό Έλληνα.
Βραχογραφίες βρέθηκαν και στην Νότια Αφρική, οι οποίες απεικονίζουν λευκές γυναίκες (!), στολισμένες με κοσμήματα και ωραία ενδύματα, οι οποίες κυνηγούν τοξοβολώντας. Φορούν και περικνημίδες, σε αντίθεση με τους εγχρώμους που την ακολουθούν και δεν φορούν τίποτα στα πόδια. Να σημειωθεί πως, σύμφωνα με τον Όμηρο, περικνημίδες φορούσαν μόνο οι Έλληνες σε όλη την ιστορία του ανθρωπίνου γένους.
Στην κεντρική Αφρική , από την άλλη μεριά, ζουν μέχρι σήμερα κάτοικοι, ένα τμήμα των οποίων ισχυρίζεται πως είναι απόγονοι των «λευκών θεών» των «Γκρέκας«, ενώ ένα άλλο πως είναι απόγονοι του στρατού του Μ. Αλεξάνδρου, πράγμα αδύνατον, όμως, καθώς ο Μ. Αλέξανδρος δεν έστειλε ποτέ στρατό στην συγκεκριμένη περιοχή.
Έπειτα, στην Ανατολική Αφρική υπήρχε η αρχαία πόλη της Αζανίας, όπως την ονόμασαν οι Έλληνες από το αρχαίο ρήμα ἀζαίνειν (=ξηραίνω), λόγω της ξηρής ακτής της σημερινής Σομαλίας, κάτι που πιστοποιεί και ο G.W.B. Huntingford. Πόλη Αζανία απαντούσε και στην Πελοπόννησο, βορειοδυτικά της Αρκαδίας, προς τα Καλάβρυτα. Πήρε το όνομά της από τον μυθικό ήρωα Αζάνα.
Σύμφωνα με την παράδοση η έκταση της περιοχής ήταν τόσο πετρώδης, σε βαθμό που η καλλιέργεια καθίστατο σχεδόν αδύνατη.
Από εκεί προέκυψε η παροιμία, που συνήθιζαν να λένε οι αρχαίοι Έλληνες, για όποιον ματαιοπονούσε: «καλλιεργεί την Αζανία».
Οι αγροτικές δυσχέρειες οδήγησαν σε μαζικές μετακινήσεις των Ελλήνων της περιοχής προς άλλες περιοχές, μεταξύ αυτών και η Μ. Ασία, όπου υπήρχε αποικία Αζανών.
Εξίσου σημαντική όμως είναι και η πόλη της Ζιμπάμπουε, το όνομα της οποία σημαίνει πέτρινο σπίτι, λόγω των πέτρινων ερειπίων της αρχαίας πόλης-κράτους, που υπάρχουν διάσπαρτα σε όλην την περιοχή. (Ο θεσμός των πόλεων – κρατών δημιουργήθηκε και ίσχυσε μόνο σε περιοχές, όπου υπήρχαν Έλληνες).
Το πέτρινο συγκρότημα που εκτεινόταν σε έκταση 7.οοο στρεμμάτων περίπου αποτελεί μέχρι σήμερα μυστήριο για τους αρχαιολόγους, οι οποίοι δεν μπορούν να εξηγήσουν πώς επιτεύχθη ένα τέτοιο «ακατόρθωτο κατόρθωμα».
Μεγάλα σε μήκος και ύψος κτήρια, που φέρουν αρχαία ελληνικά σύμβολα, κατακλύζουν το εν λόγω συγκρότημα! Ακόμη υπάρχουν τείχη, σχεδόν πανομοιότυπα με τα αντίστοιχα των «Palacio de las Grecas» στον Αμαζόνιο!
Όσον αφορά τέλος την Βόρεια Αφρική βρίθει ελληνικής παρουσίας, για την οποία θα γίνει ειδική μνεία στα επόμενα άρθρα. Τα ευρήματα και οι μαρτυρίες τόσο Ελλήνων όσο και ξένων μελετητών σχετικά με τις εκεί ελληνικές αποικίες, αμέτρητα.
Τέλος, δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε τον αδιάκοπο αγώνα που δίνουν και σήμερα οι Έλληνες σε μεγάλο αριθμό περιοχών της Αφρικανικής ηπείρου, προσπαθώντας αφενός να βοηθήσουν τους εκεί κατοίκους και αφετέρου να κρατήσουν όρθιο τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία...









ΠΗΓΗ