Πώς οι σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες κατασκεύασαν τον μύθο του Τσε Γκεβάρα
Μία από τις πλέον προβεβλημένες μορφές του 20ού αιώνος, το απόλυτο ίνδαλμα των απανταχού μπολσεβίκων, καθώς και ένα από τα σημαντικότερα σύμβολα της αριστεράς παγκοσμίως, είναι
αναμφισβήτητα ο διάσημος “ρομαντικός επαναστάτης” Τσε Γκεβάρα.
Η “έλξη” του Τσε Γκεβάρα φαίνεται να είναι τόσο ισχυρή, ώστε ούτε καν άτομα που κατά τα άλλα δηλώνουν “αντικομμουνιστές” μπορούν να του “αντισταθούν.” Πρόσωπα απ’ όλο το πολιτικό φάσμα, αναρχικοί, κομμουνιστές, αριστεροί, κεντρώοι, φιλελεύθεροι, δεξιοί, ακροδεξιοί, “εθνικιστές,” άπαντες υμνούν εν χορώ τον Τσε Γκεβάρα, φτιάχνουν διαδικτυακά “μιμίδια” (“memes”) με δήθεν αποφθέγματά του, επικαλούνται με κάθε ευκαιρία ρήσεις του και κοσμούν εξώφυλλα περιοδικών τους με την εικόνα του! Κάποιοι μάλιστα από τον λεγόμενο ακροδεξιό «χώρο» έφθασαν στο έσχατο σημείο πολιτικής γελοιότητας να δηλώσουν δημοσίως ότι τον «τιμούν», ότι είναι «χειροκροτητές» του, και ότι το πορτραίτο του βρίσκεται ανηρτημένο στο πολιτικό τους γραφείο!
Πόσοι, όμως, από τους αριστερούς και (ακρο)δεξιούς θιασώτες και υμνητές του Τσε Γκεβάρα γνωρίζουν ότι το ίνδαλμά τους είναι στην πραγματικότητα μια ΑΠΑΤΗ, μια κίβδηλη προπαγανδιστική “περσόνα” που κατασκευάσθηκε από τις σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες και διαδόθηκε σ’ όλο τον κόσμο διαμέσου της εμπορικής δράσεως ζάπλουτων Εβραίων (*1) μεγαλοεπιχειρηματιών;
Η άνω μαρτυρία προέρχεται από το βιβλίο “Παραπληροφόρηση” (‘Disinformation’) του Ίον Μίχαϊ Πατσέπα (Ion Mihai Pacepa), πρώην στρατηγού και διευθυντή του Τμήματος Πληροφοριών Εξωτερικού (DIE) της μυστικής αστυνομίας της κομμουνιστικής Ρουμανίας, της διαβόητης Σεκιουριτάτε. Ο Πατσέπα είναι διεθνώς γνωστός ως ο πλέον υψηλόβαθμος αξιωματικός μυστικών υπηρεσιών του σοβιετικού μπλοκ που αυτομόλησε στην Δύση.
Το εν λόγω βιβλίο, όπερ εξεδόθη για πρώτη φορά το 2013 υπό τον τίτλο “Παραπληροφόρηση: Πρώην Επικεφαλής της Κατασκοπίας Αποκαλύπτει Μυστικές Στρατηγικές για την Υπονόμευση της Ελευθερίας, την Επίθεση κατά της Θρησκείας και την Προώθηση της Τρομοκρατίας,” περιέχει μια πληθώρα συγκλονιστικών αποκαλύψεων σχετικά με τους μυστικούς μηχανισμούς της κομμουνιστικής προπαγάνδας, με ιδιαίτερη έμφαση στις καταχθόνιες μεθόδους κοινωνικής μηχανικής δια των οποίων οι μπολσεβίκοι της Ε.Σ.Σ.Δ. κατόρθωσαν να προκαλέσουν και να εκμεταλλευθούν διάφορες κοινωνικές τάσεις και κινήματα του περασμένου αιώνος (όπως ο αντιαμερικανισμός, ο αντικαθολικισμός, το αντιπολεμικό κίνημα της δεκαετίας του 1960 κ.ά.), με σκοπό να προωθήσουν την ιδεολογία τους στις μάζες και εν τέλει να κυριαρχήσουν στην Δύση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής αυτού του διαβολικού μηχανισμού προπαγάνδας δια της “παραπληροφορήσεως” (dezinformatsiya) αποτελεί, σύμφωνα με τον συγγραφέα, η κατασκευή του μύθου του Τσε Γκεβάρα.
Ο Ίον Μίχαϊ Πατσέπα στο πολυτελές Γιότ του Ραούλ Κάστρο στην Κούβα, 1974
Ο Πατσέπα, ο οποίος ισχυρίζεται ότι μετείχε προσωπικά στο εγχείρημα συνεργαζόμενος με την KGB και τους αδερφούς Κάστρο της Κούβας, αναφέρεται λεπτομερώς στην υπόθεση στις σελίδες 209-212 (η έμφαση δική μας), όπου ουσιαστικά κάνει λόγο για μια πλήρως ενορχηστρωμένη μυστική εκστρατεία προωθήσεως του Τσε Γκεβάρα, την οποία μάλιστα ονομάζει “Επιχείρηση Τσε”! Συγκεκριμένα, γράφει:
“Την δεκαετία του 1960, ο Τσε Γκεβάρα έγινε ένα είδος συμβόλου για το κίνημα της θεολογίας της απελευθέρωσης (*2). Εκείνη
την εποχή, η δημοτικότητα του Κρεμλίνου ήταν χαμηλότερη από ποτέ. Η
βίαιη καταστολή της Ουγγρικής Επαναστάσεως του 1957 και η υποκίνηση της
Κουβανικής Κρίσης των Πυραύλων από τους Σοβιετικούς προκάλεσαν την
αποστροφή του κόσμου, και ο κάθε σοβιετικός περιφερειάρχης επιχείρησε να
περισώσει την εικόνα του με τον δικό του τρόπο. Ο Χρουστσόφ
αντικατέστησε την “ανένδοτη” Μαρξιστική-Λενινιστική θεωρία της
παγκόσμιας προλεταριακής εξεγέρσεως με μια πολιτική ειρηνικής
συνυπάρξεως, ενώ υποκρινόταν ότι ήταν πρόμαχος της ειρήνης. Ο Αλεξάντερ
Ντούμπτσεκ επένδυσε σε έναν “σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο” κι ο
Γκομούλκα στο “αφήστε την Πολωνία να είναι η Πολωνία.” Ο Τσαουσέσκου
ανακοίνωσε την “ανεξαρτησία” του από την Μόσχα και αυτοπροβλήθηκε ως ο
“αντικομφορμιστής” ανάμεσα στους κομμουνιστές ηγέτες.
Οι αδελφοί Κάστρο της Κούβας, που έτρεμαν κάθε φιλελευθεροποίηση, αποφάσισαν ότι θα ήταν απλούστερο να πλάσουν ένα ρομαντικό επαναστατικό προσωπείο για τον κομμουνισμό τους. Επέλεξαν τον Τσε ως το αγόρι της αφίσας τους, διότι είχε ήδη εκτελεσθεί στην Βολιβία —έναν σύμμαχο των ΗΠΑ· έχοντας αποτύχει να πυροδοτήσει έναν ανταρτοπόλεμο, μπορούσε να προβληθεί ως μάρτυρας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Η KGB αμέσως προσέφερε την υποστήριξή της. Η Ρουμανική DIE (*3), η οποία εκείνη την περίοδο απήλαυε στενών σχέσεων με την κουβανική ομόλογό της, την DGI, διετάχθη να παράσχει μία χείρα βοηθείας, κι αυτό με ενέπλεξε άμεσα στην υπόθεση.
Η “Επιχείρηση Τσε” ξεκίνησε με το βιβλίο “Επανάσταση Μέσα Στην Επανάσταση,” ένα εγχειρίδιο κομμουνιστικού ανταρτοπολέμου, που αποθέωνε τον Τσε. Ο συγγραφέας, ο Γάλλος τρομοκράτης Ρεζίς Ντεμπρέ (*4), ήταν ένας έγκριτος πράκτορας της KGB. Το 1970, οι αδερφοί Κάστρο εντατικοποίησαν την αγιοποίηση του Τσε. Ο Αλμπέρτο Κόρντα, ένας Κουβανός αξιωματικός της υπηρεσίας πληροφοριών που εργαζόταν μυστικά ως φωτογράφος με την κουβανική εφημερίδα Revolución, έπλασε μια μυθιστορηματική φωτογραφία του Τσε. Ο διάσημος πλέον Τσε, με τις μακριές, σγουρές μπούκλες, που φορά έναν επαναστατικό μπερέ με ένα άστρο και ατενίζει κατ’ ευθείαν μέσα στα μάτια του θεατή, έχει έκτοτε κατακτήσει την υφήλιο (*5)
Η φωτογραφία του Τσε έγινε το λογότυπο για την ισπανόφωνη, τετράωρη επική ταινία του Στίβεν Σόντερμπεργκ “Τσε” που έκανε πρεμιέρα το 2009, η οποία απεικονίζει έναν σαδιστή φονιά που αφιέρωσε την ζωή του στο να φέρει την Λατινική Αμερική στους κόλπους του Κρεμλίνου ως έναν “αληθινό επαναστάτη μέσα από τους σταθμούς του μαρτυρίου του.” Ακόμη κι ο δραματουργός στον οποίον αποδίδεται η συγγραφή του θεατρικού έργου που δυσφήμησε τον Πάπα Πίο XII, του “Ο Αντιπρόσωπος,” επιστρατεύθηκε για την επιχείρηση προώθησης του Τσε. Το περιοδικό Time ανέφερε τον Οκτώβριο του 1970: “Αυτή την στιγμή, ο Τσε εμφανίζεται κάθε βράδυ σε ένα νέο θεατρικό έργο, στους “Αντάρτες,” από τον Γερμανό δραματουργό Ρόλφ Χόχουτ.” Στο έργο, “ένας νεαρός Γερουσιαστής της Νέας Υόρκης, που είναι επίσης ο επικεφαλής ενός υπογείου κινήματος τύπου-Τσε στις ΗΠΑ, ικετεύει τον Γκεβάρα να εγκαταλείψει τον αγώνα του στην Βολιβία. Ο Τσε αρνείται. ‘Ο θάνατός μου εδώ —υπό μία σταθμισμένη λογική— είναι η μόνη δυνατή νίκη,’ λέει. ‘Πρέπει να αφήσω ένα σύμβολο.’” Προωθώντας περαιτέρω τους σκοπούς της KGB, το έργο επίσης χρέωνε στις Ηνωμένες Πολιτείες φυλετικές και πολιτικές δολοφονίες.
Η KGB διαδραμάτισε επίσης καταλυτικό ρόλο στον καλλωπισμό ενός ημερολογίου που είχε κρατήσει ο Τσε κατά την διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων και στην μετατροπή του σε ένα προπαγανδιστικό βιβλίο, “Το Κεφάλαιο Συναντά Έναν Ξένοιαστο Καβαλάρη,” που αργότερα μετονομάστηκε σε “Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας” (*6).
Σήμερα, ο Τσε είναι ένα σύμβολο του κινήματος της θεολογίας της απελευθέρωσης και της θεολογίας της μαύρης απελευθέρωσης. Κατά την περίοδο των προεδρικών εκλογών του 2008, ο τηλεοπτικός σταθμός Houston του Fox προέβαλλε ένα βίντεο με εθελοντές σε ένα γραφείο πολιτικής εκστρατείας του Ομπάμα σε εκείνη την πόλη, του οποίου οι τοίχοι ήταν διακοσμημένοι με μια μεγάλη αφίσα του Τσε ανηρτημένη πάνω από μια κουβανική σημαία. Ο Ομπάμα σύχναζε στην εκκλησία της θεολογίας της μαύρης απελευθέρωσης του αιδεσιμότατου Ράϊτ (*7) στο Σικάγο για είκοσι σχεδόν χρόνια.
Όπως ο Ραούλ Κάστρο κάποτε μου υπερηφανεύτηκε, “Ο Τσε είναι η μεγαλύτερη δημόσια επιτυχία μας.”
Έτσι λοιπόν κατασκευάσθηκε ο μύθος του Τσε Γκεβάρα, του μπολσεβίκου κατσαπλιά par excellence που ενέπνευσε ολόκληρες γενιές αριστερών (κι όχι μόνο) εδώ και μισό αιώνα. Ένας κομμουνιστής τρομοκράτης, ένας ψυχοπαθής εγκληματίας, ένας στυγνός κατά συρροήν δολοφόνος μετετράπη βάσει οργανωμένου σχεδίου σ’ ένα από τα πλέον διάσημα πολιτικά σύμβολα του 20ού αιώνος, σ’ ένα πρότυπο που απολαύει καθολικής αποδοχής και θαυμασμού!
Φυσικά, το γεγονός ελάχιστα μας εκπλήσσει.
Όλοι, άλλωστε, ενθυμούμαστε τον “ελαφρώς επεξεργασμένο” σοβιετικό “ήρωα”
με τα κλεμμένα ρολόγια στο Ράϊχσταγκ (ιδέ εδώ),
καθώς επίσης και τους εγχώριους ψευτο-ήρωες της αριστεράς, τον Γλέζο,
τον Βελουχιώτη, τον Μπελογιάννη (τον “άνθρωπο με το γαρίφαλο”), τους
“ήρωες του πολυτεχνείου” κτλ. Η τακτική των μπολσεβίκων παραμένει
πάντοτε η ίδια, όπως ίδια παραμένει και η διαχρονική τάση της ελληνικής
πατριδοκάπηλης (ακρο)δεξιάς να αποτίνει δουλοπρεπώς φόρο τιμής σε όλους
αυτούς, να προσπαθεί απεγνωσμένα να τους οικειοποιηθεί —πόσες φορές
άραγε ακούσαμε για “εθνικιστή”/“ΕΟΝίτη” Γλέζο που κατέβασε την γερμανική
σημαία;— και να τους μιμηθεί (Ζέρβας κ.ά.). Ο μπολσεβικισμός ρίχνει το
αγκίστρι με το δόλωμα και οι ιδεολογικά λιμασμένοι εγχώριοι ακροδεξιοί
τσιμπάνε αμέσως.
Αυτή
είναι δυστυχώς η τραγελαφική κατάσταση στην σύγχρονη, μεταπολΗΣτευτική
Ελλάδα της ιδεολογικής κυριαρχίας της αριστεράς, των νεομπολσεβίκων
κατσαπλιάδων και των χθαμαλών ακροδεξιών μιμητών τους. Και ο κατήφορος
δεν φαίνεται να έχει τελειωμό…
Σημειώσεις:
(*1) Για τον καταλυτικό ρόλο των Εβραίων
στην υπόθεση Τσε Γκεβάρα ιδέ σημειώσεις (*5) και (*6). Ένα από τα αρκετά
προβληματικά σημεία του βιβλίου του Πατσέπα είναι ότι δεν τους
κατονομάζει ευθέως, ενώ όλως περιέργως (και υπόπτως) υιοθετεί το σαθρό
αφήγημα περί “αριστερού αντισιωνισμού”!
(*2) Θεολογία της απελευθέρωσης:
Πολιτικοθρησκευτικό επαναστατικό κίνημα που έκανε την εμφάνιση του την
δεκαετία του 1970 ανάμεσα σε ορισμένους κύκλους Καθολικών
Λατινοαμερικανών.
Σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες, δημιουργήθηκε από την KGB στα πλαίσια της εκστρατείας της Ε.Σ.Σ.Δ. για την εξαγωγή του κομμουνισμού στην Κεντρική και Νότια Αμερική. Ο Πατσέπα αναφέρει σχετικά: “Στα 1950 και 1960, οι περισσότεροι Νοτιαμερικανοί ήσαν φτωχοί, θρησκευόμενοι αγρότες που είχαν αποδεχθεί το status quo, και ο Χρουστσόφ είχε την πεποίθηση ότι θα μπορούσαν να προσηλυτισθούν στον κομμουνισμό διαμέσου της έξυπνης παραχάραξης της θρησκείας. Το 1968, η KGB κατόρθωσε να χειραγωγήσει μια ομάδα αριστερών Νοτιαμερικανών Καθολικών επισκόπων στο να διοργανώσουν ένα συνέδριο στο Μεδεγίν, στην Κολομβία. Κατόπιν αιτήματος της KGB, η DIE υπό τον γράφοντα παρείχε υλικοτεχνική υποστήριξη στους οργανωτές. Ο επίσημος στόχος του συνεδρίου ήταν η βοήθεια για την εξάλειψη της φτώχειας στην Λατινική Αμερική. Ο αδήλωτος στόχος ήταν η νομιμοποίηση ενός κατασκευασμένου από την KGB θρησκευτικού κινήματος υπό την ονομασία “Θεολογία της Απελευθέρωσης,” του οποίου ο μυστικός στόχος ήταν να υποκινήσει τους φτωχούς της Λατινικής Αμερικής στο να εξεγερθούν ενάντια στην “θεσμοθετημένη βία της φτώχειας” που απέρρεε από τις Ηνωμένες Πολιτείες.” Το μαρξιστικό κι αντιδογματικό περιεχόμενο της θεωρίας, καθώς κι εχθρότητα προς την θεσμική Εκκλησία (η οποία καταδικάζεται ως “όργανο της άρχουσας τάξης” κτλ) προκάλεσαν οξύτατες αντιδράσεις στο Βατικανό, με αποτέλεσμα την καταδίκη του κινήματος από τον Πάπα Iωάννη Παύλο το 1980. H θεωρία παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί μέχρι σήμερα να έχει περιορισμένη απήχηση σε μεμονωμένους αριστερούς κληρικούς, ενώ ο Πάπας Φραγκίσκος (που ως γνωστόν προέρχεται από την Νότιο Αμερική) έχει εκδηλώσει πλειστάκις την συμπάθειά του για αυτή.
Σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες, δημιουργήθηκε από την KGB στα πλαίσια της εκστρατείας της Ε.Σ.Σ.Δ. για την εξαγωγή του κομμουνισμού στην Κεντρική και Νότια Αμερική. Ο Πατσέπα αναφέρει σχετικά: “Στα 1950 και 1960, οι περισσότεροι Νοτιαμερικανοί ήσαν φτωχοί, θρησκευόμενοι αγρότες που είχαν αποδεχθεί το status quo, και ο Χρουστσόφ είχε την πεποίθηση ότι θα μπορούσαν να προσηλυτισθούν στον κομμουνισμό διαμέσου της έξυπνης παραχάραξης της θρησκείας. Το 1968, η KGB κατόρθωσε να χειραγωγήσει μια ομάδα αριστερών Νοτιαμερικανών Καθολικών επισκόπων στο να διοργανώσουν ένα συνέδριο στο Μεδεγίν, στην Κολομβία. Κατόπιν αιτήματος της KGB, η DIE υπό τον γράφοντα παρείχε υλικοτεχνική υποστήριξη στους οργανωτές. Ο επίσημος στόχος του συνεδρίου ήταν η βοήθεια για την εξάλειψη της φτώχειας στην Λατινική Αμερική. Ο αδήλωτος στόχος ήταν η νομιμοποίηση ενός κατασκευασμένου από την KGB θρησκευτικού κινήματος υπό την ονομασία “Θεολογία της Απελευθέρωσης,” του οποίου ο μυστικός στόχος ήταν να υποκινήσει τους φτωχούς της Λατινικής Αμερικής στο να εξεγερθούν ενάντια στην “θεσμοθετημένη βία της φτώχειας” που απέρρεε από τις Ηνωμένες Πολιτείες.” Το μαρξιστικό κι αντιδογματικό περιεχόμενο της θεωρίας, καθώς κι εχθρότητα προς την θεσμική Εκκλησία (η οποία καταδικάζεται ως “όργανο της άρχουσας τάξης” κτλ) προκάλεσαν οξύτατες αντιδράσεις στο Βατικανό, με αποτέλεσμα την καταδίκη του κινήματος από τον Πάπα Iωάννη Παύλο το 1980. H θεωρία παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί μέχρι σήμερα να έχει περιορισμένη απήχηση σε μεμονωμένους αριστερούς κληρικούς, ενώ ο Πάπας Φραγκίσκος (που ως γνωστόν προέρχεται από την Νότιο Αμερική) έχει εκδηλώσει πλειστάκις την συμπάθειά του για αυτή.
(*3) DIE: Διεύθυνση Πληροφοριών Εξωτερικού της Σεκιουριτάτε.
(*4) Régis Debray: Γάλλος κομμουνιστής
συμμορίτης, τρομοκράτης, μαρξιστής “διανοούμενος” και πράκτορας της KGB.
Όπως πληροφορεί ο Πατσέπα (σελ. 53): “Ο Ντεμπρέ αφιέρωσε την ζωή
του στην εξαγωγή του κομμουνισμού τύπου Κούβας στην Νότιο Αμερική, όμως
λίγους μήνες αφότου εξέδωσε το βιβλίο του [“Επανάσταση Μέσα Στην
Επανάσταση”], μια βολιβιανή μονάδα των ειδικών δυνάμεων εκπαιδευμένη από
τις ΗΠΑ τον συνέλαβε στην Βολιβία μαζί με όλη την ομάδα ανταρτών υπό
την διοίκηση του Τσε Γκεβάρα. Ο Τσε καταδικάσθηκε σε θάνατο και
εκτελέσθηκε για τρομοκρατία και δολοφονίες κατά συρροήν. Ο Ντεμπρέ
καταδικάσθηκε σε κάθειρξη τριάντα ετών, αλλά απελευθερώθηκε μετά από
τρία έτη κατόπιν επίμονων παρεμβάσεων του Σάρτρ. Την δεκαετία του 1980, ο
Ντεμπρέ υπηρέτησε ως σύμβουλος για τις υποθέσεις Νοτίου Αμερικής δίπλα
στον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Μιτερράν. Ύστερα από αυτό, ο Ντεμπρέ
αφοσιώθηκε στην διασπορά του μίσους κατά των Ηνωμένων Πολιτειών.”
(*5) Η εν λόγω φωτογραφία του Τσε Γκεβάρα
δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά από έναν πράκτορα της KGB, τον Ι. Λαβρέτσκυ,
που δρούσε υπό κάλυψη ως συγγραφέας, σε βιβλίο του υπό τον τίτλο “Ερνέστο Τσε Γκεβάρα,” το οποίο η KGB επεξεργάστηκε και εξέδωσε ως Ι. Λαβρέτσκυ, “Ερνέστο Τσε Γκεβάρα” (Μόσχα, 1976). Η KGB τιτλοφόρησε την διάσημη φωτογραφία “Guerrillero Heroico” (Ηρωικός
Αντάρτης) και την διέδωσε σ’ όλη την Νότιο Αμερική —την περιοχή
επιρροής της Κούβας. Ο Ιταλοεβραίος εκατομμυριούχος μεγαλοεπιχειρηματίας
Τζιαντζιάκομο Φελτρινέλλι (Giangiacomo Feltrinelli), σκληρός
κομμουνιστής και πράκτορας της KGB, πλημμύρισε την υπόλοιπη υφήλιο με
την εικόνα του Τσε τυπωμένη σε αφίσες και καλοκαιρινές μπλούζες. Από την
μια μέρα στην άλλη, ο τρομοκράτης Τσε έγινε διεθνές σύμβολο της
αριστεράς. Ο δε Φελτρινέλλι έγινε και ο ίδιος τρομοκράτης και σκοτώθηκε
ενώ τοποθετούσε έναν εκρηκτικό μηχανισμό έξω από το Μιλάνο το 1972.
(*6) Το επεξεργασμένο από
την KGB ημερολόγιο του Τσε Γκεβάρα, με πρόλογο του Φιντέλ Κάστρο,
εκδόθηκε για πρώτη φορά από τον εβραϊκό εκδοτικό Grove Press της Νέας
Υόρκης. Ο ίδιος εκδοτικός οίκος εξέδιδε μεταξύ άλλων έργα του γνωστού
νέγρου μουσουλμάνου ηγέτη Μάλκολμ Χ, του διάσημου αντιφασίστα
δραματουργού Μπέρτολντ Μπρέχτ και άλλων περιθωριακών μαρξιστών
“διανοουμένων.” Ο ιδιοκτήτης και διευθυντής της Grove Press ήταν ο
ζάπλουτος Εβραίος μεγαλοεπιχειρηματίας Barney Rosset, ο οποίος, κατά
δήλωσή του, υπήρξε φανατικός κομμουνιστής και σιωνιστής.
(*7) Jeremiah Right: Αφροαμερικανός
προτεστάντης πάστορας, γνωστός για την στήριξή του στον Μπαράκ Ομπάμα,
καθώς και για ποικίλες αντιαμερικανικές και αντι-λευκές δηλώσεις.
ΠΗΓΗ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου