Πώς οι Αμερικανοί σκάλισαν στο βράχο τα πρόσωπα των Προέδρων τους [Εικόνες]

Με αφορμή την «Ημέρα του Προέδρου», δηλαδή τα γενέθλια του Τζορτζ Ουάσινγκτον, που θεωρούνται επίσημη αργία στις ΗΠΑ, είναι ενδιαφέρον να ρίξουμε μία ματιά στο παρελθόν για να δούμε πώς δημιουργήθηκε ένα από τα πιο εμβληματικά ιστορικά μνημεία της Αμερικής.
Το «προεδρικό βουνό», το ιστορικό όρος Ράσμορ, έχει 18 μέτρα
ύψος και 56 μέτρα πλάτος, από το δεξί αυτί του Τζορτζ Ουάσιγκτον μέχρι το αριστερό του Αβραάμ Λίνκολν.
Ο γλύπτης του μνημείου, Γκάτζον Μπόργκλουμ, μεγάλωσε στο Αϊντάχο, Αμερικανός πρώτης γενιάς, με Δανούς γονείς. Σπούδασε ζωγραφική στη Γαλλία και έγινε καλός φίλος με τον Ογκόστ Ροντέν. Ο Μπόργκλουμ ως επί το πλείστον δούλευε σε μπρούντζο, αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 1910 είχε προσληφθεί για να χαράξει ένα αντίγραφο του ομοσπονδιακού ηγέτη στο Stone Mountain στη Τζόρτζια.
Ήταν έτοιμος να απολυθεί από αυτή τη δουλειά για δημιουργικές διαφορές περίπου την ίδια ώρα που ένας ιστορικός από τη Νότια Ντακότα ονόματι Ντοάν Ρόμπινσον είχε μια ιδέα:
Ενα μνημείο σε βράχο που θα απεικονίζει ιστορικά πρόσωπα των ΗΠΑ. Ετσι ο Μπόργκλουμ επέλεξε να απεικονίσει τους τέσσερις προέδρους: Τζορτζ Ουάσιγκτον, Τόμας Τζέφερσον, Θίοντορ Ρούζβελτ και Αβραάμ Λίνκολν, αντιπροσωπεύοντας τα πρώτα 150 χρόνια της ιστορίας του έθνους, επιλέγοντας τους 4 προέδρους ως σύμβολα των αντίστοιχων περιόδων του χρόνου.
Ετσι ξεκίνησε ένα ταξίδι στα δυτικά της Ντακότα ψάχνοντας για τον ιδανικό καμβά. Ο γλύπτης έψαχνε για τρία πράγματα: μια επιφάνεια αρκετά ισχυρή για να σκαλίσει, ένα βουνό αρκετά μεγάλο για να κάνει λεπτομερή στοιχεία, και βουνό που θα το χτυπάει το πρωί το φως του ήλιου. Το όρος Rushmore πληρούσε τις προϋποθέσεις και ήταν ήδη μέρος του εθνικού δρυμού, έτσι ήταν εύκολο να το κάνει εθνικό μνημείο.
Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1927. Χρειάστηκαν 14 χρόνια για να τελειώσει το σκάλισμα, που γινόταν κυρίως το καλοκαίρι, αφού οι χειμώνες στην περιοχή ήταν σκληροί.
Υπήρχαν περίπου 30 εργαζόμενοι στο βουνό κάθε στιγμή. Συνολικά περίπου 400 άτομα εργάστηκαν για να τελειώσει το μνημείο. Αν και το έργο χρειάστηκε αμέτρητο δυναμίτη (περίπου το 90% του βουνού ήταν σκαλισμένο με χρήση δυναμίτη) και επικίνδυνες αναβάσεις, ούτε ένα άτομο δεν πέθανε κατά τη διάρκεια της εργασίας.
Ο ίδιος ο Μπόργκλουμ πέθανε από φυσικά αίτια το 1941, όμως, μόλις έξι μήνες πριν το έργο ολοκληρωθεί. Ο γιος του Λίνκολν, που πήρε το όνομά του από τον αγαπημένο πρόεδρο του πατέρα του, ανέλαβε στη συνέχεια.










ΠΗΓΗ