Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Ιράν: Το τετράγωνο που αλλάζει τον κόσμο

 

Η Νοτιοανατολική Ασία βρέθηκε ακριβώς

στο επίκεντρο των διεθνών σχέσεων για μια ολόκληρη εβδομάδα, δηλαδή τρεις διαδοχικές συνόδους κορυφής: Σύνοδος Κορυφής της Ένωσης Εθνών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN) στην Πνομ Πενχ, Σύνοδος Κορυφής της Ομάδας των 20 (G20) στο Μπαλί και η Ασία- Σύνοδος Κορυφής Οικονομικής Συνεργασίας Ειρηνικού (APEC) στην Μπανγκόκ.
Δεκαοκτώ κράτη που αντιπροσωπεύουν περίπου το ήμισυ της παγκόσμιας οικονομίας που εκπροσωπούνται στην πρώτη δια ζώσης σύνοδο κορυφής ASEAN μετά την πανδημία Covid-19 στην Καμπότζη: η ASEAN 10, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Κίνα, η Ινδία, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία, γράφει ο γνωστός γεωπολιτικός αναλυτής Pepe Escobar.
Με χαρακτηριστική ασιατική ευγένεια, ο πρόεδρος της συνόδου κορυφής, ο πρωθυπουργός της Καμπότζης Houn Sen (ή «Κολομβιανός», σύμφωνα με τον αποκαλούμενο «ηγέτη του ελεύθερου κόσμου»), είπε ότι η συνεδρίαση της ολομέλειας ήταν κάπως θερμή, αλλά η ατμόσφαιρα δεν ήταν τεταμένη: «Οι ηγέτες μίλησαν με ώριμο τρόπο, κανείς δεν έφυγε».
Εναπόκειτο στον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Sergei Lavrov να εκφράσει τι ήταν πραγματικά σημαντικό στο τέλος της συνόδου κορυφής.
Ενώ επαίνεσε την «περιεκτική, ανοιχτή, ισότιμη δομή ασφάλειας και συνεργασίας στην ASEAN», ο Lavrov τόνισε πώς η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ «θέλουν να στρατιωτικοποιήσουν την περιοχή προκειμένου να ανασχέσουν τα συμφέροντα της Ρωσίας και της Κίνας στον Ινδο-Ειρηνικό».
Μια εκδήλωση αυτής της πολιτικής είναι το πώς «η AUKUS στοχεύει ανοιχτά σε αντιπαράθεση στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας», είπε.

Στόχος η Κίνα

Ο Lavrov τόνισε επίσης πώς η Δύση, μέσω της στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, αποδέχεται την ASEAN «μόνο ονομαστικά» ενώ προωθεί μια εντελώς «ασαφή» ατζέντα.
Είναι σαφές πως το ΝΑΤΟ «έχει κινηθεί προς τα ρωσικά σύνορα αρκετές φορές και τώρα δήλωσε στη σύνοδο κορυφής της Μαδρίτης ότι έχει αναλάβει την παγκόσμια ευθύνη». Αυτό μας οδηγεί στο πιο σημαντικό: «Το ΝΑΤΟ μετακινεί τη γραμμή άμυνάς του στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας».
Και, πρόσθεσε ο Lavrov, το Πεκίνο έχει την ίδια εκτίμηση. Εδώ, συνοπτικά, είναι το κοινό «μυστικό» της σημερινής γεωπολιτικής μας πυράκτωσης.
Η νούμερο ένα προτεραιότητα της Ουάσιγκτον είναι η Κίνα.
Αυτό συνεπάγεται τον αποκλεισμό της ΕΕ από το να πλησιάσει τους βασικούς μοχλούς της Ευρασίας –την Κίνα, τη Ρωσία και το Ιράν– που συμμετέχουν στην οικοδόμηση του μεγαλύτερου περιβάλλοντος ελεύθερου εμπορίου/συνδεσιμότητας στον κόσμο.
Προσθέτοντας στον επί δεκαετίες υβριδικό πόλεμο εναντίον του Ιράν, η άπειρη οπλοποίηση της ουκρανικής μαύρης τρύπας ταιριάζει στα αρχικά στάδια της μάχης.
Για τις ΗΠΑ, το Ιράν δεν θα πρέπει επ’ ουδενί γίνει πάροχος φθηνής, ποιοτικής ενέργειας στην ΕΕ.
Και παράλληλα, η Ρωσία πρέπει να αποκοπεί από την Ε.Ε.
Το επόμενο βήμα είναι να αναγκαστεί η ΕΕ να αποκοπεί από την Κίνα.
Ο βασικός στόχος των ΗΠΑ είναι η Κίνα αλλά για να της επιτεθούν με πρόσχημα την Ταϊβάν θα πρέπει πρώτα η Ρωσία πρέπει να αποδυναμωθεί, μέσω της εργαλειοποίησης (και της καταστροφής) της Ουκρανίας.
Και σε όλη τη διάρκεια του σεναρίου, η Ευρώπη απλά δεν έχει αντιπρόσωπο.

Ο Putin, ο Raeisi και ο Erdogan

Η πραγματική ζωή στους βασικούς κόμβους της Ευρασίας αποκαλύπτει μια εντελώς διαφορετική εικόνα.
Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η συνάντηση του ανώτατου αξιωματούχου ασφαλείας της Ρωσίας Nikolai Patrushev και του Ιρανού ομολόγου του Ali Shamkhani την περασμένη εβδομάδα.
Συζήτησαν όχι μόνο θέματα ασφάλειας, αλλά και εμπορικά ζητήματα.
Η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου του Ιράν (NIOC) θα υπογράψει συμφωνία 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων τον επόμενο μήνα με την Gazprom, παρακάμπτοντας τις κυρώσεις των ΗΠΑ και θα περιλαμβάνει την ανάπτυξη δύο κοιτασμάτων φυσικού αερίου και έξι πετρελαίου, ανταλλαγές φυσικού αερίου και προϊόντων πετρελαίου, έργα LNG και την κατασκευή αγωγούς αερίου.

Η πολυπολική «τρόικα Ιράν-Ρωσίας-Τουρκίας» επισκιάζει τον «μονοπολικό Joe Biden»

Αμέσως μετά τη συνάντηση Patrushev-Shamkhani, ο Putin κάλεσε τον Ιρανό ομόλογό του Ebrahim Raeisi να διατηρήσει την «αλληλεπίδραση στην πολιτική, το εμπόριο και την οικονομία, συμπεριλαμβανομένων των μεταφορών και της επιμελητείας», σύμφωνα με το Κρεμλίνο.
Ο Patrushev υποστήριξε απερίφραστα την Τεχεράνη για την τελευταία περιπέτεια της έγχρωμης επανάστασης που διαπράχθηκε στο πλαίσιο του ατελείωτου υβριδικού πολέμου των ΗΠΑ.
Το Ιράν και η Ευρασιατική Οικονομική Ένωση διαπραγματεύονται μια Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου (ΣΕΣ) παράλληλα με τις συμφωνίες ανταλλαγής με το ρωσικό πετρέλαιο. Σύντομα, το SWIFT ενδέχεται να παρακαμφθεί εντελώς.

Ο γεωπολιτικός ρόλος της Τουρκίας

Ταυτόχρονα με το τηλεφώνημα του Putin ο Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan κάνοντας τη δική του διπλωματική κίνηση και μόλις επέστρεφε από μια σύνοδο κορυφής τουρκικών εθνών στη Σαμαρκάνδη – τόνισε ότι οι ΗΠΑ και η συλλογική Δύση επιτίθενται στη Ρωσία «σχεδόν χωρίς όρια».
Ο Erdogan κατέστησε σαφές ότι η Ρωσία είναι ένα «ισχυρό» κράτος και επαίνεσε τη «μεγάλη αντίστασή» της.
Η απάντηση ήρθε ακριβώς 24 ώρες αργότερα.
Οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες διέκοψαν το ανθρωποκυνηγητό επισημαίνοντας ότι η τρομοκρατική βομβιστική επίθεση στον μονίμως πολυσύχναστο πεζόδρομο Istiklal στην Κωνσταντινούπολη στις 13/11/2022 σχεδιάστηκε στο Κομπάνι στη βόρεια Συρία, στην οποία ουσιαστικά δραστηριοποιούνται ΗΠΑ.
Αυτό συνιστά de facto πολεμική πράξη και μπορεί να προκαλέσει σοβαρές συνέπειες, συμπεριλαμβανομένης μιας βαθιάς αναθεώρησης της παρουσίας της Τουρκίας εντός του ΝΑΤΟ.

Η στρατηγική συμμαχία Ρωσίας - Ιράν

Η στρατηγική συμμαχία Ρωσίας-Ιράν εκδηλώνεται πρακτικά ως ιστορικό αναπόφευκτο.
Υπενθυμίζει την εποχή που η πρώην ΕΣΣΔ βοήθησε στρατιωτικά το Ιράν μέσω της Βόρειας Κορέας, μετά από έναν επιβεβλημένο αποκλεισμό ΗΠΑ και Ευρώπης.
Οι δύο χώρες πάνε στο επόμενο επίπεδο. Η Μόσχα και η Τεχεράνη αναπτύσσουν μια κοινή στρατηγική για να ξεπεράσουν τις κυρώσεις από τη συλλογική Δύση.
Το Ιράν, σε τελική ανάλυση, έχει ένα απολύτως εκπληκτικό ρεκόρ συντριβής παραλλαγών της «μέγιστης πίεσης» σε κομμάτια.
Επίσης, τώρα συνδέεται με μια στρατηγική πυρηνική ομπρέλα που προσφέρεται από τα «RICs» στα BRICS (Ρωσία, Ινδία, Κίνα).
Έτσι, η Τεχεράνη μπορεί τώρα να σχεδιάσει να αναπτύξει το τεράστιο οικονομικό της δυναμικό στο πλαίσιο των BRI, SCO, INSTC, της Eurasia Economic Union (EAEU) και της Εταιρικής Σχέσης Ευρύτερης Ευρασίας υπό τη Ρωσία.
Το παιχνίδι της Μόσχας είναι καθαρά πολύπλοκο: η δέσμευση σε μια στρατηγική πετρελαϊκή συμμαχία υψηλού επιπέδου με τη Σαουδική Αραβία, ενώ παράλληλα εμβαθύνει τη στρατηγική της συνεργασία με το Ιράν. Αμέσως μετά την επίσκεψη του Patrushev, η Τεχεράνη ανακοίνωσε την ανάπτυξη ενός εγχώριου προγράμματος υπερηχητικού βαλλιστικού πυραύλου, αρκετά παρόμοιου με το ρωσικό KH-47 M2 Khinzal.
Και η άλλη σημαντική είδηση ήταν από άποψη συνδεσιμότητας: η ολοκλήρωση τμήματος μιας σιδηροδρομικής γραμμής από το στρατηγικό λιμάνι Chabahar έως τα σύνορα με το Τουρκμενιστάν. Αυτό σημαίνει επικείμενη απευθείας σιδηροδρομική σύνδεση με τη σφαίρα της Κεντρικής Ασίας, της Ρωσίας και της Κίνας.
Προσθέστε σε αυτό τον κυρίαρχο ρόλο του ΟΠΕΚ+, την ανάπτυξη των BRICS+ και την πανευρασιατική προσπάθεια για το εμπόριο την ασφάλεια και τις επενδύσεις σε ρούβλι, γιουάν, ριάλ κ.λπ.
Υπάρχει επίσης το γεγονός ότι η Τεχεράνη δεν θα μπορούσε να ενδιαφέρεται λιγότερο για την ατελείωτη συλλογική αναβλητικότητα της Δύσης σχετικά με το Κοινό Ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσης (JCPOA), κοινώς γνωστό ως πυρηνική συμφωνία του Ιράν: αυτό που πραγματικά έχει σημασία τώρα είναι η εμβάθυνση της σχέσης με τους «RICs» στο BRICS.
Η Τεχεράνη αρνήθηκε να υπογράψει ένα νέο σχέδιο πυρηνικής συμφωνίας της ΕΕ στη Βιέννη. Οι Βρυξέλλες εξοργίστηκαν.
Το ιρανικό πετρέλαιο δεν θα «σώσει» την Ευρώπη, αντικαθιστώντας το ρωσικό κάτω από ένα παράλογο ανώτατο όριο που θα επιβληθεί τον επόμενο μήνα.
Και η Ουάσιγκτον εξοργίστηκε γιατί πόνταρε στις εσωτερικές εντάσεις να διχάσει τον ΟΠΕΚ.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, δεν είναι περίεργο ότι οι ΗΠΑ συμπεριφέρονται παντελώς αμήχανα.

Αραβικός κόσμος και οικονομία

Επιστροφή στην πραγματική οικονομία –όπως και στο μέτωπο του φυσικού αερίου– τα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας, του Ιράν και της Τουρκίας διαπλέκονται όλο και περισσότερο. και αυτό είναι βέβαιο ότι θα επηρεάσει τις εξελίξεις στη Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη και θα είναι βασικός παράγοντας για τη διευκόλυνση της επανεκλογής του Erdogan το επόμενο έτος.
Ως έχει, το Ριάντ για όλους τους πρακτικούς σκοπούς πραγματοποίησε έναν εκπληκτικό ελιγμό 180 μοιρών εναντίον της Ουάσιγκτον μέσω του ΟΠΕΚ+. Αυτό μπορεί να σημαίνει, έστω και με στρεβλό τρόπο, την έναρξη μιας διαδικασίας ενοποίησης των αραβικών συμφερόντων, υπό την καθοδήγηση της Μόσχας.
Δεν έχουν συμβεί πιο περίεργα πράγματα έχουν συμβεί στη σύγχρονη ιστορία. Τώρα φαίνεται ότι είναι η ώρα για τον αραβικό κόσμο να είναι επιτέλους έτοιμος να ενταχθεί στο τετράγωνο που έχει πραγματικά σημασία: Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Ιράν.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ