Το να ζεις και ν' αγωνίζεσαι για την πατρίδα σου...

 

Κάποιοι "λερώνουμε τα χέρια μας" γράφοντας πικρές σκληρές αλήθειες και δεχόμαστε και τα πυρά των άλλων, λες και άλλη δουλειά δεν είχαμε, να ασχολούμαστε με τους λαθρομετανάστες και τους βρομύλους λιγδιάρηδες που μας κυβερνούν
Και τα ακούμε κι από πάνω. Λες και δεν έχουμε εμείς ψυχή και οίκτο και συμπόνοια και ανήκουμε όλοι σε κάποια μυστηριώδη εθνικιστική συνωμοσία, που αποσκοπεί σε μεγάλες ιδέες και μεγάλες πατρίδες.
Πρέπει να πετάξουμε όλοι τις παρωπίδες επιτέλους... 
Και να καταλάβουμε:
Πως η σιωπή είναι συνενοχή.
Πως η αγάπη στην πατρίδα, είναι και αγάπη στο συνάνθρωπο, τον όμοιο, τον ομόγλωσσο. Πατρίδα δεν είναι οι κάμποι και τα λαγκάδια, αλλά όλοι όσοι έχουν κοινή καταγωγή με μας, ο γείτονας και ο ξενιτεμένος στην Αυστραλία γιος του. 
Πως υπάρχουμε μόνον, επειδή κάποιοι πρόγονοί μας αγαπούσαν την πατρίδα και θυσιάστηκαν, όχι για τους κάμπους και τις βραχονησίδες, αλλά για τους ομοίους τους και τα παιδιά τους.
Πως η μηχανή της παγκόσμιας οικονομίας θέλει να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της και αυτό θα επιτευχθεί όταν αφανιστεί κάθε συνήθεια αντίθετη προς την αριστοποίηση του κέρδους. Σύνορα πατρίδες ήθη και έθιμα, αξίες και ιδανικά. Όλα στο διάολο θα πάνε, ο άνθρωπος του αύριο, είναι ένας στείρος χοντρός παστωμένος σε ένα καναπέ, να χλαπακιάζει σαβούρες, βλέποντας τσόντα ή ποδόσφαιρο. Που ζει μια ψεύτικη ζωή, πίσω από μια οθόνη, χεσμένος από το φόβο του, για αρρώστιες, ληστές, τρομοκράτες, φόρους, κατακλυσμούς και τελικά φοβάται τους ανθρώπους, όσο και το ευνουχισμένο κατοικίδιό σας φοβάται τα άλλα ζώα, γιατί ποτέ δεν βγήκε από το σαλόνι σας.
Εμείς είμαστε τα κατοικίδια της παγκοσμιοποίησης. Κάνε τούμπα... όρμα... κάτσε... obey. 
Το τέρας έχει ξεφύγει από το εργαστήριο του Δρ. Φρανκεστάιν και σκοτώνει. Σκοτώνει λαούς και παραδόσεις χιλιετιών και για στρατό χρησιμοποιεί έναν άξονα σκοταδισμού, αποτελούμενο από τις πιο βρωμερές και καταστροφικές ιδεολογίες: το μαρξισμό και το ισλάμ, που έδεσαν μεταξύ τους και συμμαχούν, ώστε να εξοντώσουν εκείνους που μισούν, δηλαδή όποιον δεν ανήκει στο δόγμα τους και μετά βλέπουμε.

Δεν είμαστε ούτε μαλάκες, ούτε συνωμοσιοληπτικοί, ούτε χριστιανοταλιμπάν, ούτε νεοναζιστές, ούτε οπαδοί κάποιου αυτοαποκαλούμενου "εθνοσωτήρα"... Κανένα ταμπελάκι δεν στέκεται στο πέτο μας. Είμαστε κάτι παραπάνω και καλύτερο από όλα αυτά. 
Είμαστε άνθρωποι και θέλουμε να παραμείνουμε άνθρωποι και τον άνθρωπο διακρίνει από τα κτήνη ο οίκος και το γένος. Η οικογένεια. Η πατρίδα και τα σύνορα που την προσδιορίζουν. Η κοινή αντίληψη περί Άμυνας και διατήρησης των παραδόσεων και των θεσμών. Ο διαρκής αγώνας για τη βελτίωσή τους. 
Ανθρωπάκια που το βουλώνετε και κοιτάτε τη δουλειά σας, κρίνοντας πως τα πράγματα έτσι έχουν και δεν υπάρχει γυρισμός, να θυμάστε, ότι στο παρελθόν άπειρες αυτοκρατορίες προσπάθησαν το ίδιο που προσπαθεί σήμερα η αυτοκρατορία του χρήματος και απέτυχαν. Τσακίστηκαν και εξαφανίστηκαν. 
Μην πάρετε τα όπλα να επαναστατήσετε ενάντια στη χούντα, όπως σας επιτάσσει και νομιμοποιεί το άρθρο 120 του Συντάγματος, πάρτε το γαμημένο θάρρος να διαμορφώσετε γνώμη και να την πείτε εδώ, έξω, στην πλατεία, στο λεωφορείο και όπου μπορείτε και το φέρνει η κουβέντα. 
Βγείτε από την κρυψώνα σας. 
Το μόνο που θέλουμε είναι να ζήσουμε ειρηνικά, να έχουμε ένα τίμιο τρόπο να βγάλουμε το ψωμί μας, να μην κινδυνεύουμε να μας σφάξουν για μια κάμερα, να έχουμε ένα κράτος που να μας αντιμετωπίζει ως ίσους και ομότιμους απέναντι στους νόμους και μια δικαιοσύνη που να τους εφαρμόζει άμεσα και αποτελεσματικά. 
Και αυτά πρέπει να τα διεκδικήσουμε ακόμα και με εξέγερση και αιματοχυσία, μα αν δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι, τουλάχιστον ένα κλικ και κοινοποίηση του κειμένου, εφόσον συμφωνείτε, φτάνει για τώρα. Παρακαλώ, χωρίς το όνομά μου: Αν σας εκφράζουν τα παραπάνω, βάλτε ο καθένας το δικό του.

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ