Στην Κόλαση της Νορβηγίας [Πώς θα είναι αύριο η Ευρώπη]
Το σύγχρονο παιδομάζωμα είναι δυτικό, κρατικό και επιδοτούμενο. Γίνεται σε σκανδιναβικά κράτη και αλλού. Καταλήγει σε βίαιη διάλυση της οικογένειας και στην παιδική κακοποίηση. Τα παιδιά ανήκουν στο κράτος, το οποίο δεν ανήκει στους πολίτες του. Υπουργός παιδείας δηλώνει ότι θέλει να κάνει ομοφυλόφιλα όλα τα παιδιά. Η παιδεία προωθεί την ιδέα επιλογής φύλου, την πρώιμη σεξουαλικότητα και την αποβλάκωση. Οι αντιδρώντες διώκονται ανηλεώς, σύμφωνα με το νόμο. Καλώς ορίσατε στην δημοκρατική κόλαση του 21ου αιώνα.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Όταν πρωτοδιάβασα τη συνέντευξη μιας Ρωσίδας μάνας [Irina Bergseth] που ζούσε στη Νορβηγία δεν πίστευα στα μάτια μου. Κάθε φράση της, κάθε λέξη της ήταν μια δυνατή γροθιά στο στομάχι! Όμως αξίζει να τη δούμε για να αντιληφθούμε πώς θέλουν κάποιοι την Ευρώπη των Εσχάτων. Όταν μάλιστα το μέλλον αυτής της «σύγχρονης κοινωνίας», καθοδηγείται προς διαμόρφωση με τον πιο ύπουλο, τον πιο βρώμικο τρόπο πάνω στις ψυχές των παιδιών και αυτός ο εφιάλτης, βρίσκεται προ των πυλών και για την δική μας Πατρίδα, νομίζω πως επιβάλλεται με κάθε τρόπο να το αποτρέψουμε. Το κείμενο από το οποίο σταχυολογούμε τα βασικά του σημεία, είναι από συνέντευξη της 9ης Μαΐου 2013 μιας μάνας που η “τύχη” την έριξε στην “προηγμένη”, πλούσια και “προοδευτική” αυτή χώρα του Βορρά. Δημοσιογράφος ήταν ο Andrew Fefelov της Ρωσικής Εφημερίδας “ΑΥΡΙΟ”.Η Ιρίνα παντρεύτηκε το 2005 στην Μόσχα με πολίτη της Νορβηγίας, έχοντάς ήδη έναν γιο τότε 7 ετών. Εγκαταστάθηκαν στη Νορβηγία, στο χωριό Άουρσκογκ του Χιόκλαντ. Εν συνεχεία περιγράφει τη νορβηγική κοινωνία που αποδομείται ηθικά ταχύτατα, αντιγράφοντας αμερικανικές νοοτροπίες. Κατά τη ρωσίδα αυτή μητέρα παρά τον πλούτο της χώρας που οφείλεται στην εξόρυξη πετρελαίου η Νορβηγία δεν έχει αναπτύξει τις επιστήμες, παρά εκμεταλλεύτηκε την ξένη επιστημονική και τεχνολογική συνδρομή. Η Ιρίνα κατόρθωσε να διοριστεί δασκάλα σε μια γειτονική κοινότητα. Αμέσως μετά στη συνέντευξή της η Ιρίνα περιγράφει τις βασικές δομές του νορβηγικού σχολείου που το χαρακτηρίζει: “φτιαγμένο για διανοητικά καθυστερημένους”. Έτσι, σύμφωνα με τη Ρωσίδα αυτή δασκάλα, το έργο του κρατικού σχολικού προγράμματος για το δημοτικό σχολείο συμπεριλαμβάνει οι δάσκαλοι να διδάξουν στα παιδιά το αλφάβητο, έως 13 ετών να μάθουν να μετράνε και να διαβάζουν τις ετικέτες των τιμών στα καταστήματα. Το διάβασμα μεγαλόφωνα στην τάξη δεν επιτρέπεται, επειδή το παιδί αισθάνεται «ντροπή» [εδώ να δείτε προσοχή στη “διαφορετικότητα”!]. Μάλιστα ειδικός δάσκαλος βγάζει το παιδί στον διάδρομο και μόνο εκεί ακούει το παιδί να διαβάζει, έτσι ώστε να μην ντροπιάσει το «μικρό»! Ακόμη, ο δάσκαλος έχει το δικαίωμα να κάνει στα παιδιά μέσα στην ημέρα δύο ασκήσεις μαθηματικών! Αν τα παιδιά δεν μάθουν το μάθημα, τρεις ημέρες αργότερα, πάλι προσπαθεί να τους εξηγήσει την ύλη του περασμένου μαθήματος. Εργασία για το σπίτι για την εβδομάδα το πολύ 5-8 λέξεις στα αγγλικά, κατά την διακριτική ευχέρεια του παιδιού! Ουσιαστικά το διαφημιζόμενο από πολλούς εγχωρίους “παιδαγωγούς” ως κορυφαίο, είναι απλώς παράδειγμα της πλήρους υποβάθμισης της εκπαίδευσης. Άλλωστε, δεν υπάρχουν μαθήματα λογοτεχνίας, ιστορίας, φυσικής, χημείας, φυσικής επιστήμης. Υπάρχει μόνο μια μορφή “μελέτης περιβάλλοντος”, που ονομάζεται «αναθεώρηση», όπου τα παιδιά μαθαίνουν τον κόσμο σε γενικές γραμμές. Ξέρουν απλώς ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε. Όλα τα άλλα στοιχεία, σύμφωνα με την κρατούσα άποψη, είναι «κακοποίηση του παιδιού και της ψυχής του»! Μάλιστα, η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο δεν ταΐζει τα παιδιά στα σχολεία και στα νηπιαγωγεία. Μόνο τρέφουν τα παιδιά, άπαξ εβδομαδιαίως, με κάποια «αηδιαστική σούπα», που ονομάζεται «ντοματόσουπα» από έτοιμη συσκευασία!
Ο μεγαλύτερος γιος της Ιρίνας, έχοντας κάνει μαθήματα για δύο χρόνια σε ρωσικό σχολείο της Νορβηγίας ήταν σαν ένα παιδί θαύμα. Έως την 7η τάξη, δε διάβαζε τίποτα, μιας και δεν υπήρχε καμία ανάγκη για να διδαχτεί. Στους τοίχους των σχολείων, άλλωστε υπάρχουν κατατοπιστικές απίστευτες ανακοινώσεις, όπως: “Εάν οι γονείς σας επιβάλουν να κάνετε τα μαθήματα, καλέστε στο [τάδε] τηλέφωνο. Εμείς θα σας βοηθήσουμε να ελευθερωθείτε από τέτοιους γονείς.»!!! Για την Ιρίνα μόνος τρόπος ασκήσεως της μνήμης του γιου της ήταν το πιάνο. Μάλιστα του έλεγε συχνά: “Μην τολμήσεις και πεις κάπου ότι έχεις μια τέτοια απαιτητική μητέρα.» Μετά από έξι χρόνια παραμονής της Ιρίνα στη Νορβηγία ήρθε η ώρα να μάθει για το περιβόητο σύστημα παιδικής πρόνοιας “Barnevernet”. Πριν γνωρίσει όμως αυτό το “σύστημα”, η Ιρίνα μετά τη γέννηση του δεύτερού της παιδιού, χώρισε από τον άνδρα της. Τότε, πήρε δάνειο, αγόρασε διαμέρισμα και είχε μια φυσιολογική ζωή, χωρίς ποτέ να απασχολήσει τις αρχές του κράτους. Τα παιδιά έμειναν μαζί της, δεδομένου ότι ο μπαμπάς στεναχωρούσε τον γιο της (από τον πρώτο γάμο), και έθεσε θέμα να μην υπάρξουν συναντήσεις με αυτόν τουλάχιστον τον γιο. Η Ιρίνα προσπάθησε τουλάχιστον ώστε ο πατέρας του παιδιού να μην μείνει μαζί του το βράδυ, διότι υπήρχε απειλή ξυλοδαρμού. Το νηπιαγωγείο κι άλλες κρατικές υπηρεσίες την πίεζαν να δίνει το παιδί στον πατέρα του. Έτσι ο μικρός γιος παρέμεινε με τον πατέρα του στην αρχή από δύο ώρες το Σάββατο ή την Κυριακή. Αλλά την τελευταία φορά, όταν έκλεισε τα τέσσερα του χρόνια, πέρασε με τον πατέρα του σχεδόν μια εβδομάδα. Στις 7/3/2011 η Ιρίνα πήγε στην αστυνομία του χωριού «Bjorlelangen», επειδή το μικρό αγόρι της είπε, ότι η θεία και ο θείος του, συγγενείς του πατέρα του, τον πόνεσαν στο στόμα και στον ποπό! Της μίλησε για πράγματα, που εκείνη δεν μπορούσε στην αρχή να τα πιστέψει. Τότε αναλογίστηκε στα σοβαρά μια νορβηγική λαϊκή παράδοση, συνδεδεμένη με το να σχετίζονται οι συγγενείς εξ αίματος στενά με παιδιά: αγόρια και κορίτσια! Αρχικά, η Ρωσίδα μητέρα δεν μπορούσε να πιστέψει σ΄ αυτή την τρέλα ή ανοησία ή κόλαση. Πάντως, πήγε στην αστυνομία και έκανε καταγγελία. Την 8η Μαρτίου κλήθηκα στην υπηρεσία της επιμέλειας των παιδιών «Barnevernet». Η ανάκριση διήρκεσε έξι ώρες. Εκεί ήταν μόνο η Ιρίνα και τα παιδιά της. Υποτίθεται ότι στη Νορβηγία υπάρχει ένα «υποδειγματικό» σύστημα προστασίας των παιδιών, που δημιουργήθηκε «για τα μάτια του κόσμου», ότι δήθεν αγωνίζονται και πολεμάνε την αιμομιξία. Αργότερα η Ιρίνα συνειδητοποίησε, κάτι που νωρίτερα είχαν καταγγείλει και άλλοι γονείς, ότι τα κέντρα «Barnevernet», που υπάρχουν σε κάθε χωριό[!], σκοπό έχουν να εντοπίσουν την δήθεν «ομολογία» του παιδιού περί μη «καλής» μητέρας (ή πατέρα), να απομονώσει τα παιδιά αυτά από τους γονείς τους και να τους «τιμωρήσει» (παιδιά και γονείς ταυτόχρονα)! Εκείνη την εποχή οι εφημερίδες στη χώρα έγραψαν ότι ένα κορίτσι 8 ετών, καταδικάστηκε σε καταβολή των δικαστικών εξόδων και καταβολή αποζημιώσεων στον βιαστή της για την παραμονή του στη φυλακή!Τότε κατάλαβε και η Ιρίνα πλήρως ότι στη Νορβηγία, όλα είναι από την «ανάποδη». Ουσιαστικά αντιλήφθηκε ότι η παιδεραστία, ουσιαστικά, δεν θεωρείται έγκλημα [κάτι που συμβαίνει και σε άλλες “προηγμένες” ευρωπαϊκές χώρες, όπως την Ολλανδία]. Πάντως στις 8/3/2011 ήταν η πρώτη φορά που κατασχέθηκαν και τα δύο παιδιά της Ιρίνα! Η κατάσχεση γίνεται ως εξής: το παιδί δεν επιστρέφει από το νηπιαγωγείο ή το σχολείο, δηλαδή ουσιαστικά το κλέβουν από τους γονείς, εξαφανίζεται! Αυτό συμβαίνει επειδή το παιδί «το απομακρύνουν» για το … καλό του, από τους γονείς σε μυστική διεύθυνση. Οι υπεύθυνοι της είπαν αφοπλιστικά: «Καταλάβετε την κατάσταση, εσείς μιλάτε για παιδική κακοποίηση. Πρέπει να εξεταστείτε από γιατρό και κριθείτε ότι είστε υγιείς.» Έτσι η Ιρίνα έσπευσε στην κοντινή πολυκλινική [δέκα λεπτά με το αυτοκίνητο]. Στο αυτοκίνητο την έβαλε η υπάλληλος της «Barnevernet», λέγοντας: “Εμείς θα σας βοηθήσουμε, θα παίξουμε με τα παιδιά σας, θα είναι στην υπηρεσία της προστασίας των παιδιών”. Όταν η Ιρίνα με τη συνοδεία της υπαλλήλου έφτασε στην κλινική, ο μεγαλύτερος της γιος [13 τότε ετών], της τηλεφώνησε και την πληροφόρησε ότι βρίσκονταν ήδη σε ανάδοχη οικογένεια σε μυστική διεύθυνση! Η Ιρίνα προσπάθησε να συγκρατήσει τα δάκρυά της, γιατί ακόμη και το κλάμα θεωρείται ψυχική ασθένεια, και σε αυτή την περίπτωση η «Barnevernet» θα εφάρμοζε καταναγκαστική ψυχιατρική!
Αιτίες
που μπορεί η Barnevernet να επέμβει; Πολλές και ποικίλες: αναγκάζετε το
παιδί σας να πλένει τα χέρια του με το ζόρι η μαμά κουτσαίνει ή κλαίει,
το παιδί σας τρώει με τα χέρια [συνέβη σε οικογένεια Ινδών μεταναστών]…
ε, τότε… “είστε μια κακή μητέρα, το παιδί σας θα παρακρατηθεί!”. Το
σύστημα “προστασίας” των παιδιών στη Νορβηγία βασίζεται σε “τεκμήριο
ενοχής” των γονέων. Άλλη αιτία, συχνή μάλιστα, που επεμβαίνει η
“προστασία παιδιών” μπορεί να είναι η φράση που συχνά λένε οι γονείς στα
παιδιά τους, και στην Ελλάδα: “θα σε σκοτώσω βρε!” Τότε η Barnevernet
λέει: “Θέλετε να σκοτώσετε τα παιδιά σας”! Σε ανάλογες ανακρίσεις γονέων
από τους εντεταλμένους της Barnevernet, αναγκάζουν τους γονείς με τον
τρόπο τους να βρίσκονται μόνιμα σε θέση να πρέπει να δικαιολογούνται
συνεχώς. Κάποτε οι δύστυχοι γονείς αντιλαμβάνονται πως από κάποια στιγμή
και μετά είναι αδύνατον να δικαιολογηθούν. Ας αναλογιστούμε μόνο πως η
νορβηγική κρατική μηχανή, δίνει μυθικά βραβεία και μπόνους σε
δικηγόρους, σε υπαλλήλους της επιτροπείας, σε δικαστές, σε ψυχολόγους,
σε ψυχιάτρους, σε ανάδοχους γονείς, σε εμπειρογνώμονες. για κάθε
“κατασχεθέν” γαλανομάτικο μωρό. Τότε οι πραγματικοί γονείς δεν έχουν
καμία πιθανότητα να διασώσουν το παιδί τους από το νορβηγικό «άσυλο».
Στη συνέντευξή της η Ιρίνα τονίζει: Οι δικηγόροι του «Barnevernet»
μεταφράζανε και χρησιμοποίησαν εναντίον μου όλο το υλικό του ρωσικού
τύπου, που ανέφερε τα παιδιά μου. Είπαν στο δικαστήριο: «Είναι τρελή,
προστατεύει τα παιδιά της στον τύπο!» Στη Δύση δεν υπάρχει ελευθερία του
τύπου σε σχέση με τα παιδιά. Είναι αδύνατον να κάνει κανείς έκκληση
προς την κοινωνία”. Άλλωστε, ισχύει ο Νόμος της ιδιωτικής ζωής (Νόμος περί προστασίας προσωπικών δεδομένων), ένας νόμος που φαίνεται πως είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της Barnevernet.
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ:
Το υπουργείο που έχει σχέση με παιδιά στην Νορβηγία ονομάζεται
“Βασιλικό Υπουργείο Παιδιών και Ισότητας κάθε μορφής σεξουαλικής
διαφορετικότητας”. Οι σεξουαλικές μειονότητες στη Νορβηγία δεν είναι
πλέον μειονότητες, οι κανονικοί φυσικοί (natural) άνθρωποι είναι σήμερα
μειονότητα. Οι κοινωνιολόγοι έχοντας στην διάθεσή τους κάποια στοιχεία,
διαπιστώνουν: το 2050 η Νορβηγία θα είναι πάνω από 70% homo-χώρα. Τι
σημαίνει «homo», είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς. Άλλωστε, η Νορβηγία
μα και άλλες δυτικές χώρες, νομιμοποίησε τουλάχιστον τριάντα είδη μη
παραδοσιακού γάμου. Από την άποψη αυτή, η πιο «προχωρημένη» χώρα είναι η
Νορβηγία, όπου «άνδρας» και «γυναίκα» είναι μάλλον έννοιες παρωχημένες.
Δεν είναι τυχαίο, ότι στη Νορβηγία ένα παιδί που γεννιέται σε μια
φυσιολογική οικογένεια δεν μπορεί να προστατευτεί. Την τελευταία
δεκαετία σε όλη την Ευρώπη εισήχθησαν κάποια σεξουαλικά πρότυπα που
διέπουν την εκπαίδευση των παιδιών με ένα ορισμένο τρόπο (http://yadi.sk/d/oa3PNRtG3MysZ).
Οι κανονισμοί αυτοί είναι δεσμευτικοί προς όλα τα κράτη που υπογράφουν
την σύμβαση (convention), την έγκριση της οποίας ενεργά «προωθούν τα
λόμπι» σήμερα στην Ελλάδα και τη Ρωσία. Ένα ειδικό τμήμα αυτού του
«πανευρωπαϊκού σεξ στάνταρτ» αναφέρει πως πρέπει το προσωπικό των
νηπιαγωγείων(!) κι οι γονείς, να εξασκήσουν τα παιδιά στον «αυνανισμό»
έως τεσσάρων ετών (!) και όχι αργότερα. Στο κείμενο αυτής της σύμβασης
λέγεται ξεκάθαρα, ότι οι γονείς μαζί με γιατρούς και νηπιαγωγούς
καλούνται να διδάξουν τα παιδάκια «έρωτα διαφορετικών ειδών». Στη σελίδα
46 του εν λόγω εγγράφου αναφέρεται, ότι ένα νεογέννητο πρέπει να
συνειδητοποιήσει την ταυτότητα φύλου του (gender identification).
Ο επιβεβλημένος “σεξουαλικός διαφωτισμός” θεωρεί, ότι την ώρα της
γέννησης του παιδιού σας, είναι απαραίτητο να καθοριστεί τι είναι: γκέι,
λεσβία, τραβεστί ή τρανσέξουαλ (!!). Αν το παιδί σας και πάλι δεν θα
επιλέξει «φύλο» (gender), θα βοηθήσει σ’ αυτή την περίπτωση η πανίσχυρη
νορβηγική «Barnevernet» ή η φινλανδική «Lastensuoelu» ή γερμανική
«Yugendamt» κ.ο.κ. Η Νορβηγία είναι από τις πρώτες χώρες παγκοσμίως, η
οποία δημιούργησε Ινστιτούτο Επιστημονικών Ερευνών [Πανεπιστημίου Όσλο],
στο οποίο μελετούν αυτοκτονίες παιδιών από 0 μέχρι 7 ετών! Αλλά πώς ένα
νεογέννητο παιδί μπορεί να αυτοκτονήσει; Μα τα κακόμοιρα παιδιά μετά
από τις σαδιστικές επιθέσεις καταλήξουν να πεθάνουν τότε επισήμως
αποδίδεται ως αυτοκτονία!
Η Ιρίνα στη συνέχεια της συνέντευξής της διηγείται πως στις 30-5-2011 δύο ένοπλοι αστυνομικοί και δύο υπάλληλοι του «Barnevernet» της πήραν και πάλι τα παιδιά. Εκείνη κάλεσε το δικηγόρο της στο τηλέφωνο, κι εκείνος της είπε επί λέξει: “Σύμφωνα με τους νόμους της Νορβηγίας, είστε υποχρεωμένη να δώσετε τα παιδιά. Αν αντισταθείτε, τα παιδιά θα τα πάρουν έτσι κ’ αλλιώς, αλλά εσείς δεν θα τα δείτε ποτέ. Θα πρέπει να δώσετε τα παιδιά σας, και αύριο θα σας εξηγήσουν τι συμβαίνει!”. Τα παιδιά τα απομάκρυναν αμέσως, χωρίς να δείξουν κάποιο επίσημο έγγραφο στη μητέρα τους. Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως οι νορβηγικές εφημερίδες έγραψαν πως ένα αγόρι, το οποίο το πήραν από τη μητέρα του ως παιδί, βιάστηκε σε όλα τα «άσυλα». Μόλις έγινε 18 ετών, αγόρασε ένα όπλο, μπήκε στο «σπίτι» και πυροβόλησε τους αναδόχους γονείς. Σε άλλη περίπτωση, ένα αγόρι από τη Νορβηγία έκλαιγε όταν το πήραν, επειδή ήθελε την μητέρα του. Οι γιατροί είπαν, ότι το να κλαίει έτσι – είναι παράνοια!! Από τα φάρμακά που του χορηγούσαν με τη βία, έγινε φυτό. Μετά τις φωνές του Τύπου, στάλθηκε πάλι στη μητέρα του αλλά σε αναπηρική καρέκλα! Δεν μπορούσε να μιλήσει, έχασε 15 κιλά και είχε πάθει δυστροφία, με μη αναστρέψιμες διαδικασίες. Μετά από ένα και μοναδικό ραντεβού της Ιρίνας με το μεγαλύτερό της γιο, έμαθε, ότι εκείνο έγραψε επιστολή στο Ρωσικό Προξενείο. «Θα πεθάνω, αλλά θα αποδράσω από τη Νορβηγία. Εγώ δεν θα ζήσω σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.” Και μόνος του, κατάφερε να οργανώσει την απόδρασή του. Στο Διαδίκτυο ήρθε σε επαφή με τον Πολωνό Krzysztof Rutkowski, ο οποίος έχει ήδη καταφέρει να σώσει μια κοπέλα πολωνικής καταγωγής από το νορβηγικό «άσυλο». Ο Πολωνός τηλεφώνησε στην Ιρίνα ότι όταν όλα ήταν προετοιμασμένα και της είπε: «Αν θα πάρω τον γιο σας χωρίς εσάς, θα θεωρηθεί ότι κλέβω το παιδί κάποιου άλλου, αλλά αν είμαι μαζί σας, τότε θα θεωρηθεί, ότι βοηθώ την οικογένεια». Η Ιρίνα δυσκολεύτηκε να αποφασίσει. Η επιλογή ήταν δίκοπο μαχαίρι: και οι τρεις να πεθάνουν στη Νορβηγία ή τουλάχιστον να σώσει τον εαυτό της και τον μεγαλύτερο γιο. Καθώς όμως η Ιρίνα πέρασε τα σύνορα της Πολωνίας, οι συνοριοφύλακες τους σταμάτησαν με το αίτημα της δήθεν «άλλης» επίσημης νορβηγικής μητέρας. Η αίτηση ανέφερε, ότι κάποια «θεία», η Ιρίνα δηλαδή, έκλεψε ένα παιδί από το έδαφος της Νορβηγίας. Στη συνέχεια η Πολωνία, έδωσε το παιδί της σε μία πολωνή θετή μητέρα. Και για να μεταφέρει η Ιρίνα το παιδί από την Πολωνία στην Ρωσία, έκανε ανταλλαγή μεταξύ της Πολωνής και της Ρωσίδας θετής μητέρας, που ήταν η γιαγιά του παιδιού και μητέρα της Ιρίνα. Απ΄ότι αντιλαμβανόμαστε στην Ευρώπη μία βιολογική μητέρα δεν μετράει. Κι αν αυτά συμβαίνουν στη Νορβηγία, που ακόμη και ιερείς, γυναίκες κι άνδρες, δηλώνουν ανοικτά για τον “αντισυμβατικό” τους προσανατολισμό, τα ίδια συμβαίνουν και σε άλλες χώρες της Εσπερίας. Για παράδειγμα μια άλλη Ρωσίδα, η Ιρίνα Σ. 18 χρόνια ζούσε στην Αγγλία. Είχε εκεί ένα φίλο με τον οποίο απέκτησε μια κόρη. Κάποια στιγμή ανακάλυψε τυχαία, ότι ο φίλος της είναι μέλος ενός “σαδομαζοχιστικού κλαμπ”!!. Το κοριτσάκι της, βλέποντας τηλεόραση που έδειχναν έναν ντόπιο δρομέα, φώναξε: “Μαμά, αυτός ο θείος ήρθε σε μένα, για να παίξουμε το γιατρό. Ω! Και η κυρία για να παίξει μαζί μου στο μπάνιο!” Η Ιρίνα Σ. Τότε πήγε σε έναν βρετανό παιδοψυχολόγο, ο οποίος της είπε “Αγαπητή μου είστε το «κατακάθισμα» της «χτεσινής ημέρας». Αυτά που μου είπατε δεν είναι διαστροφή, μα δημιουργικό σεξ για την ελίτ”!! Η κοπέλα δεν είπε τίποτε και χωρίς τυμπανοκρουσίες, πολύ σοφά, άρχισε να μαζεύει τα πράγματα και να προετοιμάζει την αποχώρησή τους για την Ρωσία.
Συνεπώς, εάν εμείς, οι παραδοσιακοί γονείς, καθόμαστε και περιμένουμε, όπως τα φυτά τις «εξελίξεις», τότε θα χάσουμε αυτή την μάχη με τους ομοφυλόφιλους (ή το κάθε είδος gender-ιστών) για την υπεράσπιση των παιδιών μας. Οι «πειραματικές» περιοχές σήμερα είναι η Βόρεια Ευρώπη, οι ΗΠΑ , η Γερμανία, αλλά και οι πρώην βρετανικές αποικίες: Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία. Όλες αυτές οι περιοχές είναι τα “hot points” από όπου έρχονται «SOS» από ρωσίδες μητέρες στην οργάνωση “Ρωσίδες Μητέρες”. Αυτά τα σήματα λάμψεις του πολέμου που ξεκίνησε ήδη για την ιερή εικόνα της παραδοσιακής χριστιανικής οικογένειας. Ουσιαστικά στις “προηγμένες” δυτικές κοινωνίες τα τελευταία 30 χρόνια τα λόμπυ του ενδιαφέροντος για την πώληση των παιδιών και της ανακατανομής των μαζών του πληθυσμού, θέσπισαν νόμους που πρεσβεύουν ότι το παιδί δεν είναι ένα με τον γονιό. Τα παιδιά ανήκουν σε κάποια αφηρημένη κοινωνία ή το κράτος. Επιπλέον, σύμφωνα με τη Σύμβαση της Χάγης περί κλοπής παιδιών [1980], που υπέγραψαν έως το 2011 σχεδόν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, τα παιδιά ανήκουν στην επικράτεια, στην οποία έζησαν τους τελευταίους τρεις μήνες!
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ» ΣΤΗ ΝΟΡΒΗΓΙΑ: Η φιλοσοφία αυτών των [υπ]ανθρώπων αποκαλύπτεται από το πρόγραμμα του κυβερνώντος Εργατικού Κόμματος Νορβηγίας, για το οποίο μόλις πρόσφατα αναφέρθηκαν τα νορβηγικά μέσα ενημέρωσης. Ο «κ». Lisbakken, Υπουργός Παιδείας μη διστάζοντας, και με μεγάλη δόση υπερηφάνειας, δήλωσε: “Εγώ είμαι ομοφυλόφιλος. Θέλω όλα τα παιδιά της χώρας να είναι το ίδιο όπως είμαι εγώ”. Δική του, αλλά και άλλων ομοϊδεατών του, ιδέα ήταν η προώθηση του κρατικού πειραματικού προγράμματος που υλοποιήθηκε με τα εξής μέτρα: 1.Κατασχέθηκε από τα νηπιαγωγεία όλη η γνωστή παιδική λογοτεχνία, όπως «η Σταχτοπούτα» και όλα τα παραμύθια των Αδελφών Γκριμ. 2.Αντί αυτών των κλασσικών βιβλίων προσφέρονται άλλα βιβλία, «σεξιστικά» [schёnliteratyur], τύπου «βασιλιάς και βασιλιάς» ή «ομοφυλόφιλα παιδιά». Εκεί, για παράδειγμα, υπάρχει ο πρίγκιπας που ερωτεύεται τον βασιλιά ή πρίγκιπα[!], η δεσποινίς-πριγκίπισσα ονειρεύεται να παντρευτεί την βασίλισσα, κ.ο.κ.. 3.Τα παιδιά ήδη από τα Νηπιαγωγεία, πρέπει να ακούν τις ιστορίες, με την επίδειξη εικόνων από τα καινούργια βιβλία «schёnliteratyur», που θα τους διαβάζουν οι νηπιαγωγοί.
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ – Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΠΡΕΪΒΙΚ: Ένα παράδειγμα, και πάλι από καταγγελία στη ρωσική Οργάνωση, δείχνει την παγκόσμια επέκταση του νεοταξικού αυτού φαινομένου. Ρώσοι τουρίστες ταξίδεψαν στη Νέα Ζηλανδία με βίζα 7 ημερών, η μητέρα, ο πατέρας και το παιδί. Κάποτε ο γονέας φώναξε στο παιδί, ενώ το παιδί έκλαιγε δυνατά. Αμέσως από μια καφετέρια ή ξενοδοχείο καλέσανε την Υπηρεσία Προστασίας παιδιού! Ήρθε ομάδα «σωτήρων» και πήραν το παιδί, «σώζοντάς το» από τους κακούς γονείς! Ρώσοι διπλωμάτες αγωνίστηκαν πάνω από ένα χρόνο, για να συναντηθεί το παιδί με τους βιολογικούς του γονείς! Ας σκεφτεί κανείς ότι ακόμη και καταδικασμένοι σε θανατική ποινή σε όλο τον κόσμο έχουν το δικαίωμα της αλληλογραφίας και της επικοινωνίας δια τηλεφώνου και εδώ μια βιολογική μητέρα δεν είναι σε θέση ούτε να μιλήσει με το παιδί της! Ακόμη, με την ευκαιρία, ο Μπρέιβικ «έσωζε» τη Νορβηγία από το Κυβερνόν Εργατικό Κόμμα «Arbeit party». Στα ΜΜΕ δηλώσαν, ότι μισεί τους μουσουλμάνους. Η πραγματική ιστορία του όμως είναι με δυο λόγια η εξής: Ο Μπρέϊβικ βιάστηκε για τέσσερα χρόνια από τη Νορβηγίδα μητέρα του. Το «Barnevernet» τον πήρε και «συνέχισε την πορεία του», ως συνηθίζεται. Η κάθε ανάδοχη οικογένεια με την σειρά τον συμπεριφέρθηκε ανάλογα! Στη συνέχεια, το αγόρι, από 9 ετών, ετοίμαζε την δράση του. Απομονωμένος, πλέον, του είπαν να σιωπά για το θέμα αυτό! Αυτή η πτυχή της υπόθεσης σταδιακά αναδύεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι Σουηδοί δημοσιογράφοι έφεραν στο φως την ιστορία.
Ανά πενταετία το «Barnevernet» κάνει έκθεση σχετικά με τους μετανάστες, των οποίων τα περισσότερα παιδιά είναι στο «Barnevernet». Σε αυτόν τον κατάλογο είναι επικεφαλής είναι το Αφγανιστάν, μετά η Ερυθραία και το Ιράκ. Από τα λευκά παιδιά η Ρωσία είναι στην πρώτη θέση και στο γενικό κατάλογο των χωρών είναι στην τέταρτη. Οι βιολογικοί γονείς λαμβάνουν από το κράτος άδεια να επισκεφθούν τα κλεμμένα παιδιά τους για δύο ώρες μία φορά το εξάμηνο! Ο μεγαλύτερος γιος της Ιρίνα, ο οποίος διέφυγε στην Ρωσία, πρακτικά είναι υποχρεωμένος να είναι στο «άσυλο» τους, ως «περιουσιακό στοιχείο» της χώρας (Norwegian bifolkning) μέχρι τα 23 του χρόνια. Ακόμη, στη Νορβηγία και μόνο, 19.000 ΜΚΟ επικεντρώθηκαν στο θέμα μετάλλαξης των παιδιών, δηλαδή της αλλαγής του γενετικού τους προφίλ (mutated) από τα «παρωχημένα» είδη άνδρας, γυναίκα σε άλλα είδη, μη παραδοσιακά. Αναγκαστικά τα παιδιά αναπτύσσονται σε ορισμένες μη παραδοσιακές κατηγορίες των genders. Μια ολόκληρη γενιά γονέων σήμερα είναι υποχρεωμένοι να ζουν με αυτή τη φρίκη. Στη σύγχρονη Ευρώπη όλα αυτά παρουσιάζονται ως «ανοχή προς τη διαφορετικότητα». Τα παιδιά υποτίθεται στη Νέα Τάξη Πραγμάτων ότι έχουν το δικαίωμα στη σεξουαλική προτίμηση από μηδέν ετών[!], δηλαδή έχουν δικαίωμα να επιλέξουν από μια «ποικιλία σεξ και φύλων». Εναντίον των γονέων και των παιδιών, λειτουργεί ένα καλά οργανωμένο εγκληματικό δίκτυο ανά τον κόσμο. Ουσιαστικά, πίσω από τη μάσκα της λεγόμενης «juvenile justice» (δικαιοσύνης ανηλίκων), η οποία παρουσιάζεται με το πρόσχημα της δήθεν «σωτηρίας των παιδιών από βίαιους ή αλκοολικούς γονείς», διενεργείται ένα παγκόσμιο πείραμα μετάλλαξης του φύλου των παιδιών. Ένα τερατώδες πείραμα που εδώ και τριάντα χρόνια εξελίσσεται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Σε Ευρώπη, Καναδά, ΗΠΑ, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, η πατρότητα και η μητρότητα συνθλίβονται και διαχωρίζονται με πλάνο σχέδιο. Οι αριθμοί των παιδιών που «σώζονται» με αυτό το πρόγραμμα είναι: 200.000 στη Νορβηγία, 300.000 στη Σουηδία, 250.000 στη Φινλανδία, χιλιάδες στη Γερμανία, το Ισραήλ, κ.ο.κ. Κλεμμένες γενιές, κλεμμένες ζωές!
ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ – Ο ΤΥΠΟΣ: Τα νηπιαγωγεία και σχολεία στην Ευρώπη μπορούν να απαγορεύσουν τα παιδικά βιβλία και παραμύθια που απεικονίζουν την παραδοσιακή οικογένεια.
Αυτό είναι ένα αίτημα της επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα
Δικαιώματα της Γυναίκας. Σύμφωνα με την επιτροπή, τα παραμύθια θα πρέπει
να μιλάνε για τη σεξουαλική διαφορετικότητα. Μάλιστα, Νορβηγοί ειδικοί
πιστεύουν ότι τα παιδιά επωφελούνται βλέποντας πορνό. Οι συντάκτες της
έκθεσης συνιστούν επειγόντως νομοθετικά μέτρα στον τομέα της παιδικής
λογοτεχνίας. Συγκεκριμένα, προτείνουν την εισαγωγή μιας πολιτικής της
«ισότητας όλων των κοινωνικών τομέων». Ένα παράδειγμα αυτής της
εναλλακτικής λογοτεχνίας για τα παιδιά είναι ένα βιβλίο με τίτλο «Ο
Βασιλιάς και ο Βασιλιάς» με εξώφυλλο δυο άνδρες να φιλιούνται. Σύμφωνα
με την έκθεση, αυτό θα βοηθήσει τα παιδιά να μάθουν για την «πραγματική
σεξουαλική διαφορετικότητα της κοινωνίας». Στην πραγματικότητα, τα εν
λόγω μέτρα έχουν ήδη ληφθεί σε ορισμένες χώρες, ιδιαίτερα στις
σκανδιναβικές από αυτούς που θεωρούν τους εαυτούς τους ως την «εμπροσθοφυλακή της Δυτικής δημοκρατίας”
[sic]. Σε νηπιαγωγεία της Νορβηγίας, μάλιστα, το 2010 εισήχθη ένα
πρόγραμμα υποχρεωτικής εκπαίδευσης, με επίκεντρο το «φύλο των
σεξουαλικών μειονοτήτων”. Για τους «νυχτωμένους» γονείς οι οποίοι δεν
είναι ενήμεροι για τις τελευταίες «τάσεις» στον τομέα της εκπαίδευσης
σχετικά με το φύλο στη σύγχρονη κοινωνία, η μεγαλύτερη εφημερίδα της
Νορβηγίας VG Nett, δημοσίευσε πρόσφατα μια γνώμη των ψυχολόγων και
σεξο-θεραπευτών οι οποίοι είπαν ότι ήταν ευεργετικό για τα παιδιά να
παρακολουθούν πορνό στο διαδίκτυο. Μετά από αυτό, θα πρέπει να μας
εκπλήσσει ότι ο αριθμός των περιπτώσεων παιδοφιλίας
αυξάνεται στη Νορβηγία; Οι περισσότερες από αυτές συμβαίνουν μέσα στην
οικογένεια! Συχνά οι εφημερίδες γράφουν για τέτοιες «οικογενειακές»
περιπτώσεις.ΕΠΙΛΟΓΙΚΑ: Ας ξυπνήσουμε, να σταματήσει η «πανούκλα” της τρίτης χιλιετίας. Ας απομονώσουμε την «ανοχή της διαστροφής», τουλάχιστον από ψυχές των αθώων παιδιών. Ας αντιληφθούμε γιατί γράφονται οι κατ΄ επίφασιν αντιρατσιστικοί νόμοι και πού αποσκοπούν!
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Οργάνωση: ΡΩΣΙΔΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ, Συνέντευξη της Ιρίνα Bergseth στον Δημοσιογράφο Andrew Fefelov της Ρωσικής Εφημερίδας ΑΥΡΙΟ [9.5.13]. http://zavtra.ru/content/view/chto-na-nas-dvizhetsya/
http://opaidagogos.blogspot.gr/2015/06/blog-post.html
http://attikanea.blogspot.gr/2015/03/blog-post_190.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Child_Welfare_Services_(Norway), όπου διαβάζουμε πολύ «ενδιαφέρουσες» πληροφορίες για τη δομή και τα «έργα» της περιβόητης Barnevernet.
ΠΗΓΗ
ΠΗΓΗ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου