ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ....................

 

Όλα δείχνουν ότι οι προσεχείς ευρωεκλογές θα σημαδευτούν από μία άνοδο των ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων. Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα, το ποσοστό των ευρωσκεπτικιστών στο νέο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο μπορεί να φτάσει έως και το 30% (http://www.tvxs.gr/news/eyropi-eop/sto-30-mporei-na-ftasei-i-psifos-se-antieyropaika-kommata). Με βάση την έρευνα του Open Europe (http://www.openeurope.org.uk/Content/Documents/140428_EP_Briefing_Open_Europe.pdf), τα κόμματα αυτά δεν μπορούν να αποτελέσουν ένα συμπαγές μέτωπο, καθώς προέρχονται από ένα ιδιαίτερα ευρύ ιδεολογικό φάσμα.

Την αντίθετη εικόνα παρουσιάζουν τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, τα οποία με βάση την έρευνα, θα διατηρήσουν την πλειοψηφία στο ευρωκοινοβούλιο, αν και με μειωμένη δύναμη. Τα κόμματα αυτά αποτελούν τις τρεις συνιστώσες του νεοφιλελεύθερου δόγματος που σαρώνει την Ευρώπη και τις Ευρωπαϊκές ανθρωπιστικές αξίες για χάρη των μεγάλων επιχειρήσεων και τραπεζών.

Η πρώτη συνιστώσα αποτελείται από την συντηρητική Δεξιά που έχει ενσωματώσει απόλυτα την νεοφιλελεύθερη αντίληψη. Οι παραδοσιακές αξίες της συντηρητικής-πατριωτικής Δεξιάς στην Ευρώπη, έχουν αλλοιωθεί από τον διεθνισμό του νεοφιλελευθερισμού. Τα εθνικιστικά - μετριοπαθή ή λιγότερο μετριοπαθή - κόμματα που αναλαμβάνουν να υπερασπίσουν την υπόσταση του έθνους-κράτους, είναι αυτά που διασώθηκαν από την διάβρωση της Δεξιάς και ανήκουν μοιραία στους ευρωσκεπτικιστές, όπως για παράδειγμα το κόμμα UKIP του Φάρατζ στη Βρετανία, ή, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Καμμένου, στην Ελλάδα.

Η δεύτερη συνιστώσα αποτελείται από τα Σοσιαλιστικά κόμματα, τα οποία βέβαια εγκατέλειψαν οριστικά τις βασικές αρχές του Σοσιαλισμού και τάχθηκαν και αυτά πλήρως με το νεοφιλελεύθερο δόγμα. Στην πραγματικότητα, τα περισσότερα από τα Σοσιαλιστικά κόμματα στην Ευρώπη, πλην ορισμένων εξαιρέσεων σε διάφορες χρονικές περιόδους, τάσσονται ιστορικά υπέρ της κυρίαρχης ιδεολογίας που επιβάλλεται από το συστημικό κατεστημένο, επιλέγοντας να μην έρθουν σε σύγκρουση με τις οικονομικές ελίτ, πολύ περισσότερο σε περιόδους μεγάλων οικονομικών κρίσεων.

Η τελευταία γενιά των Σοσιαλιστικών κομμάτων διαβρώθηκε πλήρως, λόγω της συνεχούς παρουσίας τους στην εξουσία με συχνές εναλλαγές από τα κόμματα της Δεξιάς, κάτι που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την απόλυτη σύγκλιση τους με τον νεοφιλελευθερισμό ως κυρίαρχο ιδεολογικό ρεύμα, κυρίως τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, η ρητορική που χρησιμοποιούν οι εκπρόσωποι των Σοσιαλιστών και των κομμάτων της Δεξιάς στην Ευρώπη είναι σχεδόν πανομοιότυπη (http://failedevolution.blogspot.gr/2014/02/blog-post_15.html), ενώ σε πολλές περιπτώσεις, οι εκπρόσωποι των κομμάτων εξουσίας μιλούν ανοιχτά για την πλήρη συμπόρευση τους. Ένα τέτοιο πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η δήλωση του εκπροσώπου τύπου του ΠΑΣΟΚ, Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου, ο οποίος μίλησε για άθροισμα του ποσοστού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, απέναντι στο ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις προσεχείς ευρωεκλογές.

Η τρίτη συνιστώσα του νεοφιλελεύθερου δόγματος αποτελείται από κόμματα που χαρακτηρίζονται από μια απολιτίκ, κατά βάση, κουλτούρα. Αποτελούν συνήθως τα "δεκανίκια" των κομμάτων εξουσίας όταν τα αποτελέσματα των εκλογών δεν τους δίνουν τα απαραίτητα ποσοστά προκειμένου να κυβερνήσουν σε κάθε Ευρωπαϊκή χώρα. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα ενός τέτοιου κόμματος στην Ελλάδα, είναι το "Ποτάμι" του Σταύρου Θεοδωράκη, το οποίο δείχνει να είναι γέννημα-θρέμμα του τραπεζομιντιακού κατεστημένου.

Υπάρχει όμως και μια τέταρτη κρυφή συνιστώσα του νεοφιλελεύθερου δόγματος και εκφράζεται κυρίως από τα νεο-ναζιστικά κόμματα. Η εμπειρία στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη, δείχνει ότι τα κόμματα αυτά εκμεταλλεύονται την λαϊκή οργή σε περιόδους μεγάλων οικονομικών κρίσεων και αυτο-προβάλλονται ως μια εξωσυστημική δύναμη που είναι αποφασισμένη να τα βάλει με το κατεστημένο. Όμως έχει αποδειχθεί ιστορικά, ότι αποτελούν το δεκανίκι του μεγάλου κεφαλαίου και το κρυφό χαρτί του συστήματος.

Τα νεο-ναζιστικά κόμματα αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη, στρέφοντας την προς τους οικονομικούς μετανάστες ως αποκλειστική πηγή των οικονομικών προβλημάτων και της αυξημένης εγκληματικότητας, την ώρα που οι τραπεζίτες και το μεγάλο κεφάλαιο κρύβουν τις τεράστιες ευθύνες τους μέσω την προπαγάνδας των κυρίαρχων ΜΜΕ. Ίσως η μεγαλύτερη αποτυχία της Αριστεράς είναι το γεγονός ότι δεν κατάφερε να καταστήσει σαφές στις κοινωνίες, ότι ο οικονομικός πόλεμος είναι στην ουσία ταξικός και όχι εθνικός-φυλετικός.

Η καλύτερη απόδειξη για την σύμπλευση των νεο-ναζί ειδικότερα με την Δυτική οικονομική ελίτ, είναι τα πρόσφατα γεγονότα στην Ουκρανία και η στήριξη των νεο-ναζιστικών και εθνικιστικών κομμάτων που κατέλαβαν την εξουσία, με τη βοήθεια των Δυτικών κυβερνήσεων (http://failedevolution.blogspot.gr/2014/03/blog-post_8.html).

Είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ, τα κόμματα των ευρωσκεπτικιστών από όλα τα ιδεολογικά φάσματα, να σχηματίσουν ένα ενιαίο μέτωπο απέναντι στα κόμματα εξουσίας που θέλουν να ολοκληρώσουν το νεοφιλελεύθερο πείραμα στην Ελλάδα και να το επεκτείνουν σε όλη την Ευρώπη. Είναι κάτι αρκετά δύσκολο, καθώς δεν υπάρχει ιδεολογική σύγκλιση, ούτε ταύτιση συμφερόντων, όπως στην περίπτωση των κομμάτων του Ευρωπαϊκού κατεστημένου, αλλά αν δεν γίνει τώρα αυτή η προσπάθεια, ο καταστροφικός νεοφιλελευθερισμός θα σαρώσει σύντομα όλους τους λαούς της Ευρώπης και η ίδια η Ευρώπη δεν θα καταφέρει να επιστρέψει ποτέ ξανά στις αληθινές της αξίες.

 

πηγη