Ηλιθιότητα εξ επαγγέλματος ή απλά, τό παρακράτος τής ενημέρωσης?
Αυτή η κτηνωδία, πότε θά σταματήσει?
Έστω ένας δέν θά νιώσει ντροπή?
Όλα τά sites επαναλαμβάνουν τό ίδιο!
Σύμπτωση ? Διαβολική ?
Κοινή αντίληψη ? Πώς γίνεται ?
Συντονισμός ? Άρα, μαφία !
Τό παρακράτος τής ενημέρωσης?
Πώς ορίζουμε τό "σχεδόν αγκαλιασμένοι"?
Ως πραγματικό δεδομένο, πώς προσδιορίζεται?
Υπάρχει μία κοινά αποδεκτή εικόνα
πού ένα σχεδόν αγκάλιασμα
νά αναγνωρίζεται επίσημα
στό κύρος τής αποφάσεως
ενός ποινικού δικαστηρίου ?
Αυτό τό "σχεδόν" επιτρέπει κάθε υπονοούμενο.
Σκόπιμα, διεγείρεται η φαντασία.
Μέ ό,τι μπορεί νά φανταστεί ο καθένας.
Σέ κάνει νά νιώθεις βασιλιάς αφού εσύ έχεις τήν επιλογή τής ερμηνείας.
Μία προκαλούμενη σκύλευση τής αξιοπρέπειας αυτών τών ανθρώπων στίς τελευταίες στιγμές τής ζωής τους..
Εσύ αποφασίζεις πώς πέθαναν.
Μέ τήν δική σου φαντασία !
Έτσι, τούς σκοτώνεις ξανά..
Ανήθικα !
Καί μολύνεσαι ηθικά.
Αποκτάς ενοχές πού σέ κρατάνε πιό σφιχτά στόν εθισμό.
Ανηθικότητα, σαδισμός, ανοσιούργημα, ανθρωποφαγία..
Καμαρώστε τίς άγιες μέρες τών Χριστουγέννων (σας).
Η ατυχία χτύπησε τούς ορειβάτες.
Η φρίκη βαραίνει εμάς..
Μπορούμε νά φανταστούμε διάφορα μέ τήν πονηριά πού πετά η διατύπωση "σχεδόν αγκαλιασμένοι".
Δηλαδή, δέν φτάνει η απώλεια τεσσάρων συμπολιτών μας, πρέπει νά ρουφιανέψουμε στή φαντασία, τίς πιθανές τελευταίες στιγμές τους.
Γιατί γίνεται αυτό ?
Γιατί είναι τόσο απαραίτητο δημοσιογραφικά?
Επειδή η κοινωνία πρέπει πρώτα νά εθιστεί καί σταδιακά, νά αποδεχτεί τήν αυτοκαταστροφή.
Ξεκινά μαζικά βάζοντας τήν κοινωνία σέ εθισμό καί άρα, αποδοχή αφού
ο εθισμός απαιτεί επανάληψη.
Η επανάληψη γίνεται κάθε φορά πού τά δελτία δίνουν περιγραφές άσχετες μέ τήν ενημέρωση.
Περιγραφές πάντα τραγικές έως φρικιαστικές.
Όταν δέν υπάρχει κάποιος συγγενής, γείτονας ή άλλος πληροφοριοδότης, τότε,
η υψηλή δημοσιογραφία επινοεί φανταστικές περιγραφές ή απλά, εμπνέεται από πιθανολογία όπως στούς ορειβάτες:
"βρέθηκαν σχεδόν αγκαλιασμένοι".
Τί σημαίνει αυτό ?
Τίποτα !
Αλλά βολεύει τήν αρρωστημένη φαντασία πού εισβάλλει στίς ΖΩΈΣ ΤΏΝ ΆΛΛΩΝ ακόμα καί στό θάνατο..
Το έβαλε κάποιος ηλίθιος για νά αναδειχθεί ότι αυτός διαθέτει ανώτερο εγκέφαλο.
Αυτό κάνει κάθε ανέραστος υπάνθρωπος,
άλλος ένας κοινωνικός δολοφόνος πού πλέον, έχουν γίνει κυρίαρχο είδος.
Ψυχολογική ζόμπικοποίηση..
Η κοινή διατύπωση τών δελτίων ειδήσεων δείχνει ότι υπάρχει στόχευση.
Άρα (όπως λέγαμε στόν στρατό), προϋπάρχει ένα κέντρο διοικήσεως:
εδώ, τό παρακράτος τής ενημέρωσης.
Πρώτα χάνεις τήν ηθική σου.
Η Ηθική είναι μία.
Μία για όλους.
Καί υπάρχει μέσα σέ όλους.
Είναι η ψυχή !
Λίγο άν ξύσεις τήν πέτσα,
θά απαλλαγείς από τίς αρρωστημένες δικαιολογίες καί
τά ατέλειωτα εσώψυχα.
Αυτά κάνουν τή ζωή νά σέ σιχαίνεται..
Η απώλεια τής ηθικής είναι τό κρίσιμο.
Τό σημείο πέραν τού οποίου δέν υπάρχει επιστροφή χωρίς πόνο.
Ο πόνος είναι αυτό πού φοβάσαι περισσότερο κι απ' τόν διάολο.
Γι' αυτό μένεις μαζί του..
Χάνοντας τήν ηθική σου, σταδιακά αδιαφορείς για τίς ζωές τών άλλων.
Κάθε μέρα, κάποιοι συμπολίτες πεθαίνουν ξαφνικά, αλλά, εσύ αδιαφορείς ενώ ξέρεις τήν αιτία..
Έχεις μετατρέψει τήν ενοχή σέ εθισμό.
Νομίζεις ότι θά κρύψεις τήν προσωπική ενοχή μέσα στήν κοινωνική συνενοχή.
Γι' αυτό ακολουθείς τό κοπάδι καί δέν διαμαρτύρεσαι.
Δεν φταίει μόνον η εξουσία.
Εσύ συμμετέχεις, αλλά, δικαιολογείς ότι έτσι είναι η ζωή.
Όχι !
Έτσι είναι ο αργός θάνατος μέσα στή γενική κατάθλιψη.
Οι ορειβάτες άν βρέθηκαν σχεδόν αγκαλιασμένοι, τό προκάλεσαν οι εκατοντάδες τόνοι από χιόνι.
Είναι απλό !
Χωρίς αρρωστημένη φαντασία πού έχει μιά κοινωνία άρρωστη..
Οι σκέψεις, οι ιδέες, οι ψυχές, είναι υπαρκτές.
Είναι όντα πού εξελίσσονται.
Επειδή η μεταφυσική είναι ανώτερη τής καθημερινότητας,
από ένα σημείο καί πέρα,
δέν είναι μιά-κοινωνία πού έχει μιά-αρρωστημένη νοοτροπία,
αλλά περισσότερο,
είναι η πνευματική αρρώστια πού κρατά χαμηλά μιά κοινωνία θανατο-κεντρική..
Απο email αναγνωστη
Χάντζος Φίλιππος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου