Κοιμάμαι και ξυπνάω μέσα στους υπολογισμούς........
Έφτασε ένα εξάμηνο
Κοιμάμαι και ξυπνάω μέσα στους υπολογισμούς.
Προσθέσεις και πάλι προσθέσεις και μετά αφαιρώντας, φτάνω σε χρεωστικό.
Ξυπνάω και με το που ανοίγω το μάτι μου, ξανά λογαριασμούς.
Τα τραβάω απο δω τα κρύβω απο κει, νάτο πάλι το χρεωστικό.
Δεν έχει τέλος αυτή ή εξίσωση. Όπως τέλος δεν έχει και η θλίψη και η δυστυχία μέσα μου.
Κοιμάμαι και ξυπνάω μέσα στους υπολογισμούς.
Προσθέσεις και πάλι προσθέσεις και μετά αφαιρώντας, φτάνω σε χρεωστικό.
Ξυπνάω και με το που ανοίγω το μάτι μου, ξανά λογαριασμούς.
Τα τραβάω απο δω τα κρύβω απο κει, νάτο πάλι το χρεωστικό.
Δεν έχει τέλος αυτή ή εξίσωση. Όπως τέλος δεν έχει και η θλίψη και η δυστυχία μέσα μου.
Έχω παιδιά, έχω δάνεια, πιστωτικές κάρτες, απομεινάρια μιας άλλης
εποχής. Τότε που δούλευα και αγωνιζόμαστε όχι να επιβιώσουμε, αλλά να
εξασφαλίσουμε επίπεδο.
Να χέσω το επίπεδο. Εφτασε ένα εξάμηνο ανεργίας για να ανατραπούν όλα.
Κάτσε τώρα και μέτρα κακομοίρη μου τα χρέη και όλα αυτά τα περιττά που
έχεις συσσωρεύσει σε μια ζωή που κι αυτή ακόμα δανεική την έχεις.
Και ακόμα δεν έχω βρει το κουράγιο να δώσω σε όλα μια κλωτσιά και να ξεκινήσω από την ΑΡΧΗ.
Δημήτρης , 48 χρ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου