Η στεναχώρια "διαλύει" τις άμυνες του οργανισμού

Βρετανοί επιστήμονες ανακάλυψαν πως μια μεγάλη στεναχώρια επηρεάζει τόσο πολύ τον οργανισμό, ώστε εξασθενεί τους φυσικούς αμυντικούς μηχανισμούς του, παρέχοντας έτσι την ευκαιρία σε...
επικίνδυνα μικρόβια να του επιτεθούν και να τον αρρωστήσουν βαριά.

Το εύρημα εξηγεί περιπτώσεις ανθρώπων που
αρρωσταίνουν βαριά ή και πεθαίνουν ακόμα όταν χάνουν τον/την σύντροφο της ζωής τους.

Αυτό συνέβη στην περίπτωση του διάσημου μουσικού Τζόνι Κας, ο οποίος πέθανε το 2003 από επιπλοκές του διαβήτη.

Ο Κας είχε χάσει τέσσερις μήνες νωρίτερα τη σύζυγό του Τζουν και οι συγγενείς του είχαν πει τότε ότι ο 71 ετών συνθέτης και τραγουδιστής δεν άντεξε τον θάνατό της.

Τώρα, ανοσολόγοι από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ ανακάλυψαν ότι τα αυξημένα επίπεδα στρες και κατάθλιψης που προκαλεί η μεγάλη στεναχώρια, μπορεί να επηρεάσουν τη λειτουργία ενός είδους λευκών αιμοσφαιρίων, τα οποία λέγονται ουδετερόφιλα.

Τα ουδετερόφιλα είναι υπεύθυνα για την καταπολέμηση βακτηριακών λοιμώξεων, όπως η πνευμονία.

 Οι επιπτώσεις της στεναχώριας σε αυτά είναι πιο έντονες στους μεγάλης ηλικίας ανθρώπους. Και αυτό, διότι μετά τα 65 ο ανθρώπινος οργανισμός χάνει την ικανότητα να παράγει μία ορμόνη η οποία μπορεί να εξουδετερώσει αυτή την αρνητική επίδραση.

«Υπάρχουν πολλές περιγραφές ζευγαριών που ήταν παντρεμένα επί 30 ή 40 χρόνια και όταν πέθανε ο ένας, ο άλλος τον “ακολούθησε” πολύ σύντομα. Ως φαίνεται, υπάρχει βιολογική βάση σε τέτοιου είδους περιστατικά», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Τζάνετ Λορντ, καθηγήτρια Βιολογίας των Ανοσοκυττάρων και διευθύντρια στο Κέντρο Έρευνας της Υγιούς Γήρανσης του πανεπιστημίου.

«Οι άνθρωποι αυτοί δεν πεθαίνουν από το σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς, αλλά από “διαλυμένο” ανοσοποιητικό, που επιτρέπει την εκδήλωση πάρα πολύ σοβαρών λοιμώξεων».
 Η μελέτη

Τα ευρήματα βασίζονται σε αναλύσεις του ανοσοποιητικού συστήματος και των ορμονικών επιπέδων 48 υγιών εθελοντών ηλικίας 65 ετών και πάνω. Οι μισοί από αυτούς είχαν χάσει κάποιο αγαπημένο πρόσωπο μέσα στο τελευταίο 12μηνο.

Η αντιβακτηριακή δράση των ουδετερόφιλων στους εθελοντές που πενθούσαν βρέθηκε σημαντικά μειωμένη σε σύγκριση με αυτήν στους υπόλοιπους εθελοντές.

Επιπλέον, όσοι πενθούσαν είχαν και σημαντικά αυξημένα επίπεδα της ορμόνης του στρες, της κορτιζόλης, η οποία είναι γνωστό ότι καταστέλλει τη δραστηριότητα των ουδετερόφιλων.

Τη δράση αυτή της κορτιζόλης καταστέλλει μία άλλη ορμόνη, η DHEA– και η αλληλεπίδραση των δύο ορμονών είναι που επιτρέπει στο ανοσοποιητικό σύστημα να λειτουργεί φυσιολογικά, ακόμα και σε περιόδους πένθους.

Ωστόσο, η παραγωγή της DHEA μειώνεται με την ηλικία. «Ένα άτομο ηλικίας 70 ετών, παράγει το 10-20% της ποσότητας της DHEA που παράγει ένας 30άρης», εξήγησε η δρ Λορντ.

«Η έλλειψή της όμως δίνει την ευκαιρία στην κορτιζόλη να εξουδετερώσει τα ουδετερόφιλα κύτταρα, με συνέπεια να αποδεικνύεται εξαιρετικά επικίνδυνη η μεγάλη στεναχώρια για τους ηλικιωμένους».

Η ίδια ερευνητική ομάδα έχει ανακαλύψει ότι την ίδια ορμονική διαταραχή προκαλεί στους ηλικιωμένους και το κάταγμα του ισχίου, γεγονός που εξηγεί γιατί το περίπου 25% των ατόμων ηλικίας άνω των 80 ετών που παθαίνουν αυτό το κάταγμα, χάνουν μέσα σε ένα χρόνο τη ζωή τους.

πηγή