Η θεραπεία μιας γυναίκας από τον καρκίνο του μαστού

Πριν από πολλά χρόνια με είχαν καλέσει να δω μια μικροκαμωμένη γυναίκα που ήταν κατάκοιτη από παράλυση. Δεν ζύγιζε παραπάνω από 40 κιλά. Δεν μπορούσε να μιλήσει ούτε να σαλέψει. Έπασχε από καρκίνο του στήθους και ήταν στα τελευταία της. Με είχε πάει στο σπίτι της ένας ιερέας της Πασαντένα της Καλιφόρνιας.
Με πληροφόρησαν ότι η γυναίκα είχε ζωή μόνο τρεις εβδομάδες ακόμα. Αρκεί ένα τόσο μικρό διάστημα για να αντιμετωπιστεί με

τη διατροφή μια τέτοια περίπτωση; Μέχρι που μπορεί να φτάσει κανείς με μόνο φάρμακο τη διατροφή; Όμως τι να έκανα; Όταν κάποιος έχει ακόμη μια σπίθα ζωής μέσα του, είσαι υποχρεωμένος να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου, γιατί πιο πολλές ελπίδες υπάρχουν στο πνεύμα παρά στο σώμα. Η χειρότερη περίπτωση που έχει ν’ αντιμετωπίσει ένας γιατρός είναι ένας ασθενής που το ‘χει πάρει απόφαση ότι θα πεθάνει.

Πρώτα απ’ όλα σήκωσα τα σκεπάσματα να δω τα πόδια της άρρωστης. Έκανα μια γκριμάτσα, γιατί τα δάχτυλα είχαν αρχίσει να μελανιάζουν. Ξέρετε, πεθαίνουμε από τα πόδια προς τα πάνω. Έπειτα την ξανασκέπασα.

Της έδωσα λίγο Whex (αποξηραμένο κατσικίσιο τυρόγαλα) διαλυμένο σε ζεστό ζωμό και συνέχισα να της δίνω μια κουταλιά της σούπας κάθε ώρα περίπου. Το Whex έχει υψηλή περιεκτικότητα σε κάλιο, νάτριο, φώσφορο και ασβέστιο.

Τις προηγούμενες τέσσερις ή πέντε ημέρες η άρρωστη δεν ήταν σε θέση να φάει, γιατί δεν μπορούσε να καταπιεί τίποτα. Τελικά, μετά από προσπάθειες, κατάφερα να ταΐσω εκείνη τη γυναικούλα με το Whex και το ζωμό. Κάθισα κοντά της όλη τη νύχτα, δίνοντας της μια κουταλιά κάθε ώρα.

Το επόμενο πρωί ξύπνησε με ανανεωμένες δυνάμεις. Ένιωθε καλύτερα από την προηγούμε,νη ημέρα. Συνέχισα να τη φροντίζω και ημέρα με την ημέρα η κατάσταση της καλυτέρευε. Σε διάστημα περίπου τριών μηνών είχε ξαναπάρει σχεδόν δέκα κιλά.

Όταν ξαναπήγε στο γιατρό της, εκείνος δεν πίστευε στα μάτια του. “Θέλω να με εξετάσετε”, του είπε. Ο γιατρός την εξέτασε λεπτομερώς. “Δε βλέπω ίχνος καρκίνου στο στήθος σας. Θα πρέπει να είχα κάνει λάθος διάγνωση”, κατέληξε. Πολλοί άνθρωποι δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν ότι η Φύση θεραπεύει, αλλά μερικές φορές χρειάζεται και λίγη βοήθεια.

Θα σας πω πού οφείλεται η διαφορά. Μερικές φορές το καλύτερο φάρμακο είναι να μην κάνουμε τίποτα απολύτως. Αυτό το ήξερε και ο Ιπποκράτης. Είμαι βέβαιος πως θα έχετε ακούσει την παλιά εκείνη παροιμία: “Δίχως θεραπεία μια αρρώστια περνά σε δύο εβδομάδες. Με θεραπεία περνά σε δεκατέσσερις ημέρες”.
Φυσικά, εγώ έδωσα στη γυναίκα λίγο ζωμό με Whex για να ανακτήσει τις δυνάμεις και τη ζωτικότητα της. Μετά από έξι μήνες πήρα μια κάρτα που με πληροφορούσε ότι ήταν στα πόδια της και κούρευε το γρασίδι. Και να σκεφτείτε ότι της έδιναν ζωή μόνο τρεις βδομάδες, όταν την πρωτοείδα!

Αργότερα την άκουσα να εξηγεί σε μια παρέα τι είχε συμβεί. “Ήδη τρεις γιατροί με είχαν ξεγράψει πιστεύοντας ότι θα πέθαινα”, τους έλεγε, “όταν ο δρ Τζένσεν ήρθε να με δει με τον ιερέα της εκκλησίας μου. Πρόσεξα την έκφραση του όταν, σηκώνοντας τα σκεπάσματα από τα πόδια μου, είδε τα δάχτυλα μου να έχουν μελανιάσει από την έλλειψη κυκλοφορίας αίματος. Αλλά έμεινε κοντά μου. Εκείνη τη στιγμή πήρα την απόφαση ν’ αποδείξω στους γιατρούς ότι, παρά τα λεγόμενα τους, εγώ δεν θα πέθαινα! Το μόνο που έκανα ήταν να εμπιστευτώ τον δρα Τζένσεν και, ορίστε, σήμερα είμαι ζωντανή!”

Δεν είναι μια θαυμάσια μαρτυρία; Βλέπετε, ο σωστός τρόπος σκέψης είναι ένα από τα μυστικά της θεραπείας. Αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι όταν κανείς είναι άρρωστος δεν είναι σε θέση να πάρει σωστές αποφάσεις για το τι να κάνει. Όπως είπε ο Ιπποκράτης “Οι γιατροί θα πρέπει να παίρνουν την πρωτοβουλία να συμβουλεύουν τι χρειάζεται για να επανέλθει η υγεία. Αν του δοθούν οι σωστές οδηγίες, ο ασθενής δεν θα ξεστρατίσει για πολύ”

ΠΗΓΗ