Iνσουλίνη, άλλος ενας μύθος καταρρίπτεται;

Τα άτομα με διαβήτη θα πρέπει να κάνουν ενέσεις ινσουλίνης.Στην περίπτωση των ατόμων με διαβήτη τύπου 1, στην οποία το πάγκρεας δεν παράγει ινσουλίνη, αυτό είναι
ίσως αλήθεια.
Ωστόσο, οι σύγχρονοι ιατροί δίνουν συνήθως ινσουλίνη σε άτομα με διαβήτη τύπου 2, απλά επειδή μειώνει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Η πραγματικότητα, όμως είναι, ότι οι διαβητικοί τύπου 2 που λαμβάνουν ενέσεις ινσουλίνης πεθαίνουν σε ποσοστό περισσότερο από το διπλάσιο του ποσοστού των ατόμων που λάμβαναν θεραπεία χωρίς ινσουλίνη!

Η ΜΕΛΕΤΗ

Η μελέτη, «Θνησιμότητα και άλλα σημαντικά αποτελέσματα σχετιζόμενα με τον διαβήτη και την ινσουλίνη έναντι άλλων αντιυπεργλυκαιμικων θεραπειών στον διαβήτη τύπου 2.», διεξήχθη σε 84.622 ασθενείς της πρωτοβάθμιας περιθάλψεως με διαβήτη τύπου 2, από το 2000 – 2010 και οι συγκρίσεις των αποτελεσμάτων αυτών των θεραπειών είναι οι εξής:

Μονοθεραπεία με μετφορμίνη

Μονοθεραπεία με σουλφονυλουρία

Μονοθεραπεία με ινσουλίνη

Θεραπεία με συνδυασμό Μετφορμίνης και σουλφονυλουρίας

Θεραπεία με συνδυασμό Ινσουλίνης και μετφορμίνης.

Αυτές οι ομάδες συγκρίθηκαν για τους κινδύνους ορισμένων σοβαρών ανεπιθύμητων παρενεργειών: καρδιακών, καρκίνο, και θνησιμότητα.

Εκείνοι με την θεραπεία μετφορμίνης είχαν τα χαμηλότερα ποσοστά θανάτου, έτσι ώστε η ομάδα αυτή χρησιμοποιήθηκε ως αναφορά.

Η θεραπεία με σουλφονυλουρία σε ασθενείς είχε ως αποτέλεσμα:

1,4 φορές περισσότερες πιθανότητες να υποστούν μία απο αυτές τις παρενέργειες.

Ένας συνδυασμός μετφορμίνης και ινσουλίνης οδήγησε σε 1.3 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο.

Η θεραπεία με ινσουλίνη μόνο, οδήγησε σε 1.8 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο.

Εκείνοι που θεωρείται ότι διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο, λόγω της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, είχαν 2,2 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο από ο,τι με την θεραπεία με ινσουλίνη μόνη της.

Η μονοθεραπεία με ινσουλίνη είχε ως αποτέλεσμα:

2,0 φορές περισσότερα εμφράγματα του μυοκαρδίου.

1,7 φορά πιο σημαντικές ανεπιθύμητες σε καρδιακά επεισόδια

1,4 φορά περισσότερο εγκεφαλικά επεισόδια

3,5 φορές πιο νεφρικές επιπλοκές

2,1 φορές περισσότερο νευροπάθειες

1,2 φορές περισσότερες επιπλοκές ξηροφθαλμίας

1,4 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο καρκίνου

2,2 φορές περισσότερους θανάτους

Ιατρική Ύβρις

Η σύγχρονη ιατρική ύβρις επιτρέπει να προβάλονται ισχυρισμοί που απλά δεν υποστηρίζονται.
Βάσει αυτών των μη υποστηριζομένων ισχυρισμών, χιλιάδες-και, στην περίπτωση του διαβήτη, εκατομμύρια άνθρωποι-συνταγογραφούνται με φαρμακευτικά σχήματα που δεν έχουν ποτέ αποδειχθεί ότι έχουν οποιαδήποτε ευεργετική επίδραση.

 

Το αποτέλεσμα είναι ότι το ευρύ κοινό, (αλλοιώς πλέμπα, πρόβατα) γίνεται πειραματόζωα η καλλίτερα αποτελούν τα ινδικά χοιρίδια για τον ιατρικό πειραματισμό, πειραματισμοί που δεν είναι καν τεκμηριωμένοι και ποτέ δεν έχουν εξεταστεί και αναλυθεί!

Η χρήση της ινσουλίνης σε διαβητικούς τύπου 2 είναι μόνον ένα παράδειγμα, αλλά έχει σαφώς αποδειχθεί ξανά και ξανά με καταστροφές όπως οι στατίνες και το Vioxx.

Ανακατεύθυνση των Δεικτών

Η μέθοδος με την οποία δικαιολογούνται αυτές οι θεραπείες είναι λίγο «πειραγμένη» και απέχει αρκετά από αυτό που πραγματικά μετράει.

Αυτό που έχει σημασία είναι το κατά πόσον οι ζωές των ασθενών βελτιώνονται-επιμηκύνονται.
Αλλά τα φάρμακα σπανίως δοκιμάζονται σε αυτή την βάση.

Η δικαιολογία που γενικά χρησιμοποιείται είναι ότι θα πάρει πολύ χρόνο.

Αλλά αν αυτό ήταν μια πειστική εξήγηση, τότε σίγουρα θα βλέπαμε τις φαρμακοβιομηχανίες να διατηρούν αναλυτικά στοιχεία όλων των νέων φαρμάκων για τα πρώτα χρόνια της χρήσεώς τους.
Αυτό, όμως, απλά δεν συμβαίνει.

Αντί να ελέγχουμαι και να αναλύουμαι το πραγματικό πρόβλημα, χρησιμοποιούνται υποκατάστατα.
Δείκτες, ονομάζονται τα ενδιάμεσα αποτελέσμα τα οποία είναι υποτίθεται ενδεικτικά του οφέλους του εκάστοτε φαρμάκου.

Στην περίπτωση της ινσουλίνης, ο δείκτης είναι τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

Η ινσουλίνη είναι απαραίτητη για την μεταφορά της γλυκόζης (σάκχαρο αίματος) στα κύτταρα, έτσι ώστε να μπορούν να παράγουν ενέργεια.

Έτσι, η ινσουλίνη μειώνει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα.

Εάν η τεχνητή φαρμακευτική ινσουλίνη φέρνει τα επίπεδα του σακχάρου του αίματος σε πιο «φυσιολογικά» επίπεδα, τότε η θεραπεία θεωρείται επιτυχής.

Μη έγκυροι Δείκτες

Όμως αυτή η μελέτη απέδειξε, απλά ότι αυτοί οι δείκτες δεν είναι ένας έγκυρος τρόπος να προσδιοριστεί η αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

Στον διαβήτη τύπου 2, το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη ικανότητας των κυττάρων να παράγουν ινσουλίνη.

Δεν είναι τα υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα.

Το πρόβλημα είναι η ικανότητα των κυττάρων να χρησιμοποιούν την ινσουλίνη για την μεταφορά της γλυκόζης από το αίμα στα κύτταρα.

Το πρόβλημα είναι ότι η ικανότητα των κυττάρων να χρησιμοποιούν την ινσουλίνη έχει επιδεινωθεί.
Έτσι, πώς μπορεί να είναι ωφέλιμο να τους δίνουμε περισσότερη ινσουλίνη όταν τα κύτταρα δεν είναι σε θέση να την αξιοποιήσουν ακόμα και όταν ηδη υπάρχει σε πλεόνασμα;

Σαφώς, αυτό είναι αντιπαραγωγικό.

Ωστόσο, αυτό ακριβώς κάνουν οι γιατροί.

Δίνουν ινσουλίνη για να αντικαταστήσουν την ινσουλίνη, όταν η έλλειψη της ινσουλίνης δεν είναι το πρόβλημα!

Η παρούσα μελέτη έδειξε, ότι χορηγόντας ινσουλίνη στο σώμα οδηγεί τον ασθενή στην πραγματικότητα σε χειρότερα αποτελέσματα.

Πόσες δεκαετίες αυτή η θεραπεία ήταν στη μόδα;

Όλον αυτόν τον καιρό επικρατεί η δικαιολογία ότι μειώνει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα.

Αλλά τα αποτελέσματα που μετρούν την -ποιότητα ζωής και την μακροζωία δεν ελήφθησαν υπόψιν.

Μάλλον επιτέλους θα πρέπει να πάρουμε ενα μάθημα.

Η Υγεία δεν βρίσκεται στα φαρμακευτικά προϊόντα, ούτε καν στα παλαιά δοκιμασμένα αληθινά φάρμακα.







Ευαγγέλου Μαριάννα
βιοχημικός Μsc





 Πηγές:
 
http://gaia-health.com/gaia-blog/2013-02-11/insulin-doubles-death-rate-in-type-2-diabetes/

http://gaia-health.com/gaia-blog/2013-02-11/insulin-doubles-death-rate-in-type-2-diabetes/
Mortality and Other Important Diabetes-Related Outcomes With Insulin vs Other Antihyperglycemic Therapies in Type 2 Diabetes,  

Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism, Craig J. Currie, Chris D. Poole, Marc Evans, John R. Peters and Christopher Ll. Morgan; doi:10.1210/jc.2012-3042