«Η Αλίκη στη Χώρα τον Θαυμάτων». Ο συγγραφέας κατηγορήθηκε για παιδεραστία, εξαιτίας της σχέσης με το κορίτσι, που τον ενέπνευσε να γράψει το βιβλίο

Στις 4 Ιουλίου του 1862, ο Αιδεσιμότατος Τσαρλς Ντότζσον και ένας φίλος του, συνόδευαν τη 10χρονη Άλις Σιντέλ και τις αδερφές της σε μια βαρκάδα. Καθώς έκαναν κουπί, η μικρή Άλις ζήτησε από τον Τσαρλς να της πει μια ιστορία. Ο Αιδεσιμότατος συνήθιζε να ψυχαγωγεί τους νεαρούς φίλους του με ευφάνταστα παραμύθια και εκείνη την ημέρα, δημιούργησε
ένα καινούριο, για μία κοπέλα που πέφτει σε μία τρύπα στο έδαφος. Το κοινό του ενθουσιάστηκε τόσο πολύ με την ιστορία, που του ζήτησε να τη γράψει σε χαρτί για να την έχουν μαζί τους. Λίγους μήνες μετά, ο Τσαρλς Ντότζσον παρέδωσε στην Άλις το χειρόγραφο, στο οποίο είχε βάλει τον τίτλο: “Οι Περιπέτειες της Άλις Κάτω από το Έδαφος”.


Ένας γνωστός του, ο Τζορτζ Μακντόναλντ, έτυχε να διαβάσει το βιβλίο και το λάτρεψε. Αφού το διάβασαν και τα παιδιά του και έδωσαν την έγκρισή τους, ο Μακντόναλντ απευθύνθηκε σε ένα εκδότη. Τελικά το βιβλίο βγήκε στα ράφια των βιβλιοπωλείων στις 2 Αυγούστου του 1865, με τον τίτλο “Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων”. Το ψευδώνυμο που χρησιμοποιήσε ο Αιδεσιμότατος, ήταν Λούις Κάρολ. Αν και δημιούργησε την ιστορία εξαιτίας της Άλις, ο Ντότζσον επέμενε ότι δεν βάσισε την πρωταγωνίστρια στη νεαρή φίλη του. Η “Αλίκη” ήταν ένα δημιούργημα της φαντασίας του, η οποία τέθηκε σε λειτουργία, όταν του ζήτησε η 10χρονη να της πει ένα παραμύθι.

Ο Ντόγκσον και η Άλις

Το πάθος του Τσαρλς Ντοτζσον ήταν τα μαθηματικά, αλλά στον ελεύθερο χρόνο του ασχολούνται με πλήθος δημιουργικών ασχολιών, ανάμεσά τους η συγγραφή και η φωτογραφία. Το κεντρικό θέμα των δημιουργιών του ήταν, ως επί το πλείστον, τα μικρά κορίτσια. Του άρεσε να ζωγραφίζει και να φωτογραφίζει τις μικρές του φίλες. Το γνωστότερο βιβλίο του ήταν εμπνευσμένο από ένα 10χρονο κορίτσι, το οποίο ήταν και το αγάπημενο του μοντέλο στις φωτογραφίσεις.
 
 Η σχέση με την Άλις

Η σχέση του 29χρονου Ντότζσον με την νεαρή Άλις τράβηξε το ενδιαφέρον των μελετητών, αν και δεν είχε σχολιαστεί αρνητικά από τους σύγχρονούς του. Τη γνώρισε μέσω του πατέρα της, που ήταν συνεργάτης του. Ο ντροπαλός Ντότζσον συνήθιζε να τραυλίζει, και μόνο με τα παιδιά μπορούσε να μιλήσει κανονικά. Είχε πολλούς μικρούς φίλους και λάτρευε να τους διδάσκει μαθηματικά αν είχαν κλίση. Η 10χρονη Άλις και η οι αδερφές της έγιναν η αγαπημένη του παρέα μέχρι και το 1863, όταν διακόπηκαν απότομα οι σχέσεις του με την οικογένεια Λιντέλ. Μέχρι προσφάτως, οι μελετητές υποστήριζαν ότι η ρήξη προκλήθηκε, επειδή ο Ντότζσον έκανε πρόταση γάμου στην ανήλικη Άλις. Τα πραγματικά γεγονότα δεν ήταν γνωστά, γιατί έλειπαν οι σελίδες εκείνης της περιόδου από το ημερολόγιό του. Το 1996 όμως, η ερευνήτρια Κάρολιν Λιτς, εντόπισε τις χαμένες σελίδες και αποκάλυψε την αληθινή αιτία. Ο κόσμος είχε αρχίσει να μιλάει για τη σχέση του Ντότζσον, όχι με τη 10χρονη κόρη, αλλά την ενήλικη γκουβερνάντα. Μάλιστα, η μεγαλύτερη αδελφή της Άλις, η 15χρονη Λορίνα, έτρεφε πολύ τρυφερά αισθήματα για τον νεαρό Αιδεσιμότατο και η οικογένειά της, έκρινε σκόπιμο να την απομακρύνει από αυτόν.

Οι κατηγορίες για παιδεραστία

Ο Ντότζσον κατέγραψε τις σκέψεις και την καθημερινή του ζωή σε προσωπικά ημερολόγια και σε αλληλογραφία με φίλους. Πολλές δηλώσεις του θα ακούγονταν ανησυχητικές σε ανθρώπους του 21ου αιώνα. Έγραψε στη ζωγράφο Γκέρτρουντ Τόμσον: “Ομολογώ ότι δεν θαυμάζω τις εικόνες με γυμνά αγόρια. Πάντα δείχνουν να χρειάζονται ρούχα, ενώ οι υπέροχες φιγούρες των κοριτσιών δεν θα έπρεπε να καλύπτονται ποτέ”. Σε γράμμα προς μία 10χρονη γνωστή του: “Πολλά ευχαριστώ και φιλιά για την τούφα απ” τα μαλλιά σου. Την έχω φιλήσει πολλές φορές. Αφού δεν έχω εσένα να φιλήσω, τα μαλλιά είναι καλύτερα απ” το τίποτα”.

Οι δηλώσεις του Ντότζσον θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν, υποστηρίζουν πολλοί μελετητές, καθώς έτσι ήταν ο τρόπος γραφής του. Είχε ιδιαίτερο χιούμορ, που ελάχιστοι μπορούσαν να αντιληφθούν. Οι ύποπτες εκφράσεις του λένε, δεν είναι παρά το ιδιόμορφο χιούμορ του. Ούτε το γεγονός ότι φωτογράφιζε μικρά κορίτσια σημαίνει ότι ήταν παιδεραστής, συνεχίζουν οι μελετητές. Πολλοί φωτογράφοι ασχολήθηκαν με μικρά παιδιά, καθώς ήταν ένα συνηθισμένο μοτίβο στην τέχνη της βικτοριανής εποχής. Εκτός από κορίτσια, άλλωστε, ο Ντότζσον φωτογράφισε ενήλικα μοντέλα, πολλά τοπία και αντικείμενα. Πάντως σε αυτό που συμφωνούν όλοι οι μελετητές είναι ότι, ακόμα και αν έτρεφε ερωτικά συναισθήματα προς ανήλικα κορίτσια, ο Ντότζσον δεν προχώρησε και σε σωματική επαφή.

Της Αθηνάς Τζίμα


ΠΗΓΗ