Σε ηλικιωμένη γυναίκα, περίπου 60 ετών ανήκει ο σκελετός που βρέθηκε στην Αμφίπολη – Είναι η Ολυμπιάδα;

Σύμφωνα με πληροφορίες, στην έκθεση που παρέδωσαν στο υπουργείο Πολιτισμού οι επικεφαλής των δύο ομάδων μελέτης του σκελετού που βρέθηκε στην Αμφίπολη, αναφέρουν ότι πρόκειται για γυναικεία ταφή ενώ εικάζεται ότι η θανούσα ήταν ηλικίας περίπου 60 ετών.
Η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Ολυμπιάδα, είναι η πρώτη υποψήφια ιστορική προσωπικότητα η οποία θα μπορούσε να προταθεί για την
ταυτοποίηση του σκελετού. Το φύλο και η ηλικία ταιριάζουν απόλυτα, ενώ η ταφή μιας τόσο σημαντικής γυναίκας θα μπορούσε να δικαιολογήσει το μέγεθος, τη μεγαλοπρέπεια και την ιδιαιτερότητα του μνημείου της Αμφίπολης.

Υπενθυμίζεται ότι ο σκελετός βρέθηκε έντονα «διαταραγμένος», δηλαδή με τα μέλη του σκορπισμένα και τη λεκάνη διαλυμένη, πιθανώς εξαιτίας της πτώσης λίθων. Ο καθαυτό ταφικός χώρος είναι κιβωτιόσχημος και αταίριαστα λιτός σε σύγκριση με το υπερδιακοσμημένο υπόλοιπο του μνημείου. Οι κιβωτιόσχημοι τάφοι άρχισαν να εμφανίζονται ήδη από την εποχή του Χαλκού, δηλαδή δεκάδες αιώνες πριν από την ακμή των Μακεδόνων.

Θεωρητικά, η νεκρή της Αμφίπολης θα μπορούσε να ανήκει σε έναν αρχικό τάφο, πάνω και γύρω από τον οποίον ανεγέρθηκε αργότερα το επιβλητικό μνημείο με το ψηφιδωτό, τις Καρυάτιδες, τις Σφίγγες, τον μαρμάρινο περίβολο και τον υπερκείμενο τύμβο.

Και εάν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε δεν αποκλείεται η ανευρεθείσα νεκρή να μην σχετίζεται άμεσα με το μνημείο. Σαν δύο φορές θαμμένη, ίσως να βρισκόταν απλώς κάτω από έναν άλλο νεκρό, ο οποίος είχε αποτεθεί σε δεύτερο χρόνο στο λίθινο δάπεδο που σκέπαζε τον ταφικό χώρο.

Οι αρχαιολόγοι θεωρούσαν εξ αρχής ως πολύ πιθανό το να υπήρξαν περισσότερες τις μίας ταφές, ασχέτως εάν τελικά βρέθηκε μόνο ένας σκελετός. Κατ” αυτό τον τρόπο, ακόμη και εάν επιβεβαιωθεί ότι εν προκειμένω τα οστά ανήκουν σε ηλικιωμένη γυναίκα, δεν καταρρίπτεται αυτομάτως η θεωρία της επικεφαλής αρχαιολόγου, κας Κατερίνας Περιστέρη, η οποία πιστεύει ότι το μνημείο χτίστηκε για επιφανή Μακεδόνα άνδρα, μάλλον στρατηγό του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ούτε ότι ο Τύμβος δημιουργήθηκε με τη λογική του «αφηρωισμού», δηλαδή της λατρείας του νεκρού σαν ημίθεου, γεγονός που θα δικαιολογούσε αφ” ενός την εξεζητημένη διακόσμηση αλλά και τον Λέοντα στην κορυφή του τεχνητού γηλόφου. Ενδεχομένως όλα αυτά να ισχύουν -όχι όμως για την αρχική νεκρή, αλλά για κάποια μεταγενέστερη ταφή που εξαφανίστηκε από τους τυμβωρύχους.

Εξάλλου, παραμένει ασαφές το εάν η μάζα χώματος και οστών που δόθηκε προς μελέτη στις/τους ειδικούς, περιείχε τα μέλη ενός και μόνο ατόμου.



ΠΗΓΗ