Οι "Πηγάδες" του Μπούλκες: ο "Μελιγαλάς" της αριστεράς!

 

Υπάρχουν ουκ ολίγοι αριστεροί

εδώ στο Χ, που μας απειλούν με νέες "Πηγάδες". Να ευχαριστούν την τύχη, που δεν ζούσαν σε άλλες εποχές, γιατί μπορεί να κατέληγαν και οι ίδιοι στις Πηγάδες - και μάλιστα από συντρόφων χέρια!

 Το 1945, μετά τα Δεκεμβριανά, η ηγεσία του ΚΚΕ, σε συνεννόηση με τον Τίτο, έστειλε χιλιάδες στελέχη & μέλη του κόμματος στη Γιουγκοσλαβία, για να εκπαιδευθούν για τον "Τρίτο Γύρο". Εγκαταστάθηκαν στην πόλη Μπούλκες, στην οποία διέμεναν άτομα γερμανικής καταγωγής, τα οποία εκδιώχθηκαν μετά την ήττα της Γερμανίας στον πόλεμο.

 Το Μπούλκες είχε ειδικό καθεστώς αυτοδιοίκησης (Κομματικό Γραφείο Μπούλκες), υπό την καθοδήγηση της Κ.Ε. του ΚΚΕ και ειδικότερα των ηγετικών στελεχών Π. Ρούσου και Γ. Ιωαννίδη. Το ιδιότυπο αυτό κομμουνιστικό καθεστώς του Μπούλκες, είχε και δική του αστυνομία, την διαβόητη ΥΤΟ (Υπηρεσία Τάξης Ομάδας), με επικεφαλής τον Μιχάλη Πεχτασίδη, στέλεχος της δολοφονικής ΟΠΛΑ στην κατοχή & ανιψιό της Δόμνας, συζύγου του Ιωαννίδη.

 Ιδού το καθεστώς που είχε επιβάλλει ο Πεχτασίδης (Γ’ Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, 25/4/1951), με την έγκριση του Ζαχαριάδη - αλλά αυτό το αποκρύπτει η ανακοίνωση: «Η καθοδήγηση του Μπούλκες με επικεφαλής τον Μ. Πεχτασίδη, εφάρμοζε στρατοκρατικές τραμπουκικές-αντικομματικές μεθόδους καθοδήγησης, μέθοδες αστυνομικές, χαφιέδικες. Στο Μπούλκες επιβλήθηκε ένα καθεστώς φόβου, τρομοκρατίας και χαφιεδισμού. Κάθε προσπάθεια ελέγχου και κριτικής χαρακτηρίζονταν εχθρική ενέργεια και επακολουθούσαν μέτρα απομόνωσης, φτάνοντας μέχρι εγκλήματα σε βάρος αγωνιστών»

 

 Σ' αυτά τα εγκλήματα θα αναφερθούμε σήμερα & ιδιαίτερα στο πέταγμα των θυμάτων, σε Πηγάδες! Γράφει σχετικά ο Μάρκος Βαφειάδης, επικεφαλής του ΔΣΕ μέχρι το 1948, στα Απομνημονεύματά του: «Η καθοδήγηση με εντολή του Ιωαννίδη άρχισε ένα μακελειό με τη δολοφονία των αγωνιστών που κάτι το διαφορετικό τολμούσαν να λένε. Τους δολοφονημένους τους ρίχνανε σε κάποιο πηγάδι, κι όπως εξακριβώθηκε πολύ αργότερα, στο πηγάδι είχαν ριχτεί πάνω από 400 αγωνιστές»

 Επιβεβαιώνει ο Αλέκος Κουτσούκαλης, στέλεχος του ΚΚΕ, καπετάνιος του ΕΛΑΣ & μετέπειτα του ΔΣΕ, ο οποίος ήταν στο Μπούλκες: «Τους πιο επικίνδυνους τους εκτελούν και τους ρίχνουν στα πηγάδια» («Το χρονικό μιας τραγωδίας 1945-1949»).

 Παρακάτω, δίνει περισσότερες εξηγήσεις για τις «Πηγάδες» του Μπούλκες: «Το Μπούλκες είχε δεκάδες πηγάδια. Ύστερα από τις αιματηρές μάχες που διεξήχθησαν στην περιοχή, χάλασε η υδροδότηση, τα πηγάδια στέρεψαν και το λιγοστό νερό που υπήρχε σε μερικά ήταν γλυφό. Σ' αυτά τα πηγάδια έριχναν τους δολοφονημένους αγωνιστές και όχι σ' ένα πηγάδι. Αργότερα, από τη δυσωδία των αποσυντιθεμένων πτωμάτων, τα πηγάδια σκεπάστηκαν με τσιμεντόπλακες»

 Ρεπορτάζ στο Μπούλκες, έκανε το 2015, ο δημοσιογράφος της «Καθημερινής», Σταύρος Τζίμας. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στις 29/11/2015, υπό τον τίτλο «Πέταξαν πολύ κόσμο στα πηγάδια».

 Όπως του είπε ο δήμαρχος, Ράντομιρ Ζοταβιτς: «Τα πηγάδια δεν υπάρχουν πια. Τα επιχωμάτωσαν αργότερα όταν έγιναν αρδευτικά έργα και εκείνα που ήταν μέσα στο χωριό τα έκαναν βόθρους. Πάντως η κοινωνία ξέρει ότι σε κάποια από αυτά έριχναν σκοτωμένους οι Έλληνες. Φήμες λένε πως βρέθηκαν αργότερα 17 σκελετοί σ’ ένα πηγάδι. Χρόνια μετά, στο όργωμα των χωραφιών, οι γεωργοί έβρισκαν ανθρώπινα οστά»

 Κι όπως συμβαίνει πάντα στον σταλινισμό, στο τέλος οι θύτες έγιναν θύματα! Έτσι, μόλις ο Πεχτασίδης διαφώνησε για κάποιο θέμα με τον «Έλληνα Στάλιν» Ζαχαριάδη, ακολούθησε την τραγική μοίρα των θυμάτων του. Περιγράφει ο υποστράτηγος του ΔΣΕ, Βασίλης Γκανάτσιος (Χείμαρρος).: «Ενώ άρχισαν να μιλούν, πετάχτηκε ο Σεραφείμ με το τσεκούρι και τον χτύπησε δύο φορές. Μια από τη δεξιά πλευρά στον λαιμό και μια από την αριστερή. Του έκοψε το κεφάλι. Έβαλαν τον λαιμό από το ακέφαλο πτώμα σε μια λεκάνη η οποία γέμισε με αίμα. Από κάτω είχαν έτοιμο ένα κάρο. Τον φόρτωσαν τυλιγμένο σε μια κουβέρτα και τον πέταξαν σε κάποιο πηγάδι. Έριξαν κόσμο στα πηγάδια...»

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ