Η δολοφονία του Ρασπούτιν

Της Νίνας Κουλετάκη

Εισαγωγή

Χρειάζεται κάποιος να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να καταστήσει το όνομά του συνώνυμο με το κακό και την ακολασία, κι αυτό είναι κάτι που δεν γίνεται τυχαία.Απαιτεί έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα για να γίνει κάποιος ο Βλαντ ο Ανασκολοπιστής, ο Πάπας Ιννοκέντιος ο Γ’ ή ο Ρασπούτιν.

Είναι μια από τις πλέον αινιγματικές και συναρπαστικές μορφές της ιστορίας. Ο μυστηριώδηςGrigoryEfimovichRasputin, ένας χωρικός που ισχυριζόταν πως είχε θεραπευτικές δυνάμεις και πως μπορούσε να προβλέψει το μέλλον, ένας αδιόρθωτος γυναικάς και ρέκτης ηδονών παντός είδους, ένας τρελός, ένας άνθρωπος που είχε απίστευτα κακές σχέσεις με την καθαριότητα και την ατομική υγιεινή, ήταν προσωπικός φίλος της αυτοκρατορικής οικογένειας της Ρωσίας και στενός συμβουλάτορας της Τσαρίνας Αλεξάνδρας.Η αριστοκρατία και οι ευγενείς της προεπαναστατικής Ρωσίας δεν μπορούσαν να ανεχθούν έναν μουζίκο σε τόσο υψηλή θέση.

Από την άλλη, οι χωρικοί και ο λαός δεν μπορούσαν να παραδεχθούν πως θα μπορούσε να υπάρχει έστω και ένα ψήγμα αλήθειας στις φήμες πως η Τσαρίνα κοιμόταν με έναν τέτοιο απατεώνα.

Ο Ρασπούτιν θεωρούταν από όλους, αριστοκρατία και λαό, ως η «σκοτεινή δύναμη» που κατέστρεφε τη Μητέρα Ρωσία...

Προκειμένου να σωθεί η μοναρχία, κάποια μέλη της αριστοκρατίας, προσπάθησαν να δολοφονήσουν τον «άγιο».Τη νύχτα της 16^ης προς 17^η Δεκεμβρίου του 1916, αποπειράθηκαν να σκοτώσουν τον Ρασπούτιν.Το σχέδιο ήταν αρκετά απλό.Όμως, εκείνη τη μοιραία νύχτα, οι συνωμότες θα διαπίστωναν πως θα ήταν πολύ δύσκολο να πετύχουν το στόχο τους.

 

Ο τρελός μοναχός

 

Ο Γκριγκόρι Εφραίμοβιτς Ρασπούτιν ήταν ένας χωρικός (μουζίκος), που είχε γεννηθεί στην πόλη Ποκροβσκόγιε της Σιβηρίας, πιθανότατα στις 10 Ιανουαρίου του έτους 1869 (κατ’ άλλους το 1872).Με αυτή την καταγωγή δεν είχε καμία πιθανότητα να επιτύχει στη ζωή, στη Ρωσία εκείνων των καιρών.Αν και πήγε σχολείο, έμεινε –σχεδόν- αγράμματος και μόλις και μετά βίας μπορούσε να διαβάσει και να γράψει.Η ιδιόμορφη και ασυνήθιστη φύση του φάνηκε από πολύ νεαρή ηλικία.Ήδη από παιδί, υπάρχουν αναφορές πως είχε την ικανότητα και το χάρισμα να θεραπεύει ζώα.

Ως νεαρός ο Ρασπούτιν ήταν ιδιαίτερα ζωηρός: έπινε, κυνηγούσε τις γυναίκες και τις ηδονές (φήμη που ουδέποτε αρνήθηκε και που τον ακολούθησε έως το θάνατό του), είχε κατηγορηθεί ακόμα και για κλοπές.Μετά από μια σύντομη παραμονή, στα 18 του, σε ένα σιβηριανό μοναστήρι, το Verkhoturye, ο Ρασπούτιν «ανακάλυψε» το Θεό και αποφάσισε να αλλάξει ζωή.Σύντομα διαπίστωσε πως θα ήταν πιο προσοδοφόρο να πλασαριστεί ο ίδιος ως κάτι ξεχωριστό, παρά να παραμείνει στους κόλπους της επίσημης εκκλησίας της Ρωσίας.Έτσι γίνεται ο Ρασπούτιν, ο ιερομόναχος, θεραπευτής πάσης νόσου και προφήτης.

Αν και είχε ήδη παντρευτεί την Προσκόβια Φιοντόροβνα και είχε αποκτήσει μαζί της τρία παιδιά (δύο κορίτσια και ένα αγόρι), έκανε ήδη τη ζωή ενός περιπλανώμενου μοναχού και ταξίδευε διαρκώς στην ενδοχώρα, χωρίς να παραλείπει να συνάπτει ερωτικές σχέσεις με τις αγρότισσες και να σπέρνει παιδιά.Κατά τη διάρκεια των περιπλανήσεών του επισκέφθηκε την Ελλάδα και την Ιερουσαλήμ, αλλά επέστρεφε πάντα στο Ποκροβσκόγιε.Μέχρι που, σύμφωνα με ισχυρισμούς του, η Μαύρη Παρθένα του Καζάν (μια, υποτίθεται, θαυματουργή ρώσικη εικόνα) εμφανίστηκε εμπρός του και τον ενθάρρυνε να αφήσει το χωριό του για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη Ρωσική πρωτεύουσα.Ο Ρασπούτιν μετακομίζει στην Αγία Πετρούπολη, το 1903, και ανοίγει ένα «ιατρείο», ως θεραπευτής.

Επίσημο οικογενειακό πορτραίτο των Ρομανώφ

 

Ο μυστικισμός και οι παραθρησκευτικές οργανώσεις ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς στην τσαρική Ρωσία.Αν και δεν χειροτονήθηκε ποτέ, ο Ρασπούτιν, απολάμβανε την εκτίμηση και τη φίλία πολλών εκπροσώπων της ρωσικής ορθοδόξου εκκλησίας.Υποστηρικτές του, αρχικά, και πεπεισμένοι για τις θεραπευτικές του ικανότητες, έγιναν στη συνέχεια πολέμιοί του και προσπάθησαν να τον εκδιώξουν από την Αγία Πετρούπολη.Ο Ρασπούτιν, όμως, δεν ήταν εύκολος αντίπαλος.Με την πονηριά του και την εμπιστοσύνη που απολάμβανε από τους Τσάρους, κατάφερνε να ξεφορτώνεται τους εχθρούς του.Όποιος ιεράρχης της επίσημης εκκλησίας του εναντιωνόταν, βρισκόταν γρήγορα σε κάποια επισκοπή ή μοναστήρι, στις εσχατιές της χώρας.

Νικόλαος και Αλεξάνδρα

Ο Τσάρος Νικόλαος ο Β’ και η Τσαρίνα Αλεξάνδρα, οι αυτοκράτορες της Ρωσίας, είχαν προσπαθήσει επί σειρά ετών να αποκτήσουν τον πολυπόθητο διάδοχο.Μετά από τη γέννηση τεσσάρων κοριτσιών στη σειρά (των πριγκιπισσών Όλγας, Τατιάνας, Μαρίας καιΑναστασίας), το αυτοκρατορικό ζευγάρι ήταν απελπισμένο.

Όλγα-Τατιάνα-Μαρία-Αναστασία

Προκειμένου να επιτύχει το σκοπό του, έφτασε στο σημείο να ζητήσει τη βοήθεια ακόμα και ανθρώπων που ασχολούνταν με τον αποκρυφισμό ή την εκκλησία, με έναν ιδιαίτερο τρόπο.Τελικά, το 1904, η Αλεξάνδρα γέννησε τον πολυαναμενόμενο διάδοχο, τον Αλεξέι Νικολάιγεβιτς.Δυστυχώς, το αγόρι που ήταν η απάντηση στις προσευχές τους, έπασχε από την ασθένεια των Βασιλέων: ήταν αιμοφιλικό. Κάθε φορά που ο Αλεξέι θα αιμορραγούσε, ακόμα και από τη μικρότερη αμυχή, η ζωή του θα κινδύνευε, καθώς η αιμορραγία δεν σταματούσε.ΟΤσάρος είχε δύο βασικές ανησυχίες: να σώσει τη ζωή του διαδόχου του αφενός, και να κρατήσει μυστική την ασθένειά του αφετέρου.Ο λαός της Ρωσίας αλλά και τα υπόλοιπα κράτη του κόσμου δεν έπρεπε να μάθουν πως η κραταιά ρωσική αυτοκρατορία κινδύνευε να μείνει χωρίς διαδοχή.

Αλεξέι

Το αυτοκρατορικό ζεύγος αναζητούσε απεγνωσμένα μια θεραπεία για τον Αλεξέι.Όταν οι γιατροί σήκωσαν τα χέρια ψηλά, επιστρατεύτηκαν εκ νέου οι μυστικιστές, οι «άγιοι άνθρωποι» και παντός είδους κομπογιαννίτες.Τίποτα δεν μπορούσε να βοηθήσει το νεαρό διάδοχο, μέχρι που κάνει την εμφάνισή του ο Ρασπούτιν, και καλείται να βοηθήσει το νεαρό Τσάρεβιτς κατά τη διάρκεια ενός αιμορραγικού του επεισοδίου.

Όταν ο Ρασπούτιν οδηγήθηκε στα ανάκτορα, το 1908, αποδείχτηκε πως είχε όντως μια θεραπευτική δύναμη: πέτυχε εκεί που όλοι οι άλλοι, επιστήμονες και μυστικιστές, είχαν αποτύχει.Καταφέρνει να βοηθήσει τον νεαρό διάδοχο.Το πώς τα κατάφερε παραμένει μέχρι σήμερα μυστήριο.Κάποιο λένε πως χρησιμοποίησε υπνωτισμό, άλλοι ισχυρίζονται πως δεν ήξερε να υπνωτίζει.Το μέχρι σήμερα μυστήριο που εξακολουθεί να ακολουθεί τον Ρασπούτιν, βασίζεται εν μέρει στην αμφιβολία για το αν πράγματι είχε θεραπευτικές δυνάμεις ή όχι.

Μία από τις σπάνιες φωτογραφίες του Ρασπούτιν με την Αλεξάνδρα και τα παιδιά των Ρομανώφ

Δεν υπάρχει τίποτα πιο σίγουρο από το να εξασφαλίσει κάποιος πολιτικές χάρες για τον εαυτό του, από το να κρατά στα χέρια του τη μοίρα ενός αυτοκρατορικού διαδόχου και, μάλιστα, να πρέπει αυτό να κρατηθεί μυστικό.Ο Ρασπούτιν κατάφερε να εδραιώσει την παρουσία του στο παλάτι των Ρομανώφ και να κερδίσει, παράλληλα, και μια θέση στο κρεβάτι της Τσαρίνας Αλεξάνδρας!

Έχοντας αποδείξει στην Αλεξάνδρα τις «άγιες» δυνάμεις του, ο Ρασπούτιν δεν παραμένει μόνο ο θεραπευτής του Αλεξέι.Πολύ σύντομα γίνεται ο έμπιστος και προσωπικός συμβουλάτορας της Αλεξάνδρας, γεγονός που κάνει την αριστοκρατία της Ρωσίας να αγανακτεί: δεν ήταν δυνατόν η Τσαρίνα, η οποία ασκούσε μεγάλη επιρροή στον Τσάρο, να έχει ως συμβουλάτορα έναν μουζίκο.

Ο Ρασπούτιν ανάμεσα σε θαυμάστριές του -και όχι μόνο- της ρωσικής αριστοκρατίας, τον καιρό της παντοδυναμίας του

Επιπροσθέτως, ο Ρασπούτιν ήταν ρέκτης του αλκοόλ και του σεξ: υπερέβαλε συνεχώς και στα δύο.Αν στα μάτια του αυτοκρατορικού ζεύγους φάνταζε ως ένας άγιος άνθρωπος που έσωσε τη ζωή του διαδόχου, για τους υπόλοιπους δεν ήταν παρά ένας βρώμικος, μανιώδης με το σεξ χωρικός, που κατέστρεφε τη Ρωσία και τη μοναρχία.Το γεγονός πως είχε συνάψει ερωτικές σχέσεις με πολλές κυρίες της αριστοκρατίας, επίσης δεν βοήθησε καθόλου, όπως εντελώς απαράδεκτη ήταν η φημολογούμενη (και μάλλον ακριβής) ερωτική του σχέση με την Τσαρίνα.Μέσω των ερωτικών του σχέσεων ο Ρασπούτιν πετύχαινε διάφορες πολιτικές χάρες, τον διορισμό φίλων του σε υψηλά αξιώματα κ.λ.π.Ακόμα, μέσω της Τσαρίνας, είχε προσπαθήσει να πετύχει την υπογραφή ξεχωριστής συνθήκης ειρήνης μεταξύ της Γερμανίας και της Ρωσίας, αντιπάλων κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.Αυτή του η κίνηση τον είχε καταστήσει ύποπτο ως πράκτορα των Γερμανών.

Ο Ρασπούτιν φωτογραφίζεται με φίλους του

Όλοι στη Ρωσία, αριστοκράτες και λαός, μιλούσαν για την αναγκαιότητα της απαλλαγής της χώρας από τον Ρασπούτιν.Ανάμεσα στο 1906 και το 1914 η στενή σχέση του με την αυτοκρατορική οικογένεια χρησιμοποιήθηκε από πολιτικούς και δημοσιογράφους, που εύχονταν την αποδυνάμωση της αξιοπιστίας της δυναστείας των Ρομανώφ και ήλπιζαν να ρίξουν τον Τσάρο από το θρόνο της Ρωσίας.Ακόμη υπήρχαν και άλλοι που επεδίωκαν την αυτονομία της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και την ανεξαρτησία της από το κράτος.

Σκίτσα ρωσικών εφημερίδων της εποχής, που σατιρίζουν την επιρροή του Ρασπούτιν στο παλάτι των Ρομανώφ και την ερωτική του σχέση με την Αλεξάνδρα

Τον Σεπτέμβριο του 1915, ο Νικόλαος αποφασίζει να ηγηθεί των δυνάμεων του Ρωσικού στρατού και να πολεμήσει στο Ανατολικό Μέτωπο. Η Αλεξάνδρα αναλαμβάνει να εφαρμόσει την πολιτική των Ρομανώφ, έχοντας ως συμβουλάτορα τον Ρασπούτιν.Τους μήνες που ακολουθούν υπουργοί και βοηθοί τους αποδεσμεύονται από τα καθήκοντά τους, για να αντικατασταθούν με άλλους, της αρεσκείας του Ρασπούτιν.

Πολλοί άνθρωποι με αξιώματα και επιρροή, προσπάθησαν να πλησιάσουν τον Νικόλαο και την Αλεξάνδρα και να τους ενημερώσουν για όλες τις φήμες που ακολουθούσαν τον Ρασπούτιν.Προς μεγάλη τους απογοήτευση, το αυτοκρατορικό ζεύγος αρνήθηκε να τις ακούσει.

Έτσι δεν έμενε παρά μόνο ένα πράγμα να γίνει, για να μην καταστραφεί ολοσχερώς η μοναρχία και η Ρωσία: ο Ρασπούτιν έπρεπε να πεθάνει.Ποιος, όμως, θα τον δολοφονούσε;

Οι δολοφόνοι

Ο πρίγκηπας Φήλιξ Γιουσούπωβ δεν έμοιαζε καθόλου με δολοφόνο.Όχι μόνο ήταν ο κληρονόμος μιας τεράστιας οικογενειακής περιουσίας, αλλά ήταν παντρεμένος με την ανιψιά του Τσάρου, Ειρήνη, μιαν όμορφη νεαρή γυναίκα.Ο ίδιος ο Φήλιξ ήταν ένας ωραίος άνδρας.Η ομορφιά του σε συνδυασμό με την περιουσία του, του επέτρεπαν να πραγματοποιεί όλες του τις φαντασιώσεις.Και ήταν πολλές, οι περισσότερες από τις οποίες είχαν να κάνουν με το σεξ και τις διάφορες μορφές του, που θεωρούνταν μάλλον διαστροφικές, την εποχή εκείνη.Ο Γιουσούπωβ αρέσκονταν στον τρανσβεστισμό και την ομοφυλοφιλία.Αυτές του οι «παρεκκλίσεις» συνετέλεσαν στο να συνδεθεί φιλικά με τον Ρασπούτιν, που τις απολάμβανε εξίσου.

Φήλιξ Γιουσούπωβ

Ο Μεγάλος Δούκας Ντιμίτρι Πάβλοβιτς, ήταν ξάδελφος του Τσάρου και υπήρξε αρραβωνιαστικός της μεγαλύτερης κόρης του αυτοκράτορα, της Όλγας Νικολάεβνα.Όμως η στενή του παρέα με τον Γιουσούπωβ, του οποίου οι ομοφυλοφιλικές τάσεις ήταν γνωστές στο παλάτι, ανησύχησαν τη βασιλική οικογένεια.Του ζήτησαν να πάψει να συναναστρέφεται τον Φήλιξ και όταν αυτός αρνήθηκε, η οικογένεια διέλυσε τον αρραβώνα του με την πριγκίπισσα.

Ντιμίτρι Πάβλοβιτς

Ο Βλαντιμήρ Πουρίσκεβιτς ήταν μέλος της Duma, του κατώτερου οίκου του Ρωσικού Κοινοβουλίου.Στις 19 Νοεμβρίου του 1916, ο Πουρίσκεβιτς έβγαλε έναν πύρινο λόγο στη Ντούμα, στον οποίο, μεταξύ άλλων, έλεγε: «Οι υπουργοί του Τσάρου, έχουν γίνει μαριονέτες, οι σπάγκοι των οποίων βρίσκονται στα χέρια του Ρασπούτιν και της Τσαρίνας Αλεξάνδρας.ΑυτοίκινούντανήματακαιοΤσάροςπαρακολουθεί.Ο Τσάρος, που παρέμεινε γερμανός στον ρώσικο θρόνο και ξένος προς τη χώρα και το λαό της».Ο Γιουσούπωβ, που είχε παρακολουθήσει την ομιλία, πλησίασε μετά το τέλος της τον Πουρίσκεβιτς και του ζήτησε να συμμετάσχει στη δολοφονία του Ρασπούτιν.

Βλαντιμήρ Πουρίσκεβιτς

Την ομάδα των επίδοξων δολοφόνων θα συμπληρώσουν δύο, ακόμη, άτομα: ο ΥπολοχαγόςΣουκότιν, ένας νεαρός αξιωματικός του Συντάγματος Πρεομπραζένσκυ, που ανάρρωνε ύστερα από τον τραυματισμό του στο μέτωπο και ο γιατρός Λαζάρβετ, προσωπικός φίλος και γιατρός του Πουρίσκεβιτς.Ο Λαζάβερτ προστέθηκε ως πέμπτο μέλος στη «συμμορία», αφενός για να τους προμηθεύσει με το δηλητήριο και αφετέρου για να χρησιμεύσει ως οδηγός, καθώς ήταν ο μόνος που γνώριζε πώς να οδηγεί ένα αυτοκίνητο.

Το σχέδιο ήταν σχετικά απλό: ο Φήλιξ Γιουσούπωβ, που είχε ήδη γίνει φίλος του Ρασπούτιν μέσα από τις ακολασίες τους, θα τον παρέσυρε στο παλάτι του όπου και θα τον σκότωναν.Μέχρι εκείνη τη στιγμή, όμως, έμενε να απαντηθούν ορισμένα ερωτήματα.

Πότε θα γινόταν ο φόνος;

Καθώς ο Μεγάλος Δούκας Ντιμίτρι Πάβλοβιτς ήταν απασχολημένος κάθε βράδυ μέχρι τις 16 Δεκεμβρίου και ο Βλαντιμήρ Πουρίσκεβιτς έφευγε για το μέτωπο στις 17 Δεκεμβρίου, αποφασίστηκε ο φόνος να γίνει τη νύχτα της 16^ης προς 17^η Δεκεμβρίου.Επέλεξαν να γίνει νύχτα καθώς θα ήταν ευκολότερο γι αυτούς να καλύψουν το φόνο, τα ίχνη τους και να ξεφορτωθούν το πτώμα.Ο Φήλιξ είχε παρατηρήσει πως στο διαμέρισμα του Ρασπούτιν δεν υπήρχε φρουρός μετά τις 12 τη νύχτα.Έτσι αποφασίστηκε ο Φήλιξ να παραλάβει τον Ρασπούτιν από το διαμέρισμά του, στην οδό Γκοροκόβαγια, μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα.

Πώς θα παρέσυραν τον Ρασπούτιν στο παλάτι του Γιουσούπωβ;;

Γνωρίζοντας πως ο Ρασπούτιν λάτρευε το σεξ, οι συνωμότες θα χρησιμοποιούσαν ως δόλωμα την όμορφη γυναίκα του Γιουσούπωβ, Ειρήνη.Ο Φήλιξ θα έλεγε στον Ρασπούτιν πως θα συναντούσε την Ειρήνη στο παλάτι και θα άφηνε υπονοούμενα για ενδεχόμενη σεξουαλική συνεύρεση μεταξύ τους.Γι αυτό το λόγο έγραψε στη γυναίκα του, η οποία βρισκόταν στο πατρικό της στην Κριμαία, και της ζήτησε να παραβρίσκεται στο μεταμεσονύχτιο ραντεβού.Μετά από αρκετές επιστολές, προκειμένου να την πείσει, η Ειρήνη του απάντησε στις αρχές του Δεκέμβρη, έχοντας καταληφθεί από υστερία, πως δεν επρόκειτο να τον συνδράμει σε αυτό του το σχέδιο.Οι συνωμότες έπρεπε να βρουν τρόπο να παρασύρουν το Ρασπούτιν, χωρίς τη βοήθεια της Ειρήνης.Αποφάσισαν να τη διατηρήσουν ως δόλωμα και να υποκριθούν την παρουσία της στο σπίτι.

Φήλιξ και Ειρήνη

Σε ποιο σημείο του παλατιού θα γινόταν ο φόνος;

Ο Φήλιξ και ο Ρασπούτιν θα έμπαιναν στο παλάτι από μια πλευρική είσοδο, όπου σκάλες θα τους οδηγούσαν στο υπόγειο, αποφεύγοντας με αυτόν τον τρόπο να γίνουν αντιληπτοί κατά την είσοδο ή την έξοδό τους από το παλάτι. Ο Φήλιξ είχε μετατρέψει το υπόγειο σε μια ευχάριστη τραπεζαρία, όπου δεχόταν συχνά τους φίλους του.

Τι όπλο θα χρησιμοποιούσαν για το φόνο;

Καθώς το παλάτι του Γιουσούπωβ βρισκόταν κατά μήκος του καναλιού Μόικα και απέναντι από το αστυνομικό τμήμα, η χρήση όπλου ήταν παρακινδυνευμένη: οι πυροβολισμοί θα γίνονταν αντιληπτοί.Έτσι, αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν δηλητήριο.

Πώς θα σκότωναν τον Ρασπούτιν;

Η τραπεζαρία στο υπόγειο, θα είχε «σκηνοθετηθεί» με τέτοιο τρόπο, ώστε να δίνει την εντύπωση πως καλεσμένοι είχαν μόλις αποχωρήσει από αυτήν, μετά από ένα πλουσιοπάροχο δείπνο.Από τα επάνω διαμερίσματα θα ακούγονταν θόρυβος, καθώς η Ειρήνη, υποτίθεται πως θα περιποιόταν μερικούς από τους καλεσμένους που δεν είχαν, ακόμη, αναχωρήσει.Ο Φήλιξ θα έλεγε στον Ρασπούτιν πως η γυναίκα του θα κατέβαινε, μόλις έφευγαν οι προσκεκλημένοι της.Ενώ θα περίμεναν την Ειρήνη, ο Φήλιξ θα προσέφερε στον Ρασπούτιν γλυκά και κρασί, δηλητηριασμένα με κυανιούχο κάλιο.

Πώς θα ήταν σίγουροι ότι δεν θα τους ενοχοποιούσαν για το φόνο;

Έπρεπε να εξασφαλίσουν πως κανείς δεν θα γνώριζε πως ο Ρασπούτιν εκείνη τη νύχτα θα επισκεπτόταν το παλάτι του Γιουσούπωβ.Εκτός από το ότι ο Φήλιξ πιεστικά τόνισε στον Ρασπούτιν να μην αναφέρει σε κανέναν το ραντεβού του με την Ειρήνη, αποφάσισαν να πάνε να τον πάρουν με αυτοκίνητο από το διαμέρισμά του, από την πίσω είσοδο.Επίσης σκέφτηκαν να τηλεφωνήσουν σε ένα εστιατόριο/πανδοχείο όπου σύχναζε ο Ρασπούτιν, το VillaRhode, και να τον ζητήσουν, ώστε να απομακρύνουν κάθε υποψία ότι μπορεί να ήταν μαζί τους το βράδυ του φόνου.Αντίθετα ήθελαν να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει πως είχε ραντεβού μαζί τους, αλλά δεν εμφανίστηκε ποτέ.

Τι θα έκαναν το πτώμα;

Μετά το φόνο, οι συνωμότες θα τύλιγαν το σώμα σε ένα χαλί, θα προσέθεταν βάρος και θα το πέταγαν σε ένα ποτάμι.Καθώς ο χειμώνας είχε ήδη φτάσει βαρύς, τα περισσότερα ποτάμια στην Αγία Πετρούπολη ήταν παγωμένα.Οι συνωμότες πέρασαν ένα πρωί ψάχνοντας για κάποια κατάλληλη τρύπα στον πάγο, ώστε να πετάξουν μέσα της το πτώμα.Βρήκαν μια στον ποταμό Νέβκα.

Ο φόνος

Τον Νοέμβριο, περίπου ένα μήνα πριν το φόνο, ο Φήλιξ ήρθε σε επαφή με τη Μαρία Γκολοβίνα, μια παλιά του φίλη η οποία συνδεόταν επίσης στενά με τον Ρασπούτιν. Της παραπονέθηκε πως ένοιωθε πόνους στο στήθος, την αιτία των οποίων οι γιατροί δεν είχαν μπορέσει να ανακαλύψουν.Εκείνη αμέσως του συνέστησε να δει τον Ρασπούτιν, λόγω των θεραπευτικών του δυνάμεων, κάτι για το οποίο ο Φήλιξ ήταν σίγουρος πως θα συνέβαινε.Η Μαρία ανέλαβε να κανονίσει το ραντεβού της συνάντησης στο διαμέρισμα του Ρασπούτιν.Η προσχεδιασμένη από τον Φήλιξ φιλία μεταξύ των δύο ανδρών άρχισε, και ο Ρασπούτιν αποκαλούσε τον Φήλιξ, χαϊδευτικά, «Μικρούλη».

Οι δυο τους συναντήθηκαν αρκετές φορές μεταξύ Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου.Καθώς ο Φήλιξ είχε εμπιστευθεί στον Ρασπούτιν πως δεν ήθελε η οικογένειά του να γνωρίζει για τη φιλία τους, είχε συμφωνηθεί να μπαινοβγαίνει στο διαμέρισμα του Ρασπούτιν χρησιμοποιώντας τη σκάλα υπηρεσίας, στο πίσω μέρος του σπιτιού.Υπήρχαν πολλοί που διατείνονταν πως κάθε άλλο παρά μόνο θεραπευτικές ήταν οι συναντήσεις τους, και πως οι δυο τους είχαν και σεξουαλική σχέση.

Σε κάποια από τις συναντήσεις τους ο Φήλιξ ανέφερε πως η σύζυγός του θα επέστρεφε από την Κριμαία στα μέσα Δεκεμβρίου.Ο Ρασπούτιν εξεδήλωσε το ενδιαφέρον του να τη γνωρίσει, έτσι κανονίστηκε η συνάντηση για τη νύχτα της 16^ης προς 17^η Δεκεμβρίου, μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα.Συμφωνήθηκε πως ο Φήλιξ θα περνούσε με αυτοκίνητο να πάρει τον Ρασπούτιν από το διαμέρισμά του και να τον επιστρέψει, μετά, σε αυτό.

Για αρκετούς μήνες ο Ρασπούτιν ζούσε μέσα στο φόβο.Έπινε περισσότερο από ποτέ και χόρευε τσιγγάνικους χορούς, προσπαθώντας να ξεχάσει τον τρόμο που ένοιωθε.Είχε εκμυστηρευθεί πολλές φορές σε φίλους του πως κινδύνευε η ζωή του και πως θα τον δολοφονούσαν.Είναι άγνωστο αν αυτό αποτελούσε προαίσθημα ή είχε ακούσει τις φήμες που κυκλοφορούσαν στην Αγία Πετρούπολη.Ακόμα και την τελευταία μέρα της ζωής του, είχε δεχτεί επισκέψεις από διαφόρους ανθρώπους, οι οποίοι τον είχαν συμβουλέψει να είναι προσεκτικός και να μείνει σπίτι.

Γύρω στα μεσάνυχτα, ο Ρασπούτιν άλλαξε ρούχα, φόρεσε μια θαλασσί πουκαμίσα κεντημένη με λουλούδια και μπλε βελούδινο παντελόνι.Δεν μπορούσε να κουμπώσει το πάνω κουμπί της πουκαμίσας του και η υπηρέτριά του τον βοήθησε.Ξάπλωσε στο κρεβάτι του, μέχρι που τον φώναξαν πως το αυτοκίνητο τον περίμενε.Αν και ο Φήλιξ του είχε ζητήσει μυστικότητα για τις κινήσεις του εκείνη τη νύχτα, ο Ρασπούτιν είχε πει σε αρκετά πρόσωπα πού θα πήγαινε, μεταξύ των οποίων ήταν η κόρη του Μαρία, με την οποία εκείνο το διάστημα συγκατοικούσε, και η φίλη του Μαρία Γκολοβίνα, η οποία του είχε συστήσει τον Φήλιξ.

Ο Ρασπούτιν με τις κόρες του

Κοντά στα μεσάνυχτα οι συνωμότες συναντήθηκαν στο παλάτι του Γιουσούπωβ, στην πρόσφατα δημιουργημένη τραπεζαρία του υπογείου.Ήταν ένα άνετο δωμάτιο, χωρισμένο σε δύο μέρη: μια τραπεζαρία και ένα μικρό σαλόνι.Δυο μικρά παράθυρα έβλεπαν στην αυλή.Φωτιά έκαιγε στο μεγάλο τζάκι, μπροστά από το οποίο ήταν απλωμένο το τομάρι μιας πολικής αρκούδας.Γλυκάκαικρασίγέμιζαντοτραπέζι.

ΟΔρ. Λαζάβερτ φόρεσε λαστιχένια γάντια και κονιορτοποίησε τους κυανιούχους κρυστάλλους.Στη συνέχεια πασπάλισε τη σκόνη στα γλυκά και έριξε κάμποση σε δυο ποτήρια του κρασιού.Άφησε μερικά γλυκά καθαρά, ώστε να μπορέσει να φάει ο Φήλιξ, για να μην υποψιαστεί κάτι ο Ρασπούτιν.Όταν τελείωσε το έργο του, έβγαλε τα γάντια του και τα πέταξε στη φωτιά.Το λάστιχο, καθώς καιγόταν, έβγαλε πολύ καπνό και χρειάστηκε να αερίσουν το δωμάτιο.Όταν όλα ήταν έτοιμα, ο Φήλιξ και ο Λαζάβερτ έφυγαν για να φέρουν το θύμα τους.

Γύρω στις 12.30’, ένας επισκέπτης έφτασε στο διαμέρισμα του Ρασπούτιν από την πίσω σκάλα.Ο Ρασπούτιν τον υποδέχτηκε στην πόρτα.Η υπηρέτρια, ακόμη ξύπνια, είδε τη σκηνή από τις μισάνοιχτες κουρτίνες της κουζίνας.Στο πρόσωπο του άνδρα αναγνώρισε τον «Μικρούλη».Οι δύο άνδρες επιβιβάστηκαν σε ένα αυτοκίνητο με οδηγό, ο οποίος δεν ήταν άλλος από τον γιατρό Λαζάβερτ.

Όταν έφτασαν στο παλάτι, ο Φήλιξ οδήγησε τον Ρασπούτιν στην πλαϊνή είσοδο, από όπου διέσχισαν ένα μαρμάρινο χωλ και κατέβηκαν τα σκαλιά που οδηγούσαν στην υπόγεια τραπεζαρία.Καθώς ο Ρασπούτιν μπήκε στο δωμάτιο, άκουσε φασαρία και μουσική, που έρχονταν από τον πάνω όροφο.Το τραγούδι που έπαιζε ήταν τον «YankeeDoodleDandee».Ο Φήλιξ του εξήγησε πως η Ειρήνη είχε δεχτεί ξαφνικούς επισκέπτες, αλλά θα κατέβαινε σύντομα να τους συναντήσει.Οι υπόλοιποι συνωμότες περίμεναν μέχρι ο Φήλιξ και ο Ρασπούτιν να μπουν στην τραπεζαρία και στη συνέχεια στάθηκαν στην κορφή της σκάλας περιμένοντας να δουν τι θα συνέβαινε.Μέχριστιγμήςόλαπήγαινανσύμφωναμετοσχέδιο.Αυτόόμωςδενθαδιαρκούσεγιαπολύ.

Ενώ υποτίθεται πως περίμεναν την Ειρήνη να κατέβει, ο Φήλιξ πρόσφερε στον Ρασπούτιν μερικά γλυκίσματα, τα οποία εκείνος αρνήθηκε λέγοντας πως του φαίνονταν πολύ γλυκά.Δεν ήθελε ούτε να φάει, ούτε να πιει.Ο Γιουσούπωβ πανικοβλήθηκε και με μια δικαιολογία ανέβηκε στον πάνω όροφο, για να συμβουλευτεί τους υπόλοιπους συνωμότες.Όταν ξανακατέβηκε ο Ρασπούτιν είχε, για κάποιο λόγο, αλλάξει γνώμη.Έφαγε μερικά γλυκά και στη συνέχεια, οι δύο άντρες, άρχισαν να πίνουν το κρασί.

Αν και το κυανιούχο κάλιο είναι ένα δηλητήριο με άμεσα αποτελέσματα, δεν συνέβη απολύτως τίποτα.Ο Φήλιξ συνέχιζε να κουβεντιάζει με τον Ρασπούτιν, περιμένοντας να τον δει να καταρρέει από στιγμή σε στιγμή.Ο καλόγερος πρόσεξε μια κιθάρα αφημένη σε μια γωνία και ζήτησε από τον πρίγκιπα να παίξει για εκείνον.Η ώρα περνούσε και ο Ρασπούτιν παρέμενε ανεπηρέαστος από το δηλητήριο.

Είχαν ήδη περάσει δύο ώρες και ο Φήλιξ, πλέον, ανησυχούσε σοβαρά.Ζήτησε ξανά συγγνώμη, προσποιήθηκε πως ανεβαίνει να δει γιατί αργεί η Ειρήνη και πήγε να μιλήσει με τους υπόλοιπους.Αποφάσισαν πως, για κάποιο λόγο, το δηλητήριο δεν επρόκειτο να ενεργήσει.Ο Φήλιξ πήρε ένα όπλο από τον Μεγάλο Δούκα Ντιμίτρι Πάβλοβιτς και κατέβηκε στο υπόγειο.Ο Ρασπούτιν δεν αντελήφθη πως ο Γιουσούπωβ έκρυβε ένα όπλο πίσω από την πλάτη του.Ενώ περιεργαζόταν ένα όμορφο ντουλάπι από έβενο, άκουσε τον Φήλιξ να του λέει: «Γκριγκόρι Εφρέμοβιτς, κοίτα καλύτερα εκείνον το σταυρό και προσευχήσου».ΣτησυνέχειασήκωσετοπιστόλικαιπυροβόλησετονΡασπούτιν.

Στο άκουσμα του πυροβολισμού, οι υπόλοιποι συνωμότες κατέβηκαν γρήγορα τα σκαλιά, για να αντικρίσουν τον Ρασπούτιν πεσμένο στο πάτωμα και τον Φήλιξ όρθιο από πάνω του με το όπλο στο χέρι.Απομάκρυναν το πτώμα του Ρασπούτιν από το τομάρι της αρκούδας, ώστε να μην κηλιδωθεί από το αίμα του.Ο Ρασπούτιν ανέπνεε ακόμα.Μετά από μερικά λεπτά έκανε έναν-δύο σπασμούς, για να μείνει στη συνέχεια ακίνητος.Αφού είχε πεθάνει, οι συνωμότες ανέβηκαν στον πάνω όροφο για να γιορτάσουν την επιτυχία τους, περιμένοντας να προχωρήσει ακόμα λίγο η νύχτα, ώστε να ξεφορτωθούν το πτώμα χωρίς μάρτυρες.

Στο σημείο αυτό υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενες αναφορές για τη συνέχεια της ιστορίας.Κάποιες από αυτές λένε πως ο Παύλοβιτς και ο Λαζάβερτ, έφυγαν με το αυτοκίνητο προκειμένου να ξεφορτωθούν το γούνινο παλτό του Ρασπούτιν, ενώ άλλες πως δεν βγήκαν από το παλάτι.

Περίπου μια ώρα αργότερα, ο Γιουσούπωβ αποφάσισε να κατέβει στην τραπεζαρία και να ρίξει μια ματιά στο πτώμα.Αγγίζοντάς το διαπίστωσε πως ήταν ακόμα ζεστό.Το ταρακούνησε αλλά χωρίς να υπάρξει αντίδραση.Την ώρα που σηκώθηκε για να φύγει, είδε το αριστερό μάτι του Ρασπούτιν να ανοίγει.Ήταν ακόμη ζωντανός!

Ο Ρασπούτιν πετάχτηκε όρθιος και όρμησε στον Φήλιξ, αρπάζοντάς τον από τους ώμους και το λαιμό.Εκείνος κατάφερε να ελευθερωθεί και ανέβηκε τρέχοντας τη σκάλα φωνάζοντας «Είναι ακόμα ζωντανός!».Ο Πουρίσκεβιτς, που μόλις είχε βάλει το ρεβόλβερ του στην τσέπη του, είδε έναν πανικόβλητο Γιουσούπωβ να χυμάει στο δωμάτιο, με τα όμορφα χαρακτηριστικά του προσώπου του αλλοιωμένα από τον τρόπο και σε ημιλιπόθυμη κατάσταση.Κατέβηκε ο ίδιος στην τραπεζαρία για να ελέγξει και είδε τον Ρασπούτιν να τρέχει στην αυλή, φωνάζοντας: «Φήλιξ, Φήλιξ θα πω τα πάντα στην Τσαρίνα».

Ο Πουρίσκεβιτς ξεχύθηκε πίσω του.Ενώ έτρεχε τον πυροβόλησε αλλά αστόχησε.Πυροβόλησε άλλη μια φορά, με το ίδιο αποτέλεσμα.Στη συνέχεια δάγκωσε (!) το χέρι του για να ανακτήσει τον έλεγχο του εαυτού του και πυροβόλησε εκ νέου, πετυχαίνοντας, αυτή τη φορά, τον Ρασπούτιν στην πλάτη.Ο Ρασπούτιν σταμάτησε, για να δεχτεί άλλη μια σφαίρα από το όπλο του Πουρίσκεβιτς.Επιτέλους, είχε πεθάνει.

Ο αστυνομικός Βλάσιγιεφ, ενώ φύλαγε σκοπιά στην οδό Μόικα, άκουσε κάτι που έμοιαζε με «τρεις ή τέσσερις πυροβολισμούς σε γρήγορη διαδοχή», και έτρεξε προς το μέρος που ακούστηκαν για να ερευνήσει. Έξω από το παλάτι του Γιουσούπωβ είδε δυο άντρες να διασχίζουν την αυλή και τους αναγνώρισε.Ο ένας ήταν ο ίδιος ο πρίγκιπας και ο άλλος ο υπηρέτης του Μπουζίνσκυ.Τους ρώτησε αν άκουσαν τους πυροβολισμούς για να πάρει από τον Μπουζίνσκυ την απάντηση πως τίποτα δεν είχαν ακούσει.Εκτιμώντας πως επρόκειτο, μάλλον, για εξάτμιση αυτοκινήτου, ο Βλάσιγιεφ γύρισε στο πόστο του.

Το σώμα του Ρασπούτιν μεταφέρθηκε στο εσωτερικό του παλατιού και αφέθηκε στη σκάλα που οδηγούσε στο υπόγειο.Για κάποιο λόγο ο Φήλιξ κυριεύτηκε από μανία, πήρε έναν από τους αλτήρες που χρησιμοποιούσε στη γυμναστική του και άρχισε να χτυπά φρενιασμένα το νεκρό σώμα του Ρασπούτιν.Όταν η λύσσα του καταλάγιασε, ήταν καλυμμένος από το αίμα του καλόγερου.

Ο Μπουζίνσκυ ενημέρωσε τον Πουρίσκεβιτς για τη στιχομυθία με τον αστυνομικό.Οι συνωμότες ανησύχησαν για το ενδεχόμενο εκείνος να τη μεταφέρει στους ανωτέρους του.Προφανώς ήταν μεθυσμένοι όταν αποφάσισαν να καλέσουν τον αστυνομικό στο παλάτι.Αργότερα ο Βλάσιγιεφ θα θυμόταν πως, όταν μπήκε στο παλάτι, ένας άντρας τον ρώτησε: «Έχεις ακουστά κάποιον Πουρίσκεβιτς;».«Μάλιστα», αποκρίθηκεοαστυνομικός.«Ε, λοιπόνοΠουρίσκεβιτςείμαιεγώ.ΚαιέχειςακουστάκάποιονΡασπούτιν; Ε, ο Ρασπούτιν είναι νεκρός. Και αν αγαπάς τη Μητέρα Ρωσία θα κρατήσεις το στόμα σου κλειστό». «Μάλιστα, κύριε», απάντησεοΒλάσιγιεφ, καιέφυγε.Είκοσιλεπτάαργότεραειδοποίησετουςανωτέρουςτου.

Οι συνωμότες έδεσαν τα χέρια και τα πόδια του Ρασπούτιν και τύλιξαν το σώμα του με βαρύ ύφασμα.Είχε σχεδόν χαράξει και έπρεπε να ξεφορτωθούν το πτώμα.Ο Φήλιξ έμεινε σπίτι να καθαριστεί από το αίμα του Ρασπούτιν και οι υπόλοιποι μετέφεραν το πτώμα στο αυτοκίνητο και έφυγαν για την προεπιλεγμένη τοποθεσία από όπου θα το πετούσαν στον παγωμένο Νέβκα.Μέσα στην ταραχή τους ξέχασαν να του προσθέσουν βάρος.

Στη συνέχεια χωρίστηκαν και επέστρεψαν ο καθένας σπίτι του, ελπίζοντας πως είχαν γλιτώσει από τις συνέπειες ενός φόνου.

Μεταγενέστερο δημοσίευμα της ελληνικής εφημερίδας “ΕΜΠΡΟΣ” για τον Ρασπούτιν

Η επόμενη μέρα

Το πρωί της 17^ης Δεκεμβρίου οι κόρες του Ρασπούτιν ξύπνησαν για να διαπιστώσουν πως ο πατέρας τους δεν είχε επιστρέψει από την έξοδό του της προηγούμενης νύχτας με τον «Μικρούλη».Η ανιψιά του Ρασπούτιν, η οποία επίσης έμενε μαζί του, επικοινώνησε με τη Μαρία Γκολοβίνα και την ενημέρωσε πως ο θείος της δεν είχε γυρίσει σπίτι. Η Μαρία τηλεφώνησε στον Φήλιξ, αλλά εκείνος κοιμόταν ακόμη.Όταν ξύπνησε, ανταπέδωσε το τηλεφώνημα για να πει πως δεν είχαν δει τον Ρασπούτιν το προηγούμενο βράδυ.Όλοι στο σπίτι του καλόγερου γνώριζαν πως αυτό ήταν ψέμα και άρχισαν να ανησυχούν σοβαρά.

Από την άλλη μεριά, στην αστυνομία υπήρχε ήδη αναταραχή, καθώς ο αστυνομικός που είχε συνομιλήσει με τους συνωμότες είχε ενημερώσει τους ανωτέρους του. Ο Γιουσούπωβ, με το φως της μέρας, είδε πως στην αυλή υπήρχε αρκετό αίμα.Πυροβόλησε ένα από τα σκυλιά του και το άφησε εκεί, ώστε να περάσει το αίμα του Ρασπούτιν για δικό του.Στους αστυνομικούς ισχυρίστηκε πως ένας από τους καλεσμένους του μέθυσε και πως θεώρησε αστείο το να πυροβολήσει ένα από τα σκυλιά.Οι αστυνομικοί δεν ξεγελάστηκαν: υπήρχε πάρα πολύ αίμα για να προέρχεται μόνο από ένα ζώο.Εξάλλου, είχαν ακουστεί πάνω από ένας πυροβολισμοί και ο Πουρίσκεβιτς είχε παραδεχτεί στον αστυνομικό πως είχαν σκοτώσει τον Ρασπούτιν.

Η Τσαρίνα ενημερώθηκε πάραυτα και αμέσως έδωσε εντολή να αρχίσουν εξονυχιστικές έρευνες.Ήταν γνωστό σε όλους, αστυνομία και πολίτες, ποιοι ήταν οι δολοφόνοι του Ρασπούτιν.Το μόνο που έλειπε ήταν το πτώμα του.

Στις 19 Δεκεμβρίου η αστυνομία άρχισε να ψάχνει το πτώμα κοντά στη γέφυρα Πετρόβσκι, όπου είχε ανακαλυφθεί μια ματωμένη μπότα.Υπήρχε μια τρύπα στον πάγο σ΄εκείνο το σημείο, όμως δεν μπόρεσαν να βρουν το πτώμα πουθενά.Το ανακάλυψαν, τελικά, λίγο παρακάτω, να επιπλέει σε μια άλλη τρύπα στον πάγο.

Το πτώμα του Ρασπούτιν, αμέσως μετά την ανάσυρσή του από τον Νέβκα

Όταν το ανέσυραν, είδαν πως τα χέρια του Ρασπούτιν ήταν κοκαλωμένα σε υψωμένη θέση, κάνοντας όλους να πιστέψουν πως ήταν ακόμη ζωντανός κάτω από το νερό και πως προσπάθησε να λυθεί.Το πτώμα του Ρασπούτιν μεταφέρθηκε στην Ακαδημία Στρατιωτικής Ιατρικής όπου και του έγινε νεκροψία.

Στο σώμα του Ρασπούτιν βρέθηκε αλκοόλ, αλλά όχι δηλητήριο.Βρέθηκαν τρία τραύματα από σφαίρα.Η μία μπήκε στο σώμα από την αριστερή πλευρά του στήθους, τραυματίζοντας το στομάχι και το συκώτι του Ρασπούτιν.Η δεύτερη είχε είσοδο από τη δεξιά πλευρά της πλάτης, χτυπώντας τα νεφρά, και η τρίτη το κέντρο του μετώπου, πλήττοντας τον εγκέφαλο. Στους πνεύμονές του βρέθηκε ποσότητα νερού ικανή να δηλώσει πως ήταν ακόμα ζωντανός, όταν τον έριξαν στο ποτάμι.Ήταν εκπληκτικό και σοκαριστικό συνάμα, ότι ο άνθρωπος αυτός δηλητηριάστηκε, πυροβολήθηκε τρεις φορές σε ζωτικά όργανα, χτυπήθηκε αλύπητα με έναν αλτήρα και όταν τον πέταξαν στο ποτάμι ήταν ακόμα ζωντανός!

Ο Ρασπούτιν κηδεύτηκε, με μια μικρή τελετή, από τον Καθεδρικό ναό του Φεοντόροβ, στο Τσάρκοε Σέλο, στις 22 Δεκεμβρίου.

Τι έγινε μετά;

Ενώ οι δολοφόνοι βρίσκονταν υπό κατ’οίκον περιορισμό, λόγω της υψηλής κοινωνικής τους θέσης, πολλοί ήταν αυτοί που τους επισκέπτονταν ή έστελναν γράμματα, εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους και δίνοντάς τους συγχαρητήρια για την πράξη τους. Οι συνωμότες άρχισαν να πιστεύουν πως η δίκη τους θα τους αναγόρευε σε ήρωες. Ο Τσάρος, φοβούμενος ακριβώς το ίδιο, διέταξε να σταματήσουν οι ανακρίσεις και αποφάσισε πως δεν θα οδηγούσε τους δολοφόνους σε δίκη.Αν και το θύμα ήταν καλός φίλος και έμπιστος της αυτοκρατορικής οικογένειας, οι δολοφόνοι ήταν συγγενείς της.

Ο πρίγκιπας Γιουσούπωβ εξορίστηκε.

Ο Μεγάλος Δούκας Ντμίτρι Πάβλοβιτς στάλθηκε στην Περσία να πολεμήσει.Και οι δύο επέζησαν του πολέμου αλλά και της Επανάστασης που ακολούθησε.

Αν και οι σχέσεις του Ρασπούτιν με τον Τσάρο και την Τσαρίνα είχαν εξασθενήσει τη μοναρχία, η δολοφονία του ήρθε πολύ αργά ώστε να αναστρέψει την κατάσταση. Και, τελικά, η δολοφονία ενός μουζίκου από την αριστοκρατία, σφράγισε τη μοίρα της ρωσικής μοναρχίας.

Μέσα σε τρεις μήνες από τη δολοφονία ο Τσάρος θα υπέβαλε την παραίτησή του από το θρόνο και τον επόμενο χρόνο ολόκληρη η οικογένεια των Ρωμανώφ θα αντιμετώπιζε το εκτελεστικό απόσπασμα.

 

*Όλες οι ημερομηνίες στο κείμενο είναι με το παλιό ημερολόγιο. | Έγκλημα και Τιμωρία

Πηγή