Δέκα ''σατανικές'' προσωπικότητες που διέπραξαν φρικιαστικά εγκλήματα και δεν καταδικάστηκαν

 


Δέκα από τις πιο σατανικές προσωπικότητες που διέπραξαν φρικιαστικά εγκλήματα και δεν καταδικάστηκαν ποτέ, ο καθένας τους για διαφορετικό λόγο.
Η 22χρονη Elizabeth Short που αργότερα πήρε το παρατσούκλι "μαύρη Ντάλια", βρέθηκε κτηνωδώς δολοφονημένη σε ένα
πάρκο στο Λος Άντζελες την 15 Ιανουαρίου 1947. Το σώμα της βρέθηκε γυμνό και ήταν διαμελισμένο στα δύο κατά μήκος της μέσης. Το αίμα της είχε στραγγιστεί και οι γωνίες των χειλιών της είχαν κοπεί.
Λόγω της απουσίας του αίματος από το τόπο που βρέθηκε, θεωρείται ότι σκοτώθηκε κάπου αλλού. Ούτε ο δολοφόνος, ούτε το κίνητρο βρέθηκαν ποτέ.
Η ιστορία της είναι γνωστή μέσα από την κινηματογραφική της μεταφορά και αποτελεί ένα φονικό που μπήκε στο "αρχείο". Παρακάτω μπορείτε να δείτε 10 υποθέσεις δολοφόνων που παρότι διέπραξαν στυγερά εγκλήματα, δεν καταδικάστηκαν ποτέ. Ανάμεσα τους και η υπόθεση της ρατσιστικής δολοφονίας του Emett Till που γυρίζεται σε ταινία.


Issei Sagawa: Σήμερα ζει και εργάζεται ως συγγραφέας και φωτογράφος στο Τόκιο όμως το απόγευμα της 13ης Ιούνη του 1981 η αστυνομία στο Παρίσι ανακάλυψε στον καταψύκτη του σπιτιού του τα απομεινάρια μιας γυναίκας που είχε σκοτώσει και έτρωγε επί τρεις ημέρες. O Sagawa κατάφερε να μην καταδικαστεί λόγω «κενών» στο νομικό πλαίσιο που αφορά σε τέτοιου είδους εγκλήματα.
Το απόγευμα της 13ης Ιούνη του 1981, ο Ισέι πήγε στο περίφημο δάσος της Βουλόνης, ένα πάρκο στα περίχωρα του Παρισιού, μεταφέροντας δύο βαλίτσες οι οποίες περιείχαν το διαμελισμένο σώμα μιας Ολλανδέζας καλλονής ονόματι Ρενέ Χάρτεβελτ. Οι περαστικοί αντιλήφθηκαν ότι κάτι περίεργο συμβαίνει και ειδοποίησαν την αστυνομία η οποία και τον συνέλαβε. Τα ευρήματα στο σπίτι του ήταν αποτρόπαια. Ωστόσο στον Sagawa απεδόθη το ακαταλόγιστο και εν συνεχεία εισήλθε σε ψυχιατρική κλινική στο Παρίσι, για να επιστρέψει λίγο καιρό αργότερα στη γενέτειρά του Ιαπωνία. Στην Ιαπωνία, χαρακτηρίστηκε "σώας τα φρένας, αλλά επικίνδυνος". Πέρασε μερικό χρονικό διάστημα σε άσυλο απ' όπου εξήλθε την 12η Αυγούστου του 1986 και από τότε ζει ελεύθερος.

Isaac Turnbaugh: Το 2002 ο  Isaac Turnbaugh κατηγορήθηκε ότι σκότωσε έναν συνάδελφο του, τον Declan Lyons. Οι δύο άντρες δούλευαν στο εστιατόριο American Flatbread του Waitsfield. Ο Lyons είχε βρεθεί νεκρός στις 12 Απριλίου του 2002. Ένα μήνα μετά το φονικό, ο Isaac εξομολογήθηκε σε φίλους του ότι είχε σκοτώσει τον συνάδελφο του. Ένας από τους φίλους του το είπε στη μητέρα του και εκείνη επικοινώνησε με τις αρχές. Ο Turnbaugh αρχικά αρνήθηκε τη δολοφονία αλλά τελικά ομολόγησε. Το 2004 αθωώθηκε καθώς το δικαστήριο έκρινε πως δεν είχε συνείδηση της πράξης του μιας και είχε καταναλώσει πολλά "μαγικά μανιτάρια".

George Michael Zimmerman: Ο George Zimmerman, πρώην μέλος μιας ομάδας εθελοντών ασφαλείας του Σάνφορντ στη Φλόριντα, είναι ο άνθρωπος που πυροβόλησε και σκότωσε τον άοπλο αφροαμερικανό έφηβο Τρέιβον Μάρτιν. Στις 14 Ιουλίου του 2013 αθωώθηκε από το δικαστήριο. Οι  δικηγόροι του, υποστήριξαν ότι ενήργησε ενώ βρισκόταν σε αυτοάμυνα και η χρήση βίας ήταν δικαιολογημένη. Η αθώωση του προκάλεσε έντονη συζήτηση σχετικά με τις φυλετικές διακρίσεις στις ΗΠΑ. Πορείες διαμαρτυρίας οργανώθηκαν κατά τη διάρκεια της νύχτας σε αρκετές πόλεις, όπως το Σαν Φρανσίσκο, τη Φιλαδέλφεια, το Σικάγο, την Ουάσινγκτον και την Ατλάντα. Ήταν η αρχή του κινήματος "Black Lives Matter".

Gonzalo Sánchez de Lozada: Τον Οκτώβριο του 2003 ο τότε πρόεδρος της Βολιβίας έστειλε οπλισμένους άνδρες εναντίον πολιτών που διαδήλωναν ειρηνικά εναντίον του. Ο τραγικός απολογισμός της βίαιης καταστολής ήταν 67 νεκροί και πάνω από 400 τραυματίες. Ο πρώην πρόεδρος της χώρας διέφυγε στις ΗΠΑ όπου και έλαβε άσυλο. Δεν δικάστηκε ποτέ για το έγκλημα του. Το 2007 καταδικάστηκε ερήμην από το ανώτατο δικαστήριο της Βολιβίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αρνούνται την έκδοση του. Απέναντι στον δολοφόνο ακροδεξιό πρώην πρόεδρο, είχε τότε αναδειχθεί ο Έβο Μοράλες.

Ο πρέσβης της Μιανμάρ: Το 1979 ο πρέσβης της Μιανμάρ στη Σρι Λάνκα ανακάλυψε ότι η σύζυγος του τον απατούσε με έναν ντόπιο μουσικό. Την πυροβόλησε και την έκαψε στην αυλή της πρεσβείας. Άνδρες της αστυνομίας και πολίτες είδαν το μακάβριο έγκλημα. Παρόλα αυτά οι τοπικές αρχές δεν μπορούσαν να επέμβουν καθώς το φονικό έγινε μέσα στον χώρο της πρεσβείας. Ο πρέσβης φυγαδεύτηκε κρυφά από την κυβέρνηση της χώρας του και δεν καταδικάστηκε ποτέ.

Leigh Ann Sabine: Η Leigh Ann Sabine έλιωσε το κρανίο του άνδρα της με ένα διακοσμητικό που βρισκόταν δίπλα στο κρεβάτι του ζευγαριού, έναν πέτρινο βάτραχο. Στη συνέχεια τον μετέτρεψε σε μούμια, κρατώντας τη σορό για 18 χρόνια στο σπίτι τους. Το πτώμα βρέθηκε τυλιγμένο μέσα σε πλαστικές σακούλες, δεμένο με σχοινιά και ντυμένο με τις πιτζάμες που φορούσε όταν δολοφονήθηκε, σύμφωνα με την αναφορά της αστυνομίας. Η 74χρονη είχε διαπράξει το "τέλειο έγκλημα". Η μούμια του συζύγου της βρέθηκε μετά το θάνατό της, όταν καθαρίστηκε το σπίτι της. Το ζευγάρι είχε μεταναστεύσει τη δεκαετία του 1960 στη Νέα Ζηλανδία, το 1980 όμως επέστρεψε στη Βρετανία, εγκαταλείποντας τα πέντε παιδιά τους σε ίδρυμα. Η αστυνομία θεωρεί την Sabine τη μόνη ύποπτη για το φόνο του άνδρα της.

Ο δικτάτορας της Ινδονησίας: Ή αλλιώς, Σουχάρτο. Οργάνωσε πραξικόπημα το 1965 και με το στρατό περικύκλωσε την πρωτεύουσα, ενώ ανέλαβε την αρχηγία του Γενικού Επιτελείου και το υπουργείο Στρατιωτικών. Καταδίωξε τους κομμουνιστές σκοτώνοντας και διαπράττοντας εγκλήματα εναντίον τους την περίοδο 1965-66και κήρυξε έκπτωτο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Σουκάρνο. Πάνω από 300.000 άνθρωποι υπολογίζεται ότι σκοτώθηκαν κατά τους διωγμούς του 1965.
Στις 18 Οκτωβρίου του 1965 κήρυξε εκτός νόμου το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ινδονησίας. Ο στρατός εξαπέλυσε διωγμούς σε βάρος όχι μόνο των κομμουνιστών αλλά και των Κινέζων, όπως επίσης και εναντίον του έκπτωτου Προέδρου Σουκάρνο. Στις 12 Μαρτίου του 1967 ανέλαβε την προεδρία και τη διακυβέρνηση της χώρας και εξελέγη επίσημα στις 21 Μαρτίου 1968 για την πρώτη μιας σειράς προεδρικών θητειών.

Επεδίωξε και πέτυχε την ειρήνευση με τη Μαλαισία, διέκοψε τις σχέσεις της χώρας του με τη Σοβιετική Ένωση και ανέπτυξε καλές σχέσεις με τα κράτη της Δύσης και τις ΗΠΑ. Από το 1968 κατείχε το αξίωμα του Προέδρου. Το 1975 η εισβολή της χώρας του στο Ανατολικό Τιμόρ και η παράνομη προσάρτηση και κατοχή του, που συνοδεύτηκε από καταγγελίες για γενοκτονία του εκεί πληθυσμού, αμαύρωσαν περαιτέρω την εικόνα του Σουχάρτο. Το 1987 διεξήχθησαν εκλογές και το κόμμα "Γκολκάρ", του οποίου ηγούνταν, κέρδισε την πλειοψηφία. Το κόμμα αυτό ήρθε πρώτο και στις εκλογές του 1992.
Ο Σουχάρτο επανεξελέγη το 1993 για την έκτη πενταετή θητεία του στην προεδρία της χώρας και το 1998 για έβδομη πενταετή θητεία. Η εφαρμογή, όμως, μέτρων λιτότητας από τον ίδιο ενδυνάμωσε τη δυσαρέσκεια του λαού προς το πρόσωπό του. Στις 21 Μαΐου 1998 παραιτήθηκε υπέρ του αντιπροέδρου Γιουσούφ Χαμπίμπι, έπειτα από εβδομάδες πολύνεκρων εκδηλώσεων διαμαρτυρίας στην Τζακάρτα. Τον Μάιο του 2000 τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό για λόγους ασφαλείας, λόγω των συνεχιζόμενων συγκρούσεων της αστυνομίας με τους φοιτητές, που ζητούσαν την άμεση προσαγωγή του σε δίκη για διαφθορά και κατάχρηση εξουσίας, στο κέντρο της Τζακάρτας. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου προσέφυγε στη δικαιοσύνη με αίτημα να παύσει η διεξαγωγή έρευνας σε βάρος του για διαφθορά και να αρθούν τα περιοριστικά μέτρα που του είχαν επιβληθεί. Μάλιστα, σύμφωνα με την Οργάνωση "Διεθνής Διαφάνεια", ο Σουχάρτο διασπάθισε δημόσιο χρήμα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο ηγέτη στον κόσμο. Στη διάρκεια της 32ετούς κυριαρχίας του, διασπάθισε 15-35 δισ. δολάρια ΗΠΑ. Ο Σουχάρτο πέθανε σε ηλικία 86 ετών στις 27 Ιανουαρίου του 2008 και στη χώρα κηρύχθηκε εθνικό πένθος. Οι ΗΠΑ τον χαρακτήρισαν "ιστορική φυσιογνωμία". Δεν καταδικάστηκε ποτέ για τα εγκλήματα του.

Casey Anthony: Η υπόθεση της νεαρής μητέρας Casey Anthony από τη Φλόριντα προκάλεσε τις μεγαλύτερες αντιδράσεις της κοινής γνώμης των ΗΠΑ, μετά τη δίκη του O.J. Simpson, ειδικά όταν η Anthony δεν βρέθηκε ένοχη για το θάνατο της μικρής κόρη της Caylee. Η Casey κατηγορήθηκε πως νάρκωσε την μικρή της κόρη με χλωροφόρμιο και της προκάλεσε ασφυξία δένοντας κολλητική ταινία πάνω από τη μύτη και το στόμα της. Ωστόσο ποτέ δεν βρέθηκαν επαρκή στοιχεία για να αποδειχθεί ότι εκείνη ήταν η δολοφόνος του παιδιού της.
Τα στοιχεία εναντίον της ήταν καταιγιστικά, και μάλιστα σηματοδοτούσαν νέα εποχή στην επιστημονικά τεκμηριωμένη εξέταση αποδείξεων. Ίχνη χλωροφορμίου βρέθηκαν στο αμάξι, και αναζητήσεις στο Google με τις φράσεις "πώς να φτιάξετε χλωροφόρμιο", "κάταγμα λαιμού" και "θάνατος από ασφυξία" βρέθηκαν στο ιστορικό του υπολογιστή στο σπίτι της Casey.
Οι σακούλες και η κολλητική ταινία που βρέθηκαν στο αυτοκίνητό της ήταν ίδιες με εκείνες που βρέθηκαν στο σπίτι όπου έμενε με τους γονείς της. Για τον κόσμο, ο δολοφόνος της μικρής Caylee, ήταν η μητέρα της.

Το έγκλημα της πορτοκαλάδας: Στις 16 Μαρτίου 1991 μία 15χρονη αφροαμερικάνα, η Latasha Harlins, είχε πάει να αγοράσει μια πορτοκαλάδα από ένα κορεάτικο μαγαζί. Άρχισαν κάποια στιγμή να λογομαχούν με την ιδιοκτήτρια και ενώ η Latasha είχε τα χρήματα να πληρώσει, η Κορεάτισσα καταστηματάρχης την πυροβόλησε στο κεφάλι και η μικρή έπεσε στο πάτωμα νεκρή με τα 1.79 δολάρια στο χέρι. Το δικαστήριο επέβαλε μια μικρή ποινή στην Κορεάτισσα, μόλις 500 δολαρίων. Το δικαστήριο έκρινε πως η έφηβη είχε πρόθεση να κλέψει το κατάστημα παρότι δεν αποδείχθηκε κάτι τέτοιο από το κλειστό κύκλωμα καμερών. Η γυναίκα - δολοφόνος απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες της ανθρωποκτονίας από πρόθεση καθώς "διαπιστώθηκε" πως ήταν σε αυτοάμυνα.

Η υπόθεση του Emett Till: Στα 14 χρόνια του, τον απήγαγαν και τον σκότωσαν με μαρτυρικό τρόπο. Ο Roy Bryant και ο ετεροθαλής αδελφός του J.W. Milam, απήγαγαν το παιδί από το φιλικό σπίτι όπου κοιμόταν. Τον πήγαν στην περιοχή Sunflower County και αφού τον κτύπησαν με μανία, τον πυροβόλησαν. Δέσανε το πτώμα του παιδιού από τον λαιμό σε ένα ιδιαίτερα βαρύ μηχάνημα που ξεχώριζε το βαμβάκι, τον τύλιξαν όλο με σύρμα και τον πέταξαν στον ποταμό Tallahatchie River, κοντά στην Glendora του Mississippi.

Τρεις ημέρες αργότερα βρέθηκε το πτώμα του, τελείως παραμορφωμένο. Οι δύο δολοφόνοι αλλά και η αστυνομία προσπάθησαν να πείσουν ότι ο νεκρός δεν ήταν ο Emmett Till. Το παιδί αναγνωρίστηκε όμως διότι φορούσε ένα δαχτυλίδι του πατέρα του, που του είχε δώσει η μητέρα του να φορέσει μιά ημέρα πριν πάει στο φιλικό σπίτι στην περιοχή Money. Οι δύο δολοφόνοι κατηγορήθηκαν για την άγρια δολοφονία του 14χρονου παιδιού και αθωώθηκαν.
Τον Ιανουάριο του 1956 έδωσαν μία συνέντευξη στον William Bradford Huie για το περιοδικό Look, και παραδέχτηκαν ότι αυτοί οι δύο δολοφόνησαν το παιδί. Κανείς όμως δεν μπορεί να δικαστεί δύο φορές για το ίδιο έγκλημα στην Αμερική. Μέσα στο 2016 γυρίζεται και ταινία για τη ρατσιστική δολοφονία του Emmett Till.






ΠΗΓΗ