ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Στις 8 Ιουνίου του 1972 ένα αμερικανικό αεροπλάνο βομβάρδισε με βόμβες ναπάλμ το χωριό Trang Bang,  κοντά στην πόλη της  Saigon, στο νότιο Βιετνάμ. Ο βομβαρδισμός έγινε μετά από λάθος εκτίμηση ενός νοτιοβιετναμέζου πιλότου, ο οποίος πέρασε τους συμπατριώτες του για αντιπάλους στρατιώτες. Οι χωρικοί που ήταν στην περιοχή απλά παρακολουθούσαν μια θρησκευτική τελετή σε έναν ναό της περιοχής.
Πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν και έπαθαν εγκαύματα στο εν λόγω περιστατικό. Η συγκεκριμένη φωτογραφία, η οποία απεικονίζει μερικά παιδιά να τρέχουν αλλόφρονα, με τον τρόμο ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους κέρδισε το βραβείο Πούλιντζερ, ενώ ήταν η Φωτογραφία του Παγκόσμιου Τύπου για το έτος 1972. Το κοριτσάκι που φαίνεται στην εν λόγω φωτογραφία ήταν η Kim Phuc Phan Thi,  η οποία βρισκόταν στο ναό με την οικογένειά της. Κατά την διάρκεια της επίθεσης χάθηκαν πολλοί συγγενείς της, ενώ η ίδια έπαθε εγκαύματα, τα σημάδια των οποίων είναι ευδιάκριτα ακόμα και σήμερα πάνω στο σώμα της. Τι συνέβη όμως τελικά στο κοριτσάκι της φωτογραφίας; Ποια ήταν η μετέπειτα ζωή της;
Η Kim Phuc Phan Thi, μετά την νοσηλεία της στο νοσοκομείο και μετά τα όσα πέρασε για να ξεπεράσει το σοκ που υπέστη και τα τραύματά της, αποφάσισε να ακολουθήσει σπουδές στην Ιατρική. Ωστόσο δεν κατάφερε ποτέ να τελειώσει, καθώς το κομμουνιστικό καθεστώς του Βιετνάμ επέλεξε να την χρησιμοποιήσει ως σύμβολο προπαγάνδας κατά των δυτικών. Κατά την διάρκεια των σπουδών της ανακάλυψε τον χριστιανισμό και γεννήθηκε μέσα της η πίστη για τον Χριστό, καθώς και η πεποίθηση πως ο Θεός είχε για αυτήν ένα συγκεκριμένο σχέδιο.


Το 1992, κι ενώ δεν πίστευε πως θα κάνει ποτέ οικογένεια λόγω των σημαδιών από τα τραύματα που είχαν μείνει στο σώμα της, παντρεύτηκε έναν συμπατριώτητη στην Κούβα, τον Bui Huy Toan. Κατά την διάρκεια του μήνα του μέλιτός τους, διέφυγαν στον Καναδά και ζήτησαν πολιτικό άσυλο το οποίο και τους εδόθη. Έκτοτε, το κορίτσι της φωτογραφίας καθοδηγούμενο από την πίστη του στον Θεό και την αγάπη του για τους ανθρώπους, αφιέρωσε την ζωή της  στην προώθηση της ειρήνης και την παροχή ιατρικής και ψυχολογικής υποστήριξης σε παιδιά που είναι θύματα του πολέμου όπως πχ στην Ουγκάντα​​, το Ανατολικό Τιμόρ, την Ρουμανία, το Τατζικιστάν, την Κένυα, την Γκάνα και το Αφγανιστάν. Το 1994 η Ουνέσκο την όρισε Πρέσβειρα Ειρήνης. Έχει δώσει πολλές διαλέξεις και ομιλίες για τις εμπειρίες της αλλά και για την προστασία των παιδιών από την φρίκη του πολέμου. Σήμερα είναι 50 ετών και ζει στον Καναδά μαζί με τον άνδρα της και τους δυο της γιους.

” Η συγχώρεση  με απελευθέρωσε από το μίσος. Έχω ακόμα πολλά σημάδια στο σώμα μου και έντονο πόνο τις περισσότερες ημέρες αλλά η καρδιά μου είναι καθαρή. Η βόμβα Napalm είναι πολύ ισχυρή, αλλά η πίστη, η συγχώρεση και η αγάπη είναι πολύ πιο ισχυρές. Θα μπορούσαμε να μην έχουμε καθόλου πόλεμο, αν ο καθένας μας μπορούσε να μάθει πώς να ζει με την αληθινή αγάπη, την ελπίδα, και την συγχώρεση. Αν αυτό το μικρό κορίτσι στη φωτογραφία μπορεί να το κάνει, ρωτήστε τον εαυτό σας: Μπορείτε κι εσείς;”  (Kim Phuc, 2008)

 

πηγη

eoellas