Να μιλάς! Όχι με λέξεις!...Κοίτα λίγο πιο ψηλά από το μπόι σου!

 
Να μιλάς! Όχι με λέξεις! Χορταίνουν εύκολα τα αυτιά από τα λόγια! Αλλά με πράξεις! Πάντα διψάει η ψυχή να μαθαίνει από τις πράξεις!

Να δείχνεις! Όχι με τα χέρια! Βαριέται να κοιτάει το βλέμμα εκεί που του δείχνεις! Θέλει τις δικές του εικόνες να γνωρίσει! Αλλά με τη ζωή σου! Αυτό, έχει μεγάλο ενδιαφέρον!
Να εκπέμπεις το φως σου! Όχι επιδεικτικά! Ο εντυπωσιασμός γρήγορα γίνεται ανιαρός! Με ένα αναμμένο φακό σίγουρα δεν φωτίζεις το σύμπαν, αλλά όλο το σύμπαν μπορεί να σε προσέξει από τον αναμμένο σου φακό! 
Να διδάσκεις! Όχι τους άλλους! Κανείς δε σε έχει τοποθετήσει εκεί πάνω! Αλλά εσένα! Σε αυτήν σου την πορεία, το μόνο που έχεις να ξεπεράσεις είναι ο προηγούμενος εαυτός σου!

Αναρωτιέσαι άνθρωπε ποια είναι η δύναμή σου;
 Θεωρείς ότι είναι μηδενική; 
Μήπως η ανθρωπότητα, αποτελείται από ανθρώπους; 
Η κοινωνία, η πολιτική, η οικονομία, οι σχέσεις και η ιστορία όλη θα είχαν νόημα χωρίς τους ανθρώπους; 
Μήπως, λέω εγώ τώρα, είσαι ένας κρίκος αναγκαίος σε όλη αυτή την αλυσίδα; 
Ίσως απλά δεν το έχεις συνειδητοποιήσει; Και γι αυτό αντί για ενεργητικός είσαι παθητικός; 
Ευτυχώς κάποιοι σαν τον Γκάντι, τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, τον Μαντέλα, τον Ιησού, την Μητέρα Τερέζα, τον Τσε, και πολλούς άλλους, δεν αισθάνθηκαν αυτήν την αδυναμία!

Κοίτα λίγο πιο ψηλά από το μπόι σου! 
Το ύψος του κορμιού σου, δεν μπορείς να το ξεπεράσεις, αυτό ήταν προκαθορισμένο! 
Το ύψος όμως των επιδιώξεών σου, των επιθυμιών σου, των προσδοκιών σου, είναι ακαθόριστο.
 Εσύ ορίζεις το ταβάνι που θα έχεις. 
Εσύ γνωρίζεις το πόσο μακριά και ψηλά θες να κοιτάξεις.
 Εσύ οριοθετείς: θα πετάξεις μια πέτρα προς το φεγγάρι και ας πετύχεις έναν αετό ή θα κοιτάξεις να πετύχεις τον αετό και ίσως πιάσεις μόνο χώμα;

Dimitris Nomikos

πηγη