Κορυφή Κ2: Εκεί είναι οι θεοί σε γυάλινους θαλάμους

 

Την δεκαετία του 1850 ο αντισυνταματάρχης του αγγλικού αποικιακού στρατού των Ινδιών, Τόμας Τζωρτζ Μοντγκόμερυ (1830-1878), συμμετείχε

στη λεγόμενη “μεγάλη τριγωνομετρική εξερεύνηση” της περιοχής των Ινδιών.

Όταν η ομάδα έφτασε στο βόρειο Πακιστάν και συγκεκριμένα στο ορεινό Κορακοράμ, ο Μοντγκόμερυ από το όρος Χαρμούκ που στα ντόπια σήμαινε “Το στόμα του άρχοντα Σίβα, παρατήρησε σε απόσταση 210 περίπου χιλιομέτρωνδύο πανύψηλες κορυφές σε σχήμα πυραμίδας να προεξέχουν των άλλων βουνών.

Στις κορυφές αυτές έδωσε τα ονόματα Κορυφή Κ1 και Κορυφή Κ2, για να τις καταχωρήσει, και στην συνέχεια πήγε να μάθει τα ονόματα που είχαν οι ντόπιοι για τις κορυφές.

Η κορυφή Κ1 έφερε το όνομα Μάσερμπρουμ.

( Σημ: Στο Μάσερμπρουμ υπήρχε στην αρχαιότητα ένας από τους στροβιλοϋπερπολλαπλασιαστές του δικτύου των Ιμαλλαίων ) .

Από τους ντόπιους έμαθε ότι Μάσερμπρουμ σήμαινε το “οπλισμένο – βουνό” ή το “βουνό – όπλο). Η παράδοση έλεγε ότι όταν οι θεοί πολέμησαν μεταξύ τους, στο Μάτερσμπρουμ (μπρουμ σημαίνει βουνό) ήταν εγκατεστημένο ένα οπλικό σύστημα που έστελνε αστραπές προς κάθε κατεύθυνση και κατέστρεφε τους εχθρούς των θεών που το κατείχαν.

Μια τέτοια ιστορία, σαν του σαν αυτή, δεν φάνηκε περίεργη στον Μοντγκόμερυ, μιας και όλα σχεδόν τα βουνά του ορεινού όγκου των Ιμαλλαίων. έφερανπαρόμοιες παραδόσεις για τους θεούς που κάποτε ζούσαν εκεί.

Εκείνο που του έκανε μεγαλύτερη εντύπωση. ήταν ότι το άλλο βουνό, που το ονόμασε Κ2 ( το “Κ” από το Καρακοράμ) δεν έφερε κανένα ντόπιο όνομα και ήταν το “ακατανόμαστο βουνό”.

Όταν διαπίστωσε μάλιστα, ότι οι ντόπιοι απέφευγαν να του μιλήσουν γι’αυτό το βουνό, αποφάσισε να εντοπίσει χωριά και καταυλισμούς στις κοιλάδες γύρω από τον παγετώνα που κύκλωνε το Καρακοράμ, ώστε να πάρει πιο έγκυρες πληροφορίες.

Βρήκε ντόπιους που ήταν πρόθυμοι να του μιλήσουν για το Κ2, αλλά δεν ήταν πρόθυμοι να τον πλησιάσουν. Το Κ2 δεν είχε όνομα.

Ήταν σύμφωνα με την παράδοση το βουνό της γνώσης και το ησυχαστήριο των θεών. Κανείς δεν το πλησίαζε για να μην ενοχλήσει τους θεούς.Όσουςντόπιους κι αν ρώτησε έπαιρνε την ίδια απάντηση. Το Κ2 ήταν το βουνό χωρίς όνομα. Μέχρι λοιπόν τις μέρες μας, έτσι ονομάζεται. Κ2.

Στο Ασκόλι, μια μικρή κωμόπολη, η καλύτερα ένα μεγάλο χωριό στην κοιλάδα Μπραλντού, που είναι ο τελευταίος ανθρώπινος οικισμός, καθώς πλησιάζεις τα βουνά από τον νότο, μπορεί κανείς να ακούσει πολλές περίεργες ιστορίες για το Κ2. Εκεί λοιπόν, λένε, ότι υπάρχει η “αίθουσα της γνώσης”, όπου βρίσκονται όλες οι γνώσεις για το παρελθόν της Γης.

Ένα τεράστιο αρχείο, με όλα όσα συνέβησαν σε όλους τους τόπους του πλανήτη μας.

Αν αποφασίσουμε να οργανώσουμε τις σκέψεις μας με την βοήθεια της θεωρίας που λέει ότι “δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά”, πρέπει να αναρωτηθούμε για το ποιος ή ποιοι μπορούσαν να κάνουν μια τέτοια βιβλιοθήκη. ή ένα τέτοιο αρχείο με όλες τις γνώσεις, επιστημονικές και ιστορικές που να αφορούν μάλιστα ολόκληρο τον πλανήτη μας.

Με ποια τεχνολογία τα έκαναν όλα αυτά;

Αυτό δεν είναι το πιο περίεργο που ακούει κανείς από τους ντόπιους βέβαια.

Εκεί στο Κ2, λένε ότι κοιμούνται οι θεοί. Ακίνητοι και τιμωρημένοι από το μεγάλο πνεύμα, για την ανυπακοή τους.

Γι’αυτό λένε οι ντόπιοι, καλά είναι, να μην πολυπηγαίνει κανείς κοντά, για να μην τους ξυπνήσει.

Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι θεοί; Γιατί τιμωρήθηκαν; Από ποιον;

Ποιος ήταν πιο ισχυρός από τους θεούς;

Οι παραδόσεις των λαών που αναφέρονται στην Κορυφή Κ2, θέλουν τους θεούς ακίνητους, σε “στάση” μέσα σε γυάλινους θαλάμους σώματος, να αναπαύονται, χωρίς να γνωρίζει κανείς μέχρι πότε. Τόσο οι παραδόσεις των λαών της Κεντρικής Ασίας και της δυτικής Κίνας, όσο και των Ινδών, και των Αράβων, θέλουν τον Μέγα Αλέξανδρο, να έχει επισκεφτεί το Κ2, όχι τόσο για να δει τους κοιμώμενους θεούς, και να σκεφτεί ότι τα πάντα είναι μάταια σε αυτόν τον κόσμο, αλλά για να βρει στην αίθουσα των αρχείων της γνώσης ένα μεγάλο μυστικό που έψαχνε. Λένε μάλιστα, ότι κάποιοι σοφοί, τον οδήγησαν μπροστά στους γυάλινους θαλάμους των θεών για να καταλαγιάσουν την ματαιοδοξία του και την επιθυμία του να κατακτήσει όλον τον κόσμο, αφού ακόμη και οι θεοί που κυβερνούσαν κάποτε, καλό τέλος δεν είχαν.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ