Όταν οι Αμερικανοί έδερναν όποιον διαφωνούσε με τον πόλεμο στο Βιετνάμ

 

Τις τελευταίες μέρες η μόνη εικόνα που έρχεται από τη Ρωσία είναι αυτή των διαδηλωτών που διαφωνούν με την

εισβολή Πούτιν στην Ουκρανία. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο σε αυτή τη χώρα παρά κάποιους που διαφωνούν με τον πόλεμο και συλλαμβάνονται από την αστυνομία, αν πιστέψουμε τα τηλεοπτικά, κυρίως, ρεπορτάζ..

Ειδικά τα Αμερικανικά δίκτυα δεν μπορούν να κρύψουν την αποστροφή τους από την βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων.

Κι όμως οι νεότεροι δημοσιογράφοι δεν θα είχαν παρά να κάνουν μια μικρή έρευνα στα αρχεία των μεγάλων τηλεοπτικών δικτύων για να ανακαλύψουν ότι κάτι αντίστοιχο συνέβαινε και με τις διαδηλώσεις για το Βιετνάμ. Ακόμη και για τις επεμβάσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Ειδικά στο Βιετνάμ η κοινή γνώμη των ΗΠΑ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του πολέμου.

Οι διαδηλώσεις ήταν θέμα λίγων… γραφικών, όπως τους θεωρούσαν τα μεγάλα δίκτυα και οι μεγάλες εφημερίδες μέχρι το 1965. Τότε άρχισαν οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί στο Βόρειο Βιετνάμ με χιλιάδες θύματα μεταξύ των αμάχων.

Η κοινωνία αφυπνίστηκε και οι διαδηλώσεις δεν ήταν υπόθεση κάποιων φοιτητών ή διανοουμένων της ελίτ του πνεύματος.

 

Κι έγιναν ακόμα περισσότεροι όταν ο Κάσιους Κλέι, ο αμερικανός παγκόσμιος πρωταθλητής της πυγμαχίας που έγινε Μοχάμετ Άλι έσκισε το χαρτί της επιστράτευσης. 

Τότε το αντιπολεμικό κίνημα απλώθηκε στους χίπις, στους μαύρους, αλλά και στο Χόλιγουντ.

Το 1967 στο Βιετνάμ βρίσκονταν 500.000 στρατιώτες και η αμερικανική οικονομία έπρεπε να εξασφαλίσει 25 δις δολάρια το χρόνο για τα έξοδα του πολέμου. Τότε εξεγέρθηκαν οι φορολογούμενοι! Ήταν η εποχή που κάθε μήνα 40.000 Αμερικανοί αντί να προστατεύσουν την πατρίδα τους πήγαιναν να στηρίξουν τους συνήθως διεφθαρμένους προέδρους του Νοτίου Βιετνάμ.

 Τον Μάιο του 1970 στο Οχάιο υπήρξε σκληρή αντιπαράθεση διαδηλωτών και πολιτοφυλακής με τέσσερις νεκρούς

 

Στις 21 Οκτωβρίου 1967 στο μνημείο του Λίνκολν συγκεντρώθηκαν 100.000 διαδηλωτές και 30.000 από αυτούς έκαναν πορεία μέχρι το Πεντάγωνο. Ισχυρές δυνάμεις της αστυνομίας, αλλά και της πολιτοφυλακής προστάτευαν το κτίριο και συνελήφθησαν εκατοντάδες άτιμα τα οποία χαρακτηρίστηκαν από την κυβέρνηση… κομμουνιστές! 

Την ίδια χρονιά ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ κατήγγειλε τον πόλεμο για ηθικούς λόγους κι αναρωτήθηκε πως γίνεται οι απώλειες σε μαύρους στρατιώτες να είναι διπλάσιες από τους λευκούς.

Το 1968 σε δημοσκόπηση της εταιρείας «Γκάλοπ» το 50% διαφωνούσε με την κυβέρνηση στο θέμα του πολέμου και μόλις το 32% επιδοκίμαζε τις ενέργειές της.

Στα μέσα του 1971 δημοσιεύονται τα πρώτα εμπιστευτικά έγγραφα του Πενταγώνου για τον πόλεμο. Για πολλούς αυτό ήταν το τέλος της Αμερικανικής εμπλοκής. Ο πόλεμος τερματίστηκε δύο χρόνια αργότερα με τα γνωστά αποτελέσματα και την έξοδο χιλιάδων νοτιοβετναμέζων που αναζητούσαν άσυλο στις ΗΠΑ και άλλες χώρες.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ